Ενας νέος παράδεισος

12 Αυγούστου και σε νομικό πρόσωπο του Δήμου είχαμε διοικητικό συμβούλιο. Αλλά είπαμε: Όχι γκρίνια πριν από το Δεκαπεντάγουστο.
Εδώ στα χείλη μούρχεται, αλλά ας είναι.... Όχι γκρίνια.
Θα μιλήσω λοιπόν για έναν καινούργιο παράδεισο στην Αργολίδα.
Κάντια και Ιρια.
Το 1824 η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος για τις ανάγκες της πολιορκίας του Μεσολογγίου εξεποίησε όλη την κτηματική περιφέρεια Ιρίων. Πλειοδότες, κυρίως Υδραίοι οπλαρχηγοί. Τσαμαδός, Γκίκας, Μπότασης και άλλοι που πήραν μεγάλες εκτάσεις.
Τον 19ο αιώνα όλη αυτή η περιφέρεια χρησιμοποιείτο για χειμαδιά των Αρκάδων βοσκών.
Σιγά-σιγά οι Αρκαδικές αυτές οικογένειες άρχισαν να αγοράζουν μερίδια από τους Υδραίους μεγαλογαιοκτήμονες. Τσιλιμιγκρέοι, Δρουζέοι, Τσαπραλήδες, Ηλιοπουλέοι, Αγγελική Τσούρνου άρχισαν να γίνονται ιδιοκτήτες.
Όμως η γη δεν είχε καλό νερό. Και έτσι για καιρό η περιοχή παρέμενε μεγάλα λιβάδια, όπου καλλιεργείτο μόνο σιτάρι, καλαμπόκι και άλλα φυτά για ζωοτροφές. Αργότερα άρχισε η καλλιέργεια της αγκινάρας που ήταν ανθεκτική στην αρμύρα. Το πολύ καλό κλίμα έφερε και πρωιμότητα και έτσι τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Όμως οι συνθήκες παρέμεναν σχετικά δύσκολες.
Και κάποτε έφθασε ο καιρός που το νερό του Αναβάλου άρχισε να υδρεύει την περιοχή. Και το έργο με τη βοήθεια πρωτοπόρων και προοδευτικών αγροτών έγινε σωστά. Με κεντρικό αγωγό. Με μεγάλη δεξαμενή σε υψόμετρο, ώστε να μην χρειάζονται δεύτερες και τρίτες κινήσεις, και σπατάλη ενέργειας. Το νερό άρχισε να φθάνει με φυσική ροή στα χωράφια. Κάτι στην πατρίδα μας έγινε επιτέλους με σωστό τρόπο. Οχι με Γιαννομανωλισμό και Μητσοκαρουτζισμό.
Και σήμερα έχουμε έναν νέο παράδεισο.
Θερμοκήπια. Καλλιέργειες καρπουζιού και πεπονιών. Κολοκυθάκια και άλλα κηπευτικά. Φυστικιές. Πορτοκαλιές. Θερμοκήπια. Όλα αυτά συμπληρώνουν τις ποτιστικές πλέον αγκινάρες. Και από δίπλα αναπτύσσεται και ο τουρισμός. Με σωστό τρόπο αν εξαιρέσουμε κάποιο ξενοδοχείο φαραωνικών διαστάσεων και προσδοκιών
Και κάτι ακόμα που άκουσα και πρέπει να είναι σωστό. Όταν καταφέρνεις έναν άνυδρο τόπο και τον γεμίζεις με δέντρα, φυτά και πράσινο καταφέρνεις και κατεβάζεις τη θερμοκρασία του εδάφους. Και αυτό με τη σειρά του έχει ως συνέπεια να προσελκύει σύννεφα και βροχές.
Τί λέτε; Μήπως σε μερικά χρόνια τα ίδια τα Ιρια και η Κάντια θα έχουν υδροφόρο ορίζοντα με καλό νερό;