Μέχρι τώρα οι φωνές που έλεγαν τη μεγάλη μπούρδα ότι η Κυβέρνηση έπρεπε να πάρει ξαφνικά 100 δις ευρώ από τις αγορές, όταν ακόμα τα spreads ήταν χαμηλά, ήσαν περιθωριακές (Σπιθέοι, περίεργοι ακροδεξιοί και παλαβοί αριστεροί). Λίγο νιονιό δεν έχουν για να αντιληφθούν ότι εάν η χώρα μας αντλούσε ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση αυτό το τεράστιο ποσό, την επόμενη μέρα θα γινόταν πανικός, με αποτέλεσμα τον πλήρη αποκλεισμό μας από τις χρηματαγορές και τη βέβαιη βίαιη πτώχευσή μας με τους δυσμενέστερους όρους, όχι το 2010, αλλά το 2011; Είναι δυνατόν να λειτουργούμε έτσι άναρχα και για την πάρτη μας και τόσο απερίσκεπτα να ζητάμε να αντλήσουμε όση ρευστότητα θέλουμε, παρότι επίσημα ζητάμε από τις αγορές πολύ πιο λίγα;
Δυστυχώς σήμερα άκουσα τον αρχηγό του λαϊκίστικου μικρότερου κόμματος της δεξιάς να αναφέρει ακριβώς τα ίδια.
Με τέτοια μυαλά η χώρα δεν πάει μπροστά. Με Καρατζαφέρηδες, Μανώληδες και λοιπούς λαϊκιστές της δεξιάς.
Άλλο θέμα:
Σήμερα κουρεύεται το χρέος μας.
Γίνεται αυτό που ζητούσε ο Αλέξης με μια διαφορά. Ότι δεν έχουμε διώξει τους Ευρωπαίους από την καμπούρα μας και η πτώχευσή μας (κούρεμα ευγενιστί) γίνεται συντεταγμένα και με την κάλυψη Ευρωπαϊκών κεφαλαίων.
Για φαντασθείτε σήμερα να είμαστε ενώπιον του Αλέξιου σεναρίου. Τί θα είχε συμβεί;
Εδώ και μέρες θάχαν γίνει ουρές στις τράπεζες για αναλήψεις χρημάτων, διότι θα ήταν βέβαιη η πτώχευσή τους χωρίς δανειακά ευρωπαϊκά κεφάλαια, θα ήταν βέβαιη η δέσμευση καταθέσεων και ο κόσμος θα το είχε καταλάβει αυτό. Πραγματικά έχει κανείς αμφιβολία ότι αυτό θα είχε συμβεί;
Σήμερα πιστεύω ότι οι τράπεζες θα ήταν κλειστές και φρουρούμενες.
Μέσα στο μήνα Οκτώβριο η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό θα ήταν δυσθεώρητη.
Τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς στήριξη θα βαρούσαν κανόνι.
Οι τράπεζες θα έκλειναν και θα ήταν αδύνατη η επανακεφαλαιοποίησή τους χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό, που προφανώς δεν θαρχόταν.
Θα ήταν βέβαιο ότι τα φορολογικά έσοδα του μήνα Οκτωβρίου θα ήταν κοντά στο μηδέν.
Η λύση θα ήταν μόνον μία. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να κοπεί φρέσκο χρήμα.
Το θέλω του Λαφαζάνη για επιστροφή στη δραχμή θα γινόταν πραγματικότητα εκ των πραγμάτων.
Τώρα αυτό που εγώ δεν γνωρίζω είναι το κατά πόσον η υπόλοιπη ευρωζώνη θα παρέμενε ως έχει ή θα πραγματωνόταν η Λαφαζάνεια αλαζονεία για το τέλος της Ευρώπης, το τέλος του καπιταλισμού που θα προκαλούσε η Ελληνική τραγωδία.
Δυστυχώς σήμερα άκουσα τον αρχηγό του λαϊκίστικου μικρότερου κόμματος της δεξιάς να αναφέρει ακριβώς τα ίδια.
Με τέτοια μυαλά η χώρα δεν πάει μπροστά. Με Καρατζαφέρηδες, Μανώληδες και λοιπούς λαϊκιστές της δεξιάς.
Άλλο θέμα:
Σήμερα κουρεύεται το χρέος μας.
Γίνεται αυτό που ζητούσε ο Αλέξης με μια διαφορά. Ότι δεν έχουμε διώξει τους Ευρωπαίους από την καμπούρα μας και η πτώχευσή μας (κούρεμα ευγενιστί) γίνεται συντεταγμένα και με την κάλυψη Ευρωπαϊκών κεφαλαίων.
Για φαντασθείτε σήμερα να είμαστε ενώπιον του Αλέξιου σεναρίου. Τί θα είχε συμβεί;
Εδώ και μέρες θάχαν γίνει ουρές στις τράπεζες για αναλήψεις χρημάτων, διότι θα ήταν βέβαιη η πτώχευσή τους χωρίς δανειακά ευρωπαϊκά κεφάλαια, θα ήταν βέβαιη η δέσμευση καταθέσεων και ο κόσμος θα το είχε καταλάβει αυτό. Πραγματικά έχει κανείς αμφιβολία ότι αυτό θα είχε συμβεί;
Σήμερα πιστεύω ότι οι τράπεζες θα ήταν κλειστές και φρουρούμενες.
Μέσα στο μήνα Οκτώβριο η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό θα ήταν δυσθεώρητη.
Τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς στήριξη θα βαρούσαν κανόνι.
Οι τράπεζες θα έκλειναν και θα ήταν αδύνατη η επανακεφαλαιοποίησή τους χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό, που προφανώς δεν θαρχόταν.
Θα ήταν βέβαιο ότι τα φορολογικά έσοδα του μήνα Οκτωβρίου θα ήταν κοντά στο μηδέν.
Η λύση θα ήταν μόνον μία. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να κοπεί φρέσκο χρήμα.
Το θέλω του Λαφαζάνη για επιστροφή στη δραχμή θα γινόταν πραγματικότητα εκ των πραγμάτων.
Τώρα αυτό που εγώ δεν γνωρίζω είναι το κατά πόσον η υπόλοιπη ευρωζώνη θα παρέμενε ως έχει ή θα πραγματωνόταν η Λαφαζάνεια αλαζονεία για το τέλος της Ευρώπης, το τέλος του καπιταλισμού που θα προκαλούσε η Ελληνική τραγωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου