Ήταν βέβαια άλλες εποχές.
Ο κόσμος είχε μεγάλα όνειρα. Είχε ελπίδες για μια καλύτερη ζωή και για μια δικαιότερη κοινωνία.
Μπροστάρηδες στους ωραίους και τίμιους αγώνες ήσαν οι Πασόκοι των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Εγώ για χίλιους δυό λόγους, που δεν είναι της παρούσας ανάρτησης, ποτέ μα ποτέ δεν υποστήριξα το κόμμα (κίνημα) αυτό.
Όμως δεν μπορώ να αρνηθώ, ότι οι άνθρωποι πάλευαν για μια αλλαγή, όπως αυτοί την εννοούσαν με όλες τις καλές προθέσεις.
Τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου, δεν στράβωσαν το 89 με τον Κοσκωτά, ούτε το 99 με το χρηματιστήριο, ούτε με τα χρόνια της εκσυγχρονιστικής διαφθοράς.
Θεωρώ, ότι τα πρώτα σημάδια του κακού ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν τον καιρό πριν από το "ραντεβού με την ιστορία", όταν ο τότε αρχηγός και ιδρυτής του, πρόβαλε την άποψη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα των μη προνομιούχων Ελλήνων. Προκειμένου να καταλάβει την εξουσία, προσπάθησε να αγκαλιάσει όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλους τους πικραμένους και απαγοητευμένους. Μη προνομιούχος ένοιωθε και ο εργάτης και ο αγρότης, αλλά και κάθε μικροαστός, ο μεγαλέμπορος διότι αδικείτο από τον μεγαλοεισαγωγέα, ο μεγαλοεργολάβος οικοδομών, διότι υπήρχαν τα ξένα συμφέροντα, ο εξαγωγέας πορτοκαλιών και ο χυμοποιός, διότι κάποιες πολυεθνικές έβγαζαν περισσότερα.
Έτσι όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία ήταν αναγκασμένο να δίνει αφειδώς δεξιά και αριστερά. Ολα τα αιτήματα γινόντουσαν αποδεκτά. Ποτέ δεν αποφάσισε μία πολιτική σύγκρουσης με τα συμφέροντα που κρατούσαν τη χώρα στην οπισθοδρόμηση. Ολοι θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι και αυτό για να γίνει υπήρχε μόνο ένας τρόπος: Τα δανεικά-τα δανεικά- τα δανεικά- τα δανεικά.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ από ένα κίνημα αλλαγής των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας έγινε ένα κόμμα εξουσίας, απλό αντίπαλο δέος του άλλου πόλου, της δεξιάς.
Όλες οι άριστες προθέσεις και τα μεγάλα όνειρα έμειναν εν πολλοίς ημιτελή. Το ΕΣΥ αντί να ολοκληρωθεί, παρέμεινε ιατροκεντρικό, οι δημοκρατικοί δήμοι με τη λαϊκή συμμετοχή, τις επιτροπές γειτονιάς, έγιναν κέντρα τοπικών εξουσιών και μικροεξυπηρετήσεων. Η μεγάλη Πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας, που οραματίσθηκε ο Τρίτσης, κατάντησε σε οικοδομική αναρχία, με αυθαίρετα, νομιμοποιήσεις, παράνομους ημιυπαίθριους, παράνομα υπόγεια, εργολαβική ασυδοσία, μπετονοποίηση των πόλεων. Το όνειρο για μια Συνεταιριστική γεωργία, όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξε.
Οταν λοιπόν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 70 προέκυψε το σκάνδαλο Πώποτα-Λιντοβόη (ρε που τους θυμήθηκα), ουδείς απολύτως ίδρωσε. Καλό είναι, κατ΄αυτούς, να καταλάβουμε τον έντυπο τύπο έστω και με αθέμιτα μέσα. Μετά όλα τα άλλα ήσαν απολύτως σχετικά. Αρκεί να παραμένουμε στην εξουσία. Τεράστιοι λοιπόν οι πανηγυρισμοί απ΄άκρη σ΄ άκρη σ΄όλη τη χώρα, όταν ένα πρωινό ο μέγας ηγέτης αποφάσισε να μην υποστηρίξει το Καραμανλή για Πρόεδρο και να προκρίνει για τη θέση έναν συντηρητικό δικαστικό. Η πράσινη τότε "Αυριανή", πανηγύριζε και καυχιόταν ότι ήταν η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη προοπτική για το μέλλον της χώρας. Οι σχεδιασμοί ήσαν μόνον η παραμονή στην εξουσία. Εξ ού και μέσα σε μια μέρα εκδιώχθηκε ο Σημίτης από το Υπουργείο Οικονομίας και επικράτησε ο Τσοβολισμός. Όχι με κάποιο σχέδιο για την ενίσχυση των αδύνατων, αλλά για την επανεκλογή και την παραμονή στην εξουσία.
Θα μπορούσα να συνεχίσω μια ιστορική αναδρομή μέχρι σήμερα.
Δεν θα το κάνω διότι θα κουράσω και έτσι θα κάνω ένα άλμα τριάντα χρόνων και θάλθω στο σήμερα του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι λένε ότι τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι σε κρίση, είναι ένα σκορποχώρι και τα τοιαύτα.
Εγώ θα επιμείνω. Η πραγματική σημερινή κρίση, έχει σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και έρχεται από πολύ παλιά. Το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα κόμμα εξουσίας για την εξουσία. Έχει απολέσει την ιδεολογική του ταυτότητα και γι΄αυτό σήμερα που χάνει την εξουσιαστική προοπτική του διαλύεται.
Τί γίνεται λοιπόν με το τοπικό ΠΑΣΟΚ;
Οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ σε τοπικό επίπεδο, είναι άτομα που μου φαίνονται πολύ συμπαθείς σε προσωπικό επίπεδο. Πιστεύω ότι έχουν ακόμα μέσα τους την επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο. Διαφωνώ κάθετα με όσους τους αποδοκιμάζουν, τους υβρίζουν, τους εμφανίζουν προδότες, χουντικούς και ναζιστές. Θεωρώ όμως ότι αποτελούν ένα μικρό κομμάτι ενός κόμματος που, όπως είπα, έχει χάσει την ιδεολογική του ταυτότητα και βρίσκονται σε ένα χώρο σαν φτερά στον άνεμο, που ακόμα και αν θέλουν να πάνε κάπου τους παρασέρνουν οι αέρηδες.
Γι΄αυτό το λόγο βλέπουμε σήμερα Πασόκους στην περιοχή μας να συνεργάζονται με τα πιο οπισθοδρομικά δεξιά στοιχεία στο Δήμο Ναυπλιέων. Γι΄αυτό και άλλα Πασοκικά στελέχη δημιούργησαν μία δημοτική κίνηση την τελευταία κυριολεκτικά πριν από τις εκλογές στιγμή, χωρίς κανένα απολύτως ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς κανένα οραματικό για την πόλη και το Δήμο στοιχείο. Γι΄αυτό και σήμερα εμφανίζονται βουβοί μπροστά σε έναν ακέφαλο διοικητικά Δήμο. Οι δεξιοί δημοτικοί άρχοντες τρώγονται για βουλευτική έδρα, για τη θέση του Δημάρχου και για την εξουσία και η αξιωματική Πασοκική αντιπολίτευση δεν ψελλίζει απολύτως τίποτα, απλώς διότι και αυτή για την εξουσία και μόνον συγκροτήθηκε. Για αυτό και όλο το ΠΑΣΟΚ στο νομό Αργολίδας προσχώρησε στο σχήμα με επικεφαλής έναν ακραίο νεοφιλελεύθερο, που επιθυμεί να εκχωρήσει τα πάντα στο ιδιωτικό τομέα (σκουπίδια, νερά, δίκτυα ενέργειας, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ), χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός αντίλογος από τους τοπικούς Πασόκους που αποτελούν και την πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Αλήθεια, θα μπορούσε κάποιος από τους τοπικούς Πασόκους να μας πει σε τί ακριβώς διαφέρει η πολιτική του Νεοδημοκράτη Σωτηρόπουλου, από αυτήν του νεοφιλελεύθερου Τατούλη; Μπορεί κάποιος να μας πει με συγκροτημένο τρόπο κάτι οραματικό για το Ναύπλιο, την Αργολίδα, της Περιφέρεια Πελοποννήσου;
Η σπίθα για την πρόοδο του τόπου, την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγική ανασυγκρότηση της Αργολίδας, δεν πιστεύω ότι έχει σβήσει οριστικά στα τοπικά Πασοκικά στελέχη. Θεωρώ όμως πολύ δύσκολο να κάνουν κάτι μέσα στο ασπόνδυλο ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαιο ότι η Αργολίδα χρειάζεται μια καινούργια δημοκρατική-αριστερή ή δημοκρατική-σοσιαλιστική ή σοσιαλδημοκρατική μεγάλη παράταξη (όπως θέλετε πέστε την) που θα επανακαθορίσει πολιτικές, στόχους, ιδεολογίες, πρακτικές.
Είναι δυνατόν και πρέπει να γίνει.
Μακρυά όμως από το φθαρμένο από πολλές απόψεις ΠΑΣΟΚ.
Ο κόσμος είχε μεγάλα όνειρα. Είχε ελπίδες για μια καλύτερη ζωή και για μια δικαιότερη κοινωνία.
Μπροστάρηδες στους ωραίους και τίμιους αγώνες ήσαν οι Πασόκοι των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Εγώ για χίλιους δυό λόγους, που δεν είναι της παρούσας ανάρτησης, ποτέ μα ποτέ δεν υποστήριξα το κόμμα (κίνημα) αυτό.
Όμως δεν μπορώ να αρνηθώ, ότι οι άνθρωποι πάλευαν για μια αλλαγή, όπως αυτοί την εννοούσαν με όλες τις καλές προθέσεις.
Τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου, δεν στράβωσαν το 89 με τον Κοσκωτά, ούτε το 99 με το χρηματιστήριο, ούτε με τα χρόνια της εκσυγχρονιστικής διαφθοράς.
Θεωρώ, ότι τα πρώτα σημάδια του κακού ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν τον καιρό πριν από το "ραντεβού με την ιστορία", όταν ο τότε αρχηγός και ιδρυτής του, πρόβαλε την άποψη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα των μη προνομιούχων Ελλήνων. Προκειμένου να καταλάβει την εξουσία, προσπάθησε να αγκαλιάσει όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλους τους πικραμένους και απαγοητευμένους. Μη προνομιούχος ένοιωθε και ο εργάτης και ο αγρότης, αλλά και κάθε μικροαστός, ο μεγαλέμπορος διότι αδικείτο από τον μεγαλοεισαγωγέα, ο μεγαλοεργολάβος οικοδομών, διότι υπήρχαν τα ξένα συμφέροντα, ο εξαγωγέας πορτοκαλιών και ο χυμοποιός, διότι κάποιες πολυεθνικές έβγαζαν περισσότερα.
Έτσι όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία ήταν αναγκασμένο να δίνει αφειδώς δεξιά και αριστερά. Ολα τα αιτήματα γινόντουσαν αποδεκτά. Ποτέ δεν αποφάσισε μία πολιτική σύγκρουσης με τα συμφέροντα που κρατούσαν τη χώρα στην οπισθοδρόμηση. Ολοι θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι και αυτό για να γίνει υπήρχε μόνο ένας τρόπος: Τα δανεικά-τα δανεικά- τα δανεικά- τα δανεικά.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ από ένα κίνημα αλλαγής των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας έγινε ένα κόμμα εξουσίας, απλό αντίπαλο δέος του άλλου πόλου, της δεξιάς.
Όλες οι άριστες προθέσεις και τα μεγάλα όνειρα έμειναν εν πολλοίς ημιτελή. Το ΕΣΥ αντί να ολοκληρωθεί, παρέμεινε ιατροκεντρικό, οι δημοκρατικοί δήμοι με τη λαϊκή συμμετοχή, τις επιτροπές γειτονιάς, έγιναν κέντρα τοπικών εξουσιών και μικροεξυπηρετήσεων. Η μεγάλη Πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας, που οραματίσθηκε ο Τρίτσης, κατάντησε σε οικοδομική αναρχία, με αυθαίρετα, νομιμοποιήσεις, παράνομους ημιυπαίθριους, παράνομα υπόγεια, εργολαβική ασυδοσία, μπετονοποίηση των πόλεων. Το όνειρο για μια Συνεταιριστική γεωργία, όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξε.
Οταν λοιπόν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 70 προέκυψε το σκάνδαλο Πώποτα-Λιντοβόη (ρε που τους θυμήθηκα), ουδείς απολύτως ίδρωσε. Καλό είναι, κατ΄αυτούς, να καταλάβουμε τον έντυπο τύπο έστω και με αθέμιτα μέσα. Μετά όλα τα άλλα ήσαν απολύτως σχετικά. Αρκεί να παραμένουμε στην εξουσία. Τεράστιοι λοιπόν οι πανηγυρισμοί απ΄άκρη σ΄ άκρη σ΄όλη τη χώρα, όταν ένα πρωινό ο μέγας ηγέτης αποφάσισε να μην υποστηρίξει το Καραμανλή για Πρόεδρο και να προκρίνει για τη θέση έναν συντηρητικό δικαστικό. Η πράσινη τότε "Αυριανή", πανηγύριζε και καυχιόταν ότι ήταν η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη προοπτική για το μέλλον της χώρας. Οι σχεδιασμοί ήσαν μόνον η παραμονή στην εξουσία. Εξ ού και μέσα σε μια μέρα εκδιώχθηκε ο Σημίτης από το Υπουργείο Οικονομίας και επικράτησε ο Τσοβολισμός. Όχι με κάποιο σχέδιο για την ενίσχυση των αδύνατων, αλλά για την επανεκλογή και την παραμονή στην εξουσία.
Θα μπορούσα να συνεχίσω μια ιστορική αναδρομή μέχρι σήμερα.
Δεν θα το κάνω διότι θα κουράσω και έτσι θα κάνω ένα άλμα τριάντα χρόνων και θάλθω στο σήμερα του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι λένε ότι τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι σε κρίση, είναι ένα σκορποχώρι και τα τοιαύτα.
Εγώ θα επιμείνω. Η πραγματική σημερινή κρίση, έχει σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και έρχεται από πολύ παλιά. Το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα κόμμα εξουσίας για την εξουσία. Έχει απολέσει την ιδεολογική του ταυτότητα και γι΄αυτό σήμερα που χάνει την εξουσιαστική προοπτική του διαλύεται.
Τί γίνεται λοιπόν με το τοπικό ΠΑΣΟΚ;
Οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ σε τοπικό επίπεδο, είναι άτομα που μου φαίνονται πολύ συμπαθείς σε προσωπικό επίπεδο. Πιστεύω ότι έχουν ακόμα μέσα τους την επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο. Διαφωνώ κάθετα με όσους τους αποδοκιμάζουν, τους υβρίζουν, τους εμφανίζουν προδότες, χουντικούς και ναζιστές. Θεωρώ όμως ότι αποτελούν ένα μικρό κομμάτι ενός κόμματος που, όπως είπα, έχει χάσει την ιδεολογική του ταυτότητα και βρίσκονται σε ένα χώρο σαν φτερά στον άνεμο, που ακόμα και αν θέλουν να πάνε κάπου τους παρασέρνουν οι αέρηδες.
Γι΄αυτό το λόγο βλέπουμε σήμερα Πασόκους στην περιοχή μας να συνεργάζονται με τα πιο οπισθοδρομικά δεξιά στοιχεία στο Δήμο Ναυπλιέων. Γι΄αυτό και άλλα Πασοκικά στελέχη δημιούργησαν μία δημοτική κίνηση την τελευταία κυριολεκτικά πριν από τις εκλογές στιγμή, χωρίς κανένα απολύτως ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς κανένα οραματικό για την πόλη και το Δήμο στοιχείο. Γι΄αυτό και σήμερα εμφανίζονται βουβοί μπροστά σε έναν ακέφαλο διοικητικά Δήμο. Οι δεξιοί δημοτικοί άρχοντες τρώγονται για βουλευτική έδρα, για τη θέση του Δημάρχου και για την εξουσία και η αξιωματική Πασοκική αντιπολίτευση δεν ψελλίζει απολύτως τίποτα, απλώς διότι και αυτή για την εξουσία και μόνον συγκροτήθηκε. Για αυτό και όλο το ΠΑΣΟΚ στο νομό Αργολίδας προσχώρησε στο σχήμα με επικεφαλής έναν ακραίο νεοφιλελεύθερο, που επιθυμεί να εκχωρήσει τα πάντα στο ιδιωτικό τομέα (σκουπίδια, νερά, δίκτυα ενέργειας, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ), χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός αντίλογος από τους τοπικούς Πασόκους που αποτελούν και την πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Αλήθεια, θα μπορούσε κάποιος από τους τοπικούς Πασόκους να μας πει σε τί ακριβώς διαφέρει η πολιτική του Νεοδημοκράτη Σωτηρόπουλου, από αυτήν του νεοφιλελεύθερου Τατούλη; Μπορεί κάποιος να μας πει με συγκροτημένο τρόπο κάτι οραματικό για το Ναύπλιο, την Αργολίδα, της Περιφέρεια Πελοποννήσου;
Η σπίθα για την πρόοδο του τόπου, την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγική ανασυγκρότηση της Αργολίδας, δεν πιστεύω ότι έχει σβήσει οριστικά στα τοπικά Πασοκικά στελέχη. Θεωρώ όμως πολύ δύσκολο να κάνουν κάτι μέσα στο ασπόνδυλο ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαιο ότι η Αργολίδα χρειάζεται μια καινούργια δημοκρατική-αριστερή ή δημοκρατική-σοσιαλιστική ή σοσιαλδημοκρατική μεγάλη παράταξη (όπως θέλετε πέστε την) που θα επανακαθορίσει πολιτικές, στόχους, ιδεολογίες, πρακτικές.
Είναι δυνατόν και πρέπει να γίνει.
Μακρυά όμως από το φθαρμένο από πολλές απόψεις ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου