Η αριστερά της αισιοδοξίας

Δεν είμαι οπαδός της αριστεράς της μιζέριας.

Αν πίστευα στη γη της επαγγελίας και στα ουρί του παραδείσου, θα προτιμούσα να ήμουν πιστός οπαδός του λαϊκού χριστιανισμού (μιλάω βέβαια για το Ισλάμ), παρά να αναμένω, εις μάτην, την έλευση της αταξικής κοινωνίας.

Η Αργολίδα υποφέρει.

Οι καταστάσεις όμως δεν διορθώνονται με κραυγές. Δεν πρέπει να  στηριζόμαστε σε μαγικές λύσεις, που θα προέλθουν από το να «ξεκουμπισθούν οι κυβερνώντες», όπως επιθυμεί ένας νεαρός και είρων πολιτικός και από την επικράτηση ενός θολού αντιμνημονιακού μετώπου, το οποίο προσδοκούν σταλινικοί, αριστεριστές και η συμμορία των εραστών της επιστροφής της δραχμής, για τους δικούς του λόγους καθένας (άλλος λόγω της ιδεολογικής του θολούρας και άλλος για προσωπικούς ιδιοτελείς δικούς του).

Η κατάσταση στην Αργολίδα δεν πρόκειται να βελτιωθεί κατά πολύ το 2012, ό,τι και αν γίνει.

Δεν πρόκειται βέβαια να καταφθάσουν τα τανκς με το σφυροδρέπανο, αλλά ούτε και θα ξαναζήσουμε την περίοδο των Κωστάκηδων (Σημίτη και Καραμανλή) της καταναλωτικής μανίας. Η ανεργία θα συνεχίσει να είναι παρούσα. Οι μισθοί συμπιεσμένοι. Οι τζίροι των καταστημάτων στο ναδίρ.

Όμως η αριστερά της ευθύνης και της αισιοδοξίας, δεν πρέπει να το βάλει κάτω. Οι προοδευτικοί Αργολιδείς πρέπει να δράσουν θετικά. Να εξαφανίσουν από τον Αργολικό χάρτη, πράσινους και γαλάζιους που έχουν την τεράστια ευθύνη. Πρέπει όλοι να πάνε να ψηφίσουν για να εξαερωθούν τα κομματικά υγρά που εξέρρεαν από τους μέχρι χθες «παράγοντες».

Και πρέπει οι προοδευτικοί άνθρωποι να  επικεντρωθούν σε δράσεις, που θα ανοίξουν μια χαραμάδα για να εισέλθει , τουλάχιστον το σεληνόφως, αρχικά στα Αργολικά χωριά και έστω  κατ΄ αντανάκλαση στα αστικά κέντρα.

Είναι νομίζω εφικτό, με τις κατάλληλες πολιτικές  και το χτύπημα των μεγαλοσυμφερόντων να αυξηθεί κατά πολύ το αγροτικό εισόδημα, που σήμερα είναι εξευτελιστικό. Είναι δυνατή η επάνοδος του τρένου στην Αργολίδα. Η εξισορρόπηση των απωλειών από τον εγχώριο τουρισμό, με αύξηση του εισαγόμενου. Είναι δυνατή η προώθηση των ρυθμιστικών σχεδίων, για τη σε σωστές βάσεις επανέναρξη στην Αργολίδα της δευτερογενούς παραγωγής. Πρέπει να αγωνισθούμε για να καταφθάσει το φυσικό αέριο στην Αργολίδα.  Μπορούμε να ξαναφέρουμε εμπορική και πολιτιστική ζωή στα κέντρα  των πόλεων, έστω και με την παράλληλη μείωση του τζίρου των υπεραγορών της Αθήνας και των περιφερειακών υπερκαταστημάτων. Να χτυπηθεί η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.

Χρειάζεται λοιπόν η ενίσχυση της αριστεράς που δεν μένει στην ανέξοδη και αδιέξοδη  αγανάκτηση και σε «προοδευτικές» επιχειρήσεις του ξεκουμπίσματος των κακών του στυλ «φυγέτε εσείς να έλθουμε εμείς», αλλά της αριστεράς των προτάσεων και της αισιοδοξίας.

Διότι μόνο εάν δώσουμε προοπτική και ίχνη αισιοδοξίας, είναι δυνατή η αντιστροφή της πορείας προς τον ολοκληρωτικό όλεθρο.

Καλή χρονιά.