Μορφωμένος (η)

Προσπαθώ να βρω θετικά να γράψω και δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.
Προσφεύγω λοιπόν σε φίλους και γνωστούς.
Ένας μούπε να γράψω για την έλευση του τρένου στην Αργολίδα. Δεν θα γράψω, διότι για να φθάσεις στην Αθήνα κάνεις τρεις ωρίτσες.
Κάποιος άλλος μούπε να γράψω για τις συναυλίες της Βανδή, της Ηλιάδη και κάποιου άλλου που πρώτη φορά τον άκουγα και ήδη τον ξέχασα. Δεν θα γράψω γι΄αυτό, διότι φοβάμαι μην φάω καμιά ντομάτα στο δρόμο.
Ένας άλλος μούπε να τονίσω την αγορά από το Κράτος της γενέθλιας οικία του Αγγελου Τερζάκη. Το έψαξα το θέμα και ανακάλυψα ότι καρκινοβατεί στην Αθήνα και αγνοείται στους τοπικούς παράγοντες. Σιωπή λοιπόν και γι΄αυτό.
Ένας άλλος μούπε να γράψω για τους σπουδαίους Τάκηδες και τις Μαρίες της πόλης μας. Κατευθείαν θα εξαιρέσω τους Τάκηδες λόγω του γνωστού Τάκη. Θα μπορούσα να περιοριστώ στις Μαρίες, που μου είναι λίαν αγαπητές. Θα περιορισθώ να τις ευχηθώ χρόνια δημιουργικά και ευτυχισμένα για την επόμενη διετία. Αλλά σταματώ εδώ για τις Μαρίες αφού δεν φθάνουν οι ευχές μου για μια "ολοκληρωμένη" ανάρτηση.
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω κάτι το ιδιαίτερα θετικό που συμβαίνει στο δημοτικό συμβούλιο.
Πλέον το δημοτικό μας συμβούλιο έχει ως μέλος του ένα πολύ μορφωμένο άτομο. Και όταν μιλάω για μόρφωση δεν αναφέρομαι σε έναν καλό δικηγόρο, λογιστή, γιατρό, μηχανικό, δημόσιο υπάλληλο. Μιλώ για την κλασσική μόρφωση. Για τις ανθρωπιστικές σπουδές. Για τη γνώση της γλώσσας, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της λογοτεχνία, της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, της καλής γνώσης των τραγικών μας ποιητών.
Και κάτι ακόμα. Είναι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, η άριστη μόρφωση να συμβαδίζει με μέγιστο ήθος.
Και τούτο συμβαίνει.