Για πρώτη και τελευταία φορά από τα Ομηρικά χρόνια που η σημερινή παλιά πόλη του Ναυπλίου έμεινε έρημη από ανθρώπους ήταν ανήμερα του Σταυρού το μαρτυρικό χρόνο του 44.
Οι Γερμανοί αποχωρούσαν από το Ναύπλιο και ταυτόχρονα αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους συντρίμμια ανατινάζοντας και να καταστρέφοντας το λιμάνι της πόλης. Τοποθέτησαν λοιπόν κάποια κουτιά με εκρηκτικά και ήσαν έτοιμοι για μία τεράστια έκρηξη. Οι δυναμίτες ήσαν τόσοι πολλοί, που ήταν βέβαιη η καταστροφή σπιτιών. Ντόπιοι κατοχικοί παράγοντες προσπάθησαν να μεταπείσουν τους Γερμανούς. Εις μάτην. Κάτι, λέγεται, κατάφερε μια πανέμορφη κυρία της εποχής που είχε στενές σχέσεις με το Γερμανό στρατιωτικό διοικητή. Κάποια κουτιά αφαιρέθηκαν για να σωθούν τα σπίτια του Ναυπλίου.
Όλος όμως ο κόσμος όμως απομακρύνθηκε από την παλιά πόλη. Έμειναν κάποια σκυλιά και γατιά. Οι περισσότεροι συγκεντρώθηκαν στο Πάρκο και περίμεναν την έκρηξη. Πράγματι αυτό που συνέβη ήταν ακόμα πιο βροντερό και από αυτό που είχε γίνει τρία χρόνια πριν με τον βομβαρδισμό από τη Λουφτφάβε των συμμαχικών πλοίων στο λιμάνι του Ναυπλίου κατά την αποχώρηση των Αγγλοαυστραλών. Τα περισσότερα σπίτια κοντά στο λιμάνι, το 1ο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, τότε στις 14 Σεπτέμβρη του 44, υπέστησαν αρκετές ζημιές από την έκρηξη.
Όμως το ερώτημα που υπάρχει είναι το γιατί οι Γερμανοί να καταστρέψουν το λιμάνι του Ναυπλίου κατά την αποχώρησή τους; Τι φοβόντουσαν;
Ο Περράκης στο βιβλίο του μέμφεται τον ΕΛΑΣ, ότι άφησε ανενόχλητους τους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους. Ότι δεν τους κτύπησε, και ότι αυτό δήθεν αποδεικνύει ότι η επιδίωξη του ΚΚΕ, δεν ήταν ο αγώνας κατά των Γερμανών, αλλά η κατάληψη της εξουσίας μετά τη Γερμανική υποχώρηση.
Όμως την ανατίναξη του λιμανιού του Ναυπλίου, πώς την ερμηνεύει; Άραγε φοβόντουσαν οι Γερμανοί τα καΐκια του ΕΛΑΝ, ότι θα μετέφεραν κανόνια, τανκς και στρατό για να τους κτυπήσουν; Και τη γέφυρα στον Ισθμό της Κορίνθου για ποιο λόγο την ανατίναξαν; Για να εμποδίσουν τον ΕΛΑΣ να περάσει στη Στερεά Ελλάδα με τον βαρύτατο οπλισμό του; Το πιο πιθανό είναι ότι οι Περράκης-Καλύβας δεν είχαν σκεφθεί καν το γεγονός αυτό για να το ερμηνεύσουν. Είναι πράγματι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι ο ΕΛΑΣ, είχε τη δυνατότητα να κτυπήσει στα ίσια τους υποχωρούντες συντεταγμένα Γερμανούς. Δεν το είχε κάνει, καθ΄ όλη τη διάρκεια της Κατοχής. Είναι δυνατόν να το έκανε τη στιγμή που η πολεμική εγρήγορση των Γερμανών θα ήταν στον ύψιστο βαθμό.
Θεωρώ ολοφάνερο, ότι οι Γερμανοί ανησυχούσαν σφόδρα, ότι οι Εγγλέζοι θα τους κτυπάγανε κατά την αποχώρησή τους. Από τα βόρεια η Σοβιετική προέλαση ήταν ταχύτατη. Ήδη στις 31 Αυγούστου είχαν εισέλθει στο Βουκουρέστι και στις 8 Σεπτεμβρίου είχαν περάσει τα σύνορα με τη Βουλγαρία. Μία Αγγλική επίθεση κατά την αποχώρηση, θα δημιουργούσε στους Γερμανούς που υποχωρούσαν σοβαρό πρόβλημα και κίνδυνο εγκλωβισμού. Θα πρέπει δε να θυμίσω ότι ναι μεν ο πόλεμος είχε γείρει, τότε το Φθινόπωρο του 44 προς τη μεριά των συμμάχων, όμως οι μάχες ήταν ακόμα σφοδρές. Μάλιστα λίγο αργότερα στις 18 Δεκεμβρίου του 44 ξεκίνησε η Γερμανική αντεπίθεση με την ονομασία Επιχείρηση Σκοπιά στο Ρήνο, που έγινε γνωσρή ως μάχη στις Αρδέννες, όπου υπήρχε ο κίνδυνος εγκλωβισμού των Αγγλοαμερικανών και της πλήρους αποτυχίας της απόβασης στη Νορμανδία.
Όμως οι Εγγλέζοι δεν κινήθηκαν και δεν κτύπησαν τους Γερμανούς που υποχωρούσαν από την Ελλάδα. Ανενόχλητα πέρασαν και τα Γερμανικά πλοία που μετέφεραν το Γερμανικό που υποχωρούσε από τα Ελληνικά νησιά, παρότι το Βρετανικό ναυτικό ήταν πλέον κυρίαρχο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και όμως οι Περράκης-Καλύβας δεν αξιολογούν την αδράνεια αυτή των συμμάχων και αντίθετα καυτηριάζουν τον ΕΛΑΣ, που εκ των πραγμάτων δεν είχε τη δυνατότητα της κατά μέτωπο επίθεσης κατά των Γερμανών. Και προσπαθούν εξ αιτίας της αδυναμίας αυτής να βγάλουν συμπεράσματα για τις προθέσεις του ΚΚΕ.
Γιατί όμως τελικά οι Εγγλέζοι άφησαν ανενόχλητους τους αποχωρούντες γερμανούς, αντί να τους επιφέρουν ένα καίριο πλήγμα και πιθανόν και να τους εγκλωβίσουν;
Ήταν βέβαιο ότι το γερμανικό σώμα κατοχής της Ελλάδος επρόκειτο να ενισχύσει το Ανατολικό μέτωπο και επομένως να επιχειρήσει να επιβραδύνει τη σοβιετική προέλαση. Αυτός είναι ολοφάνερα ο λόγος της σκόπιμης Βρετανικής αδιαφορίας να επιφέρουν πλήγματα στους γερμανούς.
Εδώ όμως έρχεται και μία συνέντευξη που έλαβε ο γνωστός δημοσιογράφος Βάσος Μαθιόπουλος να δώσει μιαν άλλη διάσταση στο γεγονός της ακώλυτης αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα.
• Ο Αλμπερτ Σπέερ ήταν ένας ναζί αρχιτέκτονας, που έγινε Υπουργός Εξοπλισμών και Εφοδιασμού. Ο Βάσος Μαθιόπουλος του πήρε λοιπόν μια συνέντευξη μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή του Σπαντάου μετά από τον 20χρονο εγκλεισμό του σ΄ αυτή. Ο Μαθιόπουλος ήθελε να μάθει το κατά πόσον το αντάρτικο και ο ΕΛΑΣ, δυσκόλεψε τον εφοδιασμό των Γερμανών ειδικά με τον Ελληνικό βωξίτη, κάτι που του επιβεβαίωσε ο Σπέερ. Είπε όμως και κάτι άλλο στη συνέντευξή του που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η μόνη, είπε, συμφωνία που έγινε μεταξύ των Ναζί και των Εγγλέζων καθ΄ όλη τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου, αφορούσε τη Γερμανική αποχώρηση από την Ελλάδα. Συμφωνήθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο στη Λισσαβόνα να μην κτυπηθούν οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, προκειμένου να ενισχυθεί το Ανατολικό μέτωπο κατά των Σοβιετικών. Γιατί άραγε να πει ψέματα ο Σπέερ για το θέμα αυτό; Σε κάθε όμως περίπτωση είτε υπήρξε συμφωνία (η μόνη μεταξύ συμμάχων και ναζί) είτε όχι το αποτέλεσμα ήταν ότι οι γερμανοί δεν κτυπήθηκαν κατά την αποχώρησή τους από τους Βρετανούς.
Πώς όμως εξέλαβε ο Στάλιν, το γεγονός αυτό της Βρετανικής παθητικότητας κατά την αποχώρηση των γερμανών, που δυσκόλευε το έργο του Κόκκινου Στρατού; Και μήπως είχε το γεγονός αυτό τραγικές συνέπειες για τους Ελληνες;
Οι Γερμανοί αποχωρούσαν από το Ναύπλιο και ταυτόχρονα αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους συντρίμμια ανατινάζοντας και να καταστρέφοντας το λιμάνι της πόλης. Τοποθέτησαν λοιπόν κάποια κουτιά με εκρηκτικά και ήσαν έτοιμοι για μία τεράστια έκρηξη. Οι δυναμίτες ήσαν τόσοι πολλοί, που ήταν βέβαιη η καταστροφή σπιτιών. Ντόπιοι κατοχικοί παράγοντες προσπάθησαν να μεταπείσουν τους Γερμανούς. Εις μάτην. Κάτι, λέγεται, κατάφερε μια πανέμορφη κυρία της εποχής που είχε στενές σχέσεις με το Γερμανό στρατιωτικό διοικητή. Κάποια κουτιά αφαιρέθηκαν για να σωθούν τα σπίτια του Ναυπλίου.
Όλος όμως ο κόσμος όμως απομακρύνθηκε από την παλιά πόλη. Έμειναν κάποια σκυλιά και γατιά. Οι περισσότεροι συγκεντρώθηκαν στο Πάρκο και περίμεναν την έκρηξη. Πράγματι αυτό που συνέβη ήταν ακόμα πιο βροντερό και από αυτό που είχε γίνει τρία χρόνια πριν με τον βομβαρδισμό από τη Λουφτφάβε των συμμαχικών πλοίων στο λιμάνι του Ναυπλίου κατά την αποχώρηση των Αγγλοαυστραλών. Τα περισσότερα σπίτια κοντά στο λιμάνι, το 1ο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, τότε στις 14 Σεπτέμβρη του 44, υπέστησαν αρκετές ζημιές από την έκρηξη.
Όμως το ερώτημα που υπάρχει είναι το γιατί οι Γερμανοί να καταστρέψουν το λιμάνι του Ναυπλίου κατά την αποχώρησή τους; Τι φοβόντουσαν;
Ο Περράκης στο βιβλίο του μέμφεται τον ΕΛΑΣ, ότι άφησε ανενόχλητους τους Γερμανούς κατά την αποχώρησή τους. Ότι δεν τους κτύπησε, και ότι αυτό δήθεν αποδεικνύει ότι η επιδίωξη του ΚΚΕ, δεν ήταν ο αγώνας κατά των Γερμανών, αλλά η κατάληψη της εξουσίας μετά τη Γερμανική υποχώρηση.
Όμως την ανατίναξη του λιμανιού του Ναυπλίου, πώς την ερμηνεύει; Άραγε φοβόντουσαν οι Γερμανοί τα καΐκια του ΕΛΑΝ, ότι θα μετέφεραν κανόνια, τανκς και στρατό για να τους κτυπήσουν; Και τη γέφυρα στον Ισθμό της Κορίνθου για ποιο λόγο την ανατίναξαν; Για να εμποδίσουν τον ΕΛΑΣ να περάσει στη Στερεά Ελλάδα με τον βαρύτατο οπλισμό του; Το πιο πιθανό είναι ότι οι Περράκης-Καλύβας δεν είχαν σκεφθεί καν το γεγονός αυτό για να το ερμηνεύσουν. Είναι πράγματι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι ο ΕΛΑΣ, είχε τη δυνατότητα να κτυπήσει στα ίσια τους υποχωρούντες συντεταγμένα Γερμανούς. Δεν το είχε κάνει, καθ΄ όλη τη διάρκεια της Κατοχής. Είναι δυνατόν να το έκανε τη στιγμή που η πολεμική εγρήγορση των Γερμανών θα ήταν στον ύψιστο βαθμό.
Θεωρώ ολοφάνερο, ότι οι Γερμανοί ανησυχούσαν σφόδρα, ότι οι Εγγλέζοι θα τους κτυπάγανε κατά την αποχώρησή τους. Από τα βόρεια η Σοβιετική προέλαση ήταν ταχύτατη. Ήδη στις 31 Αυγούστου είχαν εισέλθει στο Βουκουρέστι και στις 8 Σεπτεμβρίου είχαν περάσει τα σύνορα με τη Βουλγαρία. Μία Αγγλική επίθεση κατά την αποχώρηση, θα δημιουργούσε στους Γερμανούς που υποχωρούσαν σοβαρό πρόβλημα και κίνδυνο εγκλωβισμού. Θα πρέπει δε να θυμίσω ότι ναι μεν ο πόλεμος είχε γείρει, τότε το Φθινόπωρο του 44 προς τη μεριά των συμμάχων, όμως οι μάχες ήταν ακόμα σφοδρές. Μάλιστα λίγο αργότερα στις 18 Δεκεμβρίου του 44 ξεκίνησε η Γερμανική αντεπίθεση με την ονομασία Επιχείρηση Σκοπιά στο Ρήνο, που έγινε γνωσρή ως μάχη στις Αρδέννες, όπου υπήρχε ο κίνδυνος εγκλωβισμού των Αγγλοαμερικανών και της πλήρους αποτυχίας της απόβασης στη Νορμανδία.
Όμως οι Εγγλέζοι δεν κινήθηκαν και δεν κτύπησαν τους Γερμανούς που υποχωρούσαν από την Ελλάδα. Ανενόχλητα πέρασαν και τα Γερμανικά πλοία που μετέφεραν το Γερμανικό που υποχωρούσε από τα Ελληνικά νησιά, παρότι το Βρετανικό ναυτικό ήταν πλέον κυρίαρχο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και όμως οι Περράκης-Καλύβας δεν αξιολογούν την αδράνεια αυτή των συμμάχων και αντίθετα καυτηριάζουν τον ΕΛΑΣ, που εκ των πραγμάτων δεν είχε τη δυνατότητα της κατά μέτωπο επίθεσης κατά των Γερμανών. Και προσπαθούν εξ αιτίας της αδυναμίας αυτής να βγάλουν συμπεράσματα για τις προθέσεις του ΚΚΕ.
Γιατί όμως τελικά οι Εγγλέζοι άφησαν ανενόχλητους τους αποχωρούντες γερμανούς, αντί να τους επιφέρουν ένα καίριο πλήγμα και πιθανόν και να τους εγκλωβίσουν;
Ήταν βέβαιο ότι το γερμανικό σώμα κατοχής της Ελλάδος επρόκειτο να ενισχύσει το Ανατολικό μέτωπο και επομένως να επιχειρήσει να επιβραδύνει τη σοβιετική προέλαση. Αυτός είναι ολοφάνερα ο λόγος της σκόπιμης Βρετανικής αδιαφορίας να επιφέρουν πλήγματα στους γερμανούς.
Εδώ όμως έρχεται και μία συνέντευξη που έλαβε ο γνωστός δημοσιογράφος Βάσος Μαθιόπουλος να δώσει μιαν άλλη διάσταση στο γεγονός της ακώλυτης αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα.
• Ο Αλμπερτ Σπέερ ήταν ένας ναζί αρχιτέκτονας, που έγινε Υπουργός Εξοπλισμών και Εφοδιασμού. Ο Βάσος Μαθιόπουλος του πήρε λοιπόν μια συνέντευξη μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή του Σπαντάου μετά από τον 20χρονο εγκλεισμό του σ΄ αυτή. Ο Μαθιόπουλος ήθελε να μάθει το κατά πόσον το αντάρτικο και ο ΕΛΑΣ, δυσκόλεψε τον εφοδιασμό των Γερμανών ειδικά με τον Ελληνικό βωξίτη, κάτι που του επιβεβαίωσε ο Σπέερ. Είπε όμως και κάτι άλλο στη συνέντευξή του που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η μόνη, είπε, συμφωνία που έγινε μεταξύ των Ναζί και των Εγγλέζων καθ΄ όλη τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου, αφορούσε τη Γερμανική αποχώρηση από την Ελλάδα. Συμφωνήθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο στη Λισσαβόνα να μην κτυπηθούν οι Γερμανοί κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, προκειμένου να ενισχυθεί το Ανατολικό μέτωπο κατά των Σοβιετικών. Γιατί άραγε να πει ψέματα ο Σπέερ για το θέμα αυτό; Σε κάθε όμως περίπτωση είτε υπήρξε συμφωνία (η μόνη μεταξύ συμμάχων και ναζί) είτε όχι το αποτέλεσμα ήταν ότι οι γερμανοί δεν κτυπήθηκαν κατά την αποχώρησή τους από τους Βρετανούς.
Πώς όμως εξέλαβε ο Στάλιν, το γεγονός αυτό της Βρετανικής παθητικότητας κατά την αποχώρηση των γερμανών, που δυσκόλευε το έργο του Κόκκινου Στρατού; Και μήπως είχε το γεγονός αυτό τραγικές συνέπειες για τους Ελληνες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου