Οι θέσεις μου για τις ιχθυοκαλλιέργειες:
1. Να εκπονηθεί μελέτη που να διαπιστώσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Αργολικός κόλπος. Βάσει αυτής της μελέτης να αποφασισθεί εάν οι θάλασσές μας είναι κορεσμένες, εάν είναι δυνατόν να δοθούν νέες άδειες, να ανανεωθούν άδειες που λήγουν και να δοθούν άδειες επέκτασης της δυναμικότητας λειτουργούντων ιχθυοτροφείων.
2. Όπως πρότεινε ο σύντροφος Μπάμπης Κασίμης στο δημοτικό Συμβούλιο Κορίνθου "να τους πεθάνουμε στη νομιμότητα". Να ενεργοποιηθούν οι υπηρεσίες για να ελεγχθεί και εξαφανισθεί η μαύρη και αδήλωτη εργασία, η εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή, η παράβαση των όρων λειτουργίας των ιχθυοτροφείων. Θεωρώ άκρατο λαϊκισμό να στρέφεται κάποιος αδιάκριτα κατά του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας και την ίδια στιγμή, παρότι βρίσκεται στην εξουσία, να αφήνει ανεξέλεγκτη την κατάσταση.
3. Να εφαρμοσθούν οι δικαστικές αποφάσεις. Δεν είναι δυνατόν να κραυγάζουμε και την ίδια στιγμή, να επιτρέπουμε την παράβαση δικαστικών αποφάσεων (βλπ περίπτωση ιχθυοτροφείου στην Πλατειά).
4. Να διαβάσουμε (αμφιβάλλω αν το έχουν κάνει οι κραυγάζοντες) το τί πρότεινε το σχέδιο για τη διαβούλευση και να δούμε αν συμφωνούμε με τους όρους κάτω από τους οποίους θα χορηγείται άδεια σε ένα ιχθυοτροφείο. Εγώ θα μπορούσα να θέσω κάποια συγκεκριμένα θέματα στο τραπέζι των συζητήσεων, χωρίς να επιχειρώ να εκφράσω την ανύπαρκτη "επιστημονική μου άποψη". Για παράδειγμα το σχέδιο προβλέπει απόσταση χιλίων μέτρων από λειτουργούσα νόμιμα τουριστική επιχείρηση. Εγώ θάλεγα ότι πρέπει η απόσταση αυτή να μεγαλώσει κατά πολύ σε περίπτωση μιας περιοχής, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες πολλές τουριστικές επιχειρήσεις (π.χ. Τολό). Επίσης νομίζω ότι θάπρεπε η απόσταση αυτή να κυμαίνεται ανάλογα με τα θαλάσσια ρεύματα και το εάν υπάρχει ευθεία οπτική γραμμή από το τουριστικό χωριό προς τη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας. Θα μπορούσα να προτείνω και άλλα, όπως το να εξειδικευθεί και αυστηριοποιηθεί η προτεινόμενη εξαίρεση των χιλίων μέτρων, που μπορεί να ανοίξει ένα μεγάλο παράθυρο για νομιμοποιήσεις. Επίσης θάλεγα ότι θα πρέπει να προστατευθούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο παραλίες και περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, που μπορεί να είναι απομακρυσμένες από τουριστικές επιχειρήσεις και για αυτό το λόγο να υπάρχουν οι προϋποθέσεις δημιουργίας μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας.
5. Πρέπει να δούμε σοβαρά και τις μονάδες εκτατικής (όχι μόνον εντατικής) καλλιέργειας ψαριών. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε με σοβαρό τρόπο το Βιβάρι στο Δρέπανο, που μπορεί και πρέπει να γίνει ένας χώρος παραγωγής ψαριών ανώτατης ποιότητας. Γνωρίζω ότι οι όροι του διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί ήσαν ασύμφοροι και γι΄αυτό ο διαγωνισμός απέβη άκαρπος. Για παράδειγμα η εκμίσθωση του χώρου για τρία μόνο χρόνια είναι αποτρεπτική για κάθε σοβαρό επιχειρηματία. Αναμένω από τον Υφυπουργό και το Δήμαρχο υπευθυνότητα. Είναι δυνατόν και πρέπει η λειτουργία του ιχθυοτροφείου στο Βιβάρι να συνδυασθεί με τουριστική ανάπτυξη.
Ιδέες χρειάζονται και μεράκι και ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας, όχι κραυγές και λαϊκισμοί.
Αυτά.
1. Να εκπονηθεί μελέτη που να διαπιστώσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Αργολικός κόλπος. Βάσει αυτής της μελέτης να αποφασισθεί εάν οι θάλασσές μας είναι κορεσμένες, εάν είναι δυνατόν να δοθούν νέες άδειες, να ανανεωθούν άδειες που λήγουν και να δοθούν άδειες επέκτασης της δυναμικότητας λειτουργούντων ιχθυοτροφείων.
2. Όπως πρότεινε ο σύντροφος Μπάμπης Κασίμης στο δημοτικό Συμβούλιο Κορίνθου "να τους πεθάνουμε στη νομιμότητα". Να ενεργοποιηθούν οι υπηρεσίες για να ελεγχθεί και εξαφανισθεί η μαύρη και αδήλωτη εργασία, η εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή, η παράβαση των όρων λειτουργίας των ιχθυοτροφείων. Θεωρώ άκρατο λαϊκισμό να στρέφεται κάποιος αδιάκριτα κατά του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας και την ίδια στιγμή, παρότι βρίσκεται στην εξουσία, να αφήνει ανεξέλεγκτη την κατάσταση.
3. Να εφαρμοσθούν οι δικαστικές αποφάσεις. Δεν είναι δυνατόν να κραυγάζουμε και την ίδια στιγμή, να επιτρέπουμε την παράβαση δικαστικών αποφάσεων (βλπ περίπτωση ιχθυοτροφείου στην Πλατειά).
4. Να διαβάσουμε (αμφιβάλλω αν το έχουν κάνει οι κραυγάζοντες) το τί πρότεινε το σχέδιο για τη διαβούλευση και να δούμε αν συμφωνούμε με τους όρους κάτω από τους οποίους θα χορηγείται άδεια σε ένα ιχθυοτροφείο. Εγώ θα μπορούσα να θέσω κάποια συγκεκριμένα θέματα στο τραπέζι των συζητήσεων, χωρίς να επιχειρώ να εκφράσω την ανύπαρκτη "επιστημονική μου άποψη". Για παράδειγμα το σχέδιο προβλέπει απόσταση χιλίων μέτρων από λειτουργούσα νόμιμα τουριστική επιχείρηση. Εγώ θάλεγα ότι πρέπει η απόσταση αυτή να μεγαλώσει κατά πολύ σε περίπτωση μιας περιοχής, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες πολλές τουριστικές επιχειρήσεις (π.χ. Τολό). Επίσης νομίζω ότι θάπρεπε η απόσταση αυτή να κυμαίνεται ανάλογα με τα θαλάσσια ρεύματα και το εάν υπάρχει ευθεία οπτική γραμμή από το τουριστικό χωριό προς τη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας. Θα μπορούσα να προτείνω και άλλα, όπως το να εξειδικευθεί και αυστηριοποιηθεί η προτεινόμενη εξαίρεση των χιλίων μέτρων, που μπορεί να ανοίξει ένα μεγάλο παράθυρο για νομιμοποιήσεις. Επίσης θάλεγα ότι θα πρέπει να προστατευθούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο παραλίες και περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, που μπορεί να είναι απομακρυσμένες από τουριστικές επιχειρήσεις και για αυτό το λόγο να υπάρχουν οι προϋποθέσεις δημιουργίας μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας.
5. Πρέπει να δούμε σοβαρά και τις μονάδες εκτατικής (όχι μόνον εντατικής) καλλιέργειας ψαριών. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε με σοβαρό τρόπο το Βιβάρι στο Δρέπανο, που μπορεί και πρέπει να γίνει ένας χώρος παραγωγής ψαριών ανώτατης ποιότητας. Γνωρίζω ότι οι όροι του διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί ήσαν ασύμφοροι και γι΄αυτό ο διαγωνισμός απέβη άκαρπος. Για παράδειγμα η εκμίσθωση του χώρου για τρία μόνο χρόνια είναι αποτρεπτική για κάθε σοβαρό επιχειρηματία. Αναμένω από τον Υφυπουργό και το Δήμαρχο υπευθυνότητα. Είναι δυνατόν και πρέπει η λειτουργία του ιχθυοτροφείου στο Βιβάρι να συνδυασθεί με τουριστική ανάπτυξη.
Ιδέες χρειάζονται και μεράκι και ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας, όχι κραυγές και λαϊκισμοί.
Αυτά.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Και ειδικά όσον αφορά στην 'επιστημονοσύνη' του ζητήματος, τώρα πληρώνουμε όλη αυτή την αφασία των τελευταίων 30 ετών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη χωροθέτηση των ιχθυοτροφείων θα έπρεπε να υπάρχει σε επίπεδο νομού πρώτα από όλα μία στοιχειώδης μελέτη που θα καταδείκνυε τη συμπεριφορά των θαλάσσιων ρευμάτων και του κυματισμού κατά τη διάρκεια του έτους (απλές αρχές και μεθοδολογία θαλάσσιας υδραυλικής δηλαδή - ζητήματα λυμένα εδώ και 50 χρόνια).
Κατόπιν θα έπρεπε να συσχετιστούν αυτά τα δεδομένα με τα αναμενόμενα ρυπαντικά φορτία στην ακτογραμμή, ιδιαίτερα σε περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης.
Να γίνει και καμιά μέτρηση (να δούμε και πόσα σκατά υπάρχουν στη θάλασσα - ιδιαίτερα κοντά σε βιολογικούς. Άλλη αμαρτία...!).
Μετά θα έπρεπε να υπάρχει ένα γενικότερο αναπτυξιακό μοντέλο (ένας μπούσουλας) ανά περιοχή.
Κατόπιν όλων αυτών, θα έπρεπε να γίνει χωροθέτηση.
Γιατί δε γίνονται όλα αυτά;
Κατά την άποψή μου, το μοντέλο της πολιτικής αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης τα τελευταία χρόνια λειτούργησε πάνω σε τρεις άξονες:
α. Ο ένας έχει να κάνει με τον παντοδύναμο ελληναρά ξερόλα πολιτευτή και γραφειοκράτη, μονίμως ανεξέλεγκτος και στο απυρόβλητο, με σύνδρομο αδικαιολόγητης αλαζονείας (μερικοί από αυτούς φιντάνια του κοινού ποινικού δικαίου) που του δόθηκαν απίστευτες υπερεξουσίες και που πέρασε από αυτή τη ζωή σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά, παρότι παντελώς άσχετος και παγκοσμίως ανύπαρκτος.
Όπως έγραφε και εβδομαδιαία εφημερίδα πρόσφατα, εάν το πολιτικό ανάστημα είναι ανάλογο του ύφους, τότε στην Ελλάδα έχουμε πολύ μεγάλους πολιτικούς.
Ο κλασσικός έλληνας επιτηδευματίας - ελεύθερος επαγγελματίας - μικροεπιχειρηματίας σπανίως έχει κουλτούρα σύγκρισης και αξιολόγησης. Υπήρξε πάντα αφεντικό του εαυτού του και ποτέ κανένας δεν του είπε ότι κάνοντας μία δουλειά δημιουργεί δέκα ζημιές. Το ίδιο ισχύει και για τον δημόσιο γραφειοκράτη. Όλοι αυτοί παρεξήγησαν τον εαυτό τους και δυστυχώς βρέθηκαν από το πουθενά σε θέσεις ευθύνης.
β. Ο άλλος έχει να κάνει με το θεσμικό πλαίσιο, την απουσία ουσιαστικών ελέγχων και την ατιμωρησία σε κάθε επίπεδο (ιδιωτών και πολιτικών). Έτσι καταργούμε τους κανόνες της 'υγιούς ανταγωνιστικότητας' αλλά (εάν μου το επιτρέπεις) και της 'φυσικής επιλογής'. Η χώρα αυτή δεν προχώρησε ποτέ με το 'μέσο όρο'. Προχώρησε μπροστά με το χειρότερο 10%. Υπό αυτή την έννοια, δεν της δόθηκε ποτέ πραγματικά μία καλή και δίκαιη ευκαιρία.
γ. Ο τρίτος παράγοντας έχει να κάνει με τη συστημική - συστηματική απαξίωση κάθε ατόμου, πράγματος και αξίας που θα μπορούσε να πάει στοιχειωδώς μπροστά το κάρο. Όλοι οι 'περίεργοι' έγιναν μυστηριωδώς πρίγκηπες (ανεπάγγελτοι, απατεώνες, βλάκες, κουτοπόνηροι, τεμπέληδες, 'επιστήμονες' γιαλαντζι κ.λπ.) λες και το σύμπαν συνωμότησε γι αυτό και αποτέλεσαν τη 'συμμαχία των προθύμων' και των 'ειδικών' που έριχνε νερό στο μύλο της αφασίας.
Δεν είχαν λεφτά για 'μελέτες';
Μετά από όλα αυτά, πως περιμένουμε εσπευσμένα και στο παρα πέντε να λυθούν ζητήματα τα οποία χρειάζονται προγραμματισμό, "όραμα" (άντε πάλι αυτό το όραμα - τι γελοία λέξη) και γνώσεις;
Στον 'πραγματικό κόσμο' αυτά τα ζητήματα είναι απλά και αυτονόητα και η επίλυσή τους βασίζεται πάνω σε στοιχεία και δεδομένα τα οποία, παρεμπιπτόντως, εδώ ποτέ κανείς δε θεώρησε σκόπιμο να συλλέξει.
Να πως προκύπτουν οι μελέτες 'μαϊμού' (όταν και όποτε γίνονται και για τον οποιοδήποτε λόγο αυτές γίνονται).
Αλλά δε βαριέσαι - ας είναι καλά οι ασφαλτοστρώσεις και τα πανηγυράκια!
(ΥΓ. Και κάτι άλλο. Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ σε αυτή την κατασκευασμένη κρίση είναι το ότι όλοι αυτοί βγαίνουν τώρα και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί πλέον αντιλαμβάνονται ότι τόσα χρόνια έσκαβαν το λάκκο των παιδιών τους. Μπράβο αντίληψη! Εγώ τώρα τι να πω για τα δικά μου παιδιά; Είδες τελικά που η 'μερτσεντές' και η γκόμενα δε λύνουν όλα τα προβλήματα;)