Είναι προφανές ότι είμαι αντίθετος με το κίνημα να κηρύξουμε κάποια πολιτικά πρόσωπα ανεπιθύμητα στη Αργολίδα.
Ποιος μπορεί να είναι ο ανώτατος αυτός κριτής που θα αποφασίσει ότι το άλφα ή το βήτα άτομο είναι εχθρός του λαού ή του έθνους;
Εμένα αυτές οι λογικές κάτι μου θυμίζουν από πολύ σκοτεινές στιγμές της Ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας.
Τα αναθέματα και οι διαδηλώσεις εξοβελισμού προσώπων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνουν μπούμερανγκ για τους πολιτικούς εξορκιστές. Οι εκλογές είναι πολύ κοντά και αυτό που κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί είναι ότι ο "ανεπιθύμητος" Υφυπουργός θα πάρει μερικές χιλιάδες ψήφους παραπάνω από ότι θα πάρουν όλοι μαζί οι "κυνηγοί" Και τότε υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά για όλους τους πολίτες, διότι οι μέχρι χθες κυνηγημένοι (δεν μιλάω εδώ προσωπικά για τον κ. Μανιάτη) θα διαχειρίζονται όλο τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, νομιμοποιημένοι μάλιστα με τις ψήφους των πολιτών.
Αυτό που πρέπει λοιπόν να γίνει είναι η έντονη ιδεολογική αντιπαράθεση σε δημοκρατικά πλαίσια και όχι το κυνήγι μαγισσών.
Και επειδή τελευταίο θύμα ως ανεπιθύμητος ήταν ο κ. Μανιάτης, εγώ θα επιχειρήσω να τον αντικρούσω όχι με κραυγές, αλλά με επιχειρήματα και μάλιστα στο προνομιακό του πεδίο, τώρα που ζει τις στιγμές της μηντιακής του δόξας. Ξεχνώντας λοιπόν τα εκατομμύρια που δόθηκαν για το σιδηρόδρομο, τις μεγαλοστομίες και υποσχέσεις ότι θα μεταβαίνει στην Αθήνα με τρένο, την παράλογη μετατόπιση του αγωγού φυσικού αερίου, που καθυστερεί το έργο, το τρελό σχέδιο για διυλιστήριο στον Ανάβαλο, που ευτυχώς μετά τις αντιδράσεις ξεχάσθηκε (και έγινε διυλιστήριο στη Λέρνα, που ήδη διαθέτει άριστα ποιοτικά νερό), τον λανθασμένο τρόπο εκτέλεσης του έργου του Αναβάλου και το κοστοβόρο και αντιοικονομικό για τους κατοίκους της Ερμιονίδας, έργο της μεταφοράς εκεί νερού Αναβάλου, βάζοντας λοιπόν προς το παρόν στην άκρη όλα αυτά τα σχετικά εύκολα για αντιπαράθεση, θα μιλήσω για τις πολιτικές και δράσεις για τα πετρέλαια, που έχουν δαφνοστεφανώσει τον κ. Υφυπουργό.
Κατ΄αρχήν, και το έχω ξαναπεί, στα θετικά του κ. Μανιάτη είναι ότι έγινε, ίσως για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μια σχετικά οργανωμένη δουλειά στο τομέα του συντονισμού των προκαταρκτικών ενεργειών για να προχωρήσουν οι έρευνες για την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Μέχρις όμως εκεί.
Η άποψή μου είναι ότι δεν χρειάζεται καμία απολύτως πανηγυρική διάθεση. Αντιθέτως οι υπεύθυνοι πρέπει να έχουν κατεβασμένο ταπεινά το κεφάλι.
Και γίνομαι συγκεκριμένος.
1. Εδώ και σαράντα χρόνια που κυβερνάει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ενώ έχουμε κατά καιρούς ακούσει πάρα πολλά για εκκίνηση ερευνών, για άντληση πετρελαίων, για τεράστια έσοδα για τη χώρα, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Επομένως ένα Πασοκικό στέλεχος, που στήριξε και στηρίζει το ΠΑΣΟΚ που δεν έκανε σχεδόν τίποτα τα προηγούμενα χρόνια και λειτούργησε τελείως ερασιτεχνικά, πρέπει να αναγνωρίσει ότι υπηρέτησε ένα κόμμα άχρηστο, τουλάχιστον σ΄αυτό τον τομέα.
2. Κανείς μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να θριαμβολογεί, όταν μετά από τόσα χρόνια η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ανακηρύξει κάποια ΑΟΖ, ακόμα και σε θαλάσσιες περιοχές, χωρίς ιδιαίτερα πολιτικά προβλήματα με τους γείτονες (π.χ. δυτικά με την Ιταλία). Ο κ. Μανιάτης και οι ομόλογοί του υπουργοί επί των εξωτερικών, έπρεπε σήμερα να απολογούνται για την έλλειψη οργάνωσης, πολιτικής βούλησης, θάρρους (όπως θέλετε πέστε το) για την μη κήρυξη Ελληνικών Ζωνών για την Εκμετάλλευση των Θαλασσίων Περιοχών. Το πολιτικό μας σύστημα και το κομματικό και κυβερνητικό Πασοκικό κατεστημένο θα έπρεπε σήμερα να ντρέπονται, αντί να θριαμβολογούν, αφού η μικρή και αδύναμη Κύπρος, που βρίσκεται στη δίνη του Τουρκικού κυκλώνα, κατάφερε να προχωρήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ και συμφωνία με γείτονες χώρες και την ίδια στιγμή η δυνατή Ελλάδα περί άλλων να τυρβάζει. Για το πώς ακριβώς θα μπορούσε να ενεργήσει η χώρα έχω μιλήσει προ πολλού εδώ http://airetika.blogspot.com/2011/08/blog-post_22.html
3. Σύμφωνα με τον υφυπουργό ενέργειας, το μεγάλο θέμα του τρόπου προσδιορισμού της ελληνικής ΑΟΖ λύθηκε με τη νομοθετική ρύθμιση του Ν.4001/2011 που πέρασε πέρυσι το καλοκαίρι και ταυτίζει τα εξωτερικά όρια της ΑΟΖ με εκείνα της υφαλοκρηπίδας. Η τελευταία, δε, προσδιορίζεται με βάση τη μέση γραμμή ανάμεσα σε δύο χώρες (βλπ http://energypress.gr/news/Maniaths:-Ehei-syneheia-kai-synepeia-h-ellhnikh-politikh-gia-thn-AOZ) Ο κ. Μανιάτης γνωρίζοντας την τεράστια ευθύνη των Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στο θέμα των πετρελαίων και της ΑΟΖ, προσπαθεί να θολώσει τα νερά. Τί έχει γίνει στην πραγματικότητα. Η Βουλή ψήφισε ένα νόμο στον οποίο υπάρχει μια διάταξη, που απλώς επαναλαμβάνει τη διεθνή συμφωνία για τις ΑΟΖ, περί μέσης γραμμής κλπ. Είναι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι το Κοινοβούλιο έκανε κάποια μεγάλη μαγκιά με το να αντιγράψει τα διεθνώς συμφωνημένα και είναι τεράστιο ψέμα ότι το θέμα της Ελληνικής ΑΟΖ "λύθηκε" όπως μας λέει ο κ. Μανιάτης με την ψήφιση του νόμου. Νομίζετε ότι λέω κακίες; Ιδού η σχετική διάταξη που ψηφίστηκε και που κατά τον κ. Μανιάτη έλυσε το θέμα: "Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της
Ποιος μπορεί να είναι ο ανώτατος αυτός κριτής που θα αποφασίσει ότι το άλφα ή το βήτα άτομο είναι εχθρός του λαού ή του έθνους;
Εμένα αυτές οι λογικές κάτι μου θυμίζουν από πολύ σκοτεινές στιγμές της Ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας.
Τα αναθέματα και οι διαδηλώσεις εξοβελισμού προσώπων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γίνουν μπούμερανγκ για τους πολιτικούς εξορκιστές. Οι εκλογές είναι πολύ κοντά και αυτό που κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί είναι ότι ο "ανεπιθύμητος" Υφυπουργός θα πάρει μερικές χιλιάδες ψήφους παραπάνω από ότι θα πάρουν όλοι μαζί οι "κυνηγοί" Και τότε υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά για όλους τους πολίτες, διότι οι μέχρι χθες κυνηγημένοι (δεν μιλάω εδώ προσωπικά για τον κ. Μανιάτη) θα διαχειρίζονται όλο τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, νομιμοποιημένοι μάλιστα με τις ψήφους των πολιτών.
Αυτό που πρέπει λοιπόν να γίνει είναι η έντονη ιδεολογική αντιπαράθεση σε δημοκρατικά πλαίσια και όχι το κυνήγι μαγισσών.
Και επειδή τελευταίο θύμα ως ανεπιθύμητος ήταν ο κ. Μανιάτης, εγώ θα επιχειρήσω να τον αντικρούσω όχι με κραυγές, αλλά με επιχειρήματα και μάλιστα στο προνομιακό του πεδίο, τώρα που ζει τις στιγμές της μηντιακής του δόξας. Ξεχνώντας λοιπόν τα εκατομμύρια που δόθηκαν για το σιδηρόδρομο, τις μεγαλοστομίες και υποσχέσεις ότι θα μεταβαίνει στην Αθήνα με τρένο, την παράλογη μετατόπιση του αγωγού φυσικού αερίου, που καθυστερεί το έργο, το τρελό σχέδιο για διυλιστήριο στον Ανάβαλο, που ευτυχώς μετά τις αντιδράσεις ξεχάσθηκε (και έγινε διυλιστήριο στη Λέρνα, που ήδη διαθέτει άριστα ποιοτικά νερό), τον λανθασμένο τρόπο εκτέλεσης του έργου του Αναβάλου και το κοστοβόρο και αντιοικονομικό για τους κατοίκους της Ερμιονίδας, έργο της μεταφοράς εκεί νερού Αναβάλου, βάζοντας λοιπόν προς το παρόν στην άκρη όλα αυτά τα σχετικά εύκολα για αντιπαράθεση, θα μιλήσω για τις πολιτικές και δράσεις για τα πετρέλαια, που έχουν δαφνοστεφανώσει τον κ. Υφυπουργό.
Κατ΄αρχήν, και το έχω ξαναπεί, στα θετικά του κ. Μανιάτη είναι ότι έγινε, ίσως για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μια σχετικά οργανωμένη δουλειά στο τομέα του συντονισμού των προκαταρκτικών ενεργειών για να προχωρήσουν οι έρευνες για την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Μέχρις όμως εκεί.
Η άποψή μου είναι ότι δεν χρειάζεται καμία απολύτως πανηγυρική διάθεση. Αντιθέτως οι υπεύθυνοι πρέπει να έχουν κατεβασμένο ταπεινά το κεφάλι.
Και γίνομαι συγκεκριμένος.
1. Εδώ και σαράντα χρόνια που κυβερνάει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ενώ έχουμε κατά καιρούς ακούσει πάρα πολλά για εκκίνηση ερευνών, για άντληση πετρελαίων, για τεράστια έσοδα για τη χώρα, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Επομένως ένα Πασοκικό στέλεχος, που στήριξε και στηρίζει το ΠΑΣΟΚ που δεν έκανε σχεδόν τίποτα τα προηγούμενα χρόνια και λειτούργησε τελείως ερασιτεχνικά, πρέπει να αναγνωρίσει ότι υπηρέτησε ένα κόμμα άχρηστο, τουλάχιστον σ΄αυτό τον τομέα.
2. Κανείς μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να θριαμβολογεί, όταν μετά από τόσα χρόνια η Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ανακηρύξει κάποια ΑΟΖ, ακόμα και σε θαλάσσιες περιοχές, χωρίς ιδιαίτερα πολιτικά προβλήματα με τους γείτονες (π.χ. δυτικά με την Ιταλία). Ο κ. Μανιάτης και οι ομόλογοί του υπουργοί επί των εξωτερικών, έπρεπε σήμερα να απολογούνται για την έλλειψη οργάνωσης, πολιτικής βούλησης, θάρρους (όπως θέλετε πέστε το) για την μη κήρυξη Ελληνικών Ζωνών για την Εκμετάλλευση των Θαλασσίων Περιοχών. Το πολιτικό μας σύστημα και το κομματικό και κυβερνητικό Πασοκικό κατεστημένο θα έπρεπε σήμερα να ντρέπονται, αντί να θριαμβολογούν, αφού η μικρή και αδύναμη Κύπρος, που βρίσκεται στη δίνη του Τουρκικού κυκλώνα, κατάφερε να προχωρήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ και συμφωνία με γείτονες χώρες και την ίδια στιγμή η δυνατή Ελλάδα περί άλλων να τυρβάζει. Για το πώς ακριβώς θα μπορούσε να ενεργήσει η χώρα έχω μιλήσει προ πολλού εδώ http://airetika.blogspot.com/2011/08/blog-post_22.html
3. Σύμφωνα με τον υφυπουργό ενέργειας, το μεγάλο θέμα του τρόπου προσδιορισμού της ελληνικής ΑΟΖ λύθηκε με τη νομοθετική ρύθμιση του Ν.4001/2011 που πέρασε πέρυσι το καλοκαίρι και ταυτίζει τα εξωτερικά όρια της ΑΟΖ με εκείνα της υφαλοκρηπίδας. Η τελευταία, δε, προσδιορίζεται με βάση τη μέση γραμμή ανάμεσα σε δύο χώρες (βλπ http://energypress.gr/news/Maniaths:-Ehei-syneheia-kai-synepeia-h-ellhnikh-politikh-gia-thn-AOZ) Ο κ. Μανιάτης γνωρίζοντας την τεράστια ευθύνη των Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στο θέμα των πετρελαίων και της ΑΟΖ, προσπαθεί να θολώσει τα νερά. Τί έχει γίνει στην πραγματικότητα. Η Βουλή ψήφισε ένα νόμο στον οποίο υπάρχει μια διάταξη, που απλώς επαναλαμβάνει τη διεθνή συμφωνία για τις ΑΟΖ, περί μέσης γραμμής κλπ. Είναι αστείο να θεωρεί κάποιος ότι το Κοινοβούλιο έκανε κάποια μεγάλη μαγκιά με το να αντιγράψει τα διεθνώς συμφωνημένα και είναι τεράστιο ψέμα ότι το θέμα της Ελληνικής ΑΟΖ "λύθηκε" όπως μας λέει ο κ. Μανιάτης με την ψήφιση του νόμου. Νομίζετε ότι λέω κακίες; Ιδού η σχετική διάταξη που ψηφίστηκε και που κατά τον κ. Μανιάτη έλυσε το θέμα: "Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της
υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ`ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης."
Αντιλαμβάνεσθε ότι το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τους πολίτες ως αγράμματους ιθαγενείς. Ενώ ο κ. Υφυπουργός μας λέει ότι το θέμα λύθηκε με τη ψήφιση ενός νόμου, ο ίδιος ο νόμος αναγνωρίζει ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει γίνει αφού ρητά η διάταξη λέει ότι όλα όσα ψηφίστηκαν από τους αξιότιμους βουλευτές θα ισχύσουν "αφ΄ης κηρυχθεί" η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, πράγμα το οποίο και δεν έκαναν.4. Επαίρεται ο κ. Μανιάτης διότι επί των ημερών του ιδρύεται δημόσιος φορέας διαχείρισης των Υδρογονανθράκων, που ουσιαστικά θα διαχειρίζεται τους διαγωνισμούς έρευνας και εκμετάλλευσης, στους οποίους θα μετέχουν ιδιωτικές εταιρίες. Ξεχνάει όμως να μας πει τι έχει πράξει στο θέμα αυτό το ΠΑΣΟΚ κατά το παρελθόν. Ιδού λοιπόν. Το 1975 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή (του θείου) ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (Δ.Ε.Π.). Η ΔΕΠ τα επόμενα χρόνια κάνει αρκετές σεισμικές έρευνες και 74 συνολικά γεωτρήσεις και ανακαλύπτουν δύο μικρά κοιτάσματα στην Επανωμή και στο Κατάκωλο. Το 1998 με επιτυχία η ΔΕΠ προχωρεί σε γύρο παραχωρήσεων σε εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Και τότε επί ΠΑΣΟΚ δημιουργείται η εταιρία Ελληνικά Πετρέλαια, που κληρονομεί τα δικαιώματα της ΔΕΠ. Και μετά από μερικά χρόνια επί ΠΑΣΟΚ, τα Ελληνικά Πετρέλαια συγχωνεύονται με την Πετρόλα του κ. Λάτση και η εταιρία μαζί με τα δικαιώματα της ΔΕΠ, περνάνε ουσιαστικά στον έλεγχο του Ελληνα μεγιστάνα. Τελικά δηλαδή τί έχει συμβεί. Ενώ υπήρχε Κρατικός φορέας υδρογονανθράκων, που είχε ιδρυθεί επί Νέας Δημοκρατίας, έρχεται το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, εκχωρεί τα δικαιώματα σε μια κρατική ανώνυμη εταιρία, που μετά την παραχωρεί σε ιδιώτη. Και καταφθάνει σήμερα πανηγυρίζοντας ο κ. Υφυπουργός για να εξαγγείλει την εκ νέου ίδρυση Κρατικού φορέα Υδρογονανθράκων. Ε λοιπόν, όχι και θριαμβολογίες κκ του ΠΑΣΟΚ. Και κάτι ακόμα θα σας πω για την ίδρυση του Κρατικού Φορέα. Ο νόμος που προβλέπει την ίδρυσή του ψηφίστηκε και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τον Αύγουστο του 2011. Ρητά λοιπόν η σχετική διάταξη όριζε, ότι ο Φορέας θα είχε δημιουργηθεί εντός διμήνου δηλαδή μέσα στον Οκτώβριο του 2011. Αντί λοιπόν να τρέξει ο κ. Υφυπουργός, αφού η κατάσταση στην οικονομία μας είναι στο κόκκινο, κατάφερε να ξεκινήσει τις σχετικές ενέργειες το Μάρτιο του 2012 με καθυστέρηση πέντε περίπου μηνών, και βλέπουμε, αφού ήδη μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο.5. Η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα και τους πολίτες για να εισπραχθούν έσοδα από πιθανή ανακάλυψη πετρελαίων και φυσικού αερίου χάθηκε τα προηγούμενα χρόνια του Πασοκικού λαϊκισμού, όταν αντί να επενδυθούν τα άπειρα δανεικά χρήματα σε κρατικές έρευνες για την ύπαρξη υδρογονανθράκων, χρησιμοποιήθηκαν για τη γιγάντωση του πελατειακού κράτους και την επιβίωση του Πασοκισμού. Έτσι σήμερα, ο κ. Μανιάτης που θριαμβολογεί, το μόνο που κάνει είναι να εκχωρεί όλο τον πιθανό πλούτο της χώρας σε υδρογονάνθρακες σε ιδιώτες, με αντάλλαγμα κάποια μικρά ποσοστά για το Κράτος. Θα μου πείτε ότι λαϊκίζω και ότι δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σας λέω και εγώ με τη σειρά μου τα εξής: Η STATOIL είναι μία εταιρία γίγας στην παγκόσμια αγορά άντλησης πετρελαίων. Και η εταιρία αυτή ανήκει κατά ποσοστό 67% στο Νορβηγικό Κράτος!!! Η Κρατική αυτή Νορβηγική εταιρία έκανε τζίρο το έτος 2010 πεντακόσια είκοσι εννέα δισεκατομμύρια νορβηγικές κορώνες, που ισοδυναμούν σε εβδομήντα δισεκατομμύρια ευρώ!!! Και τα κέρδη της εταιρίας μόνον το έτος 2010 ήταν 137 δις κορώνες (μειωμένα σε σχέση με τα 200 δις του 2008), δηλαδή 18 δις ευρώ!!! Αυτό έκαναν οι Νορβηγοί φίλοι μας και εκμεταλλεύθηκαν υπέρ των πολιτών τον ορυκτό πλούτο τους. Δεν τον παραχώρησαν αντί πινακίου φακής σε ιδιώτες. Τις έρευνες έπρεπε να τις κάνουμε μόνοι μας, τότε, όταν είχαμε άπειρη ρευστότητα. Δεν τις κάναμε και σ΄αυτό φταίει το κόμμα του κ. Μανιάτη (και η Ν.Δ.). Σήμερα είναι απαράδεκτο να θριαμβολογούμε διότι παραχωρούμε τον πλούτο μας. Και πρέπει να σκεφτούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις (κοινοπρακτικά σχήματα, συμμετοχή ΕΛΠΕ στις έρευνες) για να αποκομίσουμε σε περίπτωση που βρούμε υδρογονάνθρακες τα καλύτερα δυνατόν αποτελέσματα.6. Μιας και μιλάμε για Νορβηγία θα σας πω και το άλλο. Η χώρα αυτή με τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες έχει δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό ταμείο, που επενδύει, προκειμένου τα έσοδα και τα κέρδη να τα καρπωθούν οι γενιές των Νορβηγών πολιτών που έρχονται. Ουσιαστικά δημιούργησαν ένα ταμείο αλληλεγγύης γενεών. Άκουσα λοιπόν τον κ. Μανιάτη να λέει ότι το παράδειγμα των Νορβηγών θα πρέπει να το ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα και ότι τα τυχόν έσοδα που θα έχουμε να τα επενδύσουμε υπέρ των παιδιών και των εγγονών μας. Η εξαγγελία αυτή του κ. Υφυπουργού είναι προφανώς ένα τεράστιο πολιτικό ψέμα. Θέλει δηλαδή να μας πει ο Υφυπουργός της Ενέργειας, ότι σε μερικά χρόνια το Κράτος θα έχει μερικά δις στο ταμείο του και ότι τα χρήματα αυτά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν θα τα χρησιμοποιήσουν για την πρόσκαιρη εκλογική τους επιβίωση. Θέλει να μας πει ο κ. Μανιάτης ότι υπήρξε στο παρελθόν οποιοδήποτε παράδειγμα, που το πελατειακό κομματικό Πασοκονεοδημοκρατικό κράτος διέθετε χρήματα και δεν τα διέθεσε προκειμένου να φροντίσει τις επόμενες γενιές, αντί να είναι αρεστό στους ψηφοφόρους;7. Είναι καλό για τη σοβαρότητα του κράτους να μην μιλάμε για συγκεκριμένα κοιτάσματα και έσοδα. Δεν είναι σωστό ο αρμόδιος Υπουργός να αναφέρει νούμερα, όταν τα ακριβή στοιχεία των κοιτασμάτων, δεν μπορούν να συγκεκριμενοποιηθούν ακόμα και όταν έχουν βρεθεί (οράτε το παράδειγμα των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου) και όταν η χρηματιστηριακή τιμή του πετρελαίου έχει τεράστιες διακυμάνσεις.8. Πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο ο κ. Μανιάτης ευχαρίστησε τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Καρατζαφέρη. Τι ακριβώς έκαναν οι πολιτικοί αρχηγοί για να τύχουν υφυπουργικών ευχαριστιών. Μήπως τελικά το διακύβευμα είναι ποιος θα είναι Υφυπουργός Πετρελαίων σε δύο μήνες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου