Μόνος ολομόναχος




Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

1η Φεβρουαρίου 2011

Οι αλλαγές που συμβαίνουν σε έναν τόπο, είναι συνήθως αργές και δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές. Σπάνια έρχονται κάποια στιγμιαία βίαια γεγονότα, που να καθορίζουν δραστικά τις τύχες της κοινωνίας. Έτσι η ιστορική επιστήμη είναι αναγκασμένη να θέτει συμβατικά κάποιες ημερομηνίες ορόσημα,  για να διακρίνει τις ιστορικές περιόδους. Για παράδειγμα η Ρωμαϊκή εποχή δεν τελείωσε ως δια μαγείας τη χρονιά που ιδρύθηκε η Κωνσταντινούπολη, έτσι όπως μαθαίναμε στα βιβλία της ιστορίας στα μαθητικά μας χρόνια.
Η 1η Φεβρουαρίου 1862, ήταν μια ημερομηνία ορόσημο για την τοπική ιστορία του Ναυπλίου, όχι μόνο διότι τότε ξέσπασε η Ναυπλιακή Επανάσταση, αλλά διότι περίπου τότε τελείωσε ο μεγάλος ρόλος που έπαιζε  η πόλη του Ναυπλίου στο ιστορικό γίγνεσθαι του νέου Κράτους. Από τότε και βαθμιαία ξεκίνησε ο μαρασμός του Ναυπλίου ως μια πόλη συμπρωτεύουσα της Ελλάδας.
Τα τελευταία χρόνια η πόλη του Ναυπλίου, ιδίως το ιστορικό της κέντρο, αλλάζει βαθμιαία χαρακτήρα. Σιγά-σιγά παύει να είναι μια ζωντανή πόλη με δραστηριότητες της καθημερινότητας, με κατοίκους, με πολυσχιδή εμπορική κίνηση και μετατρέπεται σε ένα οικιστικό τουριστικό σύνολο. Ένα τεράστιο διασκεδαστήριο. Πότε έγινε αυτή η αλλαγή; Πότε θα ορίσουμε την ημερομηνία του θανάτου του ιστορικού κέντρου του Ναυπλίου ως  πόλης; Κάποιο γεγονός πρέπει να βρούμε για να μπορούμε να καθορίζουμε το πριν και το μετά.
Νομίζω ότι η ημερομηνία αυτή-ορόσημο είναι η 1η Φεβρουαρίου 2011.
Είναι η μέρα που έκλεισε οριστικά το μαγαζί-σύμβολο της εμπορικής κίνησης του παλιού Ναυπλίου. Έκλεισε το χρωματοπωλείο Μαντζούνη. Μια επιχείρηση από εξαιρετικούς και άριστους εμπόρους, που διατήρησαν την επιχείρησή τους μέσα στο παλιό Ναύπλιο επί 57 ολόκληρα χρόνια.
Έχω την εντύπωση ότι διέκρινα μια συγκίνηση στα πρόσωπα του Βασίλη και του Ανέστη, όταν μετέφεραν και τα τελευταία εμπορεύματα και τη ζυγαριά από το ιστορικό κατάστημα.
Κάποιοι τελευταίοι κάτοικοι του ιστορικού κέντρου μετά την 1η Φεβρουαρίου, και χωρίς το κατάστημα Μαντζούνη είναι τα ορφανά της πόλης. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου