Τα αντικαρναβαλικά μου

Στην Αϊτή, ένα νησί της Καραϊβικής, κοντά στο μεγάλο κέντρο του καπιταλισμού, ο λαός ζει με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα!!
Παρ΄όλα αυτά το τριήμερο καρναβάλι στο νησί είναι αυτό που έχει τη μεγιστη συμμετοχή με γλέντι, ξεφάντωμα, ξέδωμα, seχ, τραγούδι, χορό. Και όλα αυτά χωρίς κρατική συμμετοχή, χωρίς προϋπολογισμούς των 45.000 ΕΥΡΩ, αλλά με το κέφι και διάθεση του φτωχού κόσμου που έχει ανάγκη από το να ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινή πραγματικότητα.
Στη χώρα μας το καρναβάλι είχε ρίζες βαθιές, που πήγαζαν από πολύ παλιά σε χώρους όπως η Ελευσίνα και η Σαμοθράκη.
Τα νεώτερα χρόνια τα καρναβάλια είχαν δύο βασικές συνιστώσες. Το λαϊκό καρναβάλι, παρόμοιο της σημερινής Αϊτής με την πραγματική συμμετοχή του λαού με τους πενιχρούς μισθούς και τα 12ωρα σκληρής δουλειάς, τότε που το γλέντι του εργάτη δεν είχε να κάνει τίποτα με κεντρικές καθοδηγήσεις, προϋπολογισμούς και εκατομμύρια. Από την άλλη υπήρχε το αστικό καρναβάλι, όπου ο μεσοαστός με τη γραβάτα και η κυρία με τους κονφορμισμούς είχαν ανάγκη να βγουν από τα στενά κοινωνικά πλαίσια και να δείξουν τον εαυτό τους απογυμνωμένο από τα ασδυκτικά πλαίσια των κοινωνικών STATUS.
Σήμερα όλα αυτά δεν υφίστανται και έτσι η συμμετοχή είναι μηδαμινή και όλα οργανώνονται από πάνω από τους αρμόδιους και τις αρμόδιες με δικά μας χρήματα θέλουμε δε θέλουμε.
Θα μου πείτε. Να μη γίνεται τίποτα;
Όχι Ας οργανώνουμε αυτό το καρναβάλι της καρακιτσαρίας. Ας συνεχίσουμε να φτιάχνουμε καρνάβαλους και πλάσματα. Ας ξέρουμε όμως ένα πράγμα. Ότι όλη η φιέστα είναι απλά μια τουριστική ατραξιον και όχι πολιτιστικό προϊόν.
Καλό λοιπόν θα είναι από του χρόνου το καρναβάλι να διοργανώνεται από τους ανθρώπους και τα νομικά πρόσωπα του τουρισμού και όχι τη ΔΕΠΑΝ. Για να ξέρει ο σκαντζόχοιρος που ανεβαίνει σε μια βούρτσα πού βρίσκεται.