Είναι απλό, όμορφο, πιασάρικο και εύκολο να εξαγγέλλεις φόρους, που φαινομενικά χτυπάνε τους πλούσιους.
Ένας τέτοιος φόρος -τα έχω ξαναπεί- είναι ο φόρος στον τζίρο των επιχειρήσεων που έχουν κύκλο εργασιών πάνω από δύο εκατομμύρια, που προτείνει ο Αλέξης. Θεωρεί ότι είναι ένας φόρος φιλολαϊκός, αφού υποτίθεται ότι στρέφεται κατά των μεγάλων επιχειρήσεων. Όμως κάθε φόρος στην κατανάλωση, που εάν τον καλοσκεφτεί κάποιος, είναι ένας έμμεσος φόρος, θα επιβαρύνει τους καταναλωτές. Και επειδή κατά κανόνα, πολύ μεγάλους τζίρους κάνουν στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις, που έχουν μικρό περιθώριο κέρδους και παραγούν και/ή πουλάνε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης (εταιρίες τροφίμων, ποτών, χαρτικών, μεγάλα supermarket) είναι απολύτως βέβαιο, ότι το φόρο αυτό (εάν υπήρχε η δυνατότητα να εφαρμοσθεί) θα τον μετακυλούσαν στον τελικό καταναλωτή, δηλαδή στα λαϊκά στρώματα. Διότι ένας φόρος στον τζίρο μιας επιχείρησης αποτελεί μία οιονεί αύξηση του ΦΠΑ, και μάλιστα πολύ μεγάλη, αφού θα επιβαλλόταν στις πωλήσεις, χωρίς να συνυπολογίζονται οι εισροές-εκροές της. Βέβαια ένας τέτοιος φόρος, όπως τον εξαγγέλλει ο Αλέξης, που θα αφορά τις επιχειρήσεις με τζίρο πάνω διακόσια εκατομμύρια, είναι σκέψη βλακώδης με περικεφαλαία, αφού οι επιχειρήσεις αυτές, προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικά ως προς την τιμή τα προϊόντα τους, σε σχέση με μικρότερους σε μέγεθος ανταγωνιστές τους, την επόμενη ακριβώς μέρα της ψήφισής του, θα έσπαζαν στα δύο ή στα τρία, προκειμένου ο τζίρος της κάθε μιας επιμέρους επιχείρησης να πέσει κάτω από το όριο των διακοσίων εκατομμυρίων.
Έναν παρόμοιο όμως φόρο στην κατανάλωση προτείνει και η δημοκρατική αριστερά, που πιστεύει ότι πρέπει να θεσπισθεί πολύ ψηλός συντελεστής (40%) για τα προϊόντα πολυτελείας όπως αυτά που αφορούν της χρυσοχοΐα και της αργυροχοΐα.
Εάν επισκεφθείτε ποτέ το Μουσείο Μπενάκη, πιστεύω ότι θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, με τα χρυσά αρχαία κοσμήματα. Οι άνθρωποι του τότε με απαράμιλλη τέχνη και φαντασία, δημιουργούσαν αριστουργήματα. Τέτοια όμορφα αντικείμενα, κυρίως από ασήμι, μπορεί να δει κανείς στα δημιουργήματα και του λαϊκού πολιτισμού μας. Μέσα στους αιώνες η τέχνη της αργυροχρυσοχοϊας, στην Ελλάδα παρέμεινε ζωντανή, δημιουργική και πρωτοπόρα. Οι σχολές, όπως της Στεμνίτσας, συνέχισαν να βγάζουν σπουδαίους τεχνίτες-καλλιτέχνες.
Θεωρώ ότι είναι απαραίτητη ανάγκη να ενισχυθεί στη χώρα μας ο κλάδος αυτός. Όχι να χτυπηθεί με υπερβολικούς και εξοντωτικούς συντελεστές. Παραδοσιακά το μεγάλο τμήμα των ασχολουμένων με τον κλάδο είναι μικροτεχνίτες, μικρά εργαστήρια, μικροκαταστήματα στις τουριστικές περιοχές. Και τι θα πετυχαίναμε εάν επιβάλλαμε έναν πολύ υψηλό συντελεστή ΦΠΑ; Πιστεύει κανείς ότι οι πολύ πλούσιοι, που αγοράζουν τα σούπερ ακριβά διαμάντια και άλλα κοσμήματα, θα ήσαν διατεθειμένοι να πληρώσουν έναν τόσο μεγάλο συντελεστή φορολόγησης; Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι τις αγορές τους θα τις έκαναν στην Τουρκία, την Ιταλία, τη Σιγκαπούρη ή στο Άμπου Ντάμπι; Θα κέρδιζε πολλά το κράτος, εάν φορολογούσε τους ανθρώπους που κάνουν δώρα χρυσού στους παραδοσιακούς γάμους στις αγροτικές περιοχές;
Εγώ θα πρότεινα το εξής για το Ναύπλιο, εάν υπήρχαν κίνητρα από το Κράτος για την ενίσχυση των μικρών εργαστηρίων χρυσού και ασημιού. Ο Δήμος Ναυπλιέων και τα μουσεία της πόλης να συνεργαζόντουσαν για μια διαρκή διαμουσειακή έκθεση του Ελληνικού κοσμήματος διαχρονικά. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με την κατάλληλη διαφήμιση και προβολή είναι βέβαιο ότι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες με κρουαζιερόπλοια και άλλοι τουρίστες θα συνδύαζαν το Ναύπλιο με το κόσμημα. Και δίπλα στα μουσειακά εκθέματα, θα έβλεπες να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μικρά καταστήματα και εργαστήρια κοσμήματος. Ήδη η πόλη μας έχει μια παράδοση. Και σήμερα υπάρχουν εργαστήρια, που δημιουργούν εξαιρετικά καλλιτεχνήματα. Και τότε φαντασθείτε τζίρους και οικονομική άνθηση, με κύρια ωφελημένους τους πολλούς. Σκεφθείτε σύντροφοι της δημοκρατικής αριστεράς. Μην επιχειρείτε και εσείς να φανείτε φιλολαϊκοί, με μέτρα που πλήττουν τους πολλούς τεχνίτες χρυσού και ασημιού και τους καταστηματάρχες των ειδών αυτών. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει. Η χώρα θα σταθεί στα πόδια της μόνον αν μέσα από πολλές μικρές και ουσιαστικές δράσεις, ξεφυτρώσει ένα σύνολο πολιτικών, που θα πάει τον τόπο μπροστά χάριν των πολλών. Σταματήστε να αλληθωρίζετε προς το κόμμα, που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Ένας τέτοιος φόρος -τα έχω ξαναπεί- είναι ο φόρος στον τζίρο των επιχειρήσεων που έχουν κύκλο εργασιών πάνω από δύο εκατομμύρια, που προτείνει ο Αλέξης. Θεωρεί ότι είναι ένας φόρος φιλολαϊκός, αφού υποτίθεται ότι στρέφεται κατά των μεγάλων επιχειρήσεων. Όμως κάθε φόρος στην κατανάλωση, που εάν τον καλοσκεφτεί κάποιος, είναι ένας έμμεσος φόρος, θα επιβαρύνει τους καταναλωτές. Και επειδή κατά κανόνα, πολύ μεγάλους τζίρους κάνουν στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις, που έχουν μικρό περιθώριο κέρδους και παραγούν και/ή πουλάνε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης (εταιρίες τροφίμων, ποτών, χαρτικών, μεγάλα supermarket) είναι απολύτως βέβαιο, ότι το φόρο αυτό (εάν υπήρχε η δυνατότητα να εφαρμοσθεί) θα τον μετακυλούσαν στον τελικό καταναλωτή, δηλαδή στα λαϊκά στρώματα. Διότι ένας φόρος στον τζίρο μιας επιχείρησης αποτελεί μία οιονεί αύξηση του ΦΠΑ, και μάλιστα πολύ μεγάλη, αφού θα επιβαλλόταν στις πωλήσεις, χωρίς να συνυπολογίζονται οι εισροές-εκροές της. Βέβαια ένας τέτοιος φόρος, όπως τον εξαγγέλλει ο Αλέξης, που θα αφορά τις επιχειρήσεις με τζίρο πάνω διακόσια εκατομμύρια, είναι σκέψη βλακώδης με περικεφαλαία, αφού οι επιχειρήσεις αυτές, προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικά ως προς την τιμή τα προϊόντα τους, σε σχέση με μικρότερους σε μέγεθος ανταγωνιστές τους, την επόμενη ακριβώς μέρα της ψήφισής του, θα έσπαζαν στα δύο ή στα τρία, προκειμένου ο τζίρος της κάθε μιας επιμέρους επιχείρησης να πέσει κάτω από το όριο των διακοσίων εκατομμυρίων.
Έναν παρόμοιο όμως φόρο στην κατανάλωση προτείνει και η δημοκρατική αριστερά, που πιστεύει ότι πρέπει να θεσπισθεί πολύ ψηλός συντελεστής (40%) για τα προϊόντα πολυτελείας όπως αυτά που αφορούν της χρυσοχοΐα και της αργυροχοΐα.
Εάν επισκεφθείτε ποτέ το Μουσείο Μπενάκη, πιστεύω ότι θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, με τα χρυσά αρχαία κοσμήματα. Οι άνθρωποι του τότε με απαράμιλλη τέχνη και φαντασία, δημιουργούσαν αριστουργήματα. Τέτοια όμορφα αντικείμενα, κυρίως από ασήμι, μπορεί να δει κανείς στα δημιουργήματα και του λαϊκού πολιτισμού μας. Μέσα στους αιώνες η τέχνη της αργυροχρυσοχοϊας, στην Ελλάδα παρέμεινε ζωντανή, δημιουργική και πρωτοπόρα. Οι σχολές, όπως της Στεμνίτσας, συνέχισαν να βγάζουν σπουδαίους τεχνίτες-καλλιτέχνες.
Θεωρώ ότι είναι απαραίτητη ανάγκη να ενισχυθεί στη χώρα μας ο κλάδος αυτός. Όχι να χτυπηθεί με υπερβολικούς και εξοντωτικούς συντελεστές. Παραδοσιακά το μεγάλο τμήμα των ασχολουμένων με τον κλάδο είναι μικροτεχνίτες, μικρά εργαστήρια, μικροκαταστήματα στις τουριστικές περιοχές. Και τι θα πετυχαίναμε εάν επιβάλλαμε έναν πολύ υψηλό συντελεστή ΦΠΑ; Πιστεύει κανείς ότι οι πολύ πλούσιοι, που αγοράζουν τα σούπερ ακριβά διαμάντια και άλλα κοσμήματα, θα ήσαν διατεθειμένοι να πληρώσουν έναν τόσο μεγάλο συντελεστή φορολόγησης; Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι τις αγορές τους θα τις έκαναν στην Τουρκία, την Ιταλία, τη Σιγκαπούρη ή στο Άμπου Ντάμπι; Θα κέρδιζε πολλά το κράτος, εάν φορολογούσε τους ανθρώπους που κάνουν δώρα χρυσού στους παραδοσιακούς γάμους στις αγροτικές περιοχές;
Εγώ θα πρότεινα το εξής για το Ναύπλιο, εάν υπήρχαν κίνητρα από το Κράτος για την ενίσχυση των μικρών εργαστηρίων χρυσού και ασημιού. Ο Δήμος Ναυπλιέων και τα μουσεία της πόλης να συνεργαζόντουσαν για μια διαρκή διαμουσειακή έκθεση του Ελληνικού κοσμήματος διαχρονικά. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με την κατάλληλη διαφήμιση και προβολή είναι βέβαιο ότι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες με κρουαζιερόπλοια και άλλοι τουρίστες θα συνδύαζαν το Ναύπλιο με το κόσμημα. Και δίπλα στα μουσειακά εκθέματα, θα έβλεπες να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μικρά καταστήματα και εργαστήρια κοσμήματος. Ήδη η πόλη μας έχει μια παράδοση. Και σήμερα υπάρχουν εργαστήρια, που δημιουργούν εξαιρετικά καλλιτεχνήματα. Και τότε φαντασθείτε τζίρους και οικονομική άνθηση, με κύρια ωφελημένους τους πολλούς. Σκεφθείτε σύντροφοι της δημοκρατικής αριστεράς. Μην επιχειρείτε και εσείς να φανείτε φιλολαϊκοί, με μέτρα που πλήττουν τους πολλούς τεχνίτες χρυσού και ασημιού και τους καταστηματάρχες των ειδών αυτών. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει. Η χώρα θα σταθεί στα πόδια της μόνον αν μέσα από πολλές μικρές και ουσιαστικές δράσεις, ξεφυτρώσει ένα σύνολο πολιτικών, που θα πάει τον τόπο μπροστά χάριν των πολλών. Σταματήστε να αλληθωρίζετε προς το κόμμα, που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου