Μετά από πολλά χρόνια υπάρχει κάτι πολύ σπουδαίο που κρίνεται στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση.
Δεν είναι κατά τη γνώμη μου ποιος από τους δύο μεγάλους θα έχει περισσότερους ευρωβουλευτές.
Δεν είναι αν θα δημιουργηθεί κρίση στην κυβερνώσα παράταξη, για να έλθει η άλλη, που λίγα επί της ουσίας θα αλλάξει.
Δεν είναι εάν θα συσπειρώσει ή όχι το εν δυνάμει ακροατήριό του το ΚΚΕ για να δείξουμε μια ανέξοδη "ανυπακοή".
Δεν δίνω και μεγάλη σημασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει και την εκ των συμμάχων του προερχόμενη αντιευρωπαϊστρια δεύτερη στη λίστα.
Δεν είναι και τόσο σπουδαίο και δεν θα αλλάξει τη ζωή μας αν ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος κ. Τρεμόπουλος γίνει ευρωβουλευτής ή όχι.
Το κατά τη γνώμη μου πολύ μα πολύ σημαντικό είναι, εάν από εδώ και στο εξής αρχίζει να συμμετέχει ως ισάξιος συνομιλητής ένα κόμμα που έχει μια τελείως διαφορετική άποψη για τα εθνικά θέματα, για τα θέματα μειονοτήτων, για την ανάγνωση της ιστορίας μας.
Επειδή αγαπώ την πατρίδα μου, επειδή νοιώθω τον εαυτό μου υπερπατριώτη, πιστεύω πως επιτέλους πρέπει να δούμε με καθαρό βλέμμα τα λάθη μας στο παρελθόν, τις πολιτικές μας του σήμερα, τις προοπτικές για το αύριο στα εθνικά θέματα.
Και τούτο διότι πιστεύω ότι οι ακραίες απόψεις που κατά καιρό μονοπωλούσαν τις λογικές της εξωτερικής μας πολιτικής ήσαν ολωσδιόλου καταστρεπτικές.
Και το τραγικό είναι ότι όποιος επιχειρεί να εκφράσει μια διαφορετική άποψη αμέσως καταγράφεται ως προδότης, εθνικός μειοδότης, υποχείριο του SOROS και των Αμερικανών.
Το 1990 κάποια μέλη ενός μικρού αριστερού κόμματος (ΟΑ ΚΚΕ) πέρασαν από δίκη κατηγορούμενοι ουσιαστικά ως προδότες επειδή μίλησαν για Σλαβομακεδονία. Στην τότε δίκη μάρτυρας υπεράσπισης είχε προσέλθει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Σήμερα το να ονομασθεί η γειτονική χώρα με το όνομα Σλαβομακεδονία θα ήταν μια τεράστια επιτυχία για τη χώρα μας που ουδείς πλέον πιστεύει ότι θα είναι κάτι που θα μπορέσουμε να πετύχουμε. Τότε οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν δέχονταν καμία συζήτηση για σύνθετη ονομασία, κάτι που αποδεχόταν η γείτων χώρα. Σήμερα 120 κράτη την έχουν αναγνωρίσει ως Μακεδονία σκέτο και οι πάντες μα οι πάντες σε όλο τον κόσμο την αποκαλούν Μακεδονία και τους κατοίκους της Μακεδόνες. Και εμείς οι μέγιστοι στρουθοκάμηλοι έχουμε βάλει το κεφάλι μας στο χώμα.
Παλαιότερα οι Βενιζέλος και Ατατούρκ λίγα χρόνια μετά από έναν αιματηρό πόλεμο, ελάχιστα χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης και τις τεράστιες βιαιότητες των Τούρκων σε όλη τη Μικρά Ασία, που ακολούθησαν ανάλογες απεχθείς ενέργειες ακραίων Ελληνικών στοιχείων, έκαναν ειρήνη και οδήγησαν τους δύο λαούς στην πρόοδο. Και τότε το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης,(προδότες και αυτοί;) ονόμασε ένα δρόμο σε οδό Ατατούρκ. Σήμερα θεωρείται εθνική μειοδοσία το να ονομασθεί μία οδός στη Θεσσαλονίκη οδός Κεμάλ και μια οδός της Πόλης οδός Βενιζέλου κάτι που προτάθηκε και από τον Μπουτάρη της ΔΡΑΣΗΣ.
Επί 80 και πλέον χρόνια η επίσημη Ελληνική πολιτική στρουθοκαμηλίζει και με τη μουσουλμανική μειονότητα. Αναγνωρίζει ότι υπάρχει μειονότητα, αλλά αυτή είναι θρησκευτική, είναι, λένε, απλώς μουσουλμανική μειονότητα, διότι έτσι ονομάσθηκαν σε μία συνθήκη πριν από 80 χρόνια. Τί άραγε είναι αυτοί οι Ελληνες υπήκοοι; Απλώς μουσουλμάνοι; Υπάρχει μουσουλμανική εθνότητα; Τί γλώσσα μιλάνε; Ποια είναι τη ήθη και έθιμά τους; Σήμερα στη χώρα μας δεν έχουμε μόνον μερικές χιλιάδων μουσουλμάνων στη Δυτική Θράκη. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους μετανάστες. Άραγε όλοι αυτοί ανήκουν στην ίδια μειονότητα, σύμφωνα με την επίσημη άποψη της ύπαρξης μόνον θρησκευτικής μειονότητας;
Η Ελλάδα μας πήγε πίσω με την μονοπώληση του πατριωτισμού και της καταδίωξης ως προδοτικών όποιων διαφορετικών απόψεων. Η καταστροφή του 1897 ήταν απότοκη υπερεθνιστικών απόψεων. Το ίδιο και η Καταστροφή του 22, όταν αποφασίσαμε ότι θα διαλύσουμε τους Τούρκους. Το ίδιο και με την Κύπρο. Το ίδιο και με το λεγόμενο Σκοπιανό.
Η Ελλάδα που εγώ αγαπώ δεν έχει να φοβηθεί από κανέναν. Η μεγάλη δύναμή της είναι οι άνθρωποί της, η παράδοσή της, ο πολιτισμός της, η ιστορία της, οι σημερινοί άνθρωποι των γραμμάτων των τεχνών του αθλητισμού, της δημιουργίας, του μόχθου. Έχουμε να κερδίσουμε κάνοντας φιλίες με τους γείτονες. Αναγνωρίζοντας τις μειονότητες που υπάρχουν στη χώρα μας και τις οποίες δεν πρέπει να τις φοβόμαστε, αλλά να τις βλέπουμε ως στοιχεία που δυναμώνουν τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας. Δίνοντας το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ατομικά και συλλογικά. Δεν μπορούμε κάποιον να τον κάνουμε εθνικά Έλληνα με το ζόρι. Η χώρα μας δημιούργησε και μεγαλούργησε μόνον όταν βγήκε από το καβούκι της και αναζήτησε τη θέση που της πρέπει στον κόσμο.
Ατομα που έχουν αντίθετες απόψεις από αυτές που κυριαρχούν στις κομματικές ηγεσίες υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα (πλην ΛΑΟΣ). Στη Νέα Δημοκρατία, πολλοί στη ΔΡΑΣΗ, στο κόμμα των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ (που το κόψανε από τις ευρωεκλογές), κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ, πολλοί μα πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστοι στο ΚΚΕ, όπου επικρατούν Κανελλικές απόψεις.
Για πρώτη φορά όμως ένα κόμμα μπορεί να εκλεγεί παρά τη λυσσώδη επίθεση εθνικιστικών στοιχείων με επίσημες θέσεις αιρετικές για την κυρίαρχη λογική που χωρίζει του Έλληνες σε πατριώτες οπαδούς της κοινής γραμμής και μειοδότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου