Ο πολύ καλός φίλος Μάκης Κατσαϊτης από την Ερμιονίδα σε ανάρτηση στο ιστολόγιό του εδώ κριτικάρει το πρόγραμμα επισκέψεων του Φώτη Κουβέλη στην Αργολίδα την Τετάρτη 14 Μαρτίου, καθώς και το δελτίο τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς Αργολίδας, στο οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρεται ότι πρέπει η Αργολίδα να εκμεταλλευθεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, μεταξύ των οποίων και την εκπαίδευση,
Θεωρώ απόλυτα κατανοητό το γεγονός ότι είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό το γεγονός ότι ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να γίνει μοχλός μιας διαφορετικής ανάπτυξης μιας περιοχής και πολύ περισσότερο αντιλαμβάνομαι την έμμεση ειρωνεία ότι μια περιοχή δεν είναι δυνατόν να διαθέτει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα στο χώρο της παιδείας και τούτο διότι μέχρι σήμερα πράγματι δεν έχει γίνει κάποιος συγκροτημένος διάλογος για το πώς είναι δυνατόν να δοθεί η δέουσα βαρύτητα στο χώρο της εκπαίδευσης και το πώς μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Αργολίδας για να βοηθήσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία και το αντίθετο. Με ποιόν δηλαδή τρόπο ο χώρος της εκπαίδευσης θα βοηθήσει την τοπική οικονομία και μάλιστα σε μια προοδευτική κατεύθυνση προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας.
Και επειδή ο φίλος Γεράσιμος ομιλεί, και ορθώς με τα δεδομένα που έχει, για αοριστίες και γενικότητες, θα επιχειρήσω να γίνω πολύ συγκεκριμένος.
Το Γυμνάσιο στο ημιορεινό χωριό Μπερμπάτι έκλεισε λόγω έλλειψης μαθητών. Θα είχαμε ένα ακόμα κλειστό σχολείο αν δεν υπήρχε το ανθρώπινο εκπαιδευτικό δυναμικό της Αργολίδας, κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι (το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό μπορεί και αυτό να είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής μας), που αγωνίσθηκε και κατάφερε να ανοίξει εκεί το μουσικό σχολείο της Αργολίδας. Αντί λοιπόν να ιδρυθεί το σχολείο μέσα στον πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό του Ναυπλίου ή του Αργους, άνοιξε σε μια αγροτική περιοχή. Ήδη, αγαπητέ Μάκη, το σχολείο αυτό είναι πνεύμονας ζωής για την τοπική αγροτική κοινωνία, ήδη ετοιμάζεται επέκτασή του και κτηριακή και σε καθηγητές και μαθητές. Στοίχημα από εδώ και μπρος για τους προοδευτικούς ανθρώπους (και πραγματικά, λίγο με ενδιαφέρει αν τις προσπάθειες τις ονομάζεις συστημικές ή αντισυστημικές) είναι η περαιτέρω σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία της περιοχής. Αυτό για το οποίο πρέπει να παλέψουμε είναι να γίνουν μουσικές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Μπερμπάτι και στις Λίμνες, να εφοδιάζεται το σχολείο από επιχειρήσεις και προϊόντα της γύρω περιοχής (οι μαθητές σιτίζονται μέσα στο σχολείο).
Παρόμοιο παράδειγμα, ανάπτυξης μιας ημιαστικής περιοχής με τη βοήθεια εκπαιδευτικού κέντρου αποτελεί η περιβαλλοντική Εκπαίδευσης που στεγάζεται στη Νέα Κίο.
Θέλεις να σου αναφέρω και άλλες ιδέες για το πώς συνδυάζεται η εναλλακτική, προοδευτική ανάπτυξη μιας περιοχής με την εκπαίδευση, αξιοποιώντας συγκριτικά πλεονεκτήματα του γενικότερου χώρου, της κοινωνίας και της οικονομίας;
Η Αργολίδα είναι μια περιοχή με τουριστικό προσανατολισμό. Απαραίτητη είναι η αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης. Την στιγμή που σήμερα η Σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, που στεγάζεται σε ιδιωτικό χώρο (πληρώνοντας όχι ευκαταφρόνητα μισθώματα) στο Τολό μαραζώνει, η άλλη εναλλακτική πρόταση είναι η αναβάθμιση των τουριστικών σπουδών, η αξιοποίηση των ατόμων που διαθέτουν εμπειρία δεκαετιών στον τομέα του τουρισμού και η στέγαση της σχολής σε ξενοδοχείο που ανήκει στο κράτος, όπως το παλιό Ξενία στο Ναύπλιο (βλέπεις ότι πιθανώς οι τρεις σειρές του δελτίου τύπου της ΔΗΜΑΡ, μπορεί και να μην είναι απλώς γενικότητες και αοριστίες, όπως ισχυρίζεσαι και ότι η λογική των επισκέψεων Κουβέλη, μπορεί να έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα).
Είναι αναγκαία η ενίσχυση της λαίκής επιμόρφωσης. Χώροι εκπαίδευσης σε χωριά, που σήμερα είναι άδειοι και ανενεργοί, κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εκπαίδευση ενηλίκων. Θα μπορούσα να αναφέρω, ως παράδειγμα την επιμόρφωση αγροτών στη βιολογική γεωργία, που ήδη έχει κάνει τα πρώτα βήματά της με αρκετή επιτυχία στο νομό μας (άφησέ με να το γνωρίζω σχετικά καλά το θέμα αυτό).
Η Αργολίδα είναι ένας τόπος που διαθέτει εκπληκτικά μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, που καλύπτουν όλες τις περιόδους της Ελληνικής ιστορίας (και προϊστορίας). Το ενδιαφέρον για περαιτέρω γνώση σε θέματα ιστορίας είναι τεράστιο, τόσο στην Ελλάδα , όσο και στο εξωτερικό. Για σκέψου, ένα ειδικό σεμινάριο στην Κοιλάδα, πάνω στα θέματα προϊστορίας, αξιοποιώντας το γεγονός ότι δίπλα βρίσκεται ο σπουδαίος χώρος του νεολιθικού σπηλαίου στο Φράγχθι. Δεν θα μπορούσαν να συνδυασθούν τα σεμινάρια αρχαιολογίας και ιστορίας με μαθήματα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας για ξένους;
Δεν αποτελεί σοβαρό πλεονέκτημα για την Αργολίδα ότι διαθέτει ένα Πανεπιστημιακό τμήμα Θεατρικών Σπουδών, σε συνδυασμό με την ύπαρξη του σπουδαιότερου ανοικτού αρχαίου θεάτρου σε όλο τον κόσμο; Δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα συγκριτικά αυτά πλεονεκτήματα για να πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικά θεατρικά σεμινάρια;
Δεν είναι πλεονέκτημα για το Ναύπλιο και την Αργολίδα, ότι στο Ναύπλιο γίνεται κατ΄έτος ένα από τα πιο σπουδαία φεστιβάλ κλασσικής μουσικής στη χώρα μας;
Δεν αποτελούν εκπαιδευτική διαδικασία οι μαθητικές εκδρομές; Δεν θα μπορούσαν να οργανωθούν καλύτερα; Μήπως θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η χρήση του τρένου, με στάσεις στις Μυκήνες, στο Αργος και στο Ναύπλιο, για να έλθουν σχολειά στην Αργολίδα; Μήπως τελικά και η επίσκεψη Κουβέλη στον εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό έχει και αυτή τη σημασία και το νόημά της και δεν αποτελεί απλώς "Γενικοτητες. Λογια. Αρχαιολογικοι χωροι, πορτοκαλλια και λεμονια, λαδι, κλειστα ξενοδοχεια δυο μηνων λειτουργιας και στο τελος και η εκπαιδευση."
Θεωρώ απόλυτα κατανοητό το γεγονός ότι είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό το γεγονός ότι ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να γίνει μοχλός μιας διαφορετικής ανάπτυξης μιας περιοχής και πολύ περισσότερο αντιλαμβάνομαι την έμμεση ειρωνεία ότι μια περιοχή δεν είναι δυνατόν να διαθέτει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα στο χώρο της παιδείας και τούτο διότι μέχρι σήμερα πράγματι δεν έχει γίνει κάποιος συγκροτημένος διάλογος για το πώς είναι δυνατόν να δοθεί η δέουσα βαρύτητα στο χώρο της εκπαίδευσης και το πώς μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Αργολίδας για να βοηθήσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία και το αντίθετο. Με ποιόν δηλαδή τρόπο ο χώρος της εκπαίδευσης θα βοηθήσει την τοπική οικονομία και μάλιστα σε μια προοδευτική κατεύθυνση προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας.
Και επειδή ο φίλος Γεράσιμος ομιλεί, και ορθώς με τα δεδομένα που έχει, για αοριστίες και γενικότητες, θα επιχειρήσω να γίνω πολύ συγκεκριμένος.
Το Γυμνάσιο στο ημιορεινό χωριό Μπερμπάτι έκλεισε λόγω έλλειψης μαθητών. Θα είχαμε ένα ακόμα κλειστό σχολείο αν δεν υπήρχε το ανθρώπινο εκπαιδευτικό δυναμικό της Αργολίδας, κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι (το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό μπορεί και αυτό να είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής μας), που αγωνίσθηκε και κατάφερε να ανοίξει εκεί το μουσικό σχολείο της Αργολίδας. Αντί λοιπόν να ιδρυθεί το σχολείο μέσα στον πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό του Ναυπλίου ή του Αργους, άνοιξε σε μια αγροτική περιοχή. Ήδη, αγαπητέ Μάκη, το σχολείο αυτό είναι πνεύμονας ζωής για την τοπική αγροτική κοινωνία, ήδη ετοιμάζεται επέκτασή του και κτηριακή και σε καθηγητές και μαθητές. Στοίχημα από εδώ και μπρος για τους προοδευτικούς ανθρώπους (και πραγματικά, λίγο με ενδιαφέρει αν τις προσπάθειες τις ονομάζεις συστημικές ή αντισυστημικές) είναι η περαιτέρω σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία της περιοχής. Αυτό για το οποίο πρέπει να παλέψουμε είναι να γίνουν μουσικές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Μπερμπάτι και στις Λίμνες, να εφοδιάζεται το σχολείο από επιχειρήσεις και προϊόντα της γύρω περιοχής (οι μαθητές σιτίζονται μέσα στο σχολείο).
Παρόμοιο παράδειγμα, ανάπτυξης μιας ημιαστικής περιοχής με τη βοήθεια εκπαιδευτικού κέντρου αποτελεί η περιβαλλοντική Εκπαίδευσης που στεγάζεται στη Νέα Κίο.
Θέλεις να σου αναφέρω και άλλες ιδέες για το πώς συνδυάζεται η εναλλακτική, προοδευτική ανάπτυξη μιας περιοχής με την εκπαίδευση, αξιοποιώντας συγκριτικά πλεονεκτήματα του γενικότερου χώρου, της κοινωνίας και της οικονομίας;
Η Αργολίδα είναι μια περιοχή με τουριστικό προσανατολισμό. Απαραίτητη είναι η αναβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης. Την στιγμή που σήμερα η Σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, που στεγάζεται σε ιδιωτικό χώρο (πληρώνοντας όχι ευκαταφρόνητα μισθώματα) στο Τολό μαραζώνει, η άλλη εναλλακτική πρόταση είναι η αναβάθμιση των τουριστικών σπουδών, η αξιοποίηση των ατόμων που διαθέτουν εμπειρία δεκαετιών στον τομέα του τουρισμού και η στέγαση της σχολής σε ξενοδοχείο που ανήκει στο κράτος, όπως το παλιό Ξενία στο Ναύπλιο (βλέπεις ότι πιθανώς οι τρεις σειρές του δελτίου τύπου της ΔΗΜΑΡ, μπορεί και να μην είναι απλώς γενικότητες και αοριστίες, όπως ισχυρίζεσαι και ότι η λογική των επισκέψεων Κουβέλη, μπορεί να έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα).
Είναι αναγκαία η ενίσχυση της λαίκής επιμόρφωσης. Χώροι εκπαίδευσης σε χωριά, που σήμερα είναι άδειοι και ανενεργοί, κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εκπαίδευση ενηλίκων. Θα μπορούσα να αναφέρω, ως παράδειγμα την επιμόρφωση αγροτών στη βιολογική γεωργία, που ήδη έχει κάνει τα πρώτα βήματά της με αρκετή επιτυχία στο νομό μας (άφησέ με να το γνωρίζω σχετικά καλά το θέμα αυτό).
Η Αργολίδα είναι ένας τόπος που διαθέτει εκπληκτικά μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, που καλύπτουν όλες τις περιόδους της Ελληνικής ιστορίας (και προϊστορίας). Το ενδιαφέρον για περαιτέρω γνώση σε θέματα ιστορίας είναι τεράστιο, τόσο στην Ελλάδα , όσο και στο εξωτερικό. Για σκέψου, ένα ειδικό σεμινάριο στην Κοιλάδα, πάνω στα θέματα προϊστορίας, αξιοποιώντας το γεγονός ότι δίπλα βρίσκεται ο σπουδαίος χώρος του νεολιθικού σπηλαίου στο Φράγχθι. Δεν θα μπορούσαν να συνδυασθούν τα σεμινάρια αρχαιολογίας και ιστορίας με μαθήματα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας για ξένους;
Δεν αποτελεί σοβαρό πλεονέκτημα για την Αργολίδα ότι διαθέτει ένα Πανεπιστημιακό τμήμα Θεατρικών Σπουδών, σε συνδυασμό με την ύπαρξη του σπουδαιότερου ανοικτού αρχαίου θεάτρου σε όλο τον κόσμο; Δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα συγκριτικά αυτά πλεονεκτήματα για να πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικά θεατρικά σεμινάρια;
Δεν είναι πλεονέκτημα για το Ναύπλιο και την Αργολίδα, ότι στο Ναύπλιο γίνεται κατ΄έτος ένα από τα πιο σπουδαία φεστιβάλ κλασσικής μουσικής στη χώρα μας;
Δεν αποτελούν εκπαιδευτική διαδικασία οι μαθητικές εκδρομές; Δεν θα μπορούσαν να οργανωθούν καλύτερα; Μήπως θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η χρήση του τρένου, με στάσεις στις Μυκήνες, στο Αργος και στο Ναύπλιο, για να έλθουν σχολειά στην Αργολίδα; Μήπως τελικά και η επίσκεψη Κουβέλη στον εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό έχει και αυτή τη σημασία και το νόημά της και δεν αποτελεί απλώς "Γενικοτητες. Λογια. Αρχαιολογικοι χωροι, πορτοκαλλια και λεμονια, λαδι, κλειστα ξενοδοχεια δυο μηνων λειτουργιας και στο τελος και η εκπαιδευση."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου