Κλείνω σήμερα (αφού αναγκάσθηκα να έχω τις προηγούμενες μέρες διάφορες παρεμβολές λόγω επικαιρότητας) την ενότητα αριστερά και πολιτικές για την πόλη. Μίλησα για πολιτικές που έχουν σχέση με την τοπική αστική παραγωγή, και την αγροτική παραγωγή της ενδοχώρας, για πολιτικές σε σχέση με τον πολιτισμό και το περιβάλλον, για την ενίσχυση του μικρεμπορίου και της καθημερινής ζωής και κίνησης στα κέντρα των πόλεων.
Γενικά η όλη λογική μου έχει να κάνει με το να βγουν οι άνθρωποι από τα σπίτια τους και από την επανάσταση που δήθεν κάνουν μπροστά στις τηλεοράσεις τους με σύντροφους τους Τριανταφυλλοπρετεντέρηδες, να συνδιαλαγούν και να συζητήσουν σε μια πόλη που σέβεται και είναι φιλική στον άνθρωπο και στον καθημερινό του μόχθο και εχθρική στον απομονωτισμό και τη δήθεν ζωή των malls και των macdonalds.
Δεν νομίζω ότι σήμερα υπάρχει άλλη λύση για να βγάλουμε το άτομο από τον απομονωτισμό του, την απάθειά του, τον ωχαδελφισμό και τη γλειψομανή αντιμετώπιση των αρχόντων, από το να ενισχύσουμε την καθημερινή ζωή ειδικά στα κέντρα των πόλεων.
Πόλη λοιπόν ζωντανή στις γειτονιές, αλλά και με σφύζον από κόσμο και ανταλλαγή απόψεων και ιδεών κέντρο.
Ενα μόνο λείπει για να ολοκληρωθεί το πλαίσιό μου σε σχέση με τη πόλη και αριστερές πολιτικές, ειδικά για την πόλη μας.
Κέντρο πόλης και ειδικά ιστορικό κέντρο χωρίς κατοίκους δεν νοείται.
Ξέρετε τί όμορφο είναι το χωριό των Ινδιάνων ή των Μεξικάνων στη Ντίσνευλαντ. Καταπληκτικό, με κόσμο επιχειρήσεις, εμπόριο κλπ. Ομως δεν είναι πόλη. Και δεν είναι πόλη γιατί λείπουν οι κάτοικοι.
Οχι δεν μπορώ να δεχθώ μια πόλη φάντασμα τις 200 μέρες το χρόνο και πόλη επισκεπτών και διασκέδασης τις υπόλοιπες. Οσοι το ζητάνε απλώς δεν μπορώ να τους θεωρήσω συντρόφους μου στις ιδέες. Και δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι αριστεροί, όπως εγώ ονειρεύομαι την αριστερά και τις ιδέες της.
Και για να παραμείνουν οι κάτοικοι στα σπίτια τους και στο ιστορικό κέντρο απαιτούνται συγκεκριμένες δράσεις. Και αλλαγή νοοτροπικών και πολιτικών, όπως αυτές εκφράζονται στο δημοτικό συμβούλιο με πολλές φορές ελάχιστη (και όταν λέω ελάχιστη εννοώ ελαχιστότατη-δε γίνεται πιο ελάχιστη) διαφωνία.
Περί αυτών των πολιτικών και δράσεων όμως θα ασχοληθώ στο μέλλον.
Ε... κάτι πρέπει να περιμένετε ακόμα από το μειοψηφικό κεφάλι μου, που παράγει τις ιδέες μου, που τουλάχιστον εγώ νομίζω ότι είναι σπουδαίες Οποία μετριοφροσύνη....
Κώστα καλημέρα το σχόλιό μου η μάλλον η πληροφορία μου δεν έχει να κάνει με το παραπάνω αλλά με το παράπλευρο θέμα και αναφέρομαι στον ΄΄θάνατο ΄΄ του Μιχάλη του Κανελλακόπουλου. Η διοίκηση του Πανναυπλιακού πέφτοντας θύμα παραπληροφόρησης οπως κι εσύ ετοιμαζόταν να στείλει συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην οικογένειά του οταν διαπίστωσε οτι ο άνθρωπος ζει και χαίρει άκρας υγείας. Τά παραπάνω τα είπε σε μένα και τον Σταύρο τον Κερασόπουλο ο Νίκος ο Φραντζόγλου
ΑπάντησηΔιαγραφήσε τυχαία συνάντησή μας.
Γιάννης Δαρλάσης