Το Ναύπλιο ως τόπος εξορίας

Οι παλαιότεροι θυμούνται το δημοτικό διαμέρισμα Λευκακίων που ανήκει στο Δήμο Ναυπλίου ως τόπο εκτοπίσεως αριστερών μετά τον εμφύλιο.
Το Ναύπλιο ήταν όμως τόπος εξορίας από πολύ παλιά. Τον 15ο αιώνα οι Ενετοί εκτόπιζαν ανεπιθύμτους, πολιτικούς αντιπάλους και επιφανείς εγκληματίες στη Napoli di Romania. Ο πιο επιφανής από αυτούς που καταδικάσθηκαν σε εξορία στη Ναυπλία το έτος 1445, ήταν ο Jacopo, ο μόνος από τους επιζώντες γιούς του σπουδαίου δόγη της Βενετίας Foscari, που δικάσθηκε και καταδικάσθηκε από τους 17 δικαστές του περιβόητου συμβουλίου των 10 για το αδίκημα της δωροδοκίας, παρουσία του 84χρονου πατέρα του. Πολύ αργότερα ο Βέρντι έγραψε την όπερά του σε τρεις πράξεις με τίτλο οι δύο Foscari βασισμένο στο ομώνυμο ιστορικό έργο του Λόρδου Βύρωνα και που αναφέρεται στην ιστορία του Jacopo που καταδικάσθηκε σε εξορία στο Ναύπλιο.
Τις μέρες μας πυκνά συχνά ακούει κανείς τους παλαιούς Αναπλιώτες να λένε "είμαι εξόριστος στην ίδια μου την πόλη".