Ηταν την εποχή εκείνη, επί χούντας, που αποφασίσθηκε ότι μια κοντινή παραλία στο Ναύπλιο, άγνωστη μέχρι τότε στους περισσότερους Αργολιδείς, την οποία χρησιμοποιούσε ο στρατός,θα μπορούσε να «αξιοποιηθεί» για τουριστικούς σκοπούς. Για το σκοπό αυτό έγινε η παραχώρηση μιας μεγάλης έκταση στον ΕΟΤ και ταυτόχρονα κινήθηκε η διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για την υπόλοιπη έκταση. Η απαλλοτρίωση ολοκληρώθηκε με πολλά –πολλά ερωτηματικά ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ταυτόχρονα κατασκευάσθηκε και ο τεράστιος σε πλάτος δρόμος που οδηγεί στην παραλία.
Στα πρώτα χρόνια της ελεύθερης πλέον Καραθώνας, έχουμε μια ειδυλλιακή πρωτόγονη κατάσταση. Μια παραλία σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την Αθήνα χωρίς κτίσματα, παρεκτός την εκκλησία, το σπιτάκι του Νομάρχη και την ταβέρνα του Παλαιτσάκη, χωρίς καθίσματα και ομπρέλες.
Κάποιες παρέες νέων και μερικοί μεγαλύτεροι σε ηλικία έζησαν εκπληκτικές καταστάσεις. Πλάκες και τραγούδια μέχρι πρωίας, νυκτερινές εξορμήσεις, έρωτες.
Οι ιστορίες που λέγονται για τα χρόνια της νιότης και της αθωότητας της Καραθώνας πάμπολλες. Μέχρι και νεκρό , λέει ο θρύλος, ότι κουβάλησαν οι φίλοι του στην Καραθώνα για τα τελευταία τραγούδια όλοι μαζί.
Και τότε έγινε η μεγάλη καμπή (The turning point λένε οι Αγγλομαθείς). Δημιουργήθηκε ένα πριγκιπάτο στην Καραθώνα, με παλάτι του μια πρόχειρη παράγκα, και για όπλα μερικές ιστιοσανίδες για τους λάτρεις του αθλήματος. Και τα βράδια η παράγκα μεταμορφωνόταν σε ένα πριγκιπικό μπάρ πρωτόπλαστων για τους λίγους και μυημένους υπηκόους του πριγκιπάτου. Για κάποιο χρονικό διάστημα η μυστική πριγκιπική παρέα ζούσε το όνειρο του Ροβινσώνα. Μέχρις ότου το μυστικό άρχισε να διαδίδεται και όλο και περισσότερος κόσμος άρχισε να συρρέει.Τότε λοιπόν έκανε την εμφάνισή του ένα πανέμορφο άφυλο πλάσμα που μάγεψε πολλούς υπηκόους του πριγκιπάτου, ίσως και τον ίδιο τον πρίγκιπα του. Το πλάσμα έγινε περιζήτητο, πολλοί επιζητούσαν τη συνεύρεση με αυτό. Η πρόσκαιρη ηδονή από τις περιπτύξεις, έλεγαν, ότι ήταν κάτι το άφατο. Όμως το πλάσμα είχε τον τρόπο του και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής συνεύρεσης και έχυνε το δηλητήριό του, που διαπερνούσε όλα τα τριχοφόρα αγγεία του θύματος και κατέληγε και κατέκλυζε τον εγκέφαλο.
Αργότερα όλοι κατάλαβαν ότι το όμορφο άφυλο πλάσμα ονομαζόταν capitalism και το δηλητήριο που απελευθέρωνε, λεγόταν κέρδος. Γρήγορα το πριγκιπάτο κατελύθη Η Καραθώνα γέμισε φωτιές, στριγκούς ήχους, διαβόλους. Εκεί που στο πριγκιπάτο της Καραθώνας κυριαρχούσε ο έρωτας, η ηρεμία, η μελωδία τώρα στο βασίλειο του άφυλου τέρατος τον πρώτο και κύριο λόγο έχει το χρήμα, το κέρδος, οι στριγκοί ήχοι, οι φωτιές της κολάσεως, το σεξ.
Οι λίγοι πιστοί που απέμειναν προσπαθούσαν να δουν, πώς θα αντιδράσουν και πώς θα βρουν αντίδοτο στο δηλητήριο. Βρήκαν βοήθεια από άτομα έξω από το πριγκιπάτο.
Υπογράφηκε τότε μια προγραμματική σύμβαση, που έδινε προτεραιότητα σε έργα για αναβάθμιση του περιβάλλοντος (βιολογικός καθαρισμός), στον πολιτισμό (υπαίθριο θέατρο), στην εξυπηρέτηση του κόσμου (δύο κέντρα εξυπηρέτησης λουομένων, μικρό εστιατόριο) στον αθλητισμό (γήπεδα τένις, βόλεϋ) και στη ζωή στην Εδέμ (κάμπινγκ). Οι νοσταλγοί του παλαιού καθεστώτος ανεθάρρησαν. Για κάποιο χρονικό διάστημα το όμορφο άφυλο πλάσμα δεν φάνηκε στην παραλία.
Το δηλητήριο που είχε όμως χύσει ήταν πολύ δυνατό. Το ίδιο και οι συμμαχίες που είχε συνάψει με μια φυλή με τον άχειλο αρχηγό της.
Όλα άλλαξαν στην πορεία. Αυτοί που είχαν συμφωνήσει να αλλάξουν τα πράγματα και να απομακρύνουν το άφυλο πλάσμα, δεν βοήθησαν. Δεν έβαλαν χρήματα για να γίνουν τα έργα απομάκρυνσης της ιδεολογίας του capitalism. Και αυτός που έβαλε, ήταν τελικά σύμμαχος του πλάσματος. Τα έργα στο αθλητικό πάρκο ξεκίνησαν και έμειναν στη μέση. Το μικρό εστιατόριο έγινε τεράστιο και έμεινε και αυτό στη μέση. Ο βιολογικός καθαρισμός, το κάμπινγκ και το υπαίθριο θέατρο δεν έγιναν ποτέ. Αυτό που έγινε ήταν τα δύο κέντρα εξυπηρέτησης λουμένων, μόνον και μόνον για να διαδεχθούν τις παράγκες με τις φωτιές. Το άφυλο πλάσμα έγινε από τη διαδικασία αυτή ακόμα πιο δυνατό.
Οι εραστές της παραλίας απομακρύνθηκαν. Τα κέντρα εξυπηρέτησης μετατράπηκαν σε τεράστια κέντρα διασκέδασης. Το χρήμα έρεε. Και όταν ήλθαν δυσκολότεροι καιροί, οι παράγοντες χάρισαν τα νοίκια.
Όλα έβαιναν σύμφωνα με το σχεδιασμό. Οι παράγοντες είχαν τον έλεγχο της παραλίας και αποκόμιζαν πολιτικά οφέλη, οι συνευρεθέντες με το άφυλο πλάσμα ικανοποιημένοι.
Δεν υπολόγισαν όμως έναν βασικό παράγοντα. Το πλάσμα έχει ανάγκες συνεχούς συνεύρεσης με περισσότερους και πιο ωραίους. Έχει ανάγκη να χύνει το δηλητήριό του. Αν δεν γίνει η έκκρισή του θα αυτοδηλητηριασθεί και αυτοκαταστραφεί.
Εμφανίσθηκαν λοιπόν τότε κάποιες άλλες λεόντειες (από τον λέοντα της Νεμέας) δυνάμεις, που επεχείρησαν την εισβολή στην παραλία και τον εξοστρακισμό των παλαιοτέρων φυλών. Έφερναν δώρα. Στολίδια στην άμμο.
Οι παλαιές δυνάμεις με τους παράγοντες που ήσαν ικανοποιημένοι από το προηγούμενο καθεστώς αντέδρασαν έντονα.
Μαζί τους συνασπίστηκαν και κάποια ψήγματα των παλαιών οπαδών του πριγκιπάτου, που μην έχοντας κανένα πλέον προσανατολισμό και καμία στόχευση, βρέθηκαν να πολεμάνε σε έναν πόλεμο μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης γενιάς των δηλητηριασμένων από τις εκκρίσεις του άφυλου όμορφου πλάσματος.
Για τον αγώνα όμως αυτόν και για τα επακόλουθα στην επόμενη ανάρτηση.
Στα πρώτα χρόνια της ελεύθερης πλέον Καραθώνας, έχουμε μια ειδυλλιακή πρωτόγονη κατάσταση. Μια παραλία σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την Αθήνα χωρίς κτίσματα, παρεκτός την εκκλησία, το σπιτάκι του Νομάρχη και την ταβέρνα του Παλαιτσάκη, χωρίς καθίσματα και ομπρέλες.
Κάποιες παρέες νέων και μερικοί μεγαλύτεροι σε ηλικία έζησαν εκπληκτικές καταστάσεις. Πλάκες και τραγούδια μέχρι πρωίας, νυκτερινές εξορμήσεις, έρωτες.
Οι ιστορίες που λέγονται για τα χρόνια της νιότης και της αθωότητας της Καραθώνας πάμπολλες. Μέχρι και νεκρό , λέει ο θρύλος, ότι κουβάλησαν οι φίλοι του στην Καραθώνα για τα τελευταία τραγούδια όλοι μαζί.
Και τότε έγινε η μεγάλη καμπή (The turning point λένε οι Αγγλομαθείς). Δημιουργήθηκε ένα πριγκιπάτο στην Καραθώνα, με παλάτι του μια πρόχειρη παράγκα, και για όπλα μερικές ιστιοσανίδες για τους λάτρεις του αθλήματος. Και τα βράδια η παράγκα μεταμορφωνόταν σε ένα πριγκιπικό μπάρ πρωτόπλαστων για τους λίγους και μυημένους υπηκόους του πριγκιπάτου. Για κάποιο χρονικό διάστημα η μυστική πριγκιπική παρέα ζούσε το όνειρο του Ροβινσώνα. Μέχρις ότου το μυστικό άρχισε να διαδίδεται και όλο και περισσότερος κόσμος άρχισε να συρρέει.Τότε λοιπόν έκανε την εμφάνισή του ένα πανέμορφο άφυλο πλάσμα που μάγεψε πολλούς υπηκόους του πριγκιπάτου, ίσως και τον ίδιο τον πρίγκιπα του. Το πλάσμα έγινε περιζήτητο, πολλοί επιζητούσαν τη συνεύρεση με αυτό. Η πρόσκαιρη ηδονή από τις περιπτύξεις, έλεγαν, ότι ήταν κάτι το άφατο. Όμως το πλάσμα είχε τον τρόπο του και κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής συνεύρεσης και έχυνε το δηλητήριό του, που διαπερνούσε όλα τα τριχοφόρα αγγεία του θύματος και κατέληγε και κατέκλυζε τον εγκέφαλο.
Αργότερα όλοι κατάλαβαν ότι το όμορφο άφυλο πλάσμα ονομαζόταν capitalism και το δηλητήριο που απελευθέρωνε, λεγόταν κέρδος. Γρήγορα το πριγκιπάτο κατελύθη Η Καραθώνα γέμισε φωτιές, στριγκούς ήχους, διαβόλους. Εκεί που στο πριγκιπάτο της Καραθώνας κυριαρχούσε ο έρωτας, η ηρεμία, η μελωδία τώρα στο βασίλειο του άφυλου τέρατος τον πρώτο και κύριο λόγο έχει το χρήμα, το κέρδος, οι στριγκοί ήχοι, οι φωτιές της κολάσεως, το σεξ.
Οι λίγοι πιστοί που απέμειναν προσπαθούσαν να δουν, πώς θα αντιδράσουν και πώς θα βρουν αντίδοτο στο δηλητήριο. Βρήκαν βοήθεια από άτομα έξω από το πριγκιπάτο.
Υπογράφηκε τότε μια προγραμματική σύμβαση, που έδινε προτεραιότητα σε έργα για αναβάθμιση του περιβάλλοντος (βιολογικός καθαρισμός), στον πολιτισμό (υπαίθριο θέατρο), στην εξυπηρέτηση του κόσμου (δύο κέντρα εξυπηρέτησης λουομένων, μικρό εστιατόριο) στον αθλητισμό (γήπεδα τένις, βόλεϋ) και στη ζωή στην Εδέμ (κάμπινγκ). Οι νοσταλγοί του παλαιού καθεστώτος ανεθάρρησαν. Για κάποιο χρονικό διάστημα το όμορφο άφυλο πλάσμα δεν φάνηκε στην παραλία.
Το δηλητήριο που είχε όμως χύσει ήταν πολύ δυνατό. Το ίδιο και οι συμμαχίες που είχε συνάψει με μια φυλή με τον άχειλο αρχηγό της.
Όλα άλλαξαν στην πορεία. Αυτοί που είχαν συμφωνήσει να αλλάξουν τα πράγματα και να απομακρύνουν το άφυλο πλάσμα, δεν βοήθησαν. Δεν έβαλαν χρήματα για να γίνουν τα έργα απομάκρυνσης της ιδεολογίας του capitalism. Και αυτός που έβαλε, ήταν τελικά σύμμαχος του πλάσματος. Τα έργα στο αθλητικό πάρκο ξεκίνησαν και έμειναν στη μέση. Το μικρό εστιατόριο έγινε τεράστιο και έμεινε και αυτό στη μέση. Ο βιολογικός καθαρισμός, το κάμπινγκ και το υπαίθριο θέατρο δεν έγιναν ποτέ. Αυτό που έγινε ήταν τα δύο κέντρα εξυπηρέτησης λουμένων, μόνον και μόνον για να διαδεχθούν τις παράγκες με τις φωτιές. Το άφυλο πλάσμα έγινε από τη διαδικασία αυτή ακόμα πιο δυνατό.
Οι εραστές της παραλίας απομακρύνθηκαν. Τα κέντρα εξυπηρέτησης μετατράπηκαν σε τεράστια κέντρα διασκέδασης. Το χρήμα έρεε. Και όταν ήλθαν δυσκολότεροι καιροί, οι παράγοντες χάρισαν τα νοίκια.
Όλα έβαιναν σύμφωνα με το σχεδιασμό. Οι παράγοντες είχαν τον έλεγχο της παραλίας και αποκόμιζαν πολιτικά οφέλη, οι συνευρεθέντες με το άφυλο πλάσμα ικανοποιημένοι.
Δεν υπολόγισαν όμως έναν βασικό παράγοντα. Το πλάσμα έχει ανάγκες συνεχούς συνεύρεσης με περισσότερους και πιο ωραίους. Έχει ανάγκη να χύνει το δηλητήριό του. Αν δεν γίνει η έκκρισή του θα αυτοδηλητηριασθεί και αυτοκαταστραφεί.
Εμφανίσθηκαν λοιπόν τότε κάποιες άλλες λεόντειες (από τον λέοντα της Νεμέας) δυνάμεις, που επεχείρησαν την εισβολή στην παραλία και τον εξοστρακισμό των παλαιοτέρων φυλών. Έφερναν δώρα. Στολίδια στην άμμο.
Οι παλαιές δυνάμεις με τους παράγοντες που ήσαν ικανοποιημένοι από το προηγούμενο καθεστώς αντέδρασαν έντονα.
Μαζί τους συνασπίστηκαν και κάποια ψήγματα των παλαιών οπαδών του πριγκιπάτου, που μην έχοντας κανένα πλέον προσανατολισμό και καμία στόχευση, βρέθηκαν να πολεμάνε σε έναν πόλεμο μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης γενιάς των δηλητηριασμένων από τις εκκρίσεις του άφυλου όμορφου πλάσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου