Μόνος ολομόναχος




Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Καραθώνα (1) Η Β Πανελλαδική και το Bridge Financing

Ξεκινάω μια σειρά αναρτήσεις για την Καραθώνα. Για την πρόσφατη ιστορία της, την πολιτική εξαπάτηση, τους κινδύνους, το μέλλον της και την τελική μου πρόταση.


Ανάρτηση πρώτη: Η Καραθώνα, Η Β Πανελλαδική και το Bridge Financing.

Θα μου πείτε: ποιά μπορεί να είναι η σχέση της Δεύτερης Πανελλαδικής και του Bridge Financing με την παραλία του Ναυπλίου; Και τί τελικά είναι αυτή η Βού Πανελλαδική και τι είναι το Bridge Financing.

Τότε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70 υπήρχε μια νεολαιίστικη ελίτ που ήταν οργανωμένη στο Ρήγα Φεραίο. Μια νεολαία ενός μικρού τότε αριστερού κόμματος, που ξέφυγε από όλα τα παραδοσιακά. Εκεί που οι «μεγάλοι αδελφοί» ήσαν υποχρεωμένοι δια ροπάλου να ακούνε Καζαντζίδη και Νταλάρα, αυτοί άκουγαν ροκ και τζαζ. Δεν ήσαν υποχρεωμένοι να πάνε πέντε-έξη φορές κάθε ένας στην Αλκυονίδα για να δούνε το Σοβιετικό έργο του Μαρκ Ντοσκνόι «το άλογο που κλαίει», που παιζόταν συνέχεια επί 137 βδομάδες, αλλά έμαθαν τον Γκοντάρ, τον Βισκόντι και τους άλλους στο Στούντιο στην Πλατεία Αμερικής. Ζούσαν τον έρωτα μέσα από τις ελεύθερες σχέσεις και μπορούσαν άνετα να μιλήσουν για δυτική και αμερικάνικη λογοτεχνία. Μέσα στα πανεπιστήμια έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο ελευθερίας και κοντραριζόντουσαν στα ίσια με τον Πανσπουδαστικάριο πειθαρχημένο στρατό. Από την άλλη μεριά υπήρχε και μια σιωπηλή ομάδα κυριλέδων, ανεπιθύμητων στα αμφιθέατρα και στα μπαράκια των Εξαρχείων. Ησαν οι θαμώνες στις καφετέριες της Κηφισιάς και του Κολωνακίου και ήσαν αυτοί που γέμισαν τις κινηματογραφικές αίθουσες όταν παίχτηκε το «Δέκα» με την ξανθιά θεά Μπο Ντέρεκ.

Κάποια λοιπόν στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του 70, οι ανήσυχοι νέοι του Ρήγα, ακριβώς επειδή ήταν ανήσυχοι, διασπάσθηκαν και δημιουργήθηκε μια νέα πιο προωθημένη νεολαιίστικη οργάνωση που πήρε το όνομα της Βήτα Πανελλαδικής. Μεγαλοστέλεχος λοιπόν τότε του Ρήγα και μετά βασικός δημιουργός της Β Πανελλαδικής ήταν ένα κοφτερό μυαλό, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης. Ο Χρύσανθος λοιπόν μετά την επαναστατική του δράση στα αμφιθέατρα, προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Όταν λοιπόν γύρισε με όλες τις περγαμηνές και έχοντας όλες αυτές τις βάσεις από τα φοιτητικά του χρόνια, αρχικά ασχολήθηκε με το χρηματιστήριο, τον καιρό της φούσκας του.

Πάμε στη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα της δεξιάς, λόγω των κυριλέδων της εποχής, πάσχει από ένα τεράστιο ηλικιακό στελεχιακό κενό. Είναι επόμενο ότι οι θεατές της Μπο Ντέρεκ, και οπαδοί του Αλβαρέζ, του Τσανλάιτερ και του Εσταβίλιο, δεν είχαν τα προσόντα να βοηθήσουν ουσιαστικά το μεγάλο κόμμα της δεξιάς. Τί να κάνουν λοιπόν, δανείσθηκαν κάποια από τα στελέχη της αριστεράς για να αναλάβουν τις τύχες του κόμματος. Έβαλαν λοιπόν μπροστά κάποια ονόματα για τα μάτια του κόσμου και από πίσω άλλοι έπαιρναν και παίρνουν τις αποφάσεις. Παλαιότερα ήταν ο δημοσιογράφος Θεόδωρος αντί του Κώστα και τώρα τη θέση του μεν Κώστα πήρε ο Αντώνης του δε Θόδωρου, ο Χρύσανθος. Ναι αυτός της Βού Πανελλαδικής.

Με το Χρύσανθο λοιπόν στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας, φθάσαμε στη μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση του λαού από την εποχή που θα έφευγαν οι βάσεις του θανάτου. Βγήκαν λοιπόν οι δεξιοί και καταψήφισαν το μνημόνιο και άρχισαν να κάνουν και αγώνα εναντίον του. Ενώ στην ουσία είναι οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοί του. Το καταψήφισαν μόνον και μόνο για να υπάρχει η εναλλακτική λύση σε περίπτωση βύθισης της πράσινης αρμάδας. Βγήκαν με αντιμνημονιακό πρόσωπο και ρητορική στις τοπικές εκλογές, τη στιγμή που το προωθούν στην πιο σκληρή εκδοχή του. Ίσως μόνον ο μανώλης δεν το έχει αντιληφθεί. Φωνάζουν για το μνημόνιο, αλλά τελικά τις δικές τους προτάσεις για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων ακούει η τρόικα που παίρνει και τις αποφάσεις. Και είναι αυτοί οι Νουδουίτες που ως δούρειος ίππος πρότειναν να πουληθεί-αξιοποιηθεί ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε το, η Ελλάδα στα ιδιωτικά κεφάλαια σε τιμή ευκαιρίας. Ο Χρύσανθος λοιπόν της Βήτα Πανελλαδικής είναι αυτός που χαράζει ρότα όχι μόνο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και για το μέλλον της κοινωνίας.

Και φθάνουμε στο Bridge Financing, που πρότεινε η ΝΔ με τον αρχηγό της, τον Χρύσανθο. Ακούστε λοιπόν περί του Bridge Financing. Χρηματοδοτική γέφυρα θα μπορούσε ο όρος αυτός να μεταφρασθεί στη γλώσσα μας. Επειδή είναι γελοίο και να υποστηρίζει κάποιος ότι θα μπορούσαν να βρεθούν τα πενήντα δις, ο μορφωμένος στα Ελληνικά αμφιθέατρα και σπουδαγμένος στα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια, Χρύσανθος προτείνει με λίγα λόγια το εξής: Ιδιωτικοποιούμε την κρατική περιουσία. Ας πούμε τα Ξενία του Ναυπλίου. Κάνουμε έναν διαγωνισμό και πετυχαίνουμε ετήσιο μίσθωμα, ας πούμε και πάλι ενός εκατομμυρίου. Αυτό όμως είναι ψίχουλα σε σχέση με αυτό που θέλουμε να συγκεντρώσουμε. Τί κάνουμε λοιπόν. Όχι μόνον εκμισθώνουμε τα Ξενία για καμιά εξηνταριά χρόνια, αλλά μέσω του Bridge Financing, προεισπράττουμε τα μισθώματα για όλα τα εξήντα χρόνια. Για να βρούμε όμως χρηματοπιστωτικό οργανισμό που θα δεχθεί να μας προκαταβάλλει τα μισθώματα, λαμβάνοντας το δικαίωμα να εισπράττει αυτός τα ενοίκια, θα γίνει ένα γενναίο κούρεμα στο ποσό που θα μας δώσει. Δεν θα μας δώσει δηλαδή 60 εκατομμύρια για τα εξήντα χρόνια αλλά καμιά σαρανταριά το πολύ και εφόσον έχει προβλεφθεί αναπροσαρμογή στο μίσθωμα. Έτσι το τίμημα από την ιδιωτικοποίηση σαρανταπλιασιάζεται. Κανονική δηλαδή επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα περιουσιακά κρατικά στοιχεία. Και ο Χρύσανθος και εγώ και όλοι οι Πανελλαδικάριοι θάχουμε πεθάνει, τα παιδιά μου θα βρίσκονται στα βαθιά γεράματά τους και τα εγγόνια μου θα είναι πενηντάρηδες και ακόμα τα περιουσιακά στοιχεία θα τα εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι, λόγω του Bridge Financing του Χρύσανθου. Να δείτε ότι και η μέθοδος αυτή θα χρησιμοποιηθεί, διότι την είπε η κατά τα άλλα αντιμνημονιακή Νουδούλα του τύποις αρχηγού Αντώνη.

Τώρα τί σχέση έχουν όλα αυτά με την Καραθώνα; Δύο σχέσεις. Πρώτον διότι όπως η αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία, προχώρησε σε τρομερή πολιτική εξαπάτηση με την αντιμνημονιακή ρητορεία της, έτσι και η τοπική επανάσταση πριν από κάποια χρόνια για την Καραθώνα, υπήρξε τελικά η μεγάλη τοπική πολιτική εξαπάτηση και δεύτερον διότι πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε, εάν δεν αντιδράσουμε και δεν διατυπώσουμε σοβαρή εναλλακτική πρόταση, στο φρικτό ξεπούλημα της παραλίας μέσω του Bridge Financing.

Για όλα αυτά και για άλλα στις επόμενες αναρτήσεις μου για την Καραθώνα.

6 σχόλια:

  1. από εδώ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_20/02/2011_433439:
    "Υπολογίζεται ότι μόνο 100 από τα 71.000 (ακίνητα του δημοσίου), είναι αξιοποιήσιμα"

    Τι θέλεις να πούμε; Να γίνουν τα ακίνητα του δημοσίου 100.000; 200.000; Αυτό είναι το προοδευτικό; Να συνεχίσουμε και άλλο τη διάλυση της παραγωγής μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όχι...;

    «Έτσι το τίμημα από την ιδιωτικοποίηση σαρανταπλιασιάζεται. Κανονική δηλαδή επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα περιουσιακά κρατικά στοιχεία. Και ο Χρύσανθος και εγώ και όλοι οι Πανελλαδικάριοι θάχουμε πεθάνει, τα παιδιά μου θα βρίσκονται στα βαθιά γεράματά τους και τα εγγόνια μου θα είναι πενηντάρηδες και ακόμα τα περιουσιακά στοιχεία θα τα εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι, λόγω του Bridge Financing του Χρύσανθου.»

    Μπορεί να σε παρεξηγώ, αλλά εγώ από αυτό καταλαβαίνω ότι δε θες να βγάλουν ιδιώτες χρήματα από την ακίνητη περιουσία του δημοσίου και να γίνει «επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα κρατικά στοιχεία». Όμως, αφού δε σου αρέσει το bridge financing, τότε φαντάζομαι δε θέλεις ούτε εκποίηση (έλασσον --> μείζον). Τώρα όμως αυτό σημαίνει, αν θέλεις να είσαι συνεπής, ότι θέλεις το κράτος να αυξήσει την ακίνητη περιουσία του και να ξοδέψει χρήματα, για να πάρει και άλλη, καθώς το να μην πουλάμε την υπάρχουσα είναι ακριβώς το ίδιο, χάνουμε λεφτά για να κρατήσουμε την ακίνητη περιουσία μας.
    Εξ ου και το σχόλιο...

    Τώρα αν δεν τα πιστεύεις αυτά και το έθεσες κάπως υπερβολικά μόνο λόγω Καραθώνας, σόρυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ουδέν αντιδραστικότερο από την έλλειψη αλληλεγγύης της παλαιότερης γενιάς προς τη νεότερη. Ως εκ τούτου to bridge financing, που σημαίνει ότι προεισπράττουμε μισθώματα εις βάρος των επόμενων γενεών για να καλύψουμε χρέη που δημιουργήσαμε εμείς είναι μια αντιδραστική πολιτική πέρα και πάνω από τις ιδιωτικοποιήσεις-αξιοποιήσεις περιουσιών. Κατά τα άλλα έχεις βιαστεί πολύ να με ερμηνεύσεις, αφού στην αρχή της ανάρτησης αναφέρω ότι θα καταλήξω με την πρότασή μου για την Καραθώνα. Τώρα το πόσα ακίνητα του δημοσίου είναι αξιοποιήσιμα αποτελεί μια άλλη συζήτηση σε σχέση με την Καραθώνα και το αντιδραστικό εργαλείο του bridge financing. Επίσης το εάν εγώ είμαι υπέρ ή κατά της εκποίσης ακινήτων του Δημοσίου είναι και αυτό άσχετο και αντικείμενο άλλης συζήτησης σε σχέση με την Καραθώνα και το μέλλον της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω ότι το ερώτημα δεν είναι αξιοποίηση ή όχι αλλά 1. με ποιες προϋποθέσεις γίνεται η αξιοποίηση και 2. με ποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

    Για παράδειγμα, είναι άλλο πράγμα να γίνει στην Καραθώνα ξενοδοχειακή μονάδα 5.000 κλινών και άλλο να γίνει μονάδα 200 κλινών.

    Είναι άλλο πράγμα να επιβαρυνθώ εγώ για τα σκουπίδια, την αποχέτευση και την ύδρευση του ιδιώτη επενδυτή και άλλο πράγμα να επιβαρυνθεί ο ίδιος ο επενδυτής.

    Είναι άλλο πράγμα να έχω μία δημόσια παραλία όπου θα έρχονται και μερικοί τουρίστες παραπάνω για να κολυμπήσουν και άλλο να νοιώθω εξόριστος.

    Και είναι άλλο πράγμα να απαγορευτεί π.χ. η εκτός σχεδίου δόμηση για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αλλά να επιτρέπεται υπό συνθήκες ιδιωτικής πολεοδόμησης σε εκτάσεις άνω των 150 στρεμμάτων για τους γερμανούς και έλληνες επενδυτές.

    Σε όλα τα επενδυτικά σχέδια (συμπεριλαμβανομένου του πράσινου αλόγου της πράσινης ανάπτυξης) υπάρχει το θέμα της ανταποδοτικότητας και δυστυχώς όπως όλα δείχνουν το τελευταίο πράγμα που απασχολεί όλους αυτούς τους φοβερούς εγκέφαλους που επεξεργάζονται όλα αυτά τα επενδυτικά σχέδια είναι το τι όφελος θα έχει ο φτωχοδιάβολος συμπολίτης μας.

    Προσωπικά θέλω την Καραθώνα "παρθένα" όπως συμβαίνει σε τόσα και τόσα (ακόμα και στικά) πάρκα στο εξωτερικό αλλά εάν η αξιοποίηση δεν μπορεί να αποφευχθεί σημασία έχει και με ποιους όρους μπορεί να γίνει. Η Καραθώνα είναι η παραλία της πόλης μας με την πιο κοντινή να βρίσκεται σε ακτίνα 10 χλμ.

    Έχουμε αποδείξει επανειλημμένως ότι είμαστε "καλοί πελάτες" των "δυτικών". Δεν χρειάζεται να δώσουμε και άλλα τεκμήρια "αφέλειας".

    Πίσω από την όλη ιστορία της κρίσης σε σχέση πάντα με την Ελλάδα βρίσκεται το Real Estate - πολυεθνικό, οργανωμένο και παμφάγο, που αφού τελείωσε με την Ισπανία προσανατολίζεται στο καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης για να το πάρει "μπιρ παρά". Δεν υπάρχει πράσινη ανάπτυξη παρά μόνο στο μυαλό του "John Malkovich"...(ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε).

    Υπάρχουν μόνο "μπετά" και ξανά "μπετά" και ξανά "μπετά" και τράπεζες και real estate και όλη αυτή η παραδοσιακή αναπτυξιακή φιλοσοφία που τόσο δείχνουμε να σνομπάρουμε τώρα τελευταία, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου και υποθηκεύοντας ό,τι υπάρχει για μια πεντάρα στο μεγάλο εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο.

    Γιατί άλλωστε οι αγρότες ένοιωσαν ξαφνικά την ανάγκη να επισκεφτούν τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για τον ανώνυμο.
    Συμφωνώ απόλυτα σε όλα.
    Προσθέτω το εξής: Πρέπει η τοπική κοινωνία, αφού οραματισθεί να προτείνει τις γενικές γραμμές του σχεδίου "αξιοποίησης" της Καραθώνας θέτοντας σα βάση τις αρχές που ανέφερες.
    Το μεγάλο έλλειμμα των τοπικών αρχόντων είναι ότι σιωπούν για το τί θέλουμε και έτσι δίνουμε τη λαβή στο Real Estate - πολυεθνικό, οργανωμένο, παμφάγο και μπετονερωτευμένο κεφάλαιο να παίζει χωρίς αντίπαλο.
    Περιμένω την απάντησή σου, ανώνυμε στην προσεχή ανάρτησή μου για το πώς εγώ βλέπω την Καραθώνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή