Καραθώνα: ο άμεσος ο κίνδυνος της πλήρους καταστροφής

Αφήνω για σήμερα την ενότητα αριστερά και πολιτικές για την πόλη με την οποία πρόκειται να ασχοληθώ πάλι στις επόμενες καταχωρήσεις μου και θα αναδείξω ίσως το πιο σοβαρό θέμα του Ναυπλίου.
Αμεσος είναι ο κίνδυνος η Καραθώνα να περάσει και πάλι στα χέρια των ιδιωτών από τους οποίους απαλλοτριώθηκε η έκταση ή στους κληρονόμους τους ή ακόμα και σε τρίτους στους οποίους θα μεταβιβασθεί η σχετική αξίωση.
Ήδη οι ιδιώτες έχουν προσφύγει για το σκοπό αυτό στα Δικαστήρια.
Εγώ το έθεσα το θέμα τουλάχιστον τρεις φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δυστυχώς τα αυτιά των αρμοδίων δεν ιδρώνουν. Βλέπουν απλώς την Καραθώνα ένα χώρο για μπίζνες και πολιτικά παιχνίδια και τίποτα παραπάνω.
Οι φόβοι μου για την οριστική απώλεια της Καραθώνας και την πλήρη πλέον καταστροφή της μάλλον θα επαληθευθούν σύμφωνα με το παρακάτω δημοσίευμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Στάθη Κουσούνη.
Αντιγράφω και κρούω για μια ακόμα φορά τον κώδωνα του κινδύνου της πλήρους καταστροφής του τόπου:

Yπέρ της ανάκλησης απαλλοτριώσεων το ΣτE
Του Σταθη Κουσουνη
«Παράθυρο» για ευκολότερη διεκδίκηση της περιουσίας τους προσφέρει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στους ιδιοκτήτες των οποίων οι εκτάσεις είχαν απαλλοτριωθεί από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού στις δεκαετίες του ‘60 και του ΄70 και δεν αξιοποιήθηκαν. Με την εν λόγω απόφαση παρακάμπτεται το εμπόδιο της αναγκαίας ρευστότητας που απαιτούνταν για καταβολή της απαιτούμενης αποζημίωσης στο ελληνικό δημόσιο, για τους πρώην ιδιοκτήτες προκειμένου να διεκδικήσουν δικαστικά την επιστροφή της περιουσίας τους,
Πρακτική συνέπεια της απόφασης είναι ότι ακόμη και ιδιοκτήτες που δεν διαθέτουν τα μεγάλα ποσά που απαιτούνται για την ανάκληση αποφάσεων απαλλοτρίωσης, μπορούν να μεταβιβάσουν έναντι ανταλλάγματος σε τρίτους το δικαίωμα αυτό και να αναλάβουν οι αγοραστές και την εξόφληση του Δημοσίου και οι αρχικοί δικαιούχοι να προεισπράξουν την αξία του ακινήτου (αφού βέβαια αφαιρεθεί το ποσό του Δημοσίου που θα αναλάβει ο αγοραστής).
Παράλληλα, με άλλη απόφαση του ΣτΕ η τιμαριθμική αναπροσαρμογή βάσει της οποίας προσδιορίζεται το ύψος της αποζημίωσης που θα πρέπει οι δικαιωθέντες ιδιοκτήτες να καταβάλλουν στο ελληνικό Δημόσιο για την επιστροφή των ακινήτων τους υπολογίζεται έως την ημερομηνία αίτησης για ανάκληση της απαλλοτρίωσης και όχι έως την ημερομηνία της απόφασης του ΣτΕ όπως είχε αρχικά εκτιμήσει το υπουργείο Οικονομικών.
Ειδικότερα, πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ δικαίωσε πρώην ιδιοκτήτρια έκτασης στην περιοχή της Αναβύσσου που είχε απαλλοτριωθεί από τον ΕΟΤ -και της επιστρέφεται σύμφωνα με άλλη απόφαση του 2005 του ΣτΕ -να παραχωρήσει το δικαίωμα της προσδοκίας απόκτησης της κυριότητας επί του απαλλοτριωμένου ακινήτου στους εγγονούς της.
Οι τελευταίοι μετά την απόφαση του 2005 είχαν δηλώσει συνέχιση της δίκης στο ΣτΕ για την ακύρωση απόφασης του υπουργείου Οικονομικών καθορισμού του ποσού αποζημίωσης στα δεδομένα του 2005 με σκοπό τη μείωση του στα δεδομένα του 1994 όταν η γιαγιά τους είχε ζητήσει την ανάκληση της απαλλοτρίωσης. Ο νόμος περί ΣτΕ το Π.Δ. 18/89 άρθρο 31 παρ. 1, προβλέπει τη συνέχιση δίκης μόνο σε περίπτωση θανάτου του αιτούντα από τους κληρονόμους του (καθολικούς διαδόχους) και όχι από τους ειδικούς διαδόχους (αγοραστές, δωρεοδόχους κλπ). Στην απόφαση του ΣτΕ γίνεται δεκτή η άποψη του δικηγόρου που χειρίστηκε την υπόθεση Κωνσταντίνου Κατερινόπουλου, ότι και οι ειδικοί διάδοχοι έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν τη δίκη και μάλιστα και στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου έχουν μόνο δικαίωμα προσδοκίας στην απόκτηση της κυριότητας του ακινήτου και δεν το έχουν ακόμη αποκτήσει.
Αυτό διότι η απόκτηση του ακινήτου γίνεται μόνο με την Υπουργική απόφαση που ανακαλεί την απαλλοτρίωση και που μόνο αυτή μεταγράφεται στο Κτηματολόγιο (Υποθηκοφυλακείο), αφού όμως προηγουμένως εξοφληθεί το ποσό που πρέπει να επιστραφεί, στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ υπέρ του οποίου είχε γίνει η απαλλοτρίωση (και αυτό ορίζεται με Υπουργική απόφαση. (Η ανάκληση γίνεται σε δύο στάδια με δύο αποφάσεις).
Έτσι πριν από αυτήν την μεταγραφή και ήδη από τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης και μετά ο δικαιούχος (αρχικός ιδιοκτήτης) έχει δικαίωμα προσδοκίας επανάκτησης της κυριότητας λόγω ανάκλησης της συντελεσμένης απαλλοτρίωσης, το οποίο κρίνεται με την απόφαση ότι είναι ελεύθερα μεταβιβάσιμο με δικαιοπραξία εν ζωή, προς τον οποιονδήποτε με αντάλλαγμα ή χωρίς (και όχι μόνο λόγω θανάτου του αρχικού δικαιούχου) μεταβίβαση που ενεργεί ως προς όλους και ως προς το Δημόσιο το οποίο με πράξη του Υπουργού των Οικονομικών αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως δικαιούχους του ακινήτου τους εγγονούς της ιδιοκτήτριας που είχαν αποκτήσει από αυτήν λόγω δωρεάς το ακίνητο.
Η νομική άποψη του κ. Κατερινόπουλου που έγινε δεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ότι «σύμφωνα με τα άρθρα 20 παρ. 1 και 95 του Συντάγματος, αίτηση ακύρωσης που ασκείται από ιδιοκτήτη ακινήτου και αφορά σε διαφορά στρεφομένη περί το ακίνητο αυτό, έννομο συμφέρον για την συνέχιση της δίκης έχουν όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του ιδιοκτήτη (άρθρο 31 παρ. 1 Π.Δ. 18/89 περί ΣτΕ) αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού, στους οποίους μετεβιβάσθηκε όσο εκκρεμούσε η δίκη το επίμαχο ακίνητο. Για την ταυτότητα του λόγου σε περίπτωση αιτήσεως ακυρώσεως κατά πράξης που εντάσσεται στη διαδικασία ανάκλησης συντελεσμένης απαλλοτρίωσης ακινήτου, η οποία ασκείται από τον αρχικού ιδιοκτήτη αυτού, που στηρίζει το έννομο συμφέρον του όχι πλέον σε δικαίωμα κυριότητος αλλά σε δικαίωμα προσδοκίας ανακτήσεως της κυριότητος του ακινήτου, νομιμοποιούνται να ζητήσουν την συνέχιση της δίκης όχι μόνον οι καθολικοί διάδοχοι του αρχικού ιδιοκτήτη, αλλά και οι ειδικοί διάδοχοι αυτού στους οποίους μετεβιβάσθηκε, όσο εκκρεμούσε η δίκη, το δικαίωμα προσδοκίας».
Η αντίδραση του Δημοσίου
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δημόσιο αντιτάχθηκε λυσσαλέα στη δυνατότητα αυτή, με το επιχείρημα «ότι μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης έχει τη δημοσίου δικαίου αξίωση ανάκτησης της κυριότητας του απαλλοτριωμένου ακινήτου και άρα και την υποχρέωση καταβολής της επιστρεπτέας αποζημίωσης, οι οποίες, ως εκ της φύσης τους ως δημοσίου δικαίου δεν είναι έναντι του Δημοσίου δεκτικές μεταβιβάσεις σε τρίτα πρόσωπα». Η αντίρρηση του Δημοσίου οφείλεται στο ότι πολλοί πρώην ιδιοκτήτες δεν προσφεύγουν για ανάκληση της απαλλοτρίωσης λόγω του υψηλού κόστους ανάκτησης των ακινήτων.
Εξάλλου, με την απόφαση του το ΣτΕ για την εν λόγω περίπτωση όρισε ότι η τιμαριθμική αναπροσαρμογή πρέπει να σταματήσει το 1994 (χρόνος αίτησης για ανάκληση). Δηλαδή, οι νυν ιδιοκτήτες της έκτασης (οι εγγονοί της πρώην ιδιοκτήτριας) θα καταβάλλουν τελικά το ποσό των 490.084 ευρώ μειωμένο κατά, περίπου, 350.000 ευρώ σε σχέση με την αρχική απόφαση του υπουργείου Οικονομίας που υπολόγιζε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή έως το 2007.Η τιμή πώλησης της έκτασης 8.800 τ.μ. βάσει τιμών πώλησης αντίστοιχων εκτάσεων στην περιοχή υπολογίζεται, περίπου, σε 8,5 εκατ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μείωση είναι μεγάλη διότι η υπόθεση εκκρεμεί 15 χρόνια τώρα. Συνολικά με τη συγκεκριμένη απόφαση και άλλες 4 απoφάσεις που αναμένονται η μείωση του επιστρεπτέου προς τον ΕΟΤ ποσού φθάνει στο ύψος του 1,5 εκατ. ευρώ.