Νέα Δημοκρατία και οικονομική πολιτική

Νέα Δημοκρατία και οικονομική πολιτική. Πω πω βαρεμάρα. Τί θέμα διάλεξα. Καλύτερα θα κάνετε να σταματήσετε τώρα την ανάγνωση, διότι έχω να πω πολλά βαρετά.
Άλλωστε αύριο μπορεί να έχω κάτι πιο πιο ενδιαφέρον.
Τέλος πάντων.
Ήλθε η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία πριν από πεντέμισι χρόνια και τί ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε;
Έκανε απογραφή για να μας πει ότι το έλλειμμα ήταν μεγαλύτερο. Ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε δημιουργική λογιστική και έκρυβε χρέη κάτω από το χαλί.
Καταπληκτικό. Η εφεύρεση της πυρίτιδας. Η ανακάλυψη της Αμερικής.
Ελάχιστη γνώση της Δημόσιας Διοίκησης να έχεις και γνωρίζεις ότι Κράτος, Αυτοδιοίκηση, Δημόσιοι Οργανισμοί και Ασφαλιστικά Ταμεία είχαν και έχουν κρυφά χρέη.
Την έκαναν Ευαγγέλιο την απογραφή ο Αλογοσκούφης και τα λοιπά Νεοδημοκρατάκια. Τα ψέματα του ΠΑΣΟΚ και οι καθαροί γαλάζιοι που λένε μόνον αλήθειες. Χα χα.
Μετά πεντέμισι χρόνια πέρασαν και ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Κουμουτσάκος (γιαποδιπλωμάτης) αναγκάστηκε να μας πει ότι η χώρα χρειάζεται τα διπλά βιβλία διότι αλλιώς θα είχαμε χρεοκοπήσει (για λεπτομέρειες διαβάστε την Καθημερινή της Κυριακής). Τη μια μέρα ο κ. Παπαθανασίου δηλώνει στους Ευρωπαίους ότι τα χρέη των νοσοκομείων είναι δυόμιση δις και την επομένη βγαίνει ο αρμόδιος Υπουργός Αβραμόπουλος και δηλώνει ότι τα χρέη είναι πέντε δις. Λίγο να γνωρίζεις τί γίνεται στους Δήμους και αντιλαμβάνεσαι ότι όχι μόνον διπλά βιβλία υπάρχουν, αλλά τα κρυφά χρέη υπάρχουν σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και με προφορικές συμφωνίες. Και τα χρέη είναι πολλά. Και δεν απεικονίζονται.
Λόγια, λόγια, λόγια.
Βέβαια το δημόσιο χρέος είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Αυτό είναι το θέμα και όχι το ετήσιο έλλειμμα Το ετήσιο έλλειμμα είναι πρόβλημα μόνον όσον αφορά ότι δεν μειώνεται αλλά αντίθετα αυξάνεται το συνολικό δημόσιο χρέος. Το δημόσιο χρέος ξαναλέω είναι το πρόβλημα και αυτό επηρεάζει τα οικονομικά και πλήττει τις χαμηλόμισθες τάξεις. Πλήττει τους άνεργους. Και επειδή πλήττει τους ταπεινούς και καταφρονεμένους και καθόλου του πλούσιους και το κεφάλαιο που δεν έχει χρώμα και εθνικότητα και μπορεί να μεταφέρεται από χώρα σε χώρα με τρομακτική ταχύτητα, για το λόγο αυτό και είναι τεράστιο σφάλμα της αριστεράς που δεν το θίγει ούτε στο ελάχιστο. Στις χώρες που έχουν χαμηλό δημόσιο χρέος υπήρξε μείωση των φόρων και τεράστια αύξηση της ρευστότητας προκειμένου να μη θιγούν τα νοικοκυριά. Και αυτό έγινε διότι δεν ενδιαφέρει τις χώρες αυτές το ετήσιο έλλειμμα για το τρέχον και το επόμενο έτος, δεδομένου ότι το συνολικό τους χρέος είναι μικρό και οι οικονομίες τους αντέχουν μια αύξησή του. Εδώ αυτό που έγινε είναι η αύξηση της φορολογίας με έκτακτες εισφορές, συμπίεση των μισθών και αυστηρή λιτότητα, διότι το δημόσιο χρέος μας είναι πολύ μεγάλο.
Η απογραφή του 2004 ή η απογραφή ή καταγραφή, ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε, που λέει το ΠΑΣΟΚ ότι θα κάνει το 2009, θα είχε και θα έχει νόημα εάν υπήρχε και υπάρχει ένας σκοπός και μια συγκεκριμένη πολιτική που θα την ακολουθούσε. Τί εννοώ. Κάποτε πρέπει να κάνουμε μια τελευταία απογραφή και μετά να πούμε ότι από εδώ και μπρος όλα στο φως. Τέρμα τα κρυφά χρέη και τα διπλά βιβλία. Αλλά ούτε αυτό φθάνει. Πρέπει κάποτε να βάλουμε τέρμα στις αλόγιστες σπατάλες. Τέρμα στις παχυλές αμοιβές διευθυντών, συμβούλων και παρασυμβούλων. Τέρμα στα εκατομμύρια που δίνονται σε άχρηστες μελετητικές εταιρίες. Τέρμα στις πολιτικές της ΝΔ και τις δεξιές πολιτικές που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ Κάποτε και η αριστερά πρέπει να μιλήσει για μικρότερο, αποδοτικότερο και πιο δυνατό κράτος. Δεν υπάρχει τίποτα το προοδευτικό και αριστερό στην τεράστια γραφειοκρατία, που οδηγεί τα πράγματα στις αγκάλες του ιδιωτικού τομέα.
Η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα χάθηκε στα πέντε από τα πεντέμισι χρόνια της ΝΔ. Μετά δεν γινόταν τίποτα.
Η Ελλάδα είχε βγει από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ο τουρισμός μας είχε μια αλματώδη αύξηση. Τα φαραωνικά δημόσια έργα έλαβαν τέλος και η οικονομία συνέχισε να αναπτύσσεται με ρυθμούς του 4 και 5%, όπως και στα προηγούμενα χρόνια. Ήταν η τεράστια ευκαιρία να οδηγηθεί η χώρα μας από ελλείμματα σε πλεονάσματα με συνέπεια τη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους. Σήμερα τα πράγματα θάταν διαφορετικά. Θα μπορούσαμε να δίναμε στον κοσμάκη, αντί να του ζητάμε. Να δίναμε ελπίδα αντί για μιζέρια. Γιατί χωρίς ελπίδα δεν αλλάζει το οικονομικό κλίμα και χωρίς αλλαγή του κλίματος ανάκαμψη δεν μπορεί να έλθει. Με άλλα λόγια: Τα έκανε σκατά η ΝΔ τα πέντε χρόνια και τώρα επιχειρεί να διορθώσει τα πράγματα. Και αντί να τα διορθώσει προτείνει μια οικονομική πολιτική που θα τα κάνει πιο σκατά. Μια οικονομική κρίση, που είναι απότοκη της απαισιοδοξίας δεν σώζεται με επιπλέον λιτότητα.
Αντί λοιπόν να πάει σε συμμάζεμα των οικονομικών η Ν.Δ. πήγε, όπως μας είπε ο Αλογοσκούφης σε ήπια αναπροσαρμογή. Έτσι έγιναν τα χατίρια του Μανώλη, του Αυτιά και του Γιακουμάτου, της λαϊκής δεξιάς, που μόνο λαϊκή δεν είναι. Λαικίστικη ίσως. Καταργήθηκε το ΛΑΦΚΑ που με βελτιώσεις θάδινε κάποιες λύσεις στο Ασφαλιστικό. Διαλύθηκε ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός με την κατάργηση του ΣΔΟΕ. Παρέμειναν σε τεράστια επίπεδα οι αμυντικές δαπάνες, με τεράστια ευθύνη της ΝΔ που δεν εκμεταλλεύθηκε τη μεγάλη ευκαιρία για επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Δημιουργήθηκε ένα αδηφάγο κομματικό-πελατειακό σύστημα που απορροφούσε τεράστια ποσά (βλπ περίπτωση stage). Έγιναν σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές, όπως το να απαλλάσσεται κάποιος που κληρονομεί την πάμπλουτη θεία του. Δόθηκαν πολλά σε ημέτερους. Αποσαθρώθηκε η παραγωγή και ευνοήθηκε το ευκαιριακό και καταναλωτικό πρότυπο.
Πεντέμισι χρόνια χαμένα παίρνουν τέλος.
Το μεγάλο ερώτημα είναι τί κάνουμε από εδώ και μπρος......