ΠΑΣΟΚ και οικονομική πολιτική

Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα και όσο συμπυκνωμένο γραπτό λόγο και αν έχω, δεν μπορώ να αναλύσω τα λίγα θετικά και τα πάμπολλα αρνητικά της κατά το παρελθόν οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.
Και τούτο διότι η οικονομική του πολιτική , ήταν πάντοτε στενά συνδυασμένη, με λαϊκίστικες εξαγγελίες, με σπουδαία οράματα, με μεγάλους στόχους, με τεράστιους πολιτικούς και με φριχτούς πολιτικάντηδες.
Δεκαετία του 80. ΕΣΥ, Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, Γενναία αύξηση μισθών και συντάξεων, Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, Επί τόπου μεταβολή στις θέσεις για έξοδο από την ΕΟΚ, διώξιμο των Αμερικάνικων βάσεων.
Η Εθνική Συμφιλίωση που έγινε στη δεκαετία του 80, μέτρο απαραίτητο για να πάει μπροστά ο τόπος, η συσπείρωση του λαού, η είσοδος στο παιχνίδι (πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό) μεγάλων μαζών, η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η εισροή για πρώτη φορά Κοινοτικών κονδυλίων, όλα αυτά θάπρεπε να δημιουργήσουν αυξημένη ζήτηση, ενεργοποίηση του υπαρκτού τότε παραγωγικού δυναμικού της χώρας και κατά συνέπεια μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό δεν έγινε και οι αιτίες, νομίζω, ότι πρέπει να αποδοθούν στην προχειρότητα και ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ την περίοδο εκείνη, και στο ξεκίνημα της τεράστιας διαφθοράς που πήρε επιδημικές διαστάσεις στο τέλος της δεκαετίας.
Ξεφτελίστηκε η έννοια του Αγροτικού Συνεταιρισμού, αλώθηκε η δημόσια διοίκηση από άχρηστους, οι κρατικές επιχειρήσεις έγιναν έρμαια του κάθε τυχάρπαστου κομματικού νομιμόφρονα. Τότε για πρώτη φορά η λέξη βόλεμα έγινε υπέρτατος σκοπός, τουλάχιστον σ΄αυτούς που αυτοαποκαλούνται Κεντροαριστεροί
Αντί λοιπόν για ανάπτυξη που θα έδινε ανάσα στο διογκούμενο χρέος, είχαμε υποανάπτυξη, τεράστιο πληθωρισμό, επιδείνωση των οικονομικών δεικτών, πράγμα που έκανε αναγκαία τη στροφή της οικονομίας σε λιτότητες. Η πρώτη προς τα τέλη της δεκαετίας του 80 με την άνοδο και εν μια νυκτί εκπαραθύρωση Σημίτη από την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και η δεύτερη με την Κυβέρνηση Μητσοτάκη-Μάνου.
Στη Δεκαετία του 90, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα οικονομικά συμμαζεύτηκαν, ξεκίνησαν ψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, το δημόσιο χρέος άρχισε να μειώνεται, ο πληθωρισμός ραγδαία αποκλιμακώθηκε και έτσι έγινε δυνατή η είσοδός μας στο Ευρώ, με τη βοήθεια των αναπόφευκτων λογιστικών αλχημειών. Οι μεγάλες όμως διορθωτικές αδυναμίες στην οικονομία μας παρέμειναν και άρχισε με έντονους ρυθμούς η υπερκατανάλωση και ο υπερδανεισμός, η διαφθορά και το γάντζωμα στην εξουσία με τα όσα έγιναν στο Ελληνικό Χρηματιστήριο (εδώ έχω άλλη άποψη από αυτή που λένε Πασόκοι και Νεοδημοκράτες-ίσως κάποτε να σας την πω). Το αδιέξοδο αυτό μοντέλο του ΠΑΣΟΚ, συνέχισε με πιο έντονους ρυθμούς η Νέα Δημοκρατία. Και ενώ όλα έδειχναν μέλι-γάλα, τα πάντα ανατράπηκαν όταν έγινε η πρώτη στραβή.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ βασίζει το λόγο του σε φθαρμένα πρόσωπα και σε νέα οράματα όπως είναι η Πράσινη Οικονομία.
Δεν θα αναλύσω εδώ το γιατί δεν θα πετύχει.
Θα πω μόνον το εξής.
Το Πασοκ τη δεκαετία του 80 εξευτέλισε το σοσιαλισμό
Τη δεκαετία του 90 τον εκσυγχρονισμό
Τώρα θα εξευτελίσει και την Πράσινη Ανάπτυξη.