Η οδός Μπουμπουλίνας

Των Θεοφανίων σήμερα και η παραλία του Ναυπλίου γεμίζει κόσμο. Τα καταστήματα της παραλίας, καφετέριες και φαγάδικα είναι γεμάτα.
Δεν νομίζω ότι θα σας πω καμία είδηση που να μη γνωρίζετε, λέγοντας ότι πολλοί καταστηματάρχες της Λεωφόρου Μπουμπουλίνας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Ήδη κάποια καταστήματα έκλεισαν.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τα καταστήματα αυτά του "παραλιακού" δρόμου του Ναυπλίου έσφυζαν από κίνηση καθημερινά, κάνοντας σοβαρότατους τζίρους.
Πώς λοιπόν φθάσαμε ως εδώ; Καταστήματα να κλείνουν;
Δεν θα ασχοληθώ σήμερα για τις τεράστιες ευθύνες των καταστηματαρχών,  την ανομία, τις σχέσεις διαπλοκής.
Θα μιλήσω για τις ευθύνες των ιδιοκτητών των ακινήτων.
Τα καταστήματα αυτά, που παλαιότερα ήσαν παραδοσιακά καφενεία, μικροταβέρνες και αποθήκες για την εξυπηρέτηση του λιμανιού,  κατάντησαν, κατά τη γνώμη των ιδιοκτητών, χρυσοτόκες γι΄αυτούς όρνιθες.
Τεράστια ενοίκια, αφορολόγητοι αέρηδες άλλαξαν χέρια. Κάποιοι επίδοξοι μπάρμεν κατέβαλλαν τεράστια ποσά για να αποκτήσουν πρόσβαση στο χρυσοφόρο δρόμο.  Έτσι μέσα σε ελάχιστο χρόνο μόνο δύο σπίτια δεν  απέκτησαν κάποιου είδους κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αφού οι ιδιοκτήτες έμειναν απαθείς στο αφθόνως ρέον χρήμα.
Σας είπα προχθές για το πολύ καλό κατάστημα-ουζερί με τις καταπληκτικές τιμές.  Η οδός Μπουμπουλίνας δεν έχει ακολουθήσει με ραγδαία πτώση των τιμών. Σήμερα είναι δύσκολο έως αδύνατο να το πράξει. Βασική αιτία τα τεράστια ενοίκια. Τα καταστήματα δεν βγαίνουν. Η μείωση της κατανάλωσης  έχει δημιουργήσει ασφυκτικές καταστάσεις.
Κάτι πρέπει να αλλάξει. Οι ολίγοι κακοί καταστηματάρχες των ξενυχτάδικων δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν  με τις ασύδοτες και άνομες ενέργειές τους.   Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος συμβίωσης των μπαρ με τα εστιατόρια. Δεν είναι δυνατόν καλές επιχειρήσεις με σωστούς επιχειρηματίες να οδηγηθούν  όλοι σε μαρασμό, επειδή το θέλουν  οι λίγοι κακοί, που επιμένουν στο παρελθόν. Και το κυριότερο πρέπει να λογικευθούν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων.
Δεν είναι δυνατόν να αγωνιζόμαστε υπέρ του μικρομεσαίου επιχειρηματία, να ζητάμε μείωση των συντελεστών ΦΠΑ, να επιδιώκουμε ρευστότητα στην αγορά και ταυτόχρονα να κρατάμε το νοίκι ενός μικρού καφενείου  σε τρία και πλέον χιλιάρικα το μήνα. Πόσους καφέδες και σε ποιά τιμή πρέπει να πουλήσει ο ενοικιαστής σας κύριες ιδιοκτήτα;
Κατάλαβε κανείς για ποιο πράγμα ομιλώ;