Ένας καλός διαδικτυακός φίλος με ρώτησε για μια παλιά ιστορία του Ναυπλίου και τους θρύλους και τις δεισιδαιμονίες γύρω από το γεγονός.
Μία καλή φίλη με παρότρυνε να γράψω για παλιές ιστορίες του Ναυπλίου, τους μύθους και για τ΄ Αναπλιώτικα φαντάσματα.
Ομολογώ ότι τσιγκλίστηκα.
Οι ιστορίες που έχω ακούσει από παλαιότερους, αλλά και κάποιες που θυμάμαι , αφού πλέον είμαι και εγώ ένα γέρος άνθρωπος που μπορώ να θυμηθώ γεγονότα μισού αιώνα στην πόλη μας, είναι μπόλικες.
Είναι αρκετά αυτά που οι ντόπιοι θεωρούν ως δεδομένα και μάλιστα ως αφοσιωμένοι υπερασπιστές της δικής τους αλήθειας, είναι διατεθειμένοι να δώσουν τον υπέρ πάντων λεκτικό αγώνα για να μην καταρριφθούν οι τοπικοί μύθοι. Που κάποιες φορές είναι μύθοι, ίσως με κάποιο νόημα και αιτία, ίσως για την τόνωση του τοπικού πατριωτισμού.
Αφήνω λοιπόν προς το παρόν (εκτός έκτακτης περίπτωσης) τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά, τα Κωστουρικά και Γραμματικοπουλικά, ξεχνώ ως ιστολόγος την τρέχουσα πραγματικότητα, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν μπορώ και να την επηρεάσω παρά ελάχιστα με τις μικρές μου δυνάμεις και θα ασχοληθώ με:
Τοπικές ιστορίες και μύθους
Γεγονότα και ιστορικές ψευδαισθήσεις
Τοπικούς θρύλους
Παροιμίες που έχουν ή υποτίθεται ότι έχουν (ενώ δεν είναι έτσι) τη ρίζα τους στο Ναύπλιο
Δεισιδαιμονίες
Κρυφούς Αναπλιώτικους τόπους που δεν τους έχουμε δώσει σημασία.
Την κάνω αύριο το πρωί για Σαββατοκύριακο σε τόπο μυσταγωγίας (για μύστες, όπως έχω ξαναγράψει) και έτσι θα προσπαθήσω να σας πω την πρώτη ιστορία μου την Κυριακή το βράδυ.
Θα αφορά την παροιμία για τους τρελούς.
Για τη Μιχαλού και όσους χρωστάνε σ΄ αυτήν.
Και τώρα που έγραψα την τελευταία αυτή πρόταση σκέφτηκα και έχω να σας προτείνω κάτι. Όσοι γνωρίζετε κάτι για την παροιμία, για τη Μιχαλού και τους οφειλέτες της, μπορείτε να σχολιάσετε από τώρα, πριν εγώ γράψω τη δική μου εκδοχή της ιστορίας, που μπορεί και να είναι και μύθος. Έτσι θα κάνω. Θα σας αναγγέλλω για ποιο πράγμα θα γράψω την επομένη και εσείς θα δύνασθε να προηγηθείτε.
Μία καλή φίλη με παρότρυνε να γράψω για παλιές ιστορίες του Ναυπλίου, τους μύθους και για τ΄ Αναπλιώτικα φαντάσματα.
Ομολογώ ότι τσιγκλίστηκα.
Οι ιστορίες που έχω ακούσει από παλαιότερους, αλλά και κάποιες που θυμάμαι , αφού πλέον είμαι και εγώ ένα γέρος άνθρωπος που μπορώ να θυμηθώ γεγονότα μισού αιώνα στην πόλη μας, είναι μπόλικες.
Είναι αρκετά αυτά που οι ντόπιοι θεωρούν ως δεδομένα και μάλιστα ως αφοσιωμένοι υπερασπιστές της δικής τους αλήθειας, είναι διατεθειμένοι να δώσουν τον υπέρ πάντων λεκτικό αγώνα για να μην καταρριφθούν οι τοπικοί μύθοι. Που κάποιες φορές είναι μύθοι, ίσως με κάποιο νόημα και αιτία, ίσως για την τόνωση του τοπικού πατριωτισμού.
Αφήνω λοιπόν προς το παρόν (εκτός έκτακτης περίπτωσης) τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά, τα Κωστουρικά και Γραμματικοπουλικά, ξεχνώ ως ιστολόγος την τρέχουσα πραγματικότητα, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν μπορώ και να την επηρεάσω παρά ελάχιστα με τις μικρές μου δυνάμεις και θα ασχοληθώ με:
Τοπικές ιστορίες και μύθους
Γεγονότα και ιστορικές ψευδαισθήσεις
Τοπικούς θρύλους
Παροιμίες που έχουν ή υποτίθεται ότι έχουν (ενώ δεν είναι έτσι) τη ρίζα τους στο Ναύπλιο
Δεισιδαιμονίες
Κρυφούς Αναπλιώτικους τόπους που δεν τους έχουμε δώσει σημασία.
Την κάνω αύριο το πρωί για Σαββατοκύριακο σε τόπο μυσταγωγίας (για μύστες, όπως έχω ξαναγράψει) και έτσι θα προσπαθήσω να σας πω την πρώτη ιστορία μου την Κυριακή το βράδυ.
Θα αφορά την παροιμία για τους τρελούς.
Για τη Μιχαλού και όσους χρωστάνε σ΄ αυτήν.
Και τώρα που έγραψα την τελευταία αυτή πρόταση σκέφτηκα και έχω να σας προτείνω κάτι. Όσοι γνωρίζετε κάτι για την παροιμία, για τη Μιχαλού και τους οφειλέτες της, μπορείτε να σχολιάσετε από τώρα, πριν εγώ γράψω τη δική μου εκδοχή της ιστορίας, που μπορεί και να είναι και μύθος. Έτσι θα κάνω. Θα σας αναγγέλλω για ποιο πράγμα θα γράψω την επομένη και εσείς θα δύνασθε να προηγηθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου