Ερογλου

Ο ιατρός Ντερβίς Έρογλου κέρδισε τις εκλογές στο ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου. Κέρδισε ο εκπρόσωπος των εθνικιστών Τουρκοκυπρίων. Αυτών που δεν επιθυμούν την επανένωση του νησιού.
Ίσως με το χθεσινό αποτέλεσμα χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία. Πιθανώς η τελευταία. Οι συνομιλίες του Χριστόφια, του Προέδρου που προέρχεται από το αριστερό ΑΚΕΛ και του Ταλάτ, φιλοευρωπαίου Τουρκοκύπριου ηγέτη είχαν προχωρήσει αρκετά.
Είναι επόμενο ότι οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και της διεθνούς Κοινότητας που μιλάνε για ένα Κράτος υπό τη μορφή της Συνομοσπονδίας.
Όλοι οι Έλληνες θα επιθυμούσαμε ένα πραγματικό Κράτος όπου η πλειοψηφία θα κυβερνάει και τα δικαιώματα της μειοψηφίας θα γίνονται σεβαστά. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι δυνατόν με διαπραγματεύσεις να γίνει πλήρης ανατροπή μια κατάστασης που έχει προέλθει από πόλεμο.
Εάν δεν επιθυμούμε, που δεν επιθυμούμε, τη με βία επιστροφή στο καθεστώς πριν από την εισβολή, έχουμε δύο λύσεις. Είτε μένουμε σε αυτά που υπάρχουν σήμερα, με δύο κράτη, είτε με διαπραγματεύσεις προσπαθούμε να επανενώσουμε το νησί.
Εάν , τότε, το σχέδιο Ανάν, είχε γίνει δεκτό, σήμερα η Αμμόχωστος θα ήταν Ελληνική. Ενα μέρος από τους πρόσφυγες θα είχαν επανακτήσει τις περιουσίες τους, θα υπήρχε ένα κράτος με μία διεθνή προσωπικότητα, το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων κατοχής θα είχε επιστρέψει στις Τούρκικες εστίες του. Όλα θα ήταν ιδανικά; Σίγουρα όχι. Το κράτος θα είχε θεσμούς πρωτόγνωρους με διεθνείς τοποτηρητές που θα έλυναν τις διαφορές των δύο Κοινοτήτων. Ίσως και το σχέδιο θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Ίσως και αυτά που έχουν συμφωνήσει στις διαπραγματεύσεις τους Χριστόφιας και Ταλάτ να είναι ένα βήμα προς το καλύτερο. Όμως τώρα με τον Ερογλου κάνουμε άλματα προς τα πίσω. Πάει το όνειρο για την επανένωση του νησιού. Φαίνεται λοιπόν ότι η τελευταία ευκαιρία ήταν το σχέδιο Ανάν. Τότε που η Τουρκία επιθυμούσε να πάρει ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση
Ποιός ήταν ένας από τους κύριους υπεύθυνους της αποτυχίας; Ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος. Έκανε καλά; Κάποιοι τον θεωρούν ήρωα. Το βέβαιο όμως είναι ότι η Αμμόχωστος σήμερα δεν είναι σε Ελληνικά χέρια.
Την επόμενη Κυριακή η πόλη μας θα τιμήσει τον αποβιώσαντα Κύπριο πρόεδρο.
Κάποιοι, επαναλαμβάνω, τον θεωρούν ήρωα και μεγάλο πατριώτη.
Πριν μερικές όμως μέρες η Ελευθεροτυπία αποκάλυψε κρυφή ατζέντα στις διαπραγματεύσεις της Ελβετίας. Τίποτα ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Το μέλλον θα δείξει.
Αυτό όμως που είναι βέβαιο και το οποίο τόνισε η δημοτική σύμβουλος Ναυπλίου (μία υπάρχει) είναι ότι δεν είναι σωστό να δίνουμε όνομα σε μια πλατεία της πόλης μας,ενός ατόμου που δεν τον έχει κρίνει η ιστορία και χωρίς να αφήσουμε τις εξελίξεις να τρέξουν.
Αυτό που είναι βέβαιο και όλοι συμφωνούμε είναι ότι το Ναύπλιο θα πρέπει να τιμήσει το μαρτυρικό νησί.
Πώς όμως;
Με τον τρόπο που η άλλη πρόταση πρότεινε.
Να ονομασθεί μια πλατεία της πόλης ως Πλατείας Ηρώων Κύπρου.
Και ένας δρόμος ως Αρχιεπισκόπου και Προέδρου Μακαρίου.
Γιατί να δώσουμε το όνομα ενός Προέδρου που τελικά ήταν αντίθετος με την πολιτική του αριστερού ΑΚΕΛ και του δεξιού κόμματος του Δημοκρατικού Συναγερμού;
Φαίνεται ότι οι παραταξιακές μικροσκοπιμότητες είναι πιο πάνω από μια ομοφωνία όλης της πόλης.
Διότι ποιός θα είχε αντίρρηση να τιμήσουμε του Ηρωες αγωνιστές; ΄Η τους πεσόντες στην Τούρκικη εισβολή; ΄Η τους αγνοούμενους αγωνιστές; Γιατί να υπεισέλθουμε ενώ οι εξελίξεις τρέχουν στις εσωτερικές Κυπριακές διενέξεις;