Η τρύπα του δεσπότη

Πριν μερικές μέρες σας μίλησα για το Δήμαρχο που πότιζε τα πευκάκια στην Αρβανιτιά.
Τα Χριστούγεννα σας μίλησα και για το σπουδαίο δεσπότη της Αργολίδας τον Αγαθόνικο την καιρό της κατοχής.
Σήμερα θα σας πάω ακόμα πιο πίσω.
Ηταν Μεγάλη Εβδομάδα το έτος 1895. Και τότε όπως και τον καιρό της κατοχής υπήρχε στην Αργολίδα ένας σπουδαίος Ιεράρχης. Ο Νίκανδρος.
Καθημερινά πρωί-πρωί τράβαγε το δρόμο στο Γύρο της Αρβανιτιάς, επέβλεπε τις εργασίες που γινόντουσαν με χρήματα της εκκλησίας για να ανοίξει ο Γύρος και να ενωθεί η Αρβανιτιά με το Φάρο. Η δυσκολία ήταν σ΄ενα μέρος που ονομαζόταν Κατσικόραχη. Μόνο τα κατσίκια μπορούσαν να περάσουν από εκεί λόγω της γκρεμίλας.
Οι εργασίες γινόντουσαν για να δημιουργηθεί μία τρύπα και να ενωθούν τα δυό μονοπάτια. Πολλές φορές ο Ιεράρχης έπαιρνε και αυτός την αξίνα για να βοηθήσει στο έργο.
Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά αν ήταν την ημέρα της Κασσιανής ή του Μυστικού Δείπνου ή της Σταύρωσης, που η τρύπα ανοίχτηκε και πρώτος πέρασε ο Νίκανδρος.
Από τότε εκατοντάδες χιλιάδες Μπαϊπασικοί και μη έχουν περάσει από την τρύπα.
Οι παλιότεροι την ονόμαζαν "η τρύπα του Δεσπότη". Ηταν η τρύπα του Νίκανδρου.
Μερικοί θυμούνται ακόμα την ονομασία.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια να ξαναφέρουμε την ονομασία πάλι στο προσκήνιο.
Ας βάλουμε μια ταμπέλα στην τρύπα.
Ετσι γιατί για κάποιους το παρελθόν τους και η ιστορία του τόπου τους αποτελεί και ένα μέρος του "είναι" τους