Είμαι αγανακτισμένος.
Υπάρχει κάποιος που να μην είναι σήμερα αγανακτισμένος;
Το ζήτημά μου όμως είναι ότι δεν είμαι τώρα αγανακτισμένος.
Χρόνια αγανακτούσα.
Όταν αυτό που υποστήριζα δεν έπαιρνε ούτε καν τη βάση του 3% για να μπει στη βουλή.
Όταν οι Έλληνες έκλειναν το ραντεβού με την ιστορία και την ίδια στιγμή έστελναν το Λεωνίδα σπίτι του.
Όταν όποια ψύχραιμη φωνή ακουγόταν κόντρα στις πρασινογαλάζιες ηγεσίες, ήταν σαν πρόβατο που έβγαινε από τη στρούγκα και τον έτρωγαν οι λύκοι.
Αγανακτούσα με τα μεγάλα ελλείμματα που χρόνια είχαμε και καλυπτόντουσαν από όλο και νέα δάνεια, που υποθήκευαν την ανεξαρτησία μας και το μέλλον το παιδιών μας.
Αγανακτούσα με το 90% που έπαιρναν τα δύο μεγάλα κόμματα.
Με τους αριστερούς και δεξιούς που προσχωρούσαν στην παράταξη Αναγνωσταρά.
Με τις απευθείας αναθέσεις.
Με τις λογικές "βάλε το οικοπεδάκι μου στο σχέδιο πόλης και εγώ θα σε ψηφίσω"
Αγανάκτησα με το γεγονός ότι τα πράσινα και γαλάζια ψηφοδέλτια στο Δήμο Ναυπλίου, μόλις πριν από λίγους μήνες πήραν το 80%
Αγανακτούσα με τους συνδικαλιστές, με τη βία στο ποδόσφαιρο.
Αγανακτούσα με τους υπερπατριώτες και τους ανεξέλεγκτους εξοπλισμούς.
Με τους μιζαδόρους και ρουσφετολόγους.
Συνεχίζω σήμερα να αγανακτώ με τη συνεχιζόμενη σπατάλη, τις άδικες περικοπές μισθών και συντάξεων στους πλέον καταφρονεμένους, το βόλεμα των ημετέρων, τα προνόμια βουλευτών και δημοτικών αρχόντων, με τους συνδικαλιστές.
Αγανακτώ με την παραοικονομία, με αυτούς που έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό και ακόμα δεν τους έχουν συλλάβει, με την αύξηση των έμμεσων φόρων, με την φοροαπαλλαγή μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, με το γεγονός ότι ακόμα είμαστε πρώτοι στην κατανάλωση αντιβιοτικών, με το ότι δεν επιθυμούμε τίποτα να αλλάξουμε και αντιδρούμε ακόμα και στα αυτονόητα, με τη βλακεία του να μαζεύουμε χιλιάδες αποδείξεις ακόμα και από τα supermarkets που αποδειδειγμένα δεν φοροδιαφεύγουν (ενώ κανείς μας δεν έχει αποδείξεις από δικηγόρους, γιατρούς, υδραυλικούς), με το να πληρώνουμε μισθούς στους παπάδες.
Αγανακτώ με το ότι η χώρα πλέον δεν παράγει και γι΄αυτό έχουν ευθύνη οι πολλοί.
Τελικά όμως αγανακτώ και με κάποιους από τους αγανακτημένους, που αγανακτούν διότι επιθυμούν την προηγούμενη κατάσταση.
Αγανακτώ με όσους αγανακτημένους βάζουν στο ίδιο τσουβάλι όλα τα κόμματα, ενώ τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι, διότι πώς να το κάνουμε, οι Κουκουέδες δεν είναι λαμόγια.
Αγανακτώ με τους αγανακτημένους που επιθυμούν την επιστροφή μας στη δραχμή.
Αγανακτώ με τα αγανακτημένα λαμόγια, που είχαν συμμετάσχει στα γλέντια του παρελθόντος.
Επειδή όμως μια μεγάλη μερίδα των αγανακτημένων έχει πολύ καλές προθέσεις, αυτό που πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει είναι να οδηγήσουμε την αγανάκτησή μας σε θετικές κατευθύνσεις. Να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κίνημα για να σταματήσουν κάποια στιγμή οι σπατάλες έστω και σε τοπικό επίπεδο. Θεωρώ ότι αντί να ψάχνουμε τη βλακεία του odious debt (επαχθούς χρέους), καλό θα είναι να ψάξουμε και να βρούμε και να ενατιωθιούμε στις odious expenses (επαχθείς δαπάνες).
Τις επόμενες λοιπόν μέρες θα ξεκινήσω να σας λέω ποιές είναι κατά τη γνώμη οι τοπικές σπατάλες στις οποίες όλοι οι αγανακτισμένοι πρέπει να βάλουμε ένα τέλος.
Υπάρχει κάποιος που να μην είναι σήμερα αγανακτισμένος;
Το ζήτημά μου όμως είναι ότι δεν είμαι τώρα αγανακτισμένος.
Χρόνια αγανακτούσα.
Όταν αυτό που υποστήριζα δεν έπαιρνε ούτε καν τη βάση του 3% για να μπει στη βουλή.
Όταν οι Έλληνες έκλειναν το ραντεβού με την ιστορία και την ίδια στιγμή έστελναν το Λεωνίδα σπίτι του.
Όταν όποια ψύχραιμη φωνή ακουγόταν κόντρα στις πρασινογαλάζιες ηγεσίες, ήταν σαν πρόβατο που έβγαινε από τη στρούγκα και τον έτρωγαν οι λύκοι.
Αγανακτούσα με τα μεγάλα ελλείμματα που χρόνια είχαμε και καλυπτόντουσαν από όλο και νέα δάνεια, που υποθήκευαν την ανεξαρτησία μας και το μέλλον το παιδιών μας.
Αγανακτούσα με το 90% που έπαιρναν τα δύο μεγάλα κόμματα.
Με τους αριστερούς και δεξιούς που προσχωρούσαν στην παράταξη Αναγνωσταρά.
Με τις απευθείας αναθέσεις.
Με τις λογικές "βάλε το οικοπεδάκι μου στο σχέδιο πόλης και εγώ θα σε ψηφίσω"
Αγανάκτησα με το γεγονός ότι τα πράσινα και γαλάζια ψηφοδέλτια στο Δήμο Ναυπλίου, μόλις πριν από λίγους μήνες πήραν το 80%
Αγανακτούσα με τους συνδικαλιστές, με τη βία στο ποδόσφαιρο.
Αγανακτούσα με τους υπερπατριώτες και τους ανεξέλεγκτους εξοπλισμούς.
Με τους μιζαδόρους και ρουσφετολόγους.
Συνεχίζω σήμερα να αγανακτώ με τη συνεχιζόμενη σπατάλη, τις άδικες περικοπές μισθών και συντάξεων στους πλέον καταφρονεμένους, το βόλεμα των ημετέρων, τα προνόμια βουλευτών και δημοτικών αρχόντων, με τους συνδικαλιστές.
Αγανακτώ με την παραοικονομία, με αυτούς που έβγαλαν τα χρήματα στο εξωτερικό και ακόμα δεν τους έχουν συλλάβει, με την αύξηση των έμμεσων φόρων, με την φοροαπαλλαγή μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, με το γεγονός ότι ακόμα είμαστε πρώτοι στην κατανάλωση αντιβιοτικών, με το ότι δεν επιθυμούμε τίποτα να αλλάξουμε και αντιδρούμε ακόμα και στα αυτονόητα, με τη βλακεία του να μαζεύουμε χιλιάδες αποδείξεις ακόμα και από τα supermarkets που αποδειδειγμένα δεν φοροδιαφεύγουν (ενώ κανείς μας δεν έχει αποδείξεις από δικηγόρους, γιατρούς, υδραυλικούς), με το να πληρώνουμε μισθούς στους παπάδες.
Αγανακτώ με το ότι η χώρα πλέον δεν παράγει και γι΄αυτό έχουν ευθύνη οι πολλοί.
Τελικά όμως αγανακτώ και με κάποιους από τους αγανακτημένους, που αγανακτούν διότι επιθυμούν την προηγούμενη κατάσταση.
Αγανακτώ με όσους αγανακτημένους βάζουν στο ίδιο τσουβάλι όλα τα κόμματα, ενώ τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι, διότι πώς να το κάνουμε, οι Κουκουέδες δεν είναι λαμόγια.
Αγανακτώ με τους αγανακτημένους που επιθυμούν την επιστροφή μας στη δραχμή.
Αγανακτώ με τα αγανακτημένα λαμόγια, που είχαν συμμετάσχει στα γλέντια του παρελθόντος.
Επειδή όμως μια μεγάλη μερίδα των αγανακτημένων έχει πολύ καλές προθέσεις, αυτό που πιστεύω ότι θα πρέπει να γίνει είναι να οδηγήσουμε την αγανάκτησή μας σε θετικές κατευθύνσεις. Να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κίνημα για να σταματήσουν κάποια στιγμή οι σπατάλες έστω και σε τοπικό επίπεδο. Θεωρώ ότι αντί να ψάχνουμε τη βλακεία του odious debt (επαχθούς χρέους), καλό θα είναι να ψάξουμε και να βρούμε και να ενατιωθιούμε στις odious expenses (επαχθείς δαπάνες).
Τις επόμενες λοιπόν μέρες θα ξεκινήσω να σας λέω ποιές είναι κατά τη γνώμη οι τοπικές σπατάλες στις οποίες όλοι οι αγανακτισμένοι πρέπει να βάλουμε ένα τέλος.
Καραπαυλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο με το οικοπεδο βαλτο στο σχεδιο πολης μην το ξαναγραψεις σε παρακαλω πολυ.Μην ξεπερνας τα ορια σου!
Τί ακριβώς εννοείς για να σου απαντήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ. Καράπαυλε οι αγανακτισμένοι είναι οι νέοι, που δεν μπαίνουν ούτε στο 3% το δικό σας. Και έχουν γνώση ακόμα και στην απειρία τους. Έχετε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης είτε είχατε 3 είτε 30% για μένα που έχω 200 ευρώ στην τράπεζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πόσοι μπορούν να δηλώσουν δημόσια κ. Καράπαυλε πόσα έχουν στην τράπεζα;
Και μην το παίζετε υπεράνω οι αριστεροί έναντι των δεξιών ή των πασόκων γιατί εδώ είμαστε και ξέρουμε και τι σπίτια έχετε ΟΛΟΙ και πόσα τσίπουρα έχετε πιει στο ναύπλιο που έχουμε καταντήσει με μάστερ και phd να παίρνουμε λεφτά από τους δικούς μας για ένα καφέ.
Απαράδεκτη κατάσταση στη νεολαία.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί καλύψατε με τόσο σθένος τα κινήματα αγανακτισμένων και εσείς και η άλλη πρόταση.
Και δεν κάνω πολιτική.Τα ίδια θα έλεγα και στο blog το δικό σας και στου Περράκη και στου Καζά και στου Γκιόλα.
Ειλικρινά αντιλαμβάνομαι την οργή ενός άνεργου νέου. Αντιλαμβάνομαι το θυμό προς την προηγούμενη γενιά, που έζησε σε βάρος της επόμενης. Δεν με ενοχλεί η προσωπική επίθεση που μου κάνεις, αφού, φαντάζομαι, στο πρόσωπό μου βλέπεις κάποιους μεγαλύτερούς σου, που δεν ζούνε την αγωνία σου και έχουν και αυτοί (και εγώ) την προσωπική τους ευθύνη. Συμφωνώ μαζί σου ότι και το 3% (εάν εννοείς το μικρό κόμμα της αριστεράς) έχει και αυτό τις σοβαρές ευθύνες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως αγαπητέ μου φίλε επιμένω. Το ζητούμενο δεν είναι μόνον η οργή. Είναι να παραδεχθούμε τα λάθη μας και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για αλλαγές πολτικών. Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω και αυτό προσπαθώ να πω. Πιθανόν κάποιος να διαφωνεί μαζί μου. Ομως η διαφωνία αυτή πρέπει να εκφράζεται με επιχειρήματα, όχι με μούτζες προς τη Βουλή και ισοπεδωτικούς αφορισμούς, που είναι πολύ επικίνδυνοι για τις ελευθερίες μας (όσες μας έχουν απομείνει).