Η ομορφιά της Καθαρευούσης

Η φύσις ήτο εν τελεία αρμονία. Ο ήλιος εθέρμαινε και ο αήρ εμύρωνε δια της εαρινής πνοής, ενώ ελαφριά αύρα ερρίπιζε δροσερά από της θαλάσσης. Περικαλλής η τοποθεσία και ανεκάλει ενθυμήσεις ενδόξου παρελθόντος. Τα λευκά κτίρια της Τουρκικής πόλεως του Ναυπλίου έστιλβον παρά τους πόδας των Βενετικών οχυρωμάτων με τα κυκλώπεια θεμέλια, τα επιστρέφοντα το βραχώδες ακρωτήριόν της. Η ορεινή ακρόπολις του Παλαμηδίου επέσκεπεν αμφότερα, και το επινήσιον φρουρίδιον Μπούρτσι, αξιομνημόνευτον εν τη ιστορία της Επαναστάσεως, ίστατο ως σκοπός εις τον λιμένα. Ο Βασιλεύς απεβιβάσθη και επέβη του ίππου του υπό τα κυκλώπεια τείχη της Τίρυνθος, καλυπτόμενα υπό θεατών. Η νεωτέρα πόλις του Αργους αφαίνετο μειδιώσα και εν ερειπίοις, μετά των Πελασγικών θεμελίων και των μεσαιωνικών επάλξεων της Λαρίσσης υπεράνω. Ενθεν εφαίνοντο αι Μυκήναι του Ομήρου, εκείθεν αι ιοστέφανοι και χιονοσκεπείς κορυφαί των Αρκαδικών και Λακωνικών ορέων συνεχέοντο πόρρω με τα κυανά του Αιγαίου ύδατα.
(Γεωργίου Φίνλεϋ- ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, Μετάφρασις Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)