Θα πρέπει, είπαν, να αντιδράσουμε στην υπόθεση Ρόμβη στο Τολό διότι διαθέτει το νησάκι αυτό αρχαία.
Αναρωτιέμαι: Πόσοι είναι οι κάτοικοι της Αργολίδας που έχουν επισκεφθεί τα αρχαία αυτά και πόσοι γνωρίζουν τη σημασία τους;
Θα σας πω λοιπόν τη δικιά μου άποψη, έτσι όπως εγώ τη βλέπω, για το Τολό. Και είμαι απελευθερωμένος, από τη στιγμή που δεν ασχολούμαι με ψηφαλάκια, ώστε να μην κρύψω τίποτα από το τί πιστεύω.
Αγαπητοί μου, τα κάναμε σκατά και απόσκατα στο Τολό.
Ποιοί ευθύνονται; Όλοι οι εραστές του εύκολου πλουτισμού. Ένα μεγάλο μέρος των Τολιανών που επιδίωξαν το εύκολο κέρδος, καμακικό σεξ, νυκτερινή ζωή μέχρις εξόντωσης. Η χούντα που επέτρεψε την οικοδόμηση μέχρις εκεί που φτάνει το κύμα. Κάποια κυκλώματα, εσχάτως, που επέτρεψαν την επιλεκτική συνέχιση της μπετονοποίησης.
Τέλη της δεκαετίας του 50 και αρχές του 60 το Τολό, το γραφικό αυτό ψαροχώρι, είχε όλες τις δυνατότητες και προϋποθέσεις, να καταστεί η τουριστική κορωνίδα του τουρισμού στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ωραίες παραλίες, εκπληκτική τοποθεσία με τα νησάκια τριγύρω, θάλασσα λάδι κατά κανόνα, γειτνίαση με τους πιο σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, αλλά και της υφηλίου, μικρή απόσταση από το Ναύπλιο, εκπληκτικό ψάρι και φοβερές ψαροταβέρνες. Ολα αυτά προεσείλκυσαν τότε όλο τον αναδυόμενο αστικό και μεγαλοαστικό πληθυσμό της Ελλάδας και από κοντά σπουδαίους και ονομαστούς απ΄όλο τον κόσμο, που πέρασαν εκπληκτικά καλοκαίρια στο Τολό. Αναπλιώτες μεσοαστοί, αλλά και Αθηναίοι βιομήχανοι έφτιαξαν εξοχικά στο Τολό. Το πιο αναγνωρίσιμο γιώτ του κόσμου με τους γόνους του πασίγνωστου ανά τη γη εφοπλιστή βρισκόταν συχνά-συχνά ανοιχτά του Τολού. Ο πρωταθλητής του ύψους στην Ελλλάδα ("ο άνθρωπος που πήδαγε καλύτερα σε όλη την Ελλάδα", όπως ο ίδιος καυχιόταν) περνούσε τα βράδια του στο HOBBY, ένα από τα πρώτα σπουδαία νυκτερινά κέντρα σε τουριστικό θέρετρο. Το Τολό ήταν σε όλες του τις δόξες.
Σιγά-σιγα η απληστία δημιούργησε το υπόβαθρο ώστε η φήμη του ψαροχωριού να αρχίσει να ξεφτίζει. Μπετονένια μεγαθήρια άρχισαν να ξεφυτρώνουν, οι ελεύθεροι χώροι στο Τολό άρχισαν να γίνονται είδος εν ανεπαρκεία. Tα οικόπεδα (με εξαίρεση ενός, για ψάξτε ποιό είναι στο google maps και θα το βρείτε) έγιναν σπίτια, πολυκατοικίες, ξενοδοχεία μεγαθήρια. Τα αυτοκίνητα έγιναν ένα με τα τραπεζάκια, τον κόσμο, τις καρεκλοπολυθρόνες, η ηχορρύπανση ξεπέρασε κάθε όριο, η ποιότητα σε κάποιες λίγες εστιατοριοταβέρνες έπεσε δραματικά. Ολα αυτά είχαν σαν συνέπεια την τουριστική κρίση που σήμερα βιώνει το Τολό. Και συμπαράσταση για τα πάμπολλα προβλήματα δεν υπάρχει από πουθενά. Κάποιοι αξιόλογοι επιχειρηματίες του τουριστικού τομέα παλεύουν ολομόναχοι να αναστρέψουν την κατάσταση. Ακόμα και σήμερα στις βρύσες του Τολού φτάνει νερό δηλητήριο και ουδείς συγκινείται (έγινε τελευταία μεγάλο θέμα για το νερό στα Ιρια, ενώ για το Τολό που τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα ουδείς ομιλεί).
Ακόμα και σήμερα, με την κατάσταση ως είναι, το Τολό έχει, κατά τη γνώμη μου, ένα τεράστιο και εξαιρετικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Αποτελεί το θαλάσσιο μέτωπο του μία από τις καλύτερες θαλάσσιες "λίμνες" , που μπορεί κανείς να συναπαντήσει. Και παρέα με το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό του, έχει ακόμα τους ανθρώπους του, που ψαρεύουν εξαιρετικό ψάρι και έτσι ο επισκέπτης μπορεί σε καλή τιμή να γευθεί το με την Τολιανή μαεστρία ψημένο ή τηγανισμένο ολόφρεσκο προϊόν του καθαρού, ακόμα, Αργολικού Κόλπου.
Το Τολό όμως, σήμερα χρειάζεται ένα κλικ, για να αλλάξει ρότα. Τις παλιές του δόξες δεν πρόκειται να τις ξαναβρεί και αυτό πρέπει να το πάρει οριστικά απόφαση. Δεν πιστεύω ότι μπορεί πλέον να ξαναμαζέψει τους διεθνούς φήμης μόδιστρους και φαρμακοποιούς, τους πρωταθλητές του αθλητισμού και τους εφοπλιστές.Μπορεί όμως ακόμα να εκμεταλλευθεί κάποια από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα για να προσφέρει ένα τίμιο τουριστικό προϊόν στις εργατικές και μικρομεσαίες εγχώριες και ξένες κοινωνικές τάξεις.
Εγώ θα πρότεινα δύο θέματα για να γίνει το κλικ-η στροφή προς τα πάνω.
Τα έργα στο Καστράκι να προχωρήσουν με ολοκληρωμένο τρόπο. Σήμερα έχουν ξεκινήσει κολοβά, αφού προχωράνε μόνο τα έργα στον καθεαυτό αρχαιολογικό χώρο με ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και έχουν ξεχασθεί τα έργα για τον περιβάλλοντα χώρο που είναι ευθύνη του Δήμου (που ενδιαφέρεται μόνο για την αλλαγή του επιβλέποντα της μελέτης για να πληρωθούν οι μελετητές), και ταυτόχρονα είναι μακρινό όνειρο η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Μπαρμπούνας που βρίσκεται παραδίπλα. Η όλη αναβάθμιση με ένα συνεκτικό σχέδιο του σπουδαίου αρχαιολογικού χώρου που έχει υμνηθεί από τον σπουδαίο νομπελίστα ποιητή μας, μπορεί να δώσει μια τεράστια ώθηση στον τουρισμό της περιοχής, αν μάλιστα γίνει η κατάλληλη διαφημιστική προώθηση, ιδίως στη Σουηδία, που έχει ιδιαίτερους δεσμούς με την περιοχή.
Το δεύτερο θέμα που πρέπει να δούμε για να αναστρέψουμε την πορεία της υποβάθμισης του Τολού, είναι το θέμα της Ρόμβης. Δεν μπορώ με τίποτα να αντιληφθώ τις φωνές που αντιδρούν σε οποιαδήποτε παρέμβαση στο νησί. Ξεκαθαρίζω κάτι. Θεωρώ αδύνατον να εμφανισθεί επιχειρηματίας που να θελήσει σήμερα να επενδύσει σε μια πολύ μεγάλη τουριστική μονάδα στο Τολό. Αυτό θα ήταν μια καταστρεπτική επιχειρηματική απόφαση. Μια μεγάλη τουριστική μονάδα έγινε τα τελευταία χρόνια στην περιοχή και αυτή πάει, όπως φαίνεται, κατά διαόλου. Θα ήταν ηλίθιο για τον οποιοδήποτε να δώσει εκατομμύρια και να κατασκευάσει ένα μεγάλο ξενοδοχείο, που να βλέπει τις μπετονένιες Τολιώτικες κατασκευές. Επομένως εγώ δεν ανησυχώ ότι η οποιαδήποτε παραχώρηση της Ρόμβης, θα οδηγήσει σε κατασκευαστικά μεγαθήρια, πράγμα που δεν είναι επιθυμητό και για μένα. Όμως οι Τολιανοί, οι βουλευτές, οι τουριστικοί παράγοντες, οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου, να ονειρευθούν και να σχεδιάσουν την αναβάθμιση της Ρόμβης. Να γίνει και εκεί επισκέψιμος ο αρχαιολογικός χώρος, να χαραχθούν μονοπάτια, να γίνουν παρεμβάσεις στο περιβάλλον και για να υποστηριχθούν όλα αυτά θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δοθεί η δυνατότητα για ήπιες κατασκευές, (π.χ. αναψυκτήρια, μικρά συμβατά bangalows) ώστε ο ιδιώτης που θα βάλει τα χρήματά του για να γίνουν τα έργα να έχει κάποιο όφελος. Εάν το νησάκι γίνει επισκέψιμο, αλλά και λειτουργικό ταυτόχρονα, είναι ακράδαντη η πεποίθησή μου, ότι θα αναβαθμισθεί όλο το τουριστικό προϊόν του Τολού. Δεν πρέπει να ζητάμε τη δημιουργία μιας ακόμα προβληματικής επιχείρησης, ανταγωνιστικής στα όλα τα άλλα προβληματικά που διαθέτει το Τολό, αλλά την υλοποίηση ενός σχεδίου που θα δώσει ώθηση στην τοπική τουριστική οικονομία και θα αναβαθμίσει και το προσφερόμενο πολιτιστικό προϊόν.
Αυτή είναι η θέση μου. Κάποιοι πρέπει να βάλουν και άλλες φρέσκιες ιδέες, αλλά μου είναι απεχθείς οι προσπάθειες να μην αλλάξουμε τίποτα σε μια χώρα που ήδη έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά.
Αναρωτιέμαι: Πόσοι είναι οι κάτοικοι της Αργολίδας που έχουν επισκεφθεί τα αρχαία αυτά και πόσοι γνωρίζουν τη σημασία τους;
Θα σας πω λοιπόν τη δικιά μου άποψη, έτσι όπως εγώ τη βλέπω, για το Τολό. Και είμαι απελευθερωμένος, από τη στιγμή που δεν ασχολούμαι με ψηφαλάκια, ώστε να μην κρύψω τίποτα από το τί πιστεύω.
Αγαπητοί μου, τα κάναμε σκατά και απόσκατα στο Τολό.
Ποιοί ευθύνονται; Όλοι οι εραστές του εύκολου πλουτισμού. Ένα μεγάλο μέρος των Τολιανών που επιδίωξαν το εύκολο κέρδος, καμακικό σεξ, νυκτερινή ζωή μέχρις εξόντωσης. Η χούντα που επέτρεψε την οικοδόμηση μέχρις εκεί που φτάνει το κύμα. Κάποια κυκλώματα, εσχάτως, που επέτρεψαν την επιλεκτική συνέχιση της μπετονοποίησης.
Τέλη της δεκαετίας του 50 και αρχές του 60 το Τολό, το γραφικό αυτό ψαροχώρι, είχε όλες τις δυνατότητες και προϋποθέσεις, να καταστεί η τουριστική κορωνίδα του τουρισμού στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ωραίες παραλίες, εκπληκτική τοποθεσία με τα νησάκια τριγύρω, θάλασσα λάδι κατά κανόνα, γειτνίαση με τους πιο σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, αλλά και της υφηλίου, μικρή απόσταση από το Ναύπλιο, εκπληκτικό ψάρι και φοβερές ψαροταβέρνες. Ολα αυτά προεσείλκυσαν τότε όλο τον αναδυόμενο αστικό και μεγαλοαστικό πληθυσμό της Ελλάδας και από κοντά σπουδαίους και ονομαστούς απ΄όλο τον κόσμο, που πέρασαν εκπληκτικά καλοκαίρια στο Τολό. Αναπλιώτες μεσοαστοί, αλλά και Αθηναίοι βιομήχανοι έφτιαξαν εξοχικά στο Τολό. Το πιο αναγνωρίσιμο γιώτ του κόσμου με τους γόνους του πασίγνωστου ανά τη γη εφοπλιστή βρισκόταν συχνά-συχνά ανοιχτά του Τολού. Ο πρωταθλητής του ύψους στην Ελλλάδα ("ο άνθρωπος που πήδαγε καλύτερα σε όλη την Ελλάδα", όπως ο ίδιος καυχιόταν) περνούσε τα βράδια του στο HOBBY, ένα από τα πρώτα σπουδαία νυκτερινά κέντρα σε τουριστικό θέρετρο. Το Τολό ήταν σε όλες του τις δόξες.
Σιγά-σιγα η απληστία δημιούργησε το υπόβαθρο ώστε η φήμη του ψαροχωριού να αρχίσει να ξεφτίζει. Μπετονένια μεγαθήρια άρχισαν να ξεφυτρώνουν, οι ελεύθεροι χώροι στο Τολό άρχισαν να γίνονται είδος εν ανεπαρκεία. Tα οικόπεδα (με εξαίρεση ενός, για ψάξτε ποιό είναι στο google maps και θα το βρείτε) έγιναν σπίτια, πολυκατοικίες, ξενοδοχεία μεγαθήρια. Τα αυτοκίνητα έγιναν ένα με τα τραπεζάκια, τον κόσμο, τις καρεκλοπολυθρόνες, η ηχορρύπανση ξεπέρασε κάθε όριο, η ποιότητα σε κάποιες λίγες εστιατοριοταβέρνες έπεσε δραματικά. Ολα αυτά είχαν σαν συνέπεια την τουριστική κρίση που σήμερα βιώνει το Τολό. Και συμπαράσταση για τα πάμπολλα προβλήματα δεν υπάρχει από πουθενά. Κάποιοι αξιόλογοι επιχειρηματίες του τουριστικού τομέα παλεύουν ολομόναχοι να αναστρέψουν την κατάσταση. Ακόμα και σήμερα στις βρύσες του Τολού φτάνει νερό δηλητήριο και ουδείς συγκινείται (έγινε τελευταία μεγάλο θέμα για το νερό στα Ιρια, ενώ για το Τολό που τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα ουδείς ομιλεί).
Ακόμα και σήμερα, με την κατάσταση ως είναι, το Τολό έχει, κατά τη γνώμη μου, ένα τεράστιο και εξαιρετικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Αποτελεί το θαλάσσιο μέτωπο του μία από τις καλύτερες θαλάσσιες "λίμνες" , που μπορεί κανείς να συναπαντήσει. Και παρέα με το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό του, έχει ακόμα τους ανθρώπους του, που ψαρεύουν εξαιρετικό ψάρι και έτσι ο επισκέπτης μπορεί σε καλή τιμή να γευθεί το με την Τολιανή μαεστρία ψημένο ή τηγανισμένο ολόφρεσκο προϊόν του καθαρού, ακόμα, Αργολικού Κόλπου.
Το Τολό όμως, σήμερα χρειάζεται ένα κλικ, για να αλλάξει ρότα. Τις παλιές του δόξες δεν πρόκειται να τις ξαναβρεί και αυτό πρέπει να το πάρει οριστικά απόφαση. Δεν πιστεύω ότι μπορεί πλέον να ξαναμαζέψει τους διεθνούς φήμης μόδιστρους και φαρμακοποιούς, τους πρωταθλητές του αθλητισμού και τους εφοπλιστές.Μπορεί όμως ακόμα να εκμεταλλευθεί κάποια από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα για να προσφέρει ένα τίμιο τουριστικό προϊόν στις εργατικές και μικρομεσαίες εγχώριες και ξένες κοινωνικές τάξεις.
Εγώ θα πρότεινα δύο θέματα για να γίνει το κλικ-η στροφή προς τα πάνω.
Τα έργα στο Καστράκι να προχωρήσουν με ολοκληρωμένο τρόπο. Σήμερα έχουν ξεκινήσει κολοβά, αφού προχωράνε μόνο τα έργα στον καθεαυτό αρχαιολογικό χώρο με ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και έχουν ξεχασθεί τα έργα για τον περιβάλλοντα χώρο που είναι ευθύνη του Δήμου (που ενδιαφέρεται μόνο για την αλλαγή του επιβλέποντα της μελέτης για να πληρωθούν οι μελετητές), και ταυτόχρονα είναι μακρινό όνειρο η ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Μπαρμπούνας που βρίσκεται παραδίπλα. Η όλη αναβάθμιση με ένα συνεκτικό σχέδιο του σπουδαίου αρχαιολογικού χώρου που έχει υμνηθεί από τον σπουδαίο νομπελίστα ποιητή μας, μπορεί να δώσει μια τεράστια ώθηση στον τουρισμό της περιοχής, αν μάλιστα γίνει η κατάλληλη διαφημιστική προώθηση, ιδίως στη Σουηδία, που έχει ιδιαίτερους δεσμούς με την περιοχή.
Το δεύτερο θέμα που πρέπει να δούμε για να αναστρέψουμε την πορεία της υποβάθμισης του Τολού, είναι το θέμα της Ρόμβης. Δεν μπορώ με τίποτα να αντιληφθώ τις φωνές που αντιδρούν σε οποιαδήποτε παρέμβαση στο νησί. Ξεκαθαρίζω κάτι. Θεωρώ αδύνατον να εμφανισθεί επιχειρηματίας που να θελήσει σήμερα να επενδύσει σε μια πολύ μεγάλη τουριστική μονάδα στο Τολό. Αυτό θα ήταν μια καταστρεπτική επιχειρηματική απόφαση. Μια μεγάλη τουριστική μονάδα έγινε τα τελευταία χρόνια στην περιοχή και αυτή πάει, όπως φαίνεται, κατά διαόλου. Θα ήταν ηλίθιο για τον οποιοδήποτε να δώσει εκατομμύρια και να κατασκευάσει ένα μεγάλο ξενοδοχείο, που να βλέπει τις μπετονένιες Τολιώτικες κατασκευές. Επομένως εγώ δεν ανησυχώ ότι η οποιαδήποτε παραχώρηση της Ρόμβης, θα οδηγήσει σε κατασκευαστικά μεγαθήρια, πράγμα που δεν είναι επιθυμητό και για μένα. Όμως οι Τολιανοί, οι βουλευτές, οι τουριστικοί παράγοντες, οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου, να ονειρευθούν και να σχεδιάσουν την αναβάθμιση της Ρόμβης. Να γίνει και εκεί επισκέψιμος ο αρχαιολογικός χώρος, να χαραχθούν μονοπάτια, να γίνουν παρεμβάσεις στο περιβάλλον και για να υποστηριχθούν όλα αυτά θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να δοθεί η δυνατότητα για ήπιες κατασκευές, (π.χ. αναψυκτήρια, μικρά συμβατά bangalows) ώστε ο ιδιώτης που θα βάλει τα χρήματά του για να γίνουν τα έργα να έχει κάποιο όφελος. Εάν το νησάκι γίνει επισκέψιμο, αλλά και λειτουργικό ταυτόχρονα, είναι ακράδαντη η πεποίθησή μου, ότι θα αναβαθμισθεί όλο το τουριστικό προϊόν του Τολού. Δεν πρέπει να ζητάμε τη δημιουργία μιας ακόμα προβληματικής επιχείρησης, ανταγωνιστικής στα όλα τα άλλα προβληματικά που διαθέτει το Τολό, αλλά την υλοποίηση ενός σχεδίου που θα δώσει ώθηση στην τοπική τουριστική οικονομία και θα αναβαθμίσει και το προσφερόμενο πολιτιστικό προϊόν.
Αυτή είναι η θέση μου. Κάποιοι πρέπει να βάλουν και άλλες φρέσκιες ιδέες, αλλά μου είναι απεχθείς οι προσπάθειες να μην αλλάξουμε τίποτα σε μια χώρα που ήδη έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά.
Αγαπητέ κ. Καράπαυλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να σχολιάσω στο κείμενο σας τα εξής:
Όταν λέτε «Πόσοι είναι οι κάτοικοι της Αργολίδας που έχουν επισκεφθεί τα αρχαία αυτά και πόσοι γνωρίζουν τη σημασία τους;» τι εννοείτε; Ότι οι κάτοικοι της Αργολίδας (και της χώρας ολόκληρης ενδεχομένως) φταίνε αυτοί για την άγνοια τους, την έλλειψη παιδείας και όσα κακά επιφέρει η έλλειψη αυτή; Μου θυμίζετε μία φράση από το κόμικ ΜΑΦΑΛΝΤΑ του ΚΙΝΟ, όπου η μικρή Σουζανίτα (γόνος αστικής οικογένειας) αναφέρεται στους φτωχούς λέγοντας «Δεν τους βλέπεις τους φτωχούς τι άσχημο γούστο που έχουν…» ή κάπως έτσι. Και όταν αναφέρομαι στην φτώχια εννοώ κάθε μορφή φτώχιας και περιλαμβάνω και την πνευματική κλπ.
Πολλοί βέβαια ισχυρίζονται ότι οι γιοί και οι κόρες εργατών, αγροτών και ψαράδων δικαιούνται, μπορούν και οφείλουν να αναπτύξουν «ανώτερη» κουλτούρα αλλά αξίζει να αναρωτηθούμε για τα χαμηλά ποσοστά που αντιπροσωπεύουν αυτά τα παιδιά στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Καθώς αναφέρομαι στο κείμενο σας με σχολιασμούς σε σχέση με τις απόψεις σας για ένα θέμα που αφορά την κοινωνία μας και όχι για το ίδιο το άτομο σας και την ηθική του, θα αφήσω ασχολίαστή την απελεύθερη θέση που εσείς ο ίδιος τοποθετείτε χρονικά «και είμαι απελευθερωμένος, από τη στιγμή που δεν ασχολούμαι με ψηφαλάκια, ώστε να μην κρύψω τίποτα από το τί πιστεύω.» προκειμένου να επικεντρωθώ στα θέματα που θίγει το κείμενο σας.
Επικαλεστήκατε τον εύκολο πλουτισμό. Δεν διαφωνώ μαζί σας ότι αυτό συνέβη. Και πράγματι μερικοί φτωχοί ψαράδες, εκμεταλλευόμενοι την ευνοημένη τοποθεσία του χωριού τους κατά το «φενγκ σουί» κατάφεραν να σπουδάσουν τελικά τα παιδιά τους. Άλλοι βέβαια άπληστα και χωρίς να πληρώσουν το όποιο αντίτιμο ρούφηξαν στην μαύρη άβυσσο ότι μετατρέπεται σε χρήμα και ότι αυτό σημαίνει.
Και σαφώς κυκλώματα, πολιτικές συγκυρίες ποτέ δεν σταμάτησαν, όπως πολύ σωστά κάνετε και το αναφέρετε, να απομυζούν σε βάρους του φυσικού πλούτου και κάθε ανθρώπινης αξίας.
Έγινε όπως τα λέτε στο σύντομο ιστορικό χρονικό σας για την εξέλιξη του χωριού. «Αναπλιώτες μεσοαστοί, αλλά και Αθηναίοι βιομήχανοι έφτιαξαν εξοχικά στο Τολό..» .. Υπάρχουν πολλές ιστορίες μεταξύ των ντόπιων που δούλευαν σερβιτόροι, ψαράδες, ταβερνιάρηδες… για το πώς προτιμούσε την ψαρόσουπα του ο Ωνάσης… ή ο τάδε επώνυμος… διηγήσεις που ακροβατούν σήμερα στα πραγματικά περιστατικά και τον μύθο…
(συνεχίζεται....)
(μέρος 2ο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτό κράτησε αρκετό καιρό… και οι άνθρωποι του χωριού θέλησαν και αυτοί να κάνουν μεγάλες περιουσίες… Και αντί να πάρουν από την κουλτούρα αυτών των πλουσίων ανθρώπων, την καλλιέργεια, την εκτίμηση και τον σεβασμό σ αυτό που προσφέρει απλόχερα η φύση, πήραν από το άλλο πρόσωπο της πλουτοκρατίας «έκαναν σκόνη ότι βρέθηκε μπροστά τους και δούλευε για αυτούς». Έγιναν ένα ακόμα κακέκτυπο, στο σωρό αυτών που η πολιτεία ευνοεί με νόμους, με την ελλιπή της δικαιοσύνη, μέριμνα, σχεδιασμό και τόσα άλλα γνωστά που και σεις αναφέρετε στο κείμενο σας ως απαραίτητα να υπάρχουν, για μία ζωή και εργασία με αξιοπρέπεια.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Διάσημο βιβλίο για την περιήγηση στην Πελλοπόνησο «on the road» αναφέρεται στο Τολό με τη φράση (κάπως έτσι) « ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα οι κάτοικοι θα είχαν δικαστεί …» Αλλά ποιους να πρωτοδικάσεις… τους εργολάβους, τη χούντα, τους πολιτικούς, τους αρχαιοκάπηλους, τους αυθαίρετους, τους ασυνείδητους επαγγελματίες, τα κυκλώματα και τις σπείρες, τους συλλέκτες, τους ευυπολήπτους γιατρούς, επιχειρηματίες, παπάδες και δεν ξέρω και γω τι άλλο.
Με τους τελευταίους πάντως που θα τα έβαζα είναι με αυτούς που υπερασπίζονται αξίες, ήθη, ανάγκες του χωριού τους και είναι εκεί για τα όσα δεινά αποφέρανε οι παραπάνω πολιτικές – τακτικές των ανθρώπων και της πολιτείας. Το μολυσμένο, νερό, την μπετονοποίηση (ξέρετε και το μπετόν δεν είναι κακό πάντα, κακό είναι το άναρχο και συμφεροντολογικό μαγείρεμα που αναλύσαμε πιο πάνω), την ασαφή «αξιοποίηση» των νησιών που περιβάλλουν το χωριό.
Συμφωνώ για τα έργα στο Καστράκι, στο θέμα της Ρόμβης δεν μπορώ όμως με τίποτα να αντιληφθώ – όπως λέτε και εσείς – πώς εσείς βρίσκεστε αντίθετος με τις φωνές της αντίδρασης στην παρέμβαση στο νησί. Το λέτε και μόνος σας «της οποιαδήποτε παρέμβασης» Στην οποιαδήποτε ασαφή παρέμβαση καλά κάνουν και αντιδρούν και αντιδρούμε όλοι. Γιατί αυτός είναι ένας λόγος που οδηγηθήκαμε εδώ. Μόνος σας το είπατε. Και προτείνετε σχεδιασμό. Και εκεί καλά κάνετε. Μετά με μπερδεύετε, κάτι με τα μπανγκαλόου που αναφέρετε, κάτι με ένα ιδιώτη που θα βάλει κάτι χρήματα, κάτι για μια προβληματική επιχείρηση. Αυτά τα τελευταία… είναι η άποψη σας η προσωπική στα πλαίσια του σχεδιασμού φαντάζομαι. Είναι η θέση σας όπως λέτε «Αυτή είναι η θέση μου. Κάποιοι πρέπει να βάλουν και άλλες φρέσκιες ιδέες, αλλά μου είναι απεχθείς οι προσπάθειες να μην αλλάξουμε τίποτα σε μια χώρα που ήδη έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά.»
(συνεχίζεται...)
(μέρος 3ο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δική μου πάντως θέση είναι σύμφωνη για την αναγκαιότητα σχεδιασμού όμως με προτάσεις και προτεραιότητες άλλες από τις δικές σας. Αναζητώ όμως και γω όπως και εσείς τις φρέσκιες ιδέες.
Συντάσσομαι με τους ντόπιους που αγωνιούν για το μέλλον τους. Δεν μου είναι απεχθείς οι προσπάθειες τους…. Οι αλλαγές σ αυτή τη χώρα ξέρουμε ότι δεν οδηγούν πάντα σε ευημερία… Και η ευημερία των ανθρώπων είναι μια σχετική έννοια. Παραθέτω άλλη μια ακόμα φράση της Σουζανίτας:
«Και θα διοργανώνουμε μπουφέδες με κοτόπουλο, γαλοπούλα και χοιρινό και όλα αυτά. Και έτσι θα μαζεύουμε χρήματα... Για να μπορούμε να αγοράζουμε στους φτωχούς αλεύρι, σιμιγδάλι και φιδέ και όλες αυτές τις αηδίες που τρώνε αυτοί...»
Σταματάω το σχολιασμό εδώ, γιατί κουράστηκα, είμαι ακόμη μικρή και άμαθη στη σύνταξη εκτενών σχολιασμών και την δημοσιοποίηση τους γι αυτό ζητώ κάποια επιείκεια αν έσφαλα σε κάποιους κανόνες. Το μόνο κίνητρο μου ήταν η αυθόρμητη μου ανάγκη να θέσω κάποια θέματα περί της προσβολής της αίσθησης δικαίου μου, σχετικά με έναν γενικό αφορισμό ανθρώπων, που μάλιστα για μένα ανησυχούν όπως και σεις και αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια για το μέλλον του τόπου τους.
Η.Κ.
Υ.Γ. «Tα οικόπεδα (με εξαίρεση ενός, για ψάξτε ποιό είναι στο google maps και θα το βρείτε) έγιναν σπίτια, πολυκατοικίες, ξενοδοχεία μεγαθήρια»
Και εδώ ίσως είναι ατυχής ο χαρακτηρισμός σας. Πολλοί άνθρωποι αντιστάθηκαν σε σπίτια, πολυκατοικίες, ξενοδοχεία μεγαθήρια ή ότι άλλο. Και με ακόμη μεγαλύτερο τίμημα ίσως από άλλους. Με λυπεί όταν αυτολιβανιζόμαστε και δεν κοιτάμε το σύνολο των ανθρώπων που πρέπει να ενωθούμε στον αγώνα των αξιών και ιδανικών που επικαλούμαστε.
(σημειώνω ότι χώρισα το κείμενο μου σε τρία μέρη λόγω έλλειψης χώρου δημοσίευσης εκτενούς σχολίου )
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβληματίστηκα αν πρέπει να απαντήσω σε μία επιδερμικά σοβαροφανή, αλλά άκρως ειρωνική και περιφρονητική για το πρόσωπό μου κριτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωτάς Η.Κ. τί εννοώ όταν λέω ότι οι κάτοικοι της Αργολίδας δεν έχουν επισκεφθεί τα αρχαία της Ρόμβης. και αμέσως μετά έχει έτοιμη τη φθηνή απάντηση για Μαφάλντα και για ταξικούς διαχωρισμούς, που δείχνει είτε ότι δεν με γνωρίζεις καθόλου, είτε ότι είσαι τελείως προκατειλημμένος. Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι αυτό που εννοώ είναι ότι ούτε εγώ ούτε η συντριπτική πλειοψηφία των Αργολιδέων ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης έχουμε επισκεφθεί τα αρχαία και ότι πρέπει να αγωνισθούμε, κυρίως για το λαό, να κάνουμε προσβάσιμο το χώρο. Δεν σου πέρασε, φαίνεται από το μυαλό, ότι, όταν λέω ότι η ακινησία, η δύναμη της αδράνειας και η αντιδραστική λογική του να μην αλλάξουμε τίποτα, ουσιαστικά ζητάω την αναβάθμιση του χώρου (όπως με το Καστράκι)χάριν των πολλών.Και εδώ είναι λίαν ατυχής η αναφορά σου στη Σουζανίτα ,με το διαχωρισμό του φιδέ και της γαλοπούλας. Αλήθεια τί σχέση έχει αυτή η άλλη ειρωνική τοποθέτησή σου με το άρθρο μου για την αναβάθμιση του νησιού της Ρόμβης που ζητώ να ένα σχέδιο που η κοινωνία και οι προοδευτικοί πολίτες θα ετοιμάσουν και θα αγωνισθούν γι΄αυτό, ώστε να μην τους έλθουν καπάκι οι λύσεις από τα ψηλά. Είναι σαφές ότι με παρεξήγησες. Και κάποια τελευταία ερωτήματα. Έχεις την εντύπωση ότι τα έργα στο Καστράκι ξεκίνησαν, ως δια μαγείας, μόνα τους; Μήπως και για το θέμα αυτό αγωνίσθηκαν κάποιοι άνθρωποι που τους είναι απεχθείς οι λογικές της ακινησίας; Μήπως πρέπει να θέσουμε ως τεράστια προτεραιότητα για το Τολό τη μη οικοδόμηση της Ψιλής Αμμου; Γιατί δεν ακούω τίποτα και από κανέναν για το θέμα αυτό και για τη δικαστική διένεξη με ιδιώτη που έχει πάρει άσχημη τροπή για το Δήμο Ναυπλιέων; Και εδώ περιμένετε τον αιρετικό ή τους άλλους γνωστούς πολίτες που πάντοτε τραβάνε το κάρο; ΥΓ Τα περί αυτολιβανισμού τα αντιπαρέρχομαι μετά βδελυγμίας. Επαναλαμβάνω ότι προφανώς δεν με γνωρίζεις. Και που τελικά τον είδες τον αυτολιβανισμό?
κ. Καράπαυλε σας γνωρίζω προσωπικά και έχουμε βρεθεί στο παρελθόν σε κοινό μέτωπο αγώνα για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής στην πόλη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν ακυρώνω τίποτα.
Σε μία αναζήτηση πληροφόρησης και απόψεων για το θέμα της Ρόμβης στο ίντερνετ οδηγήθηκα στο κείμενο σας και δεν είχα καμία - μα καμία διάθεση να στρογγυλοκάτσω και να αρχίσω να κριτικάρω το πρόσωπο σας. Αλλά από την πρώτη παράγραφο μέχρι την τελευταία είχα μια ακατανίκητη επιθυμία να σχολιάσω αυτά που γράφετε.
Σας απαντώ γιατί με ρωτήσατε.
Δεν θεωρώ δίκαιο να απαξιώνετε στο αρχικό κείμενο σας (αλλά και στη διατύπωση με την οποία επανέρχεστε «αντιδραστική λογική του να μην αλλάξουμε τίποτα») αυτούς που αντιδρούν και την ίδια την αντίδραση τους γιατί εγώ δεν συνάντησα καμία τέτοια λογική, απορώ που την είδατε εσείς… Εγώ είδα τον πολιτιστικό σύλλογο Τολού, τον σύλλογο επαγγελματιών Τολού, τον σύλλογο ψαράδων Τολού και ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας να αντιδρούν – ακόμη και σε μία ύστατη προσπάθεια – σε προσχεδιασμένες, αρκετά πρόχειρες και με ασαφή χαρακτήρα αποφάσεις για το μέλλον του τόπου τους.
Μάλιστα αυτοί οι ίδιοι φορείς αλλά και απλοί πολίτες που σήμερα αντιδρούν στην «υπόθεση Ρόμβη», είναι αυτοί που κινητοποιήθηκαν και για το θέμα του νερού, και της ψιλής άμμου και τόσων άλλων ζητημάτων του χωριού τους και της ευρύτερης περιοχής. Πιστεύω ότι το γνωρίζατε αυτό. Όπως και για το Καστράκι. Φορείς από αυτούς κινητοποίησαν αρμόδιους και ενδιαφερόμενους.
Και δεν είναι λίγοι και μοναδικοί αυτοί που ενδιαφέρονται για τον τόπο. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να ενώσουν τις φωνές τους. Και να ανταλλάξουν απόψεις. Μόνο εσείς μιλάτε και χαρακτηρίζετε ως αδράνεια μια αντίθετη άποψη από τη δική σας.
Όπως δεν υπάρχει μόνο ένα σπίτι ή μόνο μια οικογένεια που να αντιστάθηκε στην «αποπρασινοποίηση» ή στην «τσιμεντοποίηση» στο Τολό - όπως εσείς αναφέρετε - σας το ξανάγραψα. Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται. Εσείς τους αγνοείται.
Επίσης δεν μπόρεσα να μην αντιδράσω όταν γράψατε π.χ. για τα μπανγκαλόου, τον επενδυτή ιδιώτη και το όφελος του, διαφωνώ ιδεολογικά, με αυτό που εσείς θεωρείτε ώθηση στην τοπική τουριστική οικονομία…. Εκεί αναφέρομαι όταν μιλάω για τον φιδέ και την γαλοπούλα.. και αυτό δεν είναι το μόνο επιχείρημα μου για την «αξιοποίηση».. των μνημονίων.
Αντιλαμβάνομαι αυτά που γράφετε και αυτά που πρεσβεύετε. Εκθέτω την δική μου οπτική που είναι άλλη από τη δική σας. Αλλά επί της ουσίας και όχι επί του τρόπου της έκφρασης προσπαθώ να εστιάζω στον σχολιασμό μου.
Σχολίασα και σημεία του κειμένου σας όπου συμφωνώ. Και έβαλα τη δική μου πινελιά στην από κοινωνικοπολιτικής πλευράς θεώρηση της εξέλιξης του τόπου. Οι ταξικοί διαχωρισμοί δεν είναι μια φθηνή απάντηση, έχουν απόλυτη σχέση και διαμορφώνουν ιστορικά το χτες, το τώρα και το αύριο.
Δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι όταν λέτε στο αρχικό κείμενο σας «πόσοι από τους κατοίκους έχουν επισκεφθεί τα αρχαία αυτά και πόσοι γνωρίζουν τη σημασία τους;» δεν θα γίνει αντιληπτή μια μομφή, ειδικά έτσι όπως συνδέεται με τη προηγούμενη από αυτή φράση; Που να ξέρω ότι στο δεύτερο κείμενο σας θα βάλετε και τον εαυτό σας μέσα σ αυτούς τους κατοίκους και ότι θα τονίζατε ότι πρέπει να αγωνισθούμε για να κάνουμε προσβάσιμους τους χώρους αυτούς. Κάτι που όπως είπα σας τοποθετεί σε κοινό αγώνα με αυτούς που μέμφεστε, διότι αυτό ζητούνε και αυτοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου επιτρέπετε; Blog έχετε και εκτίθεστε, όπως εκτίθεμαι και γω τώρα. Με μια διαφορά εγώ δεν το έχω σύνηθες. Αλλά πιστέψτε με, ήταν αυθόρμητη μου ανάγκη να απαντήσω στο κείμενο σας και σας ανέφερα τους λόγους.
Και ξανά τώρα γιατί εσείς με ρωτάτε.
Δεν θα ήθελα να σας φέρω πάλι στην δύσκολη (και για μένα) θέση να χαρακτηρίσετε την κριτική μου όπως την χαρακτηρίσατε στην πρώτη φράση της απάντησης σας, καθώς δεν θα προτιμούσα μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση, ούτε θα την συνέχιζα άλλωστε.
Ησαΐα
Υ.Γ.1 Πιστεύω λοιπόν ότι σας απάντησα σε αυτά που με ρωτήσατε, ακόμα και για τον αυτολιβανισμό (το να θεωρούμε ότι μόνο εμείς είμαστε αυτοί που τραβάμε το κάρο και κανένας άλλος). Αυτή η θεώρηση νομίζω ότι ανθρωπίνως πολλές φορές κατοικεί μέσα μας, δεν είναι μεμπτό όταν βεβαίως το αντιληφθούμε και συνέλθουμε.
Υ.Γ.2 Πάντως κρίνω την συζήτηση μας εποικοδομητική αφού και εγώ μαθαίνω κάτι από αυτόν τον τρόπο ανταλλαγής απόψεων και εσείς ξεκαθαρίσατε κάποιες απόψεις σας με διαφορετική προσέγγιση απ΄ ότι στο πρώτο σας κείμενο «η κοινωνία και οι προοδευτικοί πολίτες θα ετοιμάσουν και θα αγωνισθούν…. να μην τους έρθουν καπάκι οι λύσεις από τα ψηλά».
Θα τα πούμε από κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εποικοδομητική αντιπαράθεση απόψεων είναι πάντοτε καλή και ζητούμενο στην εποχή μας. Αρκεί να μην γίνεται με προσωπικές αναφορές (πράγμα που εγώ προσπαθώ, ίσως κάποιες φορές χωρίς απόλυτη επιτυχία, να αποφύγω), ιδίως στην προσωπική ηθική, πράγμα που, ομολογώ, επιεικώς με εξόργισε.
Αυτό για τους δυό μας. Νομίζω ότι η παρεξήγηση λύθηκε, ιδίως διότι γνωρίζω την εξαιρετική ποιότητά σου σαν άτομο
Τώρα για τον κόσμο που μας διαβάζει. Θεωρώ ότι η σκέτη άρνηση, χωρίς αντιπρόταση σ΄αυτά που μπορεί να μας συμβούν είναι λάθος τρόπος αντίδρασης, όταν μάλιστα το ζητούμενο είναι η αναβάθμιση ενός χώρου και όχι η μιζέρια και εγκατάλειψή του. Γι΄αυτό είναι σημαντικό, όσοι αντιδράτε, και ιδίως οι ντόπιοι, να βρεθείτε και να συζητήσετε και να διεκδικήσετε την εναλλακτική λύση. Και σ΄αυτή τη συζήτηση μπορεί και πρέπει, πιστεύω, να ακουσθούν και ιδέες για το πώς ο χώρος θα είναι λειτουργικός και το σχέδιο υλοποιήσιμο και βιώσιμο. Και, αντιλαμβάνεσαι, ότι στον τομέα αυτό μπορεί να υπάρχουν και σκέψεις και ιδέες με τις οποίες εσύ μπορεί να μην συμφωνείς και τούτο είναι απόλυτα κατανοητό για εμένα.
Και τελειώνοντας. Παίρνω πίσω τη φράση μου ότι "μου είναι απεχθείς.....". Η φράση αυτή αναφέρεται σε λογικές και δεν αποτελεί προσωπική επίθεση κατά ατόμων. Και αν κάποια άτομα θίχτηκαν από αυτό, ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Επιμένω όμως ότι η απλή εναντίωση χωρίς υλοποιήσιμη αντιπρόταση είναι λάθος δρόμος.
Νομίζω ότι δεν απαιτείται περαιτέρω δημόσια αντιπαράθεση, εκτός και αν αφορά τα θέματα του Τολού αυτά καθεαυτά