Το δημόσιο αγαθό που λέγεται νερό

Δεν θα γράψω για την φωτιά στο σκουπιδότοπο της Καραθώνας.
Θα γράψω για τα νερά που είναι αναγκαία για να σβήσουμε τις πυρκαγιές.
Δεν κολώνω στα δύσκολα.
Άσχημη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν ξεκαθάρισε στη Βουλή πλήρως τη θέση της όσον αφορά τις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις κατά τη διάρκεια των προγραμματικών .
Ξεκαθαρίζω εγώ αυτά που πιστεύω με τρόπο κατηγορηματικό.
Είμαι αντίθετος στην παραχώρηση σε ιδιώτες των δικαιωμάτων σε πηγές και στον υδροφόρο ορίζοντα.
Το νερό, μαζί με τον αέρα είναι αγαθό,  είναι αναγκαίο για την επιβίωση των πολιτών και δεν μπορεί να παραχωρούνται δικαιώματα σε ιδιώτες στα νερά και τις πηγές. Και το νερό δεν είναι ένα συνηθισμένο εμπόρευμα για κερδοσκοπία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι οικονομία στο νερό και όχι προσπάθεια μεγιστοποίησης των πωλήσεων για μεγαλύτερα κέρδη.
Οι πηγές της Λέρνας, του Κεφαλαρίου, του Αναβάλου ανήκουν σε όλους και καμία Κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να τις  παραχωρεί κατ΄αποκλειστικότητα σε ιδιωτικούς ομίλους . Τελεία και παύλα, όσον αφορά τα δικά μου πιστεύω.
Όποιος έχει αποκλειστικά  δικαιώματα στα νερά μιας περιοχής, αποκτά τεράστια πολιτική και οικονομική ισχύ. Ουσιαστικά αποκτά δικαιώματα πάνω στις ίδιες τις  ζωές μας.
Όμως, όποιος σήμερα ισχυρίζεται ότι τα νερά  είναι στην παρούσα κατάσταση δημόσια αγαθά και δεν ασκούνται με βάση την ανάγκη του ανθρώπου στα ύδατα συγκεκριμένα κερδοσκοπικά συμφέροντα, απλά είναι ηλίθιος.
Όποιος πιστεύει ότι σήμερα, το νερό ύδρευσης και άρδευσης είναι φτηνό και προσιτό για τον κόσμο είναι μακρυά νυχτωμένος.
Παρότι στην Αργολίδα έχουμε τουλάχιστον μία πηγή στην οποία αναβλύζει και άριστο ποιοτικά νερό και άφθονο σε ποσότητες, όμως στις βρύσες χιλιάδων νοικοκυριών και επιχειρήσεων στην Αργολίδα φθάνει νερό επικίνδυνο και ακατάλληλο, τίγκα στα νιτρικά και σε πολλές περιπτώσεις με κολοβακτηρίδια. Ακόμα και σε περιοχές που υδρεύονται με νερό Λέρνας, ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος για την ποιότητα του νερού  και ποτέ η ΔΕΥΑΝ δεν έπεισε για την καταλληλότητα του νερού που μας δίνει. Ετσι στην Αργολίδα σήμερα οι καταναλωτές αγοράζουν εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια με εμφιαλωμένο νερό. Ιδού λοιπόν οι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται τα νερά και κερδίζουν σε βάρος των χειμαζομένων νοικοκυριών.  Θέλετε απόδειξη γι΄αυτό; Σήμερα στην Ελλάδα πωλούνται πάνω από ένα δισεκατομμύρια λίτρα εμφιαλωμένου νερού. Είτε θέλετε πιστέψτε το,  είτε όχι. Θέλετε να σας πω πόσα λίτρα πωλούντο το σωτήριο έτος του ραντεβού με την ιστορία του 1981; Μόλις σαράντα εκατομμύρια. Αύξηση στα τελευταία τριάντα χρόνια το ταπεινό ποσοστό του 2650%!!! Ας μην μου λένε λοιπόν οι σούπερ επαναστάτες ότι σήμερα το πόσιμο νερό είναι δημόσιο αγαθό. Είναι αγαθό τεράστιας κερδοσκοπίας. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.

"Να μην γίνει ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας και όποιοι την τολμήσουν θα πάνε φυλακή"
Ας δούμε λοιπόν το ξεπούλημα του δημόσιου αγαθού, που είναι το νερό στο Ναύπλιο και ας δούμε την οικονομική επιβάρυνση που υφίστανται τα νοικοκυριά από την πώληση του "δημόσιου αυτού αγαθού"
Δεν είναι μόνον ότι οι πάντες αγοράζουν εμφιαλωμένα νερά, παρότι το νερό της Λέρνας είναι άριστο ποιοτικά Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του διάτρητου συστήματος μεταφοράς νερού και των διακοπών και υποπιέσεων στο δίκτυο.
Δεν είναι μόνον η πολύ ακριβή τιμολόγηση από μια δημοτική επιχείρηση του δημόσιου αυτού αγαθού.
Είναι ότι στις βρύσες μας αριβάρει μόνον το μισό νερό από αυτό που αντλούμε από τις πηγές, χρησιμοποιώντας ενέργεια, την οποία και αυτή πληρώνουμε. Και τούτο συμβαίνει όχι μόνον διότι υπάρχουν διαρροές, αλλά και διότι υπάρχουν και κλεψιές. Χρόνια τώρα η άλλη πρόταση κατήγγειλε το γεγονός, αλλά δεν ίδρωνε το αυτί κανενός. Οι πολίτες επιβράβευαν με τεράστιες πλειοψηφίες τους διαχειριστές της ΔΕΥΑΝ. Και μόλις πριν από λίγες μέρες επιτέλους ο νέος Δήμαρχος παραδέχθηκε επίσημα το γεγονός, ότι το μισό νερό χάνεται στην πορεία. Το δημόσιο αγαθό που λέγεται νερό υφίσταται σήμερα το χειρότερο ξεπούλημα, που είναι η κλεψιά του. Και αν κάποιος έχει αντίρρηση σε αυτό ας μου πει πόσα κυβικά μέτρα νερού πήγαιναν τα προηγούμενα χρόνια στα Λευκάκια και πόσα έγραφαν οι υδρομετρητές. Ας με διαβεβαιώσει ότι οι επιχειρήσεις της Παραλιακής είχαν όλες υδρομετρητές. Οι πάντες γνωρίζουν το κόλπο του να γράφουν ανάποδα οι παλαιοί αναλογικοί υδρομετρητές.
Και πέρα από όλα αυτά οι φορολογούμενοι πολίτες εκτός από όσα πληρώνουν μέσω των λογαριασμών ύδρευσης, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και λόγω του γεγονότος ότι ο Δήμος Ναυπλιέων πληρώνει τα δανεικά και αγύριστα της ΔΕΥΑΝ, που τα έχει εγγυηθεί. Εκατομμύρια ευρώ δάνεια έχει λάβει η ΔΕΥΑΝ, τα οποία δεν μπορεί να ξεπληρώσει και έτσι αυτά επιβαρύνουν το δημοτικό προϋπολογισμό και σε τελική ανάλυση τις τσέπες των φορολογουμένων.
Και μετά από όλα αυτά υπερηφανευόμαστε ότι το νερό σήμερα είναι δημόσιο αγαθό. Ξυπνήστε ρε!! Πού νομίζετε ότι ζείτε;
Πού καταλήγω;
Οι πηγές, τα υπόγεια νερά, τα ποτάμια και οι λίμνες  είναι ανεπίτρεπτο να δοθούν σε ιδιώτες.
Άμεσα πρέπει να δούμε τη λειτουργία των δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων που παρέχουν νερό, ώστε αυτό να φθάνει σε καλή ποιότητα στις βρύσες μας (ώστε να μειωθεί η χρήση εμφιαλωμένου νερού) και σε ικανοποιητική τιμή. Με αυτά ως δεδομένα, εγώ προσωπικά δεν θα είχα καμία αντίρρηση να παραχωρηθεί η εκμετάλλευση σε ιδιώτες τμήματος της μεταφοράς και πώλησης νερού σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιώτης θα είχε δικαίωμα απόληψης συγκεκριμένης ποσότητας (ώστε να επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακος) νερού, έναντι καθορισμένης υπέρ του δημοσίου τιμής, (εάν  πάρει μεγαλύτερες τούτο θα γίνεται έναντι  πολύ μεγαλύτερου ποσού), το οποίο θα παρείχε στους καταναλωτές έναντι συγκεκριμένου και συμφωνηθέντος τιμολογίου. Μια τέτοια ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένου τμήματος του θέματος εμπορίας νερών, ας πούμε για παράδειγμα της περιοχής του Τολού, που σήμερα υδρεύεται με επικίνδυνο νερό, πέραν του ότι είναι βέβαιο ότι θα δημιουργούσε κάποιες νέες θέσεις εργασίας, θα ήταν κίνητρο για την εξυγίανση και της ίδιας της ΔΕΥΑΝ. Θα υπήρχε μέτρο σύγκρισης. Ποιός δίνει καλύτερο ποιοτικά νερό, σε τί τιμή, ποιά είναι η ωφέλεια των δημόσιων οικονομικών, τί θέσεις εργασίας δημιουργούνται στην περιοχή.
Σχέδια εξυγίανσης της επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ναυπλίου, ακούσαμε  και ξανακούσαμε στο παρελθόν.  Αντί για εξυγίανση είχαμε νέες ζημιογόνες χρήσεις. Οι πολίτες πληρώνουν το νερό της βρύσης πολύ ακριβά. Και ταυτόχρονα αγοράζουν και εμφιαλωμένα. Και ταυτόχρονα επιβραβεύουν όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες της ΔΕΥΑΝ με μεγάλες πλειοψηφίες
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, αλλά αυτό πρέπει να αποδεικνύεται καθημερινά.
Και εγώ δεν έχω ακούσει απολύτως τίποτα για το πώς θα δίνουμε μέσω δημόσιων φορέων καλό και φθηνό νερό από αυτούς που σήμερα εξαγγέλουν ότι θα στείλουν φυλακή όσους ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία.