Αντιλαμβάνομαι ότι κλήρος και "εθνικόφρονες" με το που θα δουν τον τίτλο της ανάρτησης θα καταστούν αυθωρεί και παραχρήμα καχύποπτοι.
Σήμερα λοιπόν διάβασα μια ανάρτηση του Δ. Φύσσα στο ιστολόγιο "μη μαδάς της μαργαρίτα" εδώ εδώ με τίτλο:«Τι έγινε λοιπόν στις 25 Μαρτίου του 1821; Τίποτα»
Πράγματι τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύς λόγος για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και αν πράγματι αποτελεί ιστορικό στοιχείο η κήρυξη εκεί της Ελληνικής Επανάστασης ανήμερα του Ευαγγελισμού του 1821. Το ερώτημα λοιπόν που εγώ σήμερα θέτω είναι το εάν υπήρξε πράγματι κάποιο γεγονός που να συνέβη, χωρίς να αμφισβητείται, στις 25 Μαρτίου του έτους 1821.
Είναι γεγονός ότι οι Μανιάτες με τους Μαυρομιχαλέους είχαν καταλάβει την πόλη της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου 1821. Μετά την κατάληψη της μεγάλης πόλης της Νότιας Πελοποννήσου η επανάσταση άρχισε να απλώνεται σε όλη τη Μεσσηνία. Οι Οθωμανοί που βρισκόντουσαν στα μεγάλα κάστρα της Κορώνης, της Μεθώνης, και στο Νιόκαστρο, προσπάθησαν να ελέγξουν όλη την ύπαιθρο χώρα της Πυλίας. Και τότε στις 25 Μαρτίου 1821 έγινε η πρώτη μάχη της Πυλίας και απ΄όσο γνωρίζω η μόνη μάχη της 25ης Μαρτίου 1821. Οι μυημένοι φιλικοί Δαρειώτης και Καράπαυλος αντιμετώπισαν σώμα Οθωμανών στα Βουνάρια Κολωνίδων και έτρεψαν τους Τούρκους σε φυγή και στον περιορισμό τους στα κάστρα. Ήταν τα πρώτα επεισόδια. Αμέσως μετά οι καστρινοί αγάδες της Κορώνης, κάλεσαν τον από το έτος 1810 επίσκοπο Κορώνης Γρηγόριο (παλαιότερα επίσκοπο Γρεβενών, Αμισού και Καλιπόλεως) αμέσως μετά τη θεία λειτουργία του Ευαγγελισμού να παρουσιαστεί στον αρχιαγά. Εκεί, τότε ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1821, τον συνέλαβαν. Αργότερα όταν οι Κορωνέοι συνέχισαν τον αγώνα τους για την ελευθερία, οι Τούρκοι κατακρεούργησαν τον Γρηγόριο και δύο ακόμα κληρικούς και τα κομμάτια τους τα έριξαν στα νότια βράχια του κάστρου, εκεί που αργότερα έγινε και το ρεσάλτο των Ελλήνων, το οποίο και προδόθηκε (για λύτρα) από τον Θοδωράκη Γρίβα, το μετέπειτα σύζυγο της χήρας του Πάνου Κολοκοτρώνη και θυγατέρας της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, με την οποία απέκτησε ως γιο τον Δημήτριο γρίβα, επαναστάτη στη Ναυπλιακή Επανάσταση, που γιορτάζουμε φέτος τα 150 χρόνια της. Αλλά ας πάμε πίσω στο Γρηγόριο, το μάρτυρα, που συνελήφθη στις 25 Μαρτίου 1821, μετά τη μάχη στα Βουνάρια που έδωσαν οι Ελληνες με επικεφαλής το Δαρειώτη και τον Ιωάννη Καράπαυλο. Ο Τούρκος ντελάλης μετά τον τεμαχισμό του Γρηγορίου και τη ρίψη των κομματιών του σώματός του στα βράχια, άρχισε να ωρύεται από ψηλά: " ελάτε ρε Ρωμιοί να φάτε το κρέας του δεσπότη σας".
Το να θυμόμαστε και να τιμούμε σήμερα τους ήρωες και τους μάρτυρες του αγώνα της ελευθερίας, είναι, κατά τη γνώμη μου, ο ύψιστος τρόπος, να αντιπαλέψεις όλους αυτούς που για προσωπικό όφελος κάθονται σήμερα στο σβέρκο μας. Δεν είναι τρόπος να χειροκροτείς συλλήβδην τους στρατιωτικούς και να βρίζεις συλλήβδην τους πολιτικούς.
Είπαμε.... Το αυγό του φιδιού.......
Σήμερα λοιπόν διάβασα μια ανάρτηση του Δ. Φύσσα στο ιστολόγιο "μη μαδάς της μαργαρίτα" εδώ εδώ με τίτλο:«Τι έγινε λοιπόν στις 25 Μαρτίου του 1821; Τίποτα»
Πράγματι τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύς λόγος για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και αν πράγματι αποτελεί ιστορικό στοιχείο η κήρυξη εκεί της Ελληνικής Επανάστασης ανήμερα του Ευαγγελισμού του 1821. Το ερώτημα λοιπόν που εγώ σήμερα θέτω είναι το εάν υπήρξε πράγματι κάποιο γεγονός που να συνέβη, χωρίς να αμφισβητείται, στις 25 Μαρτίου του έτους 1821.
Είναι γεγονός ότι οι Μανιάτες με τους Μαυρομιχαλέους είχαν καταλάβει την πόλη της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου 1821. Μετά την κατάληψη της μεγάλης πόλης της Νότιας Πελοποννήσου η επανάσταση άρχισε να απλώνεται σε όλη τη Μεσσηνία. Οι Οθωμανοί που βρισκόντουσαν στα μεγάλα κάστρα της Κορώνης, της Μεθώνης, και στο Νιόκαστρο, προσπάθησαν να ελέγξουν όλη την ύπαιθρο χώρα της Πυλίας. Και τότε στις 25 Μαρτίου 1821 έγινε η πρώτη μάχη της Πυλίας και απ΄όσο γνωρίζω η μόνη μάχη της 25ης Μαρτίου 1821. Οι μυημένοι φιλικοί Δαρειώτης και Καράπαυλος αντιμετώπισαν σώμα Οθωμανών στα Βουνάρια Κολωνίδων και έτρεψαν τους Τούρκους σε φυγή και στον περιορισμό τους στα κάστρα. Ήταν τα πρώτα επεισόδια. Αμέσως μετά οι καστρινοί αγάδες της Κορώνης, κάλεσαν τον από το έτος 1810 επίσκοπο Κορώνης Γρηγόριο (παλαιότερα επίσκοπο Γρεβενών, Αμισού και Καλιπόλεως) αμέσως μετά τη θεία λειτουργία του Ευαγγελισμού να παρουσιαστεί στον αρχιαγά. Εκεί, τότε ανήμερα της 25ης Μαρτίου 1821, τον συνέλαβαν. Αργότερα όταν οι Κορωνέοι συνέχισαν τον αγώνα τους για την ελευθερία, οι Τούρκοι κατακρεούργησαν τον Γρηγόριο και δύο ακόμα κληρικούς και τα κομμάτια τους τα έριξαν στα νότια βράχια του κάστρου, εκεί που αργότερα έγινε και το ρεσάλτο των Ελλήνων, το οποίο και προδόθηκε (για λύτρα) από τον Θοδωράκη Γρίβα, το μετέπειτα σύζυγο της χήρας του Πάνου Κολοκοτρώνη και θυγατέρας της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, με την οποία απέκτησε ως γιο τον Δημήτριο γρίβα, επαναστάτη στη Ναυπλιακή Επανάσταση, που γιορτάζουμε φέτος τα 150 χρόνια της. Αλλά ας πάμε πίσω στο Γρηγόριο, το μάρτυρα, που συνελήφθη στις 25 Μαρτίου 1821, μετά τη μάχη στα Βουνάρια που έδωσαν οι Ελληνες με επικεφαλής το Δαρειώτη και τον Ιωάννη Καράπαυλο. Ο Τούρκος ντελάλης μετά τον τεμαχισμό του Γρηγορίου και τη ρίψη των κομματιών του σώματός του στα βράχια, άρχισε να ωρύεται από ψηλά: " ελάτε ρε Ρωμιοί να φάτε το κρέας του δεσπότη σας".
Το να θυμόμαστε και να τιμούμε σήμερα τους ήρωες και τους μάρτυρες του αγώνα της ελευθερίας, είναι, κατά τη γνώμη μου, ο ύψιστος τρόπος, να αντιπαλέψεις όλους αυτούς που για προσωπικό όφελος κάθονται σήμερα στο σβέρκο μας. Δεν είναι τρόπος να χειροκροτείς συλλήβδην τους στρατιωτικούς και να βρίζεις συλλήβδην τους πολιτικούς.
Είπαμε.... Το αυγό του φιδιού.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου