Μπουρδέλο (σ)το Ναύπλιο, μουσικά και άλλα τινα όργανα, και αέριο

Μετά τις καυστικές αναρτήσεις των αιρετικών μου για την ΔΕΥΑΝ και για τα άλλα (παρεμπιπτόντως την κέρδισε την πρώτη δικαστική διαμάχη η κ. Μαντά από τους άχρηστους του ΔΣ της ΔΕΥΑΝ) σκέφτηκα να γράψω ένα χιουμοριστικό για το τελείως  γελοίο των επιχειρημάτων της απαγόρευσης λειτουργίας πορνείου στο Ναύπλιο. Δεν έχουμε ανάγκη  μπουρδέλου μας είπαν. Όχι διότι είμεθα ούτως ή άλλως ένα τεράστιο στο σύνολό μας, αλλά διότι οι κάτοικοι της πόλης, οι εποχιακοί εργαζόμενοι και οι επισκέπτες είμεθα χορτάτοι και δεν έχουμε χρείαν τοιαύτης επιχειρήσεως. Και οι στρατιώτες και οι ναυτικοί, που τους θεωρούν a priori πειναλέους,  είναι ολίγοι. Και δεν έχουμε, λέει, βιομηχανικούς εργάτες στο Ναύπλιο, διότι οι βιοτεχνικοί που έχουμε, ξέρετε, δεν......, ενώ αντιθέτως οι βιομηχανικοί εργάτες.....; Νταβραντισμένοι αυτοί, όχι σαν τους βιοτεχνικούς ξενέρωτους. Και τέλος πάντων εφόσον υπάρχουν και ολίγοι που ζουν εδώ και έχουν ανάγκας, αυτοί ας πάνε στο Αργος να ξεχαρμανιάσουν. Ετσι είπαν. Απίστευτο αλλά αληθινό. Και είπαν και το άλλο το όμορφο. Ότι οι εμπορικές δραστηριότητες της πόλης μας έχουν να κάνουν με "τον παραδοσιακό, πολιτιστικό και ιστορικό χαρακτήρα της" και κατά συνέπεια οι έμποροι αυτοί..... Δεν και αυτοί..... Ενώ οι άλλοι έμποροι που πουλάνε σαλάμια και ρέγγας......  Μνημείο η όλη εισήγηση για την απαγόρευση ίδρυσης μπουρδέλου. Διαβάστε την εδώ Το μικρό, άσπιλο και αμόλυντο Ανάπλι που πρέπει να παραμείνει ως έχει αγνό, ενώ το Αργος έχει άλλα χαρακτηριστικά και έχει ανάγκη πορνείων και τελικά μπορεί σε αυτό τον τομέα να παίξει επιβοηθητικό ρόλο και για τη μειοψηφία των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης μας που ........ . Και δεν σκέφτηκαν ότι  ο επιχειρηματίας δύναται να καταφύγει στο Τοπικό συμβούλιο Αρείας και Μερζέ ή Σπαντζίκου ή Κοφινίου. Οπότε; Και βεβαίως σε όλη την περιοχή υφίστανται τα ξενυχτάδικα και στριπτηζάδικα, ενώ οι μικρές αγγελίες διαφημίζουσες καλλίπυγους νεαράς Ελληνικής και όχι μόνον ιθαγενείας δίδουν και παίρνουν.  Οποία υποκρισία. Σημείωση:Καλλίπυγος από το κάλλος και την πυγή που σημαίνει οπίσθια

Αυτά θα σχολίαζα. Και σκεφτόμουν να γράψω και για τα όργανα μουσικής της φιλαρμονικής του Δήμου Μηδέας. Ήθελα να αφήσω στην άκρη τα γραφειοκρατικά, αλλά άκρως πολιτικά θέματα που αφορούν τη ΔΕΥΑΝ και τα άλλα και να μιλήσω για έρωτες και μουσικές.
Όμως θέλω να αγιάσω και δεν με αφήνουν.
Ενώ τα σκεφτόμουν αυτά, πίπτουν οι οφθαλμοί μου σε μία ερώτηση του Γιάννη, του τοπικού βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, για το φυσικό αέριο. Διαμαρτύρεται ο Γιάννης διότι δεν έχει καταφθάσει το αέριο στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά της Αργολίδας. Και ψέγει τον κύριο Σύριζα για την αδράνεια.
Όπα..... Νάσου και αυτός. Μετά τον άλλο Γιάννη του ΠΑΣΟΚ, που ήταν ο πρωταγωνιστής του χατιριού για την αλλαγή της όδευσης του αγωγού του φυσικού αερίου, πετάχτηκε και ο Γιάννης της Νέας Δημοκρατίας να διαμαρτυρηθεί. (Ο τρίτος Γιάννης, του Σύριζα αυτός, γενικώς σιωπά για το θέμα).  Βρε Γιάννηδες. Τα κάνατε σαλάτα ή σιωπήσατε όταν είσασταν στην εξουσία σε σχέση με τον αγωγό του φυσικού αερίου, που του αλλάξατε όδευση και τον πήγατε στα βουνά για να εξυπηρετηθούν μερικές δεκάδες πελατών-ψηφοφόρων. Κάποιοι ελάχιστοι απονενοημένοι φώναξαν τότε. Όμως εσείς τον χαβά σας. Να γίνει το μικρορουσφέτι. Και με αποκλειστική δικιά σας ευθύνη καταστήσατε πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο,  να αποκτήσουμε και εμείς εδώ αυτή την φθηνή πηγή ενέργειας. Και τώρα βρε Γιάννη της Νέας Δημοκρατίας τα βάζεις με τον κύριο Σύριζα για τα χάλια που εσείς δημιουργήσατε;
Τι να πεις κανείς;Πασοκονεοδημοκρατία. Την διέλυσαν την χώρα και τώρα πετάγονται οι κοκοβιοί να μας πούνε τι;
Τα είπα, ξεθύμανα και αφήνω λοιπόν  τους   Γιάννηδες στην εμφατικότητα των κινήσεών τους υπέρ των δικαίων αιτημάτων της περιοχής μας και πηγαίνω στα μουσικά όργανα του Δήμου Μηδέας, όπως αρχικώς είχα προγραμματίσει.
Μουσικά όργανα της Μηδέας. 
Πού βρίσκονται;
Ακούστε την ιστορία: Ανέβασα  πριν δυο τρεις μέρες στο facebook ένα απόσπασμα από την τοπική εφημερίδα "το Σύνταγμα" του 1958, που μιλούσε για την φιλαρμονική της Τίρυνθας, που έπαιζε τότε μουσική στους κροίσους που είχαν έλθει με το πλοίο "Αίγινα", αλλά το Πι ήταν σε απόλυτο σκότος και δεν μπορούσαν οι μουσικοί να διαβάσουν τις νότες, οπότε έπαιξαν το ίδιο κομμάτι που ήξεραν από στήθους τρεις φορές. Ήταν μια ωραία ιστορία από το παρελθόν. Αναρωτήθηκα δημοσίως εάν η "φιλαρμονική της Τίρυνθας", ήταν η μπάντα των φυλακών. Μου απάντησε ένας νυν δημοτικός σύμβουλος Ναυπλίου, που ήταν και αιρετός στον Καποδιστριακό Δήμο Μηδέας. Πράγματι οι φυλακές της Τίρυνθας διέθεταν φιλαρμονική και τα μουσικά όργανα  δόθηκαν στον Δήμο Μηδέας, όταν την δεκαετία του 90 δημιουργήθηκε και εκεί μία μπάντα. Και τα όργανα αυτά, λέει ο δημοτικός σύμβουλος, βρίσκονται σήμερα σε σπίτια της περιοχής. Δεν βρίσκονται στην κατοχή του ΔΟΠΠΑΤ και της Φιλαρμονικής Ναυπλίου. ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ.
Δεν ξέρω. Τόση απάθεια; Πάνε τα όργανα; Και μαζί χάθηκαν και τα όργανα των εμπόρων μας που είναι σε αχρησία, διότι η εμπορική δραστηριότητα έχει να κάνει με τον πολιτιστικό χαρακτήρα της πόλης;  Και δεν έπαιξαν και τα όργανα όταν  κέρδισε τις εκλογές ο κύριος σύριζας. Πρόβλημα με όλα τα όργανα.
Βγήκαμε στους δρόμους. Διαμαρτυρηθήκαμε, αγανακτήσαμε , φωνάξαμε, μιλήσαμε για χούντες και δοσίλογους, αλλά όλα αυτά τα μικρά που αφορούν τα όργανα μουσικά και μη δεν μας αγγίζουν καθόλου.

Και δεν είναι μόνον το Μέρμπακα, όπου έγιναν φτερά κινητά είδη που θα μπορούσαν, υποθέτω, να είναι χρειαζούμενα σήμερα. Εμείς εδώ στο σπουδαίο Ναύπλιο είμαστε ακόμα χειρότεροι.
Θα σας πω μια ιστορία για το Ναύπλιο αυτή την φορά:
Ήμουν μέλος του ΔΣ του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού. Μια μέρα μας ειδοποιούν ότι χάλασε η κεντρική κονσόλα του Σταθμού και ότι πρέπει να αγοράσουμε καινούργια. Ήταν τότε που ο Σταθμός πήγαινε βουρ για κλείσιμο. Δεν είχε το παραμικρό έσοδο, ούτε μισό ευρώ, από διαφημίσεις. Στην πλήρη ανυποληψία. Ρωτάω κάτι δικούς μου γνώστες του ήχου και των μηχανημάτων και μου λένε ότι είναι πολύ πιθανό η βλάβη να επισκευάζεται με ασήμαντο κόστος. Έθεσα λοιπόν το ζήτημα για το εάν γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η βλάβη και ποίο το κόστος επισκευής. Δεν γνώριζαν. Ήθελαν να αγοράσουν καινούργια κονσόλα. Την είχαν ήδη βρει και παραγγείλει όταν έγινε το Διοικητικό Συμβούλιο. Και το αποφάσισαν. Κάποια χιλιάρικα εδόθησαν. Τους προειδοποίησα λοιπόν, ότι εγώ σε κάθε συνεδρίαση του ΔΣ θα κοιτάω να δω αν  η παλιά κονσόλα ήταν εκεί ή έκανε φτερά. Πράγματι πριν ξεκινήσει η κάθε συνεδρίαση ο τότε πρόεδρος άνοιγε το ντουλάπι και μου έδειχνε την παλιά κονσόλα. Κάποια στιγμή, όταν εγώ πλέον δεν ήμουν μέλος του Συμβουλίου αποφάσισαν και τον έκλεισαν τον Σταθμό. Τώρα τι έγινε η "χαλασμένη" κονσόλα, τι έγινε και η καινουργής τοιαύτη; Θα σας γελάσω. Υποθέτω ότι θα έχουν γίνει κάποια  γραφειοκρατικά για την τύχη τους; Το να  έχει πωληθεί η παλαιά κονσόλα και σε κάποια καλή τιμή χλωμό το βλέπω.  Και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός διέθετε και πολλές χιλιάδες δίσκους βινυλίου μεγάλης αξίας. Κάποτε είχε γίνει και καταγραφή τους. Τώρα το σε ποιους παραδόθηκαν ή πωλήθηκαν δεν γνωρίζω. Ουδείς πολίτης γιγνώσκει. Ποτέ δεν έγινε, απ΄όσο γνωρίζω, ένας δημόσιος απολογισμός που να δημοσιεύτηκε προς ενημέρωση των δημοτών που είχαν πληρώσει για την αγορά των κινητών ειδών του Ραδιοφωνικού Σταθμού.
Θα σας θυμίσω και το άλλο. Ένας παλαιός Αναπλιώτης, ο Νίκος Καραγιάννης, ο "μοναδικός", όπως ήθελε να τον ονομάζουν, που εργαζόταν ως θυρωρός στο Εθνικό Θέατρο, δώρισε στο Δήμο μας μια εξαιρετική συλλογή από παλαιές αφίσες και προγράμματα του Εθνικού Θεάτρου. Μια μοναδική συλλογή. Εδώ και πολλά χρόνια η συλλογή αυτή δεν έχει εμφανισθεί δημόσια. Που είναι; Σε ποια ντουλάπια; Σε ποια κατάσταση; Υφίσταται ακόμα; Το έχω θέση το θέμα και παλαιότερα και απάντηση δεν έλαβα.
Να σας θυμίσω και άλλα; Που βρίσκονται τα CD για την Πρόνοια; Σε ποια κατάσταση είναι τα μηχανήματα για την ψηφιακή ξενάγηση; Που βρίσκεται ο πίνακας που δώρισε ο Πρωθυπουργός Νέας Ζηλανδίας στο λαό του Ναυπλίου για τη βοήθεια που έδωσαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας στους Νεοζηλανδούς στρατιώτες στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο; Που είναι και σε ποια κατάσταση  ευρίσκεται το Άρμα Θέσπιδος που είχε δωρηθεί στο Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου;
Θα σας πως και δυο προσωπικά μου για να δέσει το γλυκό, να το καταβροχθίσουμε όλοι μαζί  και να μας ανέβει το σάκχαρο στα ύψη.
Πριν από αρκετά χρόνια απεβίωσε ο πατέρας μας που είχε διατελέσει για δύο τετραετίες Δήμαρχος Ναυπλιέων. Αποφασίσαμε τότε και αντί στεφανιών να  δώσουμε για κάποιο καλό σκοπό ένα συμβολικό ποσό στη μνήμη του. Επιλέξαμε να το δώσουμε στο Δήμο, όπως πιστεύω θα ήθελε κι αυτός. Για να μην οδηγηθεί το ποσό αυτό στο γνωστό τοις πάσι βαρέλι δίχως πάτο, είχαμε τη σκέψη να κάνουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Έτσι με έξοδά μας και προς τιμή του παλαιού Δημάρχου πληρώσαμε για να εκδοθεί το πρόγραμμα μιας θεατρικής παράστασης του Δημοτικού Θεάτρου.  Και ήλθε η μέρα της πρεμιέρας. Ήμουν βεβαίως παρών. Κοιτάζω δίπλα μου κατά την είσοδο και διαπιστώνω ότι μόνον εγώ έχω κόψει εισιτήριο. Όλοι οι άλλοι σχετικοί και άσχετοι, επίσημοι και ανεπίσημοι, έμπαιναν με προσκλήσεις. Βέβαια και πρόσκληση να μου έδιναν, εγώ εισιτήριο θα έκοβα. Αλλά η γαϊδουριά περίσσευε. Και με προσκλήσεις συνεχίζουν να μπαίνουν οι περισσότεροι στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ Ναυπλίου και τα ολίγα κορόιδα συνεχίζουν να πληρώνουν. Θαυμάσια. Και μετά σου λέει ότι ουδείς πλέον σκέφτεται να δωρίσει το παραμικρό στο Δήμο μας.
Και η δεύτερη προσωπική ιστορία. Η γιαγιά μου είχε έναν αδελφό που πέθανε όταν ήταν παιδί. Πλούσιος ο προσπάππος παρήγγειλε σε έναν γνωστό ζωγράφο της εποχής έναν μεγάλο σε διαστάσεις πίνακα για να θυμάται το χαμένο παιδί του. Ο πίνακας αυτός κάποια εποχή πριν μερικές δεκαετίες δόθηκε με χρησιδάνειο (για χρήση και μόνον) στην φιλότεχνη Μαρία Γκούμα, που διέθετε χώρο για να τον βάλει. Από εκεί κάποια στιγμή οδηγήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη. Και μετά..... Μετά; 
Αυτά τα λίγα τα ωραία.
Και σας ζητώ συγγνώμη, διότι για πρώτη φορά στο ιστολόγιο αυτό μίλησα και για κάποια δικά μου.

.