"Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους". Αρθρο 4 του Συντάγματος.
Θεωρώ ότι το χαράτσι της ΔΕΗ αποτελεί μια κλασσική περίπτωση παράβασης της βασικής αυτής συνταγματικής διάταξης. Δεν μπορώ να φαντασθώ ότι είναι δυνατόν το Συμβούλιο της Επικρατείας να αποφανθεί διαφορετικά.
Οι Ελληνες πολίτες είναι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη δηλαδή στους φόρους, όμως ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Άραγε ποιά δύναμη για συνεισφορά μπορεί να έχει ένας συνταξιούχος, που παίρνει οκτακόσια ευρώ και έχει ένα σπίτι στην Αθήνα και ένα πατρικό στο χωριό; Πώς μπορεί να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη όταν το χαράτσι είναι πιθανώς μεγαλύτερο από τη σύνταξή του; Και πώς μπορεί ένα ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας να καταβάλει καμιά δεκαριά χιλιάδες ευρώ, το μήνα Νοέμβριο όταν τα έσοδά του είναι μηδαμινά; Και ποιά είναι η αναλογικότητα στα βάρη, όταν ένας ευκατάστατος πολίτης-επιχειρηματίας σε μια ακριβή περιοχή υποχρεούται να δώσει οκτακόσια ευρώ για το χαράτσι ενός σπιτιού εκατό τ.μ. και ο άνεργος με επίδομα ανεργίας πρέπει να δώσει εξακόσια για το σπίτι του στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας; Ποιά η αναλογικότητα στα βάρη, όταν το λαμόγιο που δεν θέλει να έχει ακίνητη περιουσία για ευνόητους λόγους δεν θα καταβάλει τίποτα και αυτός που κληρονόμησε το παλιό ερείπιο στο χωριό καλείται να δωσει ένα σκασμό λεφτά.
Είναι νομίζω αναπόφευκτο αυτός ο νόμος να μην ισχύσει. Εκτός και αν.....
Ο αγώνας κατά του άδικου χαρατσιού πρέπει να είναι διττός. Δικαστικός για να μην ισχύσει ο νόμος ως αντισυνταγματικός και πολιτικός για να αλλάξει και να αντικατασταθεί από άλλον που θα κατανέμει τα βάρη, δίκαια και ανάλογα με τις δυνατότητες των πολιτών.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει μέχρι την κατάργησή του να καλούμε τους επιτήδειους, τους έχοντες, τους Εκαλοιδιοκτήτες και Μυκονοϊδιοκτήτες να μην πληρώσουν. Δεν μπορεί να βγαίνουμε στο αντάρτικο και να δίνουμε την ευκαιρία στους θησαυρίσαντες με απατεωνιές για μια ακόμα φορά να μην πληρώσουν. Και νάστε και για κάτι ακόμα βέβαιοι. Ο μέσος πολίτης που τα βγάζει δύσκολα πέρα θα πάει να πληρώσει και το λαμόγιο που πάντοτε φοροαποφεύγει θα βρει ευκαιρία και πάλι να μην πληρώσει. Κυτάξτε γύρω σας και ρωτήστε το μισθωτό, τον μικροεπαγγελματία και θα δείτε ότι η πλειοψηφία θα πληρώσει. Βρείτε και τον απατεωνίσκο (όλοι σας τους ξέρετε) και ρωτήστε και θα πάρετε την αγανακτισμένη απάντηση ότι δεν θα πληρώσει.
Οι Δήμοι και οι φορείς, πρέπει να δώσουν κάθε νομική βοήθειας στους καταφρονεμένους να αντιδράσουν δικαστικά. Και πρέπει η βοήθεια που θα τους δώσουν να είναι σοβαρή. Και δεν πρέπει να τους συμβουλεύουμε να κάνουν χαζομάρες, όπως αυτό το εξωφρενικό να πάνε να πληρώσουν στα ΑΤΜ των τραπεζών. Τι βλακεία και αυτή. Ποιός τη σκέφτηκε; Από πού προκύπτει ότι εάν μέσω των ταμειακών αυτών τραπεζικών μηχανημάτων πληρωθεί το ποσό της κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος, πράγματι η πληρωμή αυτή θα καταλογισθεί μόνον σ΄αυτήν (την κατανάλωση ρεύματος) και δεν θα επιμερισθεί αναλογικά μεταξύ της κατανάλωσης και του χαρατσιού; Ποιός παρασύρει τους φορολογούμενους στην κουταμάρα αυτή; Εάν πράγματι κάποιος επιθυμεί να πληρώσει μόνον το τμήμα του ποσού που αντιστοιχεί στο ρεύμα και όχι στο χαράτσι, αυτό μπορεί να γίνει μόνον μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών, όπου τίθεται και η αιτιολογία της καταβολής. Μόνον τότε θα έχει μια βάσιμη δικαιολογία να αποκρούσει την όποια προσπάθεια της ΔΕΗ να του κόψει το ρεύμα.
Εγώ βέβαια επιμένω. Οι λανθασμένες κυβερνητικές αποφάσεις σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα ανατρέπονται κύρια με πολιτικούς αγώνες και δευτερευόντως, εάν τα χαράτσια είναι αντισυνταγματικά (που είναι) και με προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Θεωρώ ότι το χαράτσι της ΔΕΗ αποτελεί μια κλασσική περίπτωση παράβασης της βασικής αυτής συνταγματικής διάταξης. Δεν μπορώ να φαντασθώ ότι είναι δυνατόν το Συμβούλιο της Επικρατείας να αποφανθεί διαφορετικά.
Οι Ελληνες πολίτες είναι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη δηλαδή στους φόρους, όμως ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Άραγε ποιά δύναμη για συνεισφορά μπορεί να έχει ένας συνταξιούχος, που παίρνει οκτακόσια ευρώ και έχει ένα σπίτι στην Αθήνα και ένα πατρικό στο χωριό; Πώς μπορεί να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη όταν το χαράτσι είναι πιθανώς μεγαλύτερο από τη σύνταξή του; Και πώς μπορεί ένα ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας να καταβάλει καμιά δεκαριά χιλιάδες ευρώ, το μήνα Νοέμβριο όταν τα έσοδά του είναι μηδαμινά; Και ποιά είναι η αναλογικότητα στα βάρη, όταν ένας ευκατάστατος πολίτης-επιχειρηματίας σε μια ακριβή περιοχή υποχρεούται να δώσει οκτακόσια ευρώ για το χαράτσι ενός σπιτιού εκατό τ.μ. και ο άνεργος με επίδομα ανεργίας πρέπει να δώσει εξακόσια για το σπίτι του στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας; Ποιά η αναλογικότητα στα βάρη, όταν το λαμόγιο που δεν θέλει να έχει ακίνητη περιουσία για ευνόητους λόγους δεν θα καταβάλει τίποτα και αυτός που κληρονόμησε το παλιό ερείπιο στο χωριό καλείται να δωσει ένα σκασμό λεφτά.
Είναι νομίζω αναπόφευκτο αυτός ο νόμος να μην ισχύσει. Εκτός και αν.....
Ο αγώνας κατά του άδικου χαρατσιού πρέπει να είναι διττός. Δικαστικός για να μην ισχύσει ο νόμος ως αντισυνταγματικός και πολιτικός για να αλλάξει και να αντικατασταθεί από άλλον που θα κατανέμει τα βάρη, δίκαια και ανάλογα με τις δυνατότητες των πολιτών.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει μέχρι την κατάργησή του να καλούμε τους επιτήδειους, τους έχοντες, τους Εκαλοιδιοκτήτες και Μυκονοϊδιοκτήτες να μην πληρώσουν. Δεν μπορεί να βγαίνουμε στο αντάρτικο και να δίνουμε την ευκαιρία στους θησαυρίσαντες με απατεωνιές για μια ακόμα φορά να μην πληρώσουν. Και νάστε και για κάτι ακόμα βέβαιοι. Ο μέσος πολίτης που τα βγάζει δύσκολα πέρα θα πάει να πληρώσει και το λαμόγιο που πάντοτε φοροαποφεύγει θα βρει ευκαιρία και πάλι να μην πληρώσει. Κυτάξτε γύρω σας και ρωτήστε το μισθωτό, τον μικροεπαγγελματία και θα δείτε ότι η πλειοψηφία θα πληρώσει. Βρείτε και τον απατεωνίσκο (όλοι σας τους ξέρετε) και ρωτήστε και θα πάρετε την αγανακτισμένη απάντηση ότι δεν θα πληρώσει.
Οι Δήμοι και οι φορείς, πρέπει να δώσουν κάθε νομική βοήθειας στους καταφρονεμένους να αντιδράσουν δικαστικά. Και πρέπει η βοήθεια που θα τους δώσουν να είναι σοβαρή. Και δεν πρέπει να τους συμβουλεύουμε να κάνουν χαζομάρες, όπως αυτό το εξωφρενικό να πάνε να πληρώσουν στα ΑΤΜ των τραπεζών. Τι βλακεία και αυτή. Ποιός τη σκέφτηκε; Από πού προκύπτει ότι εάν μέσω των ταμειακών αυτών τραπεζικών μηχανημάτων πληρωθεί το ποσό της κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος, πράγματι η πληρωμή αυτή θα καταλογισθεί μόνον σ΄αυτήν (την κατανάλωση ρεύματος) και δεν θα επιμερισθεί αναλογικά μεταξύ της κατανάλωσης και του χαρατσιού; Ποιός παρασύρει τους φορολογούμενους στην κουταμάρα αυτή; Εάν πράγματι κάποιος επιθυμεί να πληρώσει μόνον το τμήμα του ποσού που αντιστοιχεί στο ρεύμα και όχι στο χαράτσι, αυτό μπορεί να γίνει μόνον μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών, όπου τίθεται και η αιτιολογία της καταβολής. Μόνον τότε θα έχει μια βάσιμη δικαιολογία να αποκρούσει την όποια προσπάθεια της ΔΕΗ να του κόψει το ρεύμα.
Εγώ βέβαια επιμένω. Οι λανθασμένες κυβερνητικές αποφάσεις σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα ανατρέπονται κύρια με πολιτικούς αγώνες και δευτερευόντως, εάν τα χαράτσια είναι αντισυνταγματικά (που είναι) και με προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου