Mea culpa, my own fault, το σφάλμα μου,meine Schuld

Έγραψα πριν από μερικές μέρες τα εξής:
Το νερό της πόλης ελέγχεται καθημερινά και τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι είναι νερό απολύτως κατάλληλο για πόσιμο.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δείχνουν ότι το νερό από τη Λέρνα και το Κεφαλάρι είναι ποιοτικά άριστο, πολύ καλύτερο από τα νερά άλλων πόλεων (και Ευρωπαϊκών) που θεωρούνται πόσιμα.
Και να θέλεις τελικά δεν σε αφήνουν να αγιάσεις.
Γράφεις κάτι καλό και θετικό και μετά από λίγο αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά έγραψες μια μεγάλη μπαρούφα.
Εκατοντάδες συμπολίτες μας οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο με γαστρεντερολογικά προβλήματα.
Τελικά πληροφορούμαι ότι ο χλωριωτήρας στη δεξαμενή στην Ακροναυπλία είχε χαλάσει και κανείς δεν ενημέρωσε τους καταναλωτές.
Πληροφορούμαι ότι ξαφνικά το νερό υπερχλωριώθηκε, χωρίς κανείς να ενημερώσει γιατί αυτό έγινε.
Ξαφνικά πληροφορούμαι ότι τελικά η νέα δεξαμενή θα μπει σε λειτουργία χωρίς διυλιστήριο.
Πληροφορούμαι δηλαδή ότι η ποιότητα του νερού που θα δίδεται στους δημότες θα είναι δύο ειδών. Η πιο καλή που το νερό θα έχει περάσει από τα φίλτρα και η λιγότερο καλή που το νερό δεν θα φιλτράρεται αλλά απλά θα χλωριώνεται.
Φτάσαμε στο 2009, έγινε έργο πολλών εκατομμυρίων ΕΥΡΩ και τελικά βρεθήκαμε στο σημείο να διαχωρίζουμε τους πολίτες σε προνομιούχους και μη ακόμα και όσον αφορά την ποιότητα του νερού που τους δίνουμε.
Τώρα πέστε μου σε ποια συνοικία μένετε για να σας απαντήσω εάν είστε από τους προνομιούχους ή όχι.
Και τελικά υπάρχουν αμιαντοσωλήνες στο δίκτυο της ΔΕΥΑΝ ή όχι;
Και αν υπάρχουν σε ποιά σημεία είναι και ποιοί είναι οι άμοιροι που υδρεύονται μέσω αυτών;
Και το μέγιστο των ερωτημάτων. Εάν είναι έτσι τα πράγματα όπως σας τα λέω, θα τους ανεχθείτε και για την επόμενη τετραετία;