Αιμοδοσία

Την ιστορία που θα σας πω σήμερα μου τη διηγήθηκε ένας φίλος που θέλει να μείνει ανώνυμος.
Περιδιαβαίνοντας την πόλη είδε μια αφίσα που καλούσε τον κόσμο για εθελοντική αιμοδοσία στο Νοσοκομείο Ναυπλίου υπό την αιγίδα της ΔΕΠΑΝ.
Να μια πολύ ωραία προσπάθεια και μπράβο στο Τμήμα αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Άργους και της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ναυπλίου, σκέφθηκε.
Δεν πρέπει να μείνουμε όμως μόνο στα μπράβο, αλλά και πρέπει να συμμετάσχουμε στο κοινό καλό, αποφάσισε ο ανώνυμος φίλος.
Αφήνει λοιπόν τη δουλειά του και μια και δυο νάσουτον στο Νοσοκομείο Ναυπλίου για να προσφέρει το αίμα του. Άλλωστε 5 λεπτά από το χρόνο του λέει η σχετική διαφήμιση ότι θα απαιτηθεί.
Φθάνει εκεί και βρίσκει μπροστά του επτά με οκτώ άτομα. Όμορφα αισθάνθηκε. Μπράβο είπε μέσα τους . Υπάρχουν πράγματι και άλλοι ενεργοί ευαίσθητοι πολίτες.
Δυο τα κρεβάτια που δέχονταν τους αιμοδότες.
Περίμενε ένα μισάωρο περίπου και η ουρά μπροστά του από επτά οκτώ είχαν γίνει τέσσερες -πέντε.
Έβαλε σε λειτουργία το καταπληκτικό μαθηματικό μυαλό του και υπολόγισε την αναμονή για να δώσει το αίμα του. Δεν τον έπαιρνε. Σηκώθηκε και έφυγε. Έμειναν πίσω οι δημόσιοι υπάλληλοι που ζητούσαν βεβαίωση ότι έδωσαν αίμα. Γιατί άραγε; Ακόμα αναρωτιέται αυτός που δεν ήταν ο ίδιος δημόσιος υπάλληλος, αλλά άφησε τη δουλειά του για να δώσει αίμα.
Καλό είναι τελικά και συμπερασματικά, μου είπε ο ανώνυμος φίλος, να ενισχύουμε και να θέτουμε υπό την αιγίδα μας αγνές και σωστές προσπάθειες. Αρκεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνεται σωστά το εγχείρημα.