Καραθώνα (1) Η Β Πανελλαδική και το Bridge Financing

Ξεκινάω μια σειρά αναρτήσεις για την Καραθώνα. Για την πρόσφατη ιστορία της, την πολιτική εξαπάτηση, τους κινδύνους, το μέλλον της και την τελική μου πρόταση.


Ανάρτηση πρώτη: Η Καραθώνα, Η Β Πανελλαδική και το Bridge Financing.

Θα μου πείτε: ποιά μπορεί να είναι η σχέση της Δεύτερης Πανελλαδικής και του Bridge Financing με την παραλία του Ναυπλίου; Και τί τελικά είναι αυτή η Βού Πανελλαδική και τι είναι το Bridge Financing.

Τότε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70 υπήρχε μια νεολαιίστικη ελίτ που ήταν οργανωμένη στο Ρήγα Φεραίο. Μια νεολαία ενός μικρού τότε αριστερού κόμματος, που ξέφυγε από όλα τα παραδοσιακά. Εκεί που οι «μεγάλοι αδελφοί» ήσαν υποχρεωμένοι δια ροπάλου να ακούνε Καζαντζίδη και Νταλάρα, αυτοί άκουγαν ροκ και τζαζ. Δεν ήσαν υποχρεωμένοι να πάνε πέντε-έξη φορές κάθε ένας στην Αλκυονίδα για να δούνε το Σοβιετικό έργο του Μαρκ Ντοσκνόι «το άλογο που κλαίει», που παιζόταν συνέχεια επί 137 βδομάδες, αλλά έμαθαν τον Γκοντάρ, τον Βισκόντι και τους άλλους στο Στούντιο στην Πλατεία Αμερικής. Ζούσαν τον έρωτα μέσα από τις ελεύθερες σχέσεις και μπορούσαν άνετα να μιλήσουν για δυτική και αμερικάνικη λογοτεχνία. Μέσα στα πανεπιστήμια έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο ελευθερίας και κοντραριζόντουσαν στα ίσια με τον Πανσπουδαστικάριο πειθαρχημένο στρατό. Από την άλλη μεριά υπήρχε και μια σιωπηλή ομάδα κυριλέδων, ανεπιθύμητων στα αμφιθέατρα και στα μπαράκια των Εξαρχείων. Ησαν οι θαμώνες στις καφετέριες της Κηφισιάς και του Κολωνακίου και ήσαν αυτοί που γέμισαν τις κινηματογραφικές αίθουσες όταν παίχτηκε το «Δέκα» με την ξανθιά θεά Μπο Ντέρεκ.

Κάποια λοιπόν στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του 70, οι ανήσυχοι νέοι του Ρήγα, ακριβώς επειδή ήταν ανήσυχοι, διασπάσθηκαν και δημιουργήθηκε μια νέα πιο προωθημένη νεολαιίστικη οργάνωση που πήρε το όνομα της Βήτα Πανελλαδικής. Μεγαλοστέλεχος λοιπόν τότε του Ρήγα και μετά βασικός δημιουργός της Β Πανελλαδικής ήταν ένα κοφτερό μυαλό, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης. Ο Χρύσανθος λοιπόν μετά την επαναστατική του δράση στα αμφιθέατρα, προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Όταν λοιπόν γύρισε με όλες τις περγαμηνές και έχοντας όλες αυτές τις βάσεις από τα φοιτητικά του χρόνια, αρχικά ασχολήθηκε με το χρηματιστήριο, τον καιρό της φούσκας του.

Πάμε στη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα της δεξιάς, λόγω των κυριλέδων της εποχής, πάσχει από ένα τεράστιο ηλικιακό στελεχιακό κενό. Είναι επόμενο ότι οι θεατές της Μπο Ντέρεκ, και οπαδοί του Αλβαρέζ, του Τσανλάιτερ και του Εσταβίλιο, δεν είχαν τα προσόντα να βοηθήσουν ουσιαστικά το μεγάλο κόμμα της δεξιάς. Τί να κάνουν λοιπόν, δανείσθηκαν κάποια από τα στελέχη της αριστεράς για να αναλάβουν τις τύχες του κόμματος. Έβαλαν λοιπόν μπροστά κάποια ονόματα για τα μάτια του κόσμου και από πίσω άλλοι έπαιρναν και παίρνουν τις αποφάσεις. Παλαιότερα ήταν ο δημοσιογράφος Θεόδωρος αντί του Κώστα και τώρα τη θέση του μεν Κώστα πήρε ο Αντώνης του δε Θόδωρου, ο Χρύσανθος. Ναι αυτός της Βού Πανελλαδικής.

Με το Χρύσανθο λοιπόν στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας, φθάσαμε στη μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση του λαού από την εποχή που θα έφευγαν οι βάσεις του θανάτου. Βγήκαν λοιπόν οι δεξιοί και καταψήφισαν το μνημόνιο και άρχισαν να κάνουν και αγώνα εναντίον του. Ενώ στην ουσία είναι οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοί του. Το καταψήφισαν μόνον και μόνο για να υπάρχει η εναλλακτική λύση σε περίπτωση βύθισης της πράσινης αρμάδας. Βγήκαν με αντιμνημονιακό πρόσωπο και ρητορική στις τοπικές εκλογές, τη στιγμή που το προωθούν στην πιο σκληρή εκδοχή του. Ίσως μόνον ο μανώλης δεν το έχει αντιληφθεί. Φωνάζουν για το μνημόνιο, αλλά τελικά τις δικές τους προτάσεις για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων ακούει η τρόικα που παίρνει και τις αποφάσεις. Και είναι αυτοί οι Νουδουίτες που ως δούρειος ίππος πρότειναν να πουληθεί-αξιοποιηθεί ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε το, η Ελλάδα στα ιδιωτικά κεφάλαια σε τιμή ευκαιρίας. Ο Χρύσανθος λοιπόν της Βήτα Πανελλαδικής είναι αυτός που χαράζει ρότα όχι μόνο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και για το μέλλον της κοινωνίας.

Και φθάνουμε στο Bridge Financing, που πρότεινε η ΝΔ με τον αρχηγό της, τον Χρύσανθο. Ακούστε λοιπόν περί του Bridge Financing. Χρηματοδοτική γέφυρα θα μπορούσε ο όρος αυτός να μεταφρασθεί στη γλώσσα μας. Επειδή είναι γελοίο και να υποστηρίζει κάποιος ότι θα μπορούσαν να βρεθούν τα πενήντα δις, ο μορφωμένος στα Ελληνικά αμφιθέατρα και σπουδαγμένος στα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια, Χρύσανθος προτείνει με λίγα λόγια το εξής: Ιδιωτικοποιούμε την κρατική περιουσία. Ας πούμε τα Ξενία του Ναυπλίου. Κάνουμε έναν διαγωνισμό και πετυχαίνουμε ετήσιο μίσθωμα, ας πούμε και πάλι ενός εκατομμυρίου. Αυτό όμως είναι ψίχουλα σε σχέση με αυτό που θέλουμε να συγκεντρώσουμε. Τί κάνουμε λοιπόν. Όχι μόνον εκμισθώνουμε τα Ξενία για καμιά εξηνταριά χρόνια, αλλά μέσω του Bridge Financing, προεισπράττουμε τα μισθώματα για όλα τα εξήντα χρόνια. Για να βρούμε όμως χρηματοπιστωτικό οργανισμό που θα δεχθεί να μας προκαταβάλλει τα μισθώματα, λαμβάνοντας το δικαίωμα να εισπράττει αυτός τα ενοίκια, θα γίνει ένα γενναίο κούρεμα στο ποσό που θα μας δώσει. Δεν θα μας δώσει δηλαδή 60 εκατομμύρια για τα εξήντα χρόνια αλλά καμιά σαρανταριά το πολύ και εφόσον έχει προβλεφθεί αναπροσαρμογή στο μίσθωμα. Έτσι το τίμημα από την ιδιωτικοποίηση σαρανταπλιασιάζεται. Κανονική δηλαδή επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα περιουσιακά κρατικά στοιχεία. Και ο Χρύσανθος και εγώ και όλοι οι Πανελλαδικάριοι θάχουμε πεθάνει, τα παιδιά μου θα βρίσκονται στα βαθιά γεράματά τους και τα εγγόνια μου θα είναι πενηντάρηδες και ακόμα τα περιουσιακά στοιχεία θα τα εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι, λόγω του Bridge Financing του Χρύσανθου. Να δείτε ότι και η μέθοδος αυτή θα χρησιμοποιηθεί, διότι την είπε η κατά τα άλλα αντιμνημονιακή Νουδούλα του τύποις αρχηγού Αντώνη.

Τώρα τί σχέση έχουν όλα αυτά με την Καραθώνα; Δύο σχέσεις. Πρώτον διότι όπως η αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία, προχώρησε σε τρομερή πολιτική εξαπάτηση με την αντιμνημονιακή ρητορεία της, έτσι και η τοπική επανάσταση πριν από κάποια χρόνια για την Καραθώνα, υπήρξε τελικά η μεγάλη τοπική πολιτική εξαπάτηση και δεύτερον διότι πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε, εάν δεν αντιδράσουμε και δεν διατυπώσουμε σοβαρή εναλλακτική πρόταση, στο φρικτό ξεπούλημα της παραλίας μέσω του Bridge Financing.

Για όλα αυτά και για άλλα στις επόμενες αναρτήσεις μου για την Καραθώνα.