Γενικά αποφεύγω τις κηδείες.
Δεν βρίσκω νόημα και δεν πιστεύω στη θρησκευτική εκδοχή της μεταθανάτιας ζωής.
Δεν είμαι βέβαιος ότι οι οικείοι παρηγορούνται για την απώλεια του ανθρώπου τους από τον πολύ κόσμο και τις θλιμμένες φάτσες και τα λόγια παρηγοριάς.
Οι επικήδειοι στις περισσότερες των περιπτώσεων εκφωνούνται όχι για τον άνθρωπο που χάθηκε, αλλά γι΄ αυτόν που την εκφωνεί.
Δεν βλέπω σωστές και τις υπερβολές που συνήθως λέγονται σε κάποιες πολιτικές κηδείες.
Η πραγματική απώλεια των σπουδαίων ανθρώπων που φεύγουν από κοντά μας είναι οδυνηρή όταν μπορείς να τη διαπιστώσεις αρκετό καιρό μετά το θάνατό τους.
Η λύπη που νοιώθεις για το χαμό των φίλων και των συντρόφων σου είναι πραγματική, όταν αυτή παραμένει μέσα σου ακόμα και μήνες και χρόνια μετά το χωρισμό.
Τότε μόνον μπορείς να αντιληφθείς το πόσο πράγματι σημαντικός είναι ο άνθρωπος που έφυγε, όταν ακούς ωραία γι αυτόν λόγια, όχι τη μέρα της κηδείας του, αλλά ακόμα και 13 χρόνια μετά.
Δεν έγραψα τίποτα στο ιστολόγιό μου για το φίλο Μάκη, τις μέρες του μεγάλου ταξιδιού του. Δεν πήγα στην κηδεία του. Όμως, πιστεύω ότι είναι τώρα πέντε μήνες μετά, ώρα να κάνω μια αναφορά για το πόσο μας λείπει. Και δεν λείπει μόνο στην άλλη πρόταση. Λείπει, πιστεύω, στο Συνασπισμό, στο μουσικό του συγκρότημα, στο δημοτικό θέατρο.
Ήταν σημαντικός άνθρωπος ο Μάκης, διότι τώρα, διαπιστώνεται ότι η απουσία του είναι αδύνατο να αναπληρωθεί.
Όμως από την άλλη πρόταση μας λείπει ένας ακόμα σύντροφος. Σύντροφος, με όλη τη σημασία της λέξης. Άνθρωπος (τη λέξη την αναφέρω ως επίθετο και όχι ως ουσιαστικό), ακέραιος, με λεπτό χιούμορ, προοδευτικός (όχι ως απλή ταμπέλα λόγω κομματικής ένταξης, άλλα λόγω των ιδεών και των απόψεών του). Δεν υπάρχει σήμερα κάποιος άλλος να τον αναπληρώσει στον ουσιαστικό ρόλο που έπαιζε και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει.
Ούτε στη δική του κηδεία παραβρέθηκα.
Όπως ο Μάκης έτσι και ο Ντίνος, παραμένει χρόνια μετά στη σκέψη μου λόγω του κενού που άφησε.
Δεν θα πάω στην εκκλησία για τη Χριστιανική Ανάσταση.
Η δική μου γιορτή είναι η αναφορά μου στους ανθρώπους που είναι ζωντανοί μέσα μου.
Δεν βρίσκω νόημα και δεν πιστεύω στη θρησκευτική εκδοχή της μεταθανάτιας ζωής.
Δεν είμαι βέβαιος ότι οι οικείοι παρηγορούνται για την απώλεια του ανθρώπου τους από τον πολύ κόσμο και τις θλιμμένες φάτσες και τα λόγια παρηγοριάς.
Οι επικήδειοι στις περισσότερες των περιπτώσεων εκφωνούνται όχι για τον άνθρωπο που χάθηκε, αλλά γι΄ αυτόν που την εκφωνεί.
Δεν βλέπω σωστές και τις υπερβολές που συνήθως λέγονται σε κάποιες πολιτικές κηδείες.
Η πραγματική απώλεια των σπουδαίων ανθρώπων που φεύγουν από κοντά μας είναι οδυνηρή όταν μπορείς να τη διαπιστώσεις αρκετό καιρό μετά το θάνατό τους.
Η λύπη που νοιώθεις για το χαμό των φίλων και των συντρόφων σου είναι πραγματική, όταν αυτή παραμένει μέσα σου ακόμα και μήνες και χρόνια μετά το χωρισμό.
Τότε μόνον μπορείς να αντιληφθείς το πόσο πράγματι σημαντικός είναι ο άνθρωπος που έφυγε, όταν ακούς ωραία γι αυτόν λόγια, όχι τη μέρα της κηδείας του, αλλά ακόμα και 13 χρόνια μετά.
Δεν έγραψα τίποτα στο ιστολόγιό μου για το φίλο Μάκη, τις μέρες του μεγάλου ταξιδιού του. Δεν πήγα στην κηδεία του. Όμως, πιστεύω ότι είναι τώρα πέντε μήνες μετά, ώρα να κάνω μια αναφορά για το πόσο μας λείπει. Και δεν λείπει μόνο στην άλλη πρόταση. Λείπει, πιστεύω, στο Συνασπισμό, στο μουσικό του συγκρότημα, στο δημοτικό θέατρο.
Ήταν σημαντικός άνθρωπος ο Μάκης, διότι τώρα, διαπιστώνεται ότι η απουσία του είναι αδύνατο να αναπληρωθεί.
Όμως από την άλλη πρόταση μας λείπει ένας ακόμα σύντροφος. Σύντροφος, με όλη τη σημασία της λέξης. Άνθρωπος (τη λέξη την αναφέρω ως επίθετο και όχι ως ουσιαστικό), ακέραιος, με λεπτό χιούμορ, προοδευτικός (όχι ως απλή ταμπέλα λόγω κομματικής ένταξης, άλλα λόγω των ιδεών και των απόψεών του). Δεν υπάρχει σήμερα κάποιος άλλος να τον αναπληρώσει στον ουσιαστικό ρόλο που έπαιζε και δεν νομίζω ότι θα υπάρξει.
Ούτε στη δική του κηδεία παραβρέθηκα.
Όπως ο Μάκης έτσι και ο Ντίνος, παραμένει χρόνια μετά στη σκέψη μου λόγω του κενού που άφησε.
Δεν θα πάω στην εκκλησία για τη Χριστιανική Ανάσταση.
Η δική μου γιορτή είναι η αναφορά μου στους ανθρώπους που είναι ζωντανοί μέσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου