Αριστερά και οικονομική πολιτική

Το άκουσα δεκάδες φορές από ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
"Οι πολιτικές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ίδιες"
Εγώ θα το αντιστρέψω.
Πιστεύω ότι όσα προτείνουν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ πάνω στην οικονομία είναι εν πολλοίς πανομοιότυπα.
Στηρίζονται στα εξής:
Δραστική αύξηση μισθών και συντάξεων (Το ΚΚΕ συγκεκριμενοποιεί τον κατώτατο μισθό σε 1400 ευρώ)
Κτύπημα των κατόχων του πλούτου και δραστική αναδιανομή εισοδήματος και
Ανατροπή των συνθηκών και συμφώνων σταθερότητας.
Φαίνεται ότι είμαι από άλλο πλανήτη.
Βασικά ερωτήματα:
Είναι δυνατόν αριστερά κόμματα να μην βλέπουν ότι οι εξελίξεις στην Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, ακόμα και στο Μπαγκλα-Ντες και στο Βιετ-Ναμ επηρεάζουν τα οικονομικά της χώρας μας;
Είναι δυνατόν να μην έχουν κάνει μια ανάλυση του τί ακριβώς σημαίνει πλούτος στη χώρα μας και ποιοί είναι οι πλουτοκράτες;
Είναι δυνατόν να μην τους ενδιαφέρουν άλλοι σημαντικοί οικονομικοί δείκτες, όπως είναι το δημόσιο χρέος, το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών, ο πληθωρισμός, η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα;
Είναι δυνατόν να μην βλέπουν ότι στον πλανήτη μας σήμερα δεν υπάρχει εύκολος εγχώριος και ξένος πλούτος. Να μην βλέπουν την ταχύτητα κίνησής του πλούτου από τη μια δραστηριότητα στην άλλη και από το ένα σημείο της γης στο άλλο;
Τόπα και χτες. Λίγο επηρεάζει τους πλούσιους το μεγάλο δημόσιο χρέος σε κάποια χώρα. Εχουν τη δυνατότητα, αν δουν ότι κινδυνεύουν, να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στη Σουηδία ή στην Αίγυπτο ή και στην κομμουνιστική (του ΑΚΕΛ) Κύπρο που τους παρέχουν ασφάλεια. Αντίθετα το μεγάλο χρέος επηρεάζει τις χαμηλές και μεσαίες εισοδηματικές τάξεις. Ένα τεράστιο τμήμα των φόρων που απομυζούν από τον κοσμάκη οδηγείται σε αποπληρωμή παλιότερων χρεών, χωρίς τελικά αυτά να μειώνονται. Το κόστος δανεισμού αυξάνεται αλματωδώς, και κατά συνέπεια τα πρώτα που περικόπτονται από τις δεξιές κυβερνήσεις είναι οι κοινωνικές δαπάνες. Οι λιτότητες και οι στενωποί είναι απότοκες του δημόσιου χρέους. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μιλάμε για προοδευτική-αριστερή οικονομική πολιτική χωρίς να δίνουμε έμφαση στη μείωση του δημόσιου χρέους.
Ναι έχουν δίκιο τα αριστερά κόμματα ότι κυκλοφορεί σήμερα πλούτος στη χώρα μας. Δεν μπορεί όμως να μην βλέπουν την πλήρη αποσάρθρωση του παραγωγικού τομέα της οικονομίας μας. Δεν μπορεί να μην βλέπουν ότι δεν έχουμε πλέον βιομηχανία. Ότι κάθε χρόνο παράγουμε όλο και λιγότερα. Δεν μπορεί να μην βλέπουν ότι η κοινωνία μας στο σύνολό της καταναλώνει περισσότερα απ΄ ότι παράγει. Δεν νομίζω ότι απαιτείται καμία ιδιαίτερη κοινωνικοοικονομική μελέτη για να διαπιστώσει κάποιος που βρίσκεται συγκεντρωμένος ο πλούτος στη χώρα μας και για να δούμε ποιες είναι οι αιτίες συγκέντρωσής του. Εφοπλιστικά κεφάλαια, που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία έτη με την αύξηση του παγκόσμιου και όχι εγχώριου εμπορίου και της ανάγκης μεταφοράς εμπορευμάτων από ήπειρο σε ήπειρο (τα οποία εφοπλιστικά κεφάλαια και οι γραφειοκρατικές ναυτιλιακές δραστηριότητες μπορούν να μεταφερθούν εν μια νυκτί σε πόλεις όπως το Λονδίνο η Νέα Υόρκη ή η Σιγκαπούρη). Τραπεζικά κεφάλαια και κέρδη τραπεζικών εργασιών, που είναι απότοκες της υπερχρέωσης των νοικοκυριών (στεγαστικά και προσωπικά δάνεια) Εδώ αυτό που πρέπει να ζητηθεί είναι όχι η μείωση και φορολόγηση των τραπεζικών κερδών, αλλά η σταδιακή απεμπλοκή των νοικοκυριών από την υπερχρέωση και την υπερκατανάλωση και κατά συνέπεια η μείωση των τραπεζικών εργασιών στους τομείς αυτούς. Επίσης ένας τεράστιος πλούτος έχει συγκεντρωθεί σε όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται το Κοινοτικό Χρήμα. Άχρηστες εταιρίες συμβούλων και παρασυμβούλων, κατασκευαστικές εταιρίες, εταιρίες παροχής υπηρεσιών. Τέλος ένα μεγάλο μέρος των πλουσίων αυτής της χώρας έχει συγκεντρώσει κεφάλαια από την παραοικονομία, τις μαύρες και παράνομες δραστηριότητες. Αυτοί εν ολίγοις είναι οι πλουτοκράτες στη χώρα μας.
Κατά συνέπεια η αύξηση των μισθών που επαγγέλλεται βασικά το ΚΚΕ, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στο κλείσιμο των τελευταίων εντάσεως εργασίας βιομηχανιών, με τη μεταφορά τους σε άλλα σημεία της γης (outsourcing), τον οικονομικό στραγγαλισμό των πολύ μικρών επιχειρήσεων που απασχολούν 1-3 εργαζόμενους, την αύξηση της ανεργίας, τη μείωση των εσόδων των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης. Τί να κάνουμε; Όλοι θα συμφωνούσαν με βασικό μισθό 1400 Ευρώ, (γιατί όχι και παραπάνω;) αλλά τούτο δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα που δεν παράγειτίποτα και που ο οποιος πλούτος προέρχεται από την υπερκατανάλωση, τον υπερδανεισμό, τα Κοινοτικά κονδύλια, τις μαύρες και παράνομες δραστηριότητες.
Τί είναι λοιπόν αυτό που θέλω να ακούσω από την αριστερά.
Προσπάθεια μείωσης του δημόσιου χρέους.
Αύξηση του κοινωνικού μισθού.
Κατάργηση των χαριστικών φοροαπαλλαγών.
Μηδενική ανοχή στην παραοικονομία και τις παράνομες δραστηριότητες.
Συγκεκριμένες προτάσεις για την αναβίωση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
Κατάργηση της ξεφτίλας που λέγεται στέιτζ ή στάζ (για τους δήθεν Γαλλομαθείς δήθεν δημοσιογράφους).
Ενίσχυση της έρευνας.
Βελτίωση της Παιδείας.
Εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας μας που αποτελεί το καλύτερο οικόπεδο της γης και έχει ένα καταπληκτικό ανθρώπινο δυναμικό στη νέα γενιά.
Και μέσα από αυτές τις συνεκτικές πολιτικές να προκύψουν καλύτεροι μισθοί, καλύτερες συντάξεις, ευημερία, κοινωνική δικαιοσύνη και αναδιανομή του πλούτου που θα παράγεται εδώ, δεν θα είναι ένας πλούτος τυχάρπαστος, εισαγόμενος και παράνομος, αλλά σφιχτά συνδεδεμένος με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας μας.