Παπαλεξοπούλου. Οι μέρες της νιότης

Η φυλακή του Κολοκοτρώνη ήταν στην ντάπια του Αγίου Ανδρέα. Μύθος ιστορικός που οι γνώστες γνώριζαν από παλιά την Παλαμήδεια απάτη του φύλακα του κάστρου.


Στο σημερινό κτήριο της Λεωφόρου Αμαλίας στεγάσθηκε η πρώτη Σχολή Ευελπίδων. Μύθος ιστορικός. Όσοι αγωνίζονταν να πουν ότι τούτο δεν ίσχυε, ερρίπτοντο στην πυρά.

Την πατάτα την πρωτοέφερε στην Ελλάδα ο Καποδίστριας. Άλλος ιστορικός μύθος. Στο Ναύπλιο την πρωτοέφερε ο πρόκριτος Αντωνόπουλος που την καλλιέργησε στην Ακροναυπλία.

Η Ναυπλιακή Επανάσταση, αποτέλεσε την Ελληνική κομμούνα. Ιστορική μπούρδα, αφού η επανάσταση της Πρώτης Φεβρουαρίου, έγινε από αστούς και από μία στρατιωτική ελίτ, που δεν ήθελε τον Όθωνα. Άλλωστε δυο χρόνια μετά, όταν κατέφθασε ο πρώτος Γλύξμπουργκ, δεν σημειώθηκε καμία σοβαρή αντίδραση κατά της νέας μοναρχικής δυναστείας.

Στα στερεότυπα της ιστορίας μας, έτσι όπως με τον καιρό δημιουργούνται και παγιώνονται, δύσκολα μπορεί κάποιος να διατυπώσει αντιρρήσεις ή έστω αμφιβολίες αντίθετες στην απόλυτη αλήθεια της κυρίαρχης άποψης. Μόνον οι αιρετικοί δύνανται να υψώσουν τη φωνή τους για την αντίθετη άποψη.

Μεγάλη ηρωίδα θεωρήθηκε η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου για το ρόλο της στην Επανάσταση της 1ης Φεβρουαρίου. Ουδείς όμως εξετάζει τη δράση της στα δύσκολα για τους Συνταγματικούς Καποδιστριακά χρόνια. Η κυρίαρχη άποψη, αυτή που εκφράζει την απόλυτη ιστορική αλήθεια, μας λέει ότι ο Capo d Istria, ο ευγενής από την Ίστρια, που μεγάλωσε στους αριστοκρατικούς κύκλους της Κέρκυρας, ο ακόλουθος του τσαρισμού στη Ρωσία, ήτο ο μέγιστος των ηγετών. Έτσι ο κάθε Αντικαποδιστριακός της εποχής, όλοι οι συνταγματικοί, όπως ο Μιαούλης, ο Τρικούπης, ο Κουντουριώτης, ο Πολυζωίδης, ο Κωλέττης, ο Ζαϊμης, ο Μαυροκορδάτος, ο Πετρόμπεης, όλοι αυτοί που αγωνίσθηκαν κατά την Επανάσταση (αντίθετα με τους άκαπνους Ιωάννη, Βιάρο και Αυγουστίνο) ήσαν εξοβελιστέοι. Ξαφνικά η επίσημη ιστορική παραδοχή είναι ότι οι οπαδοί του Τσάρου στην Ελλάδα, οι Ναπαίοι, ήσαν οι προοδευτικοί και όλοι οι υπόλοιποι, οι συνταγματικοί, οι εκπρόσωποι του απόλυτου κακού. Λόγω λοιπόν των στερεοτύπων αυτών που διατρέχουν τις ιστορικές παραδοχές, ξεχνάμε τους αγώνες της οικογένειας Παπαλεξοπούλου υπέρ της δημοκρατίας και της ελευθερίας κατά τους χρόνους του απόλυτου Καποδιστριακού αυταρχισμού. Τότε που η νεαρά Καλλιόπη έμεινε ολομόναχη στο Ναύπλιο να μεγαλώσει τα παιδιά της, αφού ο άνδρας της ήταν φυλακισμένος από το Καποδιστριακό καθεστώς στο Μπούρτζι και ο πατέρας της και ο μικρός της αδελφός,  οι Καλαμογδαρτέοι, εξορία στην Ύδρα. Ουδείς λοιπόν εξετάζει το ρόλο της νεαρής τότε Παπαλεξοπούλου στην Αντικαποδιστριακή αντιπολίτευση στο Ναύπλιο. Και έχω την εντύπωση ότι έπαιξε μαζί με άλλους έναν καίριο ρόλο. Δεν πιστεύω ότι ενήργησαν τελείως μόνοι τους οι Μαυρομιχαλέοι κατά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Ίσως, κάποια πράγματα να είχαν συζητηθεί στο μεγάλο σπίτι στην Πλατεία Πλατάνου, μαζί με Αγγλογάλλους. Το θέμα, φαίνεται, κάνει τζιζ και κανείς δεν θέλει να «αμαυρώσει» την ιστορία της Παπαλεξοπούλου με την τότε δράση της κατά του θεωρουμένου και μη αμφισβητουμένου μέγιστου των Ελλήνων.