Δεν είμαι μόνος

Οταν μιλούσα για τη μεγάλη ευκαιρία που είχε η πόλη και ο νομός μας να κάνει αποδεκτή την πρόταση να δημιουργηθεί στο Νοσοκομείο Ναυπλίου μονάδα θεραπείας χρονίων νοσημάτων, αποτελούσα φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ημουν κυριολεκτικά μόνος ολομόναχος, που πίστευα ότι ένα τέτοιο νοσκομείο μαζί με την παράλληλη  αξιοποίηση της Καραθώνας ως ένα πολυχώρου αθλημάτων, δραστηριοτήτων και ειδικών εγκαταστάσεων για άτομα με ειδικές ανάγκες, θα μπορούσε να δώσει μια τεράστια ώθηση στην πόλη.
Ημουν μόνος ολομόναχος.
Ελεγα ότι μάλλον κάτι πταίει και κανείς δεν με ακούσει. Σκεπτόμουν ότι μάλλον πταίω εγώ, ή ο τρόπος με τον οποίο εξέφραζα τις απόψεις μου.
Και να!!!
Ο πολύ καλός διαδικτυακός συνάδελφος που λειτουργεί τον ιστότοπο cityofnafplio.com, ήλθε πρώτος και μόνος αυτός να δώσει το δικό του στίγμα στην ίδια προοπτική. Ανακάλυψε στην εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” ένα άρθρο του Γιαννη Τουντα (αναπληρωτή καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων ΕΟΦ) με τίτλο “Ο τρίτος δρόμος για την Υγεία”, όπου το παλαιό αυτό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς και σήμερα εξαίρετος καθηγητής, αναλύει τις προοπτικές του θεραπευτικού τουρισμού για τη χώρα μας και μάλιστα κάνει συγκεκριμένη αναφορά για το Ναύπλιο, σαν ένα τόπο, όπου η δραστηριότητα αυτή θα μπορούσε να  ευδοκιμήσει.
Εγώ αυτό που θα αναφέρω είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Ναυπλίου.
Εγγύτητα στην Αθήνα.
Ετοιμο νοσοκομείο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κέντρο του θεραπευτικού τουρισμού.
Εξαίρετες ξενοδοχειακές υποδομές.
Εγγύτητα σε αρχαιολογικούς χώρους.
Μία παραλία με ζεστά νερά όλο το χρόνο, που αποτελεί ιδανικό τόπο για   θεραπευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες αναπήρων και χρονίως πασχόντων.
Ολα είναι υπέρ μας πλην ενός. ΤΩΝ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΩΝ ΜΥΑΛΩΝ.