Το γένος Χριστοπούλου

Ένα ερώτημα που έθεσαν πολίτες που έχουν μάλλον αντιδραστικές ιδέες ήταν το κατά πόσον ο Φαράκος ήταν Ναυπλιώτης ή όχι.
Ποία όμως είναι τελικά η πατρίδα του καθενός;
Υπάρχει πατρίδα;
Υπάρχουν άτομα που νοιώθουν ότι δεν ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο αλλά είναι πολίτες του πλανητικού μας χωριού;
Τί σημαίνει η φράση είμαι Αναπλιώτης;
Ζω σ΄αυτό τον τόπο και για πόσα χρόνια;
Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σ΄αυτόν τον τόπο άσχετα το ποιοι είναι οι δεσμοί μου με τη γενέθλια πόλη μου;
Κατάγομαι από Αναπλιώτες και αυτό αρκεί;
Και εάν μόνον ο ένας μου γονιός είναι από αυτή την πόλη τί γίνεται;
Εγώ θεωρώ όλα τα παραπάνω ερωτήματα αστεία.
Αναπλιώτης είναι αυτός που νοιώθει ότι ο εδώ τόπος του είναι οικείος, εδώ είναι οι φίλοι του, εδώ νοιώθει τη ζεστασιά που αποπνέουν τα γνώριμα μέρη, οι γνώριμες παρέες. Και το κυριότερο και πρωτεύον: Εδώ είναι ο τόπος που αγωνίζεται κάποιος για να καλυτερεύσει τη ζωή του και την κοινωνία.
Θεωρώ επομένως αναγκαίο όλοι αυτοί οι Σύλλογοι των εν Ναυπλίω Αρκάδων (από τον οποίο ξεπήδησε ο πατριάρχης της παράταξης που κυβερνά τόσα χρόνια τον τόπο μας), των εν Ναυπλίω Ηπειρωτών, των εν Ναυπλίων Μεσσηνίων, Θεσσαλών και Κυπρίων να αλλάξουν ονομασία, εφόσον τα μέλη τους θεωρούν το Ναύπλιο πατρίδα τους και να μετονομασθούν σε "Σύλλογος Ναυπλιέων καταγόμενων εξ Αρκαδίας, Θεσσαλίας, Μεσσηνίας κλπ".
Και μιας και ξεκίνησα από το Γρηγόρη και κανείς δεν μας είπε το πώς μικρός βρέθηκε στο Ναύπλιο. Η μητέρα του ήταν βέρα Ναυπλιώτισσα γεννημένη στο Ναύπλιο, το γένος Χριστοπούλου. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στο Ναύπλιο που υπηρέτησε στο Οπλοστάσιο. Αποστρατεύθηκε ως βασιλικός κατά τη διάρκεια του μεγάλου διχασμού, εργάσθηκε μετά ως υπάλληλος στη Νομαρχία και ήταν ο τελευταίος που βγήκε από το Παλατάκι το 29 κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς που το κατέστρεψε. Τον είπαν ήρωα, διότι ήταν ο μόνος που μάταια πίστεψε ότι θα σώσει το σημαντικό κτήριο της εποχής του Καποδίστρια και παρέμεινε εκεί μέχρι την κατάρρευσή του. Ο ίδιος ο Γρηγόρης θυμόταν τα γεγονότα των μαθητικών του χρόνων και πάντοτε επισκεπτόταν το Ναύπλιο και τους φίλους του.