Χρεοκοπήσαμε οικονομικά.
Χρεοκοπήσαμε πολιτικά
Χρεοκοπήσαμε σαν κοινωνία
Το βασικότερο όμως είναι ότι χρεοκόπησαν τα μυαλά μας.
Θάθελα να φαντασθώ τον Μαρξ ή το Χριστό ή τον Αριστοτέλη να μας παρατηρεί από κει πάνω. Πώς θα σκεφτόταν για τους νεοέλληνες αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς;
Έχουμε τελικά χάσει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ακόμα και τα ολοφάνερα. Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ούτε καν τα στραβά που βγάζουν μάτι. Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε άκριτα ακόμα και τα αίσχη του παρελθόντος.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα θέμα που είναι επίκαιρο στις μέρες μας.
Τους συμβασιούχους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πριν από τέσσερα χρόνια επρόκειτο ένα νομικό πρόσωπο του Δήμου Ναυπλίου να προσλάβει με σύμβαση ορισμένου χρόνου ένα άτομο. Υπέβαλαν αίτηση δύο κοπελιές. Η μία κόρη γιατρού στο Ναύπλιο, είχε ένα φάκελο ογκώδη με πτυχία, διπλώματα, ακόμα και ειδικότητα πάνω στην τοπική Αυτοδιοίκηση. Η άλλη (μια συμπαθέστατη κατά τα άλλα κοπέλα) διέθετε το απολυτήριο του Λυκείου. Ποια λέτε να προσέλαβαν; Και πόσοι μειοψήφησαν;
Λίγο πολύ αυτή είναι η ιστορία των οκταμηνιτών συμβασιούχων πανελλαδικά. Προσλήψεις χωρίς κριτήρια. Ρουσφετάκια των Δημάρχου και των κυρίαρχων αυτοδιοικητικών μηχανισμών. Εργαζόμενοι σε ομηρία, διότι μόνον εάν ήσαν καλά παιδιά η σύμβασή τους θα ανανεωνόταν και για το επόμενο οκτάμηνο. Δημιουργία εκλογικής πελατείας κλπ.
Το χειρότερο όμως ήταν η εκμετάλλευση από τις δημοτικές αρχές της τεράστιας ανάγκης των φτωχών ανθρώπων για να βρουν δουλειά.
Ακόμα και στην αποκομιδή των σκουπιδιών να ήθελες να δουλέψεις έπρεπε να γίνεις ο πειθήνιος οπαδός του Νικήτα, του Βασίλη, του Τάκη.
Άραγε δεν μπορούμε σήμερα να συμφωνήσουμε όλοι, ότι το σύστημα αυτό ήταν αίσχος; Δεν μπορούμε όλοι να καταδικάσουμε πολιτικά τον Νικήτα Κακλαμάνη, που υποστηρίζει σήμερα τους συμβασιούχους, ενώ ο ίδιος δημιούργησε την ντροπή των ομήρων εργαζομένων; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να θέλει το σύστημα αυτό της ομηρίας και της εκμετάλλευσης της ανάγκης να συνεχισθεί και στο μέλλον; Και είναι δυνατόν σοβαρά να υποστηρίζει κάποιος ότι έχει ευθύνη ο Καμίνης ή ο Μπουτάρης για το αίσχος που δημιούργησαν οι προηγούμενοι πρασινογάλαζοι δήμαρχοι;
Και αφού καταδικάσουμε τους έξυπνους δημάρχους που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και αφού συμφωνήσουμε όλοι ότι το σύστημα αυτό είναι απαράδεκτο να συνεχίζεται, μετά ας δούμε τι μπορεί να γίνει. Και εκεί ας διαφωνήσουμε. Ομως στα βασικά πρέπει όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να είναι σύμφωνοι. Διότι αλλιώς δεν μπορεί να είναι προοδευτικοί
Εγώ βέβαια από εκεί και πέρα προβληματίζομαι για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε στους συμβασιούχους, που χάνουν τη δουλειά τους.
Από τη μία δεν μπορώ να πω ότι δεν έχει δίκιο ο Ραγκούσης, όταν λέει ότι οι διαγωνισμοί από εδώ και μπρος πρέπει να γίνουν μέσω ΑΣΕΠ και να μπουν στην ίδια μοίρα ο συμβασιούχος με τον άνεργο. Και αν ο άνεργος έχει περισσότερα μόρια (μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερα παιδιά κλπ) να πάρει αυτός τη θέση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτός που είναι μακρόχρονα άνεργος είναι αυτός που δεν έχει φωνή, δεν καταλαμβάνει δημαρχεία για να ακουστεί και είναι αυτός που δεν είχε την πρόσβαση στο Νικήτα για να πιάσει τη θέση. Πώς το βλέπετε; Άδικο είναι να αποκτήσει ο άνεργος πρόσβαση και αυτός στο σύστημα;
Από την άλλη όμως πλευρά δεν μπορώ να πω ότι και αυτός που έχει εργασθεί στην αποκομιδή των απορριμμάτων ως συμβασιούχος δεν έχει και αυτός τα δίκια του. Μου φαίνεται τελείως άδικο να στείλουμε στο σπίτι του έναν άνθρωπο, που επί χρόνια έκανε μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Που μέσα στα βράδια, μάζευε τα σκουπίδια του κάθε βολεμένου Αθηναίου. Είναι ανατριχιαστικό να στείλεις στην ανεργία έναν σκουπιδιάρη μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια δουλειάς, απλώς διότι παλιότερα λόγω μεγάλης ανάγκης παρακάλεσε την Ντόρα ή το Νικήτα να τον προσλάβουν.
Και οι δύο απόψεις έχουν τα δίκια τους.
Επειδή όμως ο ρόλος μου δεν είναι αυτός του Σολομώντα, προσπάθησα να σκεφτώ για να προτείνω κάτι, που ίσως θα ήταν η καλύτερη (όχι άριστη) δυνατή λύση.
Προτείνω στους επόμενους διαγωνισμούς να πριμοδοτηθούν με επιπλέον μόρια, για να έχουν ένα κάποιο προβάδισμα όσοι αποδεδειγμένα (όχι μαϊμού) εργάζονταν σε βαρέα και ανθυγιεινά. Όλοι οι υπόλοιποι συμβασιούχοι, γραμματείς και φαρισαίοι ας μπουν στο ίδιο καλάθι με κάθε άλλον άνεργο συμπολίτη μας. Και επαναλαμβάνω. Ας πάρει τέλος το ρουσφετολογικό αίσχος των συμβασιούχων.
Χρεοκοπήσαμε πολιτικά
Χρεοκοπήσαμε σαν κοινωνία
Το βασικότερο όμως είναι ότι χρεοκόπησαν τα μυαλά μας.
Θάθελα να φαντασθώ τον Μαρξ ή το Χριστό ή τον Αριστοτέλη να μας παρατηρεί από κει πάνω. Πώς θα σκεφτόταν για τους νεοέλληνες αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς;
Έχουμε τελικά χάσει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ακόμα και τα ολοφάνερα. Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ούτε καν τα στραβά που βγάζουν μάτι. Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε άκριτα ακόμα και τα αίσχη του παρελθόντος.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα θέμα που είναι επίκαιρο στις μέρες μας.
Τους συμβασιούχους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πριν από τέσσερα χρόνια επρόκειτο ένα νομικό πρόσωπο του Δήμου Ναυπλίου να προσλάβει με σύμβαση ορισμένου χρόνου ένα άτομο. Υπέβαλαν αίτηση δύο κοπελιές. Η μία κόρη γιατρού στο Ναύπλιο, είχε ένα φάκελο ογκώδη με πτυχία, διπλώματα, ακόμα και ειδικότητα πάνω στην τοπική Αυτοδιοίκηση. Η άλλη (μια συμπαθέστατη κατά τα άλλα κοπέλα) διέθετε το απολυτήριο του Λυκείου. Ποια λέτε να προσέλαβαν; Και πόσοι μειοψήφησαν;
Λίγο πολύ αυτή είναι η ιστορία των οκταμηνιτών συμβασιούχων πανελλαδικά. Προσλήψεις χωρίς κριτήρια. Ρουσφετάκια των Δημάρχου και των κυρίαρχων αυτοδιοικητικών μηχανισμών. Εργαζόμενοι σε ομηρία, διότι μόνον εάν ήσαν καλά παιδιά η σύμβασή τους θα ανανεωνόταν και για το επόμενο οκτάμηνο. Δημιουργία εκλογικής πελατείας κλπ.
Το χειρότερο όμως ήταν η εκμετάλλευση από τις δημοτικές αρχές της τεράστιας ανάγκης των φτωχών ανθρώπων για να βρουν δουλειά.
Ακόμα και στην αποκομιδή των σκουπιδιών να ήθελες να δουλέψεις έπρεπε να γίνεις ο πειθήνιος οπαδός του Νικήτα, του Βασίλη, του Τάκη.
Άραγε δεν μπορούμε σήμερα να συμφωνήσουμε όλοι, ότι το σύστημα αυτό ήταν αίσχος; Δεν μπορούμε όλοι να καταδικάσουμε πολιτικά τον Νικήτα Κακλαμάνη, που υποστηρίζει σήμερα τους συμβασιούχους, ενώ ο ίδιος δημιούργησε την ντροπή των ομήρων εργαζομένων; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να θέλει το σύστημα αυτό της ομηρίας και της εκμετάλλευσης της ανάγκης να συνεχισθεί και στο μέλλον; Και είναι δυνατόν σοβαρά να υποστηρίζει κάποιος ότι έχει ευθύνη ο Καμίνης ή ο Μπουτάρης για το αίσχος που δημιούργησαν οι προηγούμενοι πρασινογάλαζοι δήμαρχοι;
Και αφού καταδικάσουμε τους έξυπνους δημάρχους που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και αφού συμφωνήσουμε όλοι ότι το σύστημα αυτό είναι απαράδεκτο να συνεχίζεται, μετά ας δούμε τι μπορεί να γίνει. Και εκεί ας διαφωνήσουμε. Ομως στα βασικά πρέπει όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να είναι σύμφωνοι. Διότι αλλιώς δεν μπορεί να είναι προοδευτικοί
Εγώ βέβαια από εκεί και πέρα προβληματίζομαι για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε στους συμβασιούχους, που χάνουν τη δουλειά τους.
Από τη μία δεν μπορώ να πω ότι δεν έχει δίκιο ο Ραγκούσης, όταν λέει ότι οι διαγωνισμοί από εδώ και μπρος πρέπει να γίνουν μέσω ΑΣΕΠ και να μπουν στην ίδια μοίρα ο συμβασιούχος με τον άνεργο. Και αν ο άνεργος έχει περισσότερα μόρια (μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερα παιδιά κλπ) να πάρει αυτός τη θέση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτός που είναι μακρόχρονα άνεργος είναι αυτός που δεν έχει φωνή, δεν καταλαμβάνει δημαρχεία για να ακουστεί και είναι αυτός που δεν είχε την πρόσβαση στο Νικήτα για να πιάσει τη θέση. Πώς το βλέπετε; Άδικο είναι να αποκτήσει ο άνεργος πρόσβαση και αυτός στο σύστημα;
Από την άλλη όμως πλευρά δεν μπορώ να πω ότι και αυτός που έχει εργασθεί στην αποκομιδή των απορριμμάτων ως συμβασιούχος δεν έχει και αυτός τα δίκια του. Μου φαίνεται τελείως άδικο να στείλουμε στο σπίτι του έναν άνθρωπο, που επί χρόνια έκανε μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Που μέσα στα βράδια, μάζευε τα σκουπίδια του κάθε βολεμένου Αθηναίου. Είναι ανατριχιαστικό να στείλεις στην ανεργία έναν σκουπιδιάρη μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια δουλειάς, απλώς διότι παλιότερα λόγω μεγάλης ανάγκης παρακάλεσε την Ντόρα ή το Νικήτα να τον προσλάβουν.
Και οι δύο απόψεις έχουν τα δίκια τους.
Επειδή όμως ο ρόλος μου δεν είναι αυτός του Σολομώντα, προσπάθησα να σκεφτώ για να προτείνω κάτι, που ίσως θα ήταν η καλύτερη (όχι άριστη) δυνατή λύση.
Προτείνω στους επόμενους διαγωνισμούς να πριμοδοτηθούν με επιπλέον μόρια, για να έχουν ένα κάποιο προβάδισμα όσοι αποδεδειγμένα (όχι μαϊμού) εργάζονταν σε βαρέα και ανθυγιεινά. Όλοι οι υπόλοιποι συμβασιούχοι, γραμματείς και φαρισαίοι ας μπουν στο ίδιο καλάθι με κάθε άλλον άνεργο συμπολίτη μας. Και επαναλαμβάνω. Ας πάρει τέλος το ρουσφετολογικό αίσχος των συμβασιούχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου