Ζωή μέσα σε κονσέρβα

Δεν θα ασχοληθώ με τις απόψεις του ΚΚΕ για την τοπική αυτοδιοίκηση και τη ζωή στην πόλη, ούτε με τις απόψεις μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, διότι απλούστατα, θεωρώ, ότι το μόνο που λένε στο θέμα αυτό και σε ένα σωρό άλλα, είναι ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνον όταν επέλθει η ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και του καπιταλισμού και οδηγηθούμε στην αταξική κοινωνία.
Εγώ όμως ζω το τώρα και όχι τη μεταθανάτιο ζωή, σήμερα υπάρχουν τα προβλήματα και αδυνατώ να παρακολουθήσω τις απόψεις των Χριστιανών για την ιδανική κοινωνία της αγάπης, της έλλειψης των ερίδων μεταξύ των ανθρώπων, όπου οι έχοντες δύο κοστούμια ή δύο αυτοκίνητα ή δύο τηλεοράσεις θα δίνουν τη μία στο συνάνθρωπό τους.
Τα προβλήματα στη ζωή της πόλης είναι εδώ, μας αγγίζουν στην καθημερινή λειτουργία μας και οι λύσεις που πρέπει να δοθούν, έστω και αν δεν είναι οι ιδανικές, πρέπει να αναζητηθούν και να επιδιωχθούν με καθημερινούς αγώνες για τη σταδιακή έστω βελτίωση της ζωής μας.
Έτσι θα προσπαθήσω να θέσω κάποια θέματα που έχουν να κάνουν με τις θέσεις που είχαν και έχουν κάποιες αριστερές δυνάμεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Θεωρώ ότι πρέπει να ξεπεράσουμε πολιτικές που μίλαγαν για κάποιες ιδανικές συνθήκες συμμετοχής της πλειοψηφίας των πολιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, για συνοικιακά συμβούλια, επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, απολογισμούς των δημοτικών αρχών ενώπιον του συνόλου των πολιτών σε ανοικτούς χώρους κλπ
Θεωρώ ότι ποτέ δεν θα τα πετύχουμε όλα αυτά, που ίσως είναι ακόμα πιο ουτοπικά και από την πλήρη επικράτηση των Βουδιστικών αρχών της ιδανικής κοινωνίας.
Όσο και αν προσπάθησαν κάποιοι (όχι βέβαια στο Ναύπλιο) να λειτουργήσουν τα συνοικιακά συμβούλια και να κάνουν πράξη την πραγματική συμμετοχή των πολιτών και ακόμα να πετύχουν την αυτονομία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όλα τα άλλα τα ωραία, με τα οποία κατά βάση συμφωνώ, όμως όλα αυτά δεν λειτούργησαν πουθενά.
Πρέπει επομένως να βρούμε νέους προοδευτικούς - αριστερούς δρόμους για να ανατρέψουμε τις πολιτικές της αυτοδιοίκησης που έχουν να κάνουν με τη ζωή στην πόλη και που σήμερα κατά κανόνα έχουν κατεύθυνση νεοσυντηρητική που μας οδηγεί στο να ζούμε μια ζωή μέσα σε κονσέρβα σαρδελών. Πρέπει να δούμε τις δράσεις που θα μας βγάλουν από τη κονσέρβα, θα μας ελευθερώσουν τη ζωή. Εκεί μέσα στη κονσέρβα οι σαρδέλες - άνθρωποι είναι στριμωγμένοι όσο το δυνατόν περισσότερο μόνο και μόνο επειδή οι σαρδέλες και επομένως η ζωή μας κοστίζει λιγότερο από το λάδι.
Αύριο λοιπόν θα έχω κάποιες σκέψεις παραπάνω. Τώρα πάω για ύπνο και εκεί στα όνειρά μου, που προσπαθώ να ελέγξω, βρίσκομαι εκτός κονσέρβας και οι ιδέες είναι πιο εύκολες να αναπηδήσουν αφού φαντασία και στρίμωγμα στο κουτί του RΙΟ ΜΑRΕ είναι έννοιες ασύμβατες