Πολιτική αφέλεια

Άκουσα και σήμερα τον Αλέξη στη ΝΕΤ.
Το μνημόνιο λέει δεν βγαίνει και θα μας οδηγήσει στην καταστροφή. Συμφωνώ απόλυτα.
Και μετά επανέλαβε εκ νέου την πρότασή του για αναστολή πληρωμών επί τριετία (μορατόριουμ) και μετά βλέπουμε. Και ότι αυτό, πιστεύει και προτείνει  να γίνει χωρίς την έξοδό μας από την Ευρωζώνη.
Ψάχνω να βρω ποια λέξη ταιριάζει στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή που μου έρχεται στο νου είναι η γνωστή και πολυχρησιμοποιημένη έκφραση των Ελλήνων.
Θα προσπαθήσω να είμαι ευγενικός και έτσι  θα χρησιμοποιήσω τη φράση "πολιτική αφέλεια".
Μια μικρή ομάδα οικονομολόγων περί το ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος, Μηλιός, Δραγασάκης) προσπάθησαν να βρουν μια εναλλακτική πρόταση στο μνημόνιο, που να μην μας οδηγεί εκτός ευρώ, που να χαϊδεύει τα αυτιά και να ακούγεται επαναστατική.
Και ανακάλυψαν αυτό το απίθανο της αναστολής των πληρωμών μας επί μία τριετία ή και πενταετία. Και ισχυρίζονται ότι τούτο θα ήταν δυνατόν να γίνει αποδεκτό από τους πιστωτές μας (ιδιώτες και κράτη), με το επιχείρημα ότι η δικιά μας έξοδος από την ευρωζώνη, θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα και αποσύνθεση του κοινού νομίσματος.
Και τελικά ο απελπισμένος κόσμος, προσπαθώντας να πιαστεί από κάπου, ακούει με συμπάθεια την τεράστια ανοησία που είπαν στον ανίδεο Αλέξη να λέει.
Ακούστε λοιπόν γιατί είναι ανοησία το προτεινόμενο ως μάννα εκ του ουρανού μορατόριουμ.
Πρώτο διότι είναι γελοίο να πιστεύει κάποιος ότι θα βρεθεί ο οιοσδήποτε ιδιώτης πιστωτής της Ελλάδας, που θα συμφωνήσει να μην λαμβάνει ούτε τόκους, ούτε χρεολύσια για τρία χρόνια, και ταυτόχρονα να μην γνωρίζει και τί θα πάρει τελικά, αν θα πάρει οτιδήποτε μετά τα τρία χρόνια. Είναι λοιπόν βεβαία η άμεση χρεοκοπία της χώρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Λένε όμως οι καθηγητάδες (χθες άκουσα και τον Καζάκο να το ισχυρίζεται) και άλλη μια τεράστια μπαρούφα. Ότι οι Ευρωπαϊκές συνθήκες δεν προβλέπουν εξοβελισμό με νομικά μέσα μιας χώρας από τη ζώνη του Ευρώ. Μα καλά, δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη να παρθεί απόφαση από Ευρωπαϊκά όργανα για να εκδιωχθεί μια χρεοκοπημένη χώρα από το ευρώ και ότι τούτο θα γίνει αναγκαστικά λόγω πιστωτικής ασφυξίας; Μα γιατί κοροϊδεύουν έτσι ασύστολα;
Γίνομαι συγκεκριμένος. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, ότι οι πιστωτές μας συμφωνούν στο moratorium, κάτι που βέβαια στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν.
Τι θα συμβεί σ΄αυτή την υποθετική περίπτωση;
Το τραπεζικό σύστημα, που ήδη ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί, θα καταρρεύσει, αφού κατέχει ένα μεγάλο μέρος των Ελληνικών ομολόγων και είναι απολύτως βέβαιο, ότι δεν αντέχει επί τρία χρόνια να μην εισπράττει χρεολύσια και τόκους, ενώ από την άλλη πλευρά η χρηματοδότησή του από το εξωτερικό θα είναι μηδενική, αφού ουδείς θα έχει τη διάθεση να παρέχει ρευστότητα έστω και ενός ευρώ σε ένα σύστημα χρεοκοπημένο και σε μία χώρα σε αναστολή πληρωμών με αβέβαιο μέλλον.
Βέβαια το τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει πολύ νωρίτερα (μέσα σε λίγες ώρες), αφού οι μεγάλοι και μικροί καταθέτες (που βέβαια δεν λειτουργούν τόσον αφελώς όπως οι καθηγητάδες) θα επιχειρήσουν άμεσα να σηκώσουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες. Πραγματικά πιστεύει κάποιος με κάποια μικρή έστω σοβαρότητα ότι δεν θα συμβεί τούτο;
Θα είναι επομένως απόλυτη ανάγκη να κρατικοποιηθεί όλο το τραπεζικό σύστημα με παροχή τεράστιων κεφαλαίων, που όμως το Ελληνικό Κράτος δεν διαθέτει και ουδείς βεβαίως θα είναι διατεθειμένος να ενισχύσει με κεφάλαια μια χώρα σε αναστολή πληρωμών και με αβέβαιο μέλλον.
Το Ελληνικό Κράτος για να λειτουργήσει έχει απόλυτη ανάγκη εκτός από τον μακροπρόθεσμο (μέσω ομολόγων) δανεισμό και τον βραχυπρόθεσμο μέσω των εντόκων γραμματίων, που κατά ένα μεγάλο μέρος αναλαμβάνουν οι Ελληνικές Τράπεζες και κατά ένα μικρότερο οι ξένοι επενδυτές. Είναι απολύτως βέβαιο ότι, όλο αυτό το σύστημα του βραχυπρόθεσμου δανεισμού θα καταρρεύσει λόγω έλλειψης στοιχειώδους ρευστότητας στο σύστημα.
Τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν μερική αδυναμία πληρωμής συντάξεων, αφού για να έχουν σήμερα την απαραίτητη ρευστότητα, χρησιμοποιούν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως collateral. Η δυνατότητα αυτή θα εκλείψει, αφού ούτε τραπεζικό σύστημα με ρευστότητα θα υπάρχει, ούτε και θα είναι δυνατόν να γίνουν δεκτά τα Ελληνικά ομόλογα που θα βρίσκονται σε αναστολή πληρωμών. Επομένως το Κράτος θα πρέπει να βρει τεράστια ποσά, που δεν θα έχει, για την πληρωμή των συντάξεων.
Είναι βεβαία η αναστολή οιουδήποτε επενδυτικού σχεδίου στη χώρα μέσα στην τριετία της αναστολής πληρωμών και της ταυτόχρονης αβεβαιότητας για το μετά την τριετία διάστημα. Αλήθεια, πιστεύει κάποιος από τους καθηγητάδες, ότι είναι δυνατή η οποιαδήποτε ιδιωτική επενδυτική δραστηριότητα σε μια οικονομία σε κατάσταση αναστολής πληρωμών;
Η κίνηση του χρήματος (αγορές, ιδιωτική κατανάλωση) θα μειωθεί σε απίστευτο βαθμό.
Η έξοδος κεφαλαίων από τη χώρα θα πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Οι εισαγωγές προϊόντων θα μπορούν να γίνονται μόνον μετρητοίς (ήδη είναι πολύ δύσκολη), διότι ουδεμία τραπεζική εγγύηση από Ελληνική τράπεζα δεν θα γίνεται αποδεκτή και ουδεμία ξένη θα είναι διατεθειμένη να παράσχει τέτοιες εγγυήσεις.
Είναι φανερή η ύφεση που θα δημιουργηθεί στην οικονομία, λόγω του μηδενισμού των επενδύσεων δημοσίων και ιδιωτικών, της μείωσης της κατανάλωσης, της κατάρρευσης του εισαγωγικού εμπορίου.
Συνέπεια τούτου θα είναι η πολύ μεγάλη μείωση των εσόδων του Κράτους. Παράλληλα είναι φανερό ότι πολίτες και επιχειρήσεις θα είναι τελείως απρόθυμες να καταβάλλουν φόρους σε ένα κράτος που λειτουργεί σε μία χώρα σε πλήρη αβεβαιότητα.
Είναι λοιπόν μεγίστη μπούρδα η εκστομιζομένη (και από την Κατσέλη εσχάτως), ότι το κράτος μας δύναται να λειτουργήσει με τα έσοδα που έχει, που τελικά θα είναι γλίσχρα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για τα τραγικά αποτελέσματα που θα έχει η Ελληνική οικονομία και κατ΄επέκταση ο απελπισμένος πολίτης εάν εφαρμόζονταν τα ανόητα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση η οικονομική ασφυξία που θα προκαλείτο από μία απόφαση αναστολής πληρωμών θα ήταν τόσο μεγάλη, που η μόνη λύση θα ήταν η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, για κοπή χαρτονομίσματος για την κάλυψη βασικότατων αναγκών του Κράτους και των πολιτών.
Και κάτι ακόμα. Η απελπισία του κόσμου είναι τόσο μεγάλη, που δεν θέλει να ακούσει την πλειοψηφική επιστημονική άποψη, αλλά επιθυμεί (ως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του στηριζόμενος) να στηριχθεί σε απίθανα πράγματα που ακούγονται, όπως το τελευταίο του παλαιού συμβούλου του ΓΑΠ, Βαρουφάκη, ο οποίος προτείνει το προφανώς αδύνατο, να πτωχεύσουμε εντός ευρωζώνης, όπως θα μπορούσε να πτωχεύσει ένας Δήμος ή μία κομητεία στην Αμερική και θεωρεί ότι τούτο θα ήταν δυνατόν και ότι υπάρχει η οποιαδήποτε αναλογικότητα.
Εν κατακλείδι: Θεωρώ μια τεράστια πολιτική αφέλεια αυτό που προτείνει η κυρίαρχη άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την μειοψηφική μέσα στους κόλπους της άποψη ότι πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή, κάτι που μπορεί κατά τη γνώμη μου να είναι καταστροφικό (και γι΄αυτό δεν είμαι οπαδός της λογικής αυτής), αλλά αποτελεί ένα ρεαλιστικό, τίμιο και γενναίο σενάριο, που έχει και το πλεονέκτημα της παροχής ρευστότητας στο σύστημα, της κινητικότητας των κεφαλαίων, της ενίσχυσης ενός μικρού τμήματος της πρωτογενούς παραγωγής και της διάσωσης των  βασικών πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας, που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν στο απώτερο μέλλον για την ανόρθωση της χώρας.