Αντιγράφω από το βιβλίο Περράκη: «…..Έτσι, ο εμφύλιος σπαραγμός εξελίχθηκε σε αλυσιδωτή αντίδραση, αρχίζοντας από τις εκτελέσεις του ΕΑΜ στα χωριά το φθινόπωρο του 1943, στις οποίες τα Τάγματα απάντησαν με τη βοήθεια που προσέφεραν στους Γερμανούς. Η Αριστερά ανταπάντησε με την εκστρατεία εναντίον των αντιδραστικών και με μαζικές εκτελέσεις, όπως στο (sic) Φενεό. Αυτές με τη σειρά τους έκαναν και άλλους ανθρώπους να καταφύγουν στα Τάγματα, τα οποία έγιναν ακόμα πιο επιθετικά ενάντια στα χωριά που ήσαν κάτω από την Εαμική κατοχή»
Ο Περράκης θίγει ένα πολύ σοβαρό θέμα. Τον κύκλο της βίας, που προκάλεσε τόσο πόνο στη χώρα. Για τη βία της αριστεράς και για τις αιτίες της, όπως εγώ τις βλέπω, θα αφιερώσω ειδική ανάρτηση, αφού οι απόψεις μου διαφέρουν από αυτές των Καλύβα-Περράκη.
Εδώ όμως θα επισημάνω το εξής: Ο Περράκης ξεχνάει μια μικρή λεπτομέρεια. Ο κύκλος της βίας δεν ξεκινάει «από τις εκτελέσεις του ΕΑΜ στα χωριά το φθινόπωρο του 1943». Εχει προηγηθεί το ….ασήμαντο γεγονός της Κατοχής, των θανάτων, της πείνας, της ναζιστικής θηριωδίας, της υποδούλωσης της χώρας, των πρώτων αποστολών των Εβραίων και άλλων στα Στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το φθινόπωρο του 43, πριν ξεκινήσουν οι αγριότητες, συλλαμβάνονται οι Αναπλιώτες δημοκράτες και τότε εκτελούνται από τους Γερμανούς οι Σπαρτιάτες.
Και έχει προηγηθεί και ένα άλλο γεγονός. Η ίδρυση των ταγμάτων Ασφαλείας την άνοιξη του 43. Καλώ όλους να διαβάσουν πώς ο Λεωνίδας Κύρκος περιγράφει στο βιβλίο του «Στιγμές» τη συνάντηση της Παλλαϊκής Επιτροπής, με πρόεδρο τον Άγγελο Σικελιανό και μέλη της πολιτικούς και δεσπότες (μεταξύ των οποίων και ο Αργολίδος), με το κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη, για να του ζητήσουν να μην προχωρήσει στο σχέδιό του για τα Τάγματα Ασφαλείας. Εκεί ο αναγνώστης του συμβάντος της συνάντησης αυτής θα διαπιστώσει ότι οι επιφανείς αυτοί Έλληνες (που δεν ήσαν κομμουνιστές) είχαν προβλέψει τον όλεθρο που θα επέφερε στη χώρα η ίδρυση των Ταγμάτων. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάσει κάποιος τον τρόπο και το ύφος με τον οποίο αντιμετώπισε την Επιτροπή ο Ράλλης. Το σκαιό τρόπο που απάντησε στον Άγγελο Σικελιανό.
Είναι ένα απαράδεκτο γεγονός ο κύκλος της βίας και οι πρωταγωνιστές των βιαιοτήτων έχουν ευθύνες, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, πώς ξεκίνησε ο κύκλος αυτός.
Και ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι άλλο. Το πώς τελικά έκλεισε αυτός ο κύκλος και δεν έκανε άλλη περιστροφή. Με τις εκτελέσεις, τις εκτοπίσεις, τα ξερονήσια, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων από τη μια μεριά, και με «δικαίωση», προαγωγή, σταδιοδρομία των Ταγματασφαλιτών και μαυραγοριτών από την άλλη.
Ο Περράκης θίγει ένα πολύ σοβαρό θέμα. Τον κύκλο της βίας, που προκάλεσε τόσο πόνο στη χώρα. Για τη βία της αριστεράς και για τις αιτίες της, όπως εγώ τις βλέπω, θα αφιερώσω ειδική ανάρτηση, αφού οι απόψεις μου διαφέρουν από αυτές των Καλύβα-Περράκη.
Εδώ όμως θα επισημάνω το εξής: Ο Περράκης ξεχνάει μια μικρή λεπτομέρεια. Ο κύκλος της βίας δεν ξεκινάει «από τις εκτελέσεις του ΕΑΜ στα χωριά το φθινόπωρο του 1943». Εχει προηγηθεί το ….ασήμαντο γεγονός της Κατοχής, των θανάτων, της πείνας, της ναζιστικής θηριωδίας, της υποδούλωσης της χώρας, των πρώτων αποστολών των Εβραίων και άλλων στα Στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το φθινόπωρο του 43, πριν ξεκινήσουν οι αγριότητες, συλλαμβάνονται οι Αναπλιώτες δημοκράτες και τότε εκτελούνται από τους Γερμανούς οι Σπαρτιάτες.
Και έχει προηγηθεί και ένα άλλο γεγονός. Η ίδρυση των ταγμάτων Ασφαλείας την άνοιξη του 43. Καλώ όλους να διαβάσουν πώς ο Λεωνίδας Κύρκος περιγράφει στο βιβλίο του «Στιγμές» τη συνάντηση της Παλλαϊκής Επιτροπής, με πρόεδρο τον Άγγελο Σικελιανό και μέλη της πολιτικούς και δεσπότες (μεταξύ των οποίων και ο Αργολίδος), με το κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη, για να του ζητήσουν να μην προχωρήσει στο σχέδιό του για τα Τάγματα Ασφαλείας. Εκεί ο αναγνώστης του συμβάντος της συνάντησης αυτής θα διαπιστώσει ότι οι επιφανείς αυτοί Έλληνες (που δεν ήσαν κομμουνιστές) είχαν προβλέψει τον όλεθρο που θα επέφερε στη χώρα η ίδρυση των Ταγμάτων. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάσει κάποιος τον τρόπο και το ύφος με τον οποίο αντιμετώπισε την Επιτροπή ο Ράλλης. Το σκαιό τρόπο που απάντησε στον Άγγελο Σικελιανό.
Είναι ένα απαράδεκτο γεγονός ο κύκλος της βίας και οι πρωταγωνιστές των βιαιοτήτων έχουν ευθύνες, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, πώς ξεκίνησε ο κύκλος αυτός.
Και ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι άλλο. Το πώς τελικά έκλεισε αυτός ο κύκλος και δεν έκανε άλλη περιστροφή. Με τις εκτελέσεις, τις εκτοπίσεις, τα ξερονήσια, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων από τη μια μεριά, και με «δικαίωση», προαγωγή, σταδιοδρομία των Ταγματασφαλιτών και μαυραγοριτών από την άλλη.
Πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή