Καραθώνα (4) Η πύλη της κολάσεως

Η κοινωνία μας γουστάρει τα σύμβολα, τις συμβολικές εκφράσεις, τα σχήματα και τα στερεότυπα.


Ο νεοφιλελευθερισμός στην πόλη μας, έχει σα σύμβολό του την πύλη της κολάσεως. Την κλειστή Πύλη του Σαγρέδου, που αποκλείει τους υψηλά ιστάμενους επενδυτές των Ξενία, από την κάτω κοινωνία, του πληβείους.

Το μεγαλείο των αγορών σε όλο τους το κλέος. Ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα, παραβιάσεις των συμφωνηθέντων συμβατικών όρων, χρήση κατά το δοκούν των δημόσιων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, μη πληρωμή των συμβατικών υποχρεώσεων, καμία σύνδεση με την τοπική κοινωνία και οικονομία, ουδείς κοινωνικός έλεγχος των επενδυτών. Αποτέλεσμα; Μηδαμινό οικονομικό όφελος για την κοινωνία.



.

Το σημερινό χάλι της Καραθώνας κάτι μου θυμίζει.

Μου θυμίζει το τότε των Ξενία του Ναυπλίου (Ξενία, Ξενία Παλλάς, Αμφιτρύωνα), λίγο πριν το ξεπούλημά τους.

Και πολύ φοβάμαι ότι το αύριο της Καραθώνας, πολύ θα θυμίζει το σήμερα των Ξενία, μετά το ξεπούλημά τους.

Τότε λοιπόν τα Ξενία κάτω από κρατικό έλεγχο και με βασική ευθύνη του πράσινου κατεστημένου είχαν περιπέσει στην πλήρη ανυποληψία.

Έγινε λοιπόν ο διαγωνισμός για την ιδιωτικοποίησή τους και τη μακροχρόνια μίσθωσή τους.

Το σφάλμα όμως ήταν ότι ουδείς προέβλεψε κάποιο κοινωνικό μέρισμα και ένα μηχανισμό ελέγχου των συμφωνηθέντων με τη σύμβαση μίσθωσης, μετά το διαγωνισμό.

Έτσι φθάσαμε στο χειρότερο αποτέλεσμα για την κοινωνία

Ουδείς προέβλεψε να δουλέψουν τα Ξενία συμπληρωματικά με την τοπική οικονομία, ουδείς προέβλεψε τρόπους οικονομικής ανάπτυξης του τόπου που να συνάδουν με τη λειτουργία των μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων. Ουδείς συνέδεσε τη λειτουργία των Ξενία με τον τοπικό πολιτισμό, την τοπική παραγωγή, ουδείς συνέδεσε οργανικά τη λειτουργία των συγκροτημάτων με άλλους χώρους που βρίσκονται στη δικαιοδοσία του ευρύτερου δημόσιου και δημοτικού τομέα.

Αλλά και όταν ο επιχειρηματίας σαφώς παραβίασε τα συμφωνηθέντα δεν αντιμετώπισε καμία κύρωση, διότι απλούστατα δεν υπήρχε κοινωνικός έλεγχος της επένδυσής του πάνω σε μία δημόσια περιουσία. Ρώτησαν πριν καιρό οι βουλευτές Παπαγιαννάκης (εν ζωή τότε) και Τσούκαλης τον αρμόδιο Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας και απάντηση δεν πήραν. Ξαναρώτησαν και απάντηση και πάλι δεν πήραν. Και τελικά ρώτησαν τον σημερινό αρμόδιο Υπουργό του ΠΑΣΟΚ και πήραν απάντηση που έδινε απόλυτη κάλυψη στις αντισυμβατικές ενέργειες του επενδυτή. Αντί να απαντήσει ο Υπουργός πόσα μισθώματα χρωστάει ο επενδυτής (αυτό ρωτούσαν οι βουλευτές), απάντησε το πόσα έχει δώσει. Αντί να απαντήσει για το γεγονός ότι το παλιό Ξενία δεν λειτουργεί, προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ενώ γνώριζε τις κατασκευές του επενδυτή, χωρίς αρχική οικοδομική άδεια, μέσα σε αρχαιολογικό χώρο (ζώνη Α) και χωρίς αυτές να προβλέπονται στη σύμβαση, σιώπησε.

Έτσι σήμερα από την ιδιωτικοποίηση αυτή έχουν προκύψει τα εξής.

Οφείλονται μισθώματα χιλιάδων ευρώ χωρίς να κινούνται, απ΄όσο γνωρίζω, δικαστικές ενέργειες.

Το παλιό Ξενία παραμένει κλειστό και σε οικτρή κατάσταση, παρά τα συμφωνηθέντα και ουδείς συγκινείται.

Ο Κήπος του Αμφιτρύωνα και η πισίνα, λόγω κάποιων νομικών εκκρεμοτήτων, που ουδείς τις επιλύει, παραμένουν ένα άγος για το παραλιακό μέτωπο της πόλης.

Η Πύλη του Σαγρέδου μέσω της οποίας επικοινωνεί η Άνω Πόλη με την Ακροναυπλία, παραμένει κλειστή παρά τις διαμαρτυρίες.

Εγώ πώς θάβλεπα τα Ξενία;

Η ιδιωτικοποίησή τους ήταν να τεράστιο λάθος να γίνει πακέτο και για τα τρία συγκροτήματα. Με αυτό τον τρόπο ο επενδυτής, κυριαρχεί στην αγορά και μονοπωλεί τα μεγάλα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα και μπορεί να τα λειτουργεί κατά το δοκούν. Αλλά τα αφήνει κλειστά, άλλα τα ανοίγει όποτε θέλει και δημιουργείται τεράστιο έλλειμμα ανταγωνισμού.

Ήταν τεράστιο σφάλμα να ιδιωτικοποιηθεί το παλιό Ξενία. Ο χώρος αυτός είναι ιδανικός για τη λειτουργία της Σχολής τουριστικών επαγγελμάτων, με μεγάλη εξοικονόμηση χρημάτων για το Δημόσιο. Θεωρώ ότι θα ήταν δυνατόν να γίνει άμεση σύνδεση των άλλων ξενία με τη Σχολή, έτσι ώστε να υπάρχει ο καλύτερος δυνατός έλεγχος και η καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης των σπουδαστών. Η θέση του παλιού ξενία, η οργανική σύνδεση της Σχολής με τα συγκροτήματα, η απόσταση του Ναυπλίου από την Αθήνα, η εν γένει θέση της Αργολίδας στον τουριστικό χάρτη δημιουργούν, ακόμα και σήμερα, όλες τις προϋποθέσεις να καταστεί η Σχολή ένα από τα καλύτερα τουριστικά εκπαιδευτικά ιδρύματα όλου του κόσμου. Μόνον αν βάλουμε τέτοιους στόχους μπορούμε να πετύχουμε τα μέγιστα οφέλη για τον τουρισμό, την οικονομία, την τοπική κοινωνία

Θα έπρεπε να προβλεφθούν τρόποι σύνδεσης των Ξενία με την τοπική οικονομία και παραγωγή. Εγώ θάβλεπα να υπήρχε δέσμευση του επενδυτή για χρησιμοποίηση κάτω από προϋποθέσεις τοπικών προϊόντων (π.χ. πώληση χυμού από Αργολικά πορτοκάλια) και σύνδεσης με την τοπική αγορά.

Θάπρεπε να υπάρχει πρόνοια σύνδεσης των ξενία με τον τοπικό πολιτισμό. Κάλλιστα θα μπορούσε να υπήρχε εκθετήριο-πωλητήριο στα Ξενία με την τοπική πολιτιστική παραγωγή, διανομή των συστημάτων της ψηφιακής ξενάγησης, διανομή έντυπου πληροφοριακού υλικού για τους τόπους πολιτιστικού ενδιαφέροντος της πόλης και της περιοχής.

Επαναλαμβάνω λοιπόν. Η χώρα δεν σώζεται με τυφλές ιδιωτικοποιήσεις και bridge financing. Απαιτείται σχέδιο και όραμα, προτεραιότητα στο κοινωνικό μέρισμα, που οδηγεί και σε καλά οικονομικά αποτελέσματα και κοινωνικός έλεγχος στην επένδυση, ώστε να μην αφεθεί ο κάθε επενδυτής να λειτουργεί ως ένα ανεξέλεγκτο παμφάγο ον.

Απαιτείται να ανοίξει η Πύλη της Κολάσεως. Η Πύλη του Σαγρέδου. Όχι μόνον διότι είναι απαράδεκτο να παραμένει κλειστή, αλλά και ως συμβολική κίνηση που να δείχνει ότι τα Ξενία είναι οργανικό τμήμα της πόλης και όχι το Βασίλειο των Ουρανών, με τους δικούς τους κανόνες.

Η Πύλη αυτή , αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, το σύμβολο, του αποκλεισμού του Ξενία από την τοπική κοινωνία και οικονομία. Οι άνθρωποι επιθυμούν ένα κλειστό φρούριο- επένδυση. Κλειστό από τον έλεγχο της κοινωνίας, απομονωμένο από τον τόπο. Όμως έτσι δεν πάμε μπροστά. Αυτό δεν αποτελεί ιδιωτικοποίηση, αποτελεί ξεπούλημα, αφού και τα μισθώματα δεν καταβάλλονται. Η περίπτωση αυτή αποτελεί το παράδειγμα προς αποφυγή για το μέλλον της Καραθώνας. Ας το έχουμε υπόψη μας.