Η χώρα χρωστάει και οι ευνοηθέντες πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη

Πιτσιρικάς ξύπναγε στις έξη το πρωί για να βοηθήσει τον πατέρα του στην πρωινή εργασία. Αργότερα κατάφερε με κόπο πολύ και έγινε ένας μικρός επιχειρηματίας. Σήμερα έχει δημιουργήσει μια πάρα πολύ όμορφη μικρή τουριστική μονάδα. Μονάχα που χρωστάει στις τράπεζες το δάνειο που πήρε για να δημιουργήσει τη μονάδα του. Τα έχει βάλει κάτω τα νούμερα και έχει δει ότι ακόμα και με το χειρότερο σενάριο, θα μπορεί να ξεπληρώνει τις δόσεις και να του μένει και ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Δεν σκέφτηκε όμως τον κ. Καζάκη, τον κ. Λαφαζάνη και τους άλλους που θέλουν να μας γυρίσουν στη δραχμή. Τότε, τα επιτόκια θα εκτοξευθούν, οι δόσεις του κυμαινόμενου δανείου του θα πάνε στα ύψη. Η βενζίνη στα ΙΧ θα δίδεται με δελτίο και η τιμή της, όταν κάποιος μπορεί να την προμηθευτεί, θα είναι σε ασύλληπτα επίπεδα, λόγω των νέων ισοτιμιών. Η καταστροφή της μικρομεσαίας αστικής τάξης μαζί με όλα τα προηγούμενα θα κάνει απαγορευτική την κάθοδο των Αθηναίων για διήμερα και τριήμερα στο Ναύπλιο. Θα δίδεται μάχη για να πληρώνουν οι ξένοι τουρίστες του καλοκαιριού σε ευρώ και σε δολάρια. Οι δόσεις δεν θα βγαίνουν και ο εργαζόμενος πιτσιρικάς που μετά από σαράντα χρόνια δουλειά είχε καταφέρει να γίνει ένας μικρός επιχειρηματίας θα καταστραφεί.

Κατέβηκε στην Ελλάδα το 90. Έχει δημιουργήσει όλη τη ζωή του στο Ναύπλιο και πλέον δεν τον συνδέει σχεδόν τίποτα με την Αλβανία. Έχει πλέον αποκτήσει την Ελληνική υπηκοότητα και ο γιος του είναι οπαδός του Ολυμπιακού. Είκοσι χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς και αυτός και η σύζυγός του. Τα πρώτα χρόνια έκανε απίστευτες δουλειές που δεν πλησίαζαν οι Έλληνες. Με αιματηρές οικονομίες έχει φτιάξει ένα κομπόδεμα με καταθέσεις στην τράπεζα. Τυχαία κάποια μέρα είδα το υπόλοιπό του (είμαι ευτυχής που με θεωρεί φίλο του) και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. «Μπράβο στο Θανάση», είπα χαμηλόφωνα. Τώρα, έχει νέες φιλοδοξίες. Να ανοίξει μια δικιά του επιχείρηση. Μάλλον θα τα καταφέρει, γιατί είναι δουλευταράς και επίμονος. Ελπίζει…. Όμως δεν έχει συνυπολογίσει ένα ενδεχόμενο. Την πτώχευση της χώρας και την επιστροφή στη δραχμή, όπως θέλουν κάποια καλόπαιδα, που έχουν το θράσος και εκστομίζουν τσιτάτα, σε όποιον επιθυμεί να σωθεί η Ελλάδα και να πληρώσουν για τη σωτηρία οι έχοντες. Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος αυτός θα δει το προϊόν του εικοσαετούς μόχθου του να κάνει φτερά.

Προέρχεται από μια εξαιρετικά φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του με ένα καροτσάκι, προσπαθούσαν να ζήσουν πουλώντας στραγάλια έξω από το σχολείο στο Ναύπλιο. Ο γιος τα κατάφερε και μάλιστα εξαιρετικά. Με πολύ κόπο, επιμονή και ιδρώτα, έγινε αρχικά συνέταιρος σε μια επιχείρηση που σήμερα είναι η ηγέτιδα στον τομέα της. Σήμερα είναι πολύ πλούσιος. Με σπίτι στα βόρεια προάστια, καλά αυτοκίνητα, διακοπές στα καλύτερα νησιά. Όμως τα΄Ανάπλι δεν το έχει ξεχάσει και έρχεται και μένει σε ένα μικρό δυαράκι που έχει αγοράσει, κάνοντας παρέα με τους παλιούς του γνωστούς. Τα όνειρά του έχουν γίνει πραγματικότητα. Ζει και τη μεγάλη ζωή, χωρίς στιγμή να έχει ξεχάσει και χωρίς να σνομπάρει το παρελθόν του. Και όμως σήμερα κινδυνεύει να καταστραφεί. Η επιχείρησή του αφορά είδη που δεν είναι πρώτης ανάγκης (χωρίς να είναι και πολυτελείας), που όμως αυτά που πουλάει είναι εισαγόμενα. Η επιχείρησή του είναι βέβαιο ότι δεν έχει κανένα μέλλον σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας και επανόδου στη δραχμή. Ταυτόχρονα δεκάδες εργαζόμενοι στην επιχείρησή του και πολλοί άλλοι έμμεσα εξαρτώμενοι από αυτόν θα δυστυχήσουν, μένοντας άνεργοι.

Ο καπιταλισμός τον ισοπέδωσε. Χρωστάει σήμερα παντού. Και όμως επιβιώνει. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνει σε ένα μικρό τουριστικό νησί και εργάζεται. Τα μεροκάματα παραμένουν σχετικά καλά. Δεν το έχει βάλει κάτω και ελπίζει να ορθοποδήσει. Δεν υπάρχει όμως καμία τέτοια περίπτωση, όταν θα πληρώνεται σε δραχμές, κυριολεκτικά κουρελόχαρτα, που θα χάνουν την αξία τους από τη μία μέρα στην άλλη.

Εργάζεται σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Μισθός συν μπόνους, του έδιναν τα προηγούμενα χρόνια ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Σήμερα τα πράγματα είναι δύσκολα. Συνάδελφοί του απολύθηκαν, ενώ οι έξτρα αμοιβές είναι προς το παρόν παρελθόν. Όμως παλεύει. Γνωρίζει πολύ καλά , ότι εάν πτωχεύσουμε δεν θα έχει κανένα απολύτως μέλλον. Θα είναι αδύνατον για τη χώρα της δραχμής να κάνει εισαγωγές αυτοκινήτων. Άλλα προϊόντα πολύ πιο βασικά για την επιβίωση των ανθρώπων θα έχουν προτεραιότητα.

Είναι άνεργος οικοδόμος. Βρίσκεται στην ανεργία πολλούς μήνες. Είναι απελπισμένος και αγανακτισμένος. Δεν βλέπει προοπτική. Έχει κάνει κάποια ελάχιστα μεροκάματα τον τελευταίο χρόνο. Αποδέχεται και ακούει ευχάριστα τα περί επιστροφής στη δραχμή. Τη στάση του αυτή τη θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένη. Δεν έχει να χάσει και τίποτα σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Όμως αν προσπαθήσουμε να δούμε με ένα πιο ψύχραιμο μάτι την κατάσταση θα διαπιστώσουμε, ότι η πτώχευση της χώρας και η επιστροφή στη δραχμή θα του στερήσει για πάντα (δεν είναι και μικρός στην ηλικία) τη δυνατότητα να βρει εργασία. Η κτηματαγορά και οι κατασκευές θα καταρρεύσουν. Τα δημόσια έργα θα σταματήσουν. Αντίθετα, μια άλλη πολιτική που πρέπει να εφαρμοσθεί στην Ελλάδα του ευρώ, είναι δυνατόν να ξαναδώσει προοπτικές αύξησης της απασχόλησης.

Οι δεξιοί της πλατείας μπορούν να συνεχίσουν να με κατηγορούν με τσιτάτα, χαρακτηρισμούς και εύκολα λόγια. Όμως ας σκεφτούν και όλους τους προηγούμενους, που είναι πραγματικά πρόσωπα και πραγματικές ιστορίες. Σε αυτούς να απευθυνθούν αν έχουν τα κότσια.

Και θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν αν τελικά αυτά για τα οποία αγωνίζονται θα είναι προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου. Θα είναι προς το συμφέρον των απλών ανθρώπων. Των μικροεπιχειρηματιών, των πιο πλουσίων, των μισθωτών, των υπαλλήλων, ακόμα και αυτών των ανέργων.

Είναι πανεύκολη και όμορφη η «αριστεροφροσύνη». Είναι εύκολο το να δίνουμε δεξιά και αριστερά πιστοποιητικά αγωνιστικότητας.

Το δύσκολο είναι να βρούμε τους δρόμους, που θα σώσουν την κοινωνία. Το δύσκολο είναι να αγωνισθούμε για την πλήρη ανατροπή της κατάστασης, ώστε οι έχοντες και κατέχοντες, οι άνθρωποι του απίστευτου πλούτου να πληρώσουν για να βγούμε από την κρίση. Όχι να τους δώσουμε την εύκολη λύση, του «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε» Άμεσα πρέπει να αλλάξει το δεξιό αυτό σύνθημα και να μετατραπεί ως εξής: «Η χώρα χρωστάει και οι ευνοηθέντες πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη»

Κώστας Καράπαυλος