Αυξήσεις δημοτικών τελών

Είναι ένας σπουδαίος για το μικρό μας άστυ πολυχώρος. Διαθέτει αίθουσες εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη, εκθετήριο πώλησης ειδών τέχνης, εστιατόριο, καφέ. Απασχολεί αρκετό προσωπικό και προφανώς καταβάλλει μεγάλες εισφορές στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Η λειτουργία του δημιουργεί πολλαπλασιαστικές θετικές επιπτώσεις για όλο το Ναύπλιο.

Είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα διεθνούς ακτινοβολίας. Στις συλλογές του υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μουσειακά αντικείμενα. Έχει αποθήκες, γραφεία, βιβλιοθήκη, χώρο μουσείου και εκθέσεων.

Η πόλη μας έχει αναβαθμιστεί στην ξενοδοχειακή υποδομή ιδίως στον τομέα των μικρών ξενοδοχείων, των επονομαζόμενων μπουτίκ. Είναι ένας δυναμικός τομέας στην τοπική οικονομία.

Κάποιοι επιχειρηματίες τόλμησαν στο παρελθόν και εκμεταλλεύθηκαν παλιά μεγάλα εργοστάσια, συνήθως συσκευαστήρια εσπεριδοειδών, για πολυσχιδείς δραστηριότητες.

Λόγω των κεφαλαιακών περιορισμών, αλλά και  της γενικότερης οικονομικής κρίσης, σε πολλές επιχειρήσεις ο κύκλος εργασιών είναι αρκετά μειωμένος και πολλοί επιχειρηματίες δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα.  Σε κάποιες περιπτώσεις η επιβίωση της επιχείρησης είναι δυσχερέστατη, ενώ σε άλλες υπάρχει μεγάλη δυσκολία διατήρησης του απασχολούμενου προσωπικού.

Πιστεύω ακράδαντα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποια ελπίδα για την χώρα μέσω της περιφερειακής ανάπτυξης. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν πεφωτισμένες πρωτοπορίες ιδίως σε κάποιους τόπους που έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για μια άλλη ποιότητα ζωής, με ανθούσες τοπικές οικονομίες, που όχι μόνο θα έδιναν τη δυναμική για μείωση της ανεργίας, αλλά  θα δημιουργούσαν και ζήτηση για νέες δουλειές. Και οι πρωτοπορίες θα έδιναν την ώθηση στις κοινωνίες να δημιουργήσουμε όλοι μαζί πόλεις σοφιστικέ, με πολιτισμό, αθλητισμό, υπηρεσίες υγείας, αθλητισμό. Τόπους ιδανικούς για να ζει κάποιος με την οικογένειά του. Αυτές οι μικρές οάσεις στην άνυδρη χώρα μας ίσως θα αποτελούσαν και την μοναδική μας ελπίδα.

Ξύπνησα από το όνειρο. Στο ξύπνιο μου δεν συμβαίνουν αυτά Μας κυβερνούν οι Καμμένοι και ο γεμάτος οίηση νέος. Και στις τοπικές κοινωνίες βασιλεύουν οι μετριότητες. Και όλες οι πρωτοπορίες σιωπούν απογοητευμένες

Παρότι κατά γενική παραδοχή το Ναύπλιο είναι μια τέτοια πόλη, που διαθέτει τα πλεονεκτήματα για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος φάρος ανάτασης στην χώρα της μιζέριας, όμως αδυνατούμε να ενεργοποιηθούμε. Φταίνε και τα αντιμνημόνια που ισοπέδωσαν τις κοινωνίες και εξευτέλισαν την έννοια της λογικής.Αλλά ευθύνεται και το ζαβό μας το κεφάλι, που αποδεχόμαστε ασμένως την βουρκώδη παραμονή μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Παρότι λοιπόν έχουμε τον πολυχώρο εκθέσεων, τέχνης, διαλέξεων, διασκέδασης, παρότι έχουμε τον φάρο του πολιτισμού μέσα στα πόδια μας, παρότι διαθέτουμε ένα εξαιρετικό Πανεπιστημιακό τμήμα  με αντικείμενο το θέατρο και τον πολιτισμό, παρότι πεφωτισμένοι επιχειρηματίας αναβάθμισαν την Αναπλιώτικη ξενοδοχειακή υποδομή σε εξαιρετικά επίπεδα, παρότι έχουμε κλιματικές συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και του τουρισμού, παρότι η γεωγραφική μας θέση είναι ιδανική, παρότι είμαστε ένας νομός πλούσιος σε υδάτινα αποθέματα, παρότι έχουμε την τύχη να βρίσκονται δίπλα μας τα μεγάλα μνημεία της ιστορίας, παρ΄όλα αυτά δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να δημιουργήσουμε την όαση στην χώρα.

Δεν είναι ότι αδιαφορούν οι τοπικές ηγεσίες στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους του πολιτισμού, της δημιουργίας, της τέχνης, της παραγωγής, αλλά με τις πολιτικές τους, έστω και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, τους χώνουν ακόμα πιο βαθιά μέσα στα ελώδη εδάφη.

Αυξάνουμε λοιπόν τα δημοτικά τέλη, λόγω της πλήρους οικονομικής ένδειας του Δήμου μας. Αλλά και αυτό το πράττουμε με στρεβλό τρόπο. Ήδη οι χώροι πολιτισμού καταβάλλουν τέλη πολύ μεγαλύτερα από τα κτήρια για οικιακή χρήση. 1,10 ευρώ ανά τ.μ. πληρώνουμε μέχρι τώρα  για οικιακή χρήση και 1,90 ευρώ πληρώνει ένα μουσείο για πολύ μεγαλύτερους χώρους. Και τώρα θέλουμε και οι αυξήσεις να είναι κατά πολύ  μεγαλύτερες σε ένα μουσείο, από αυτές που επιβάλλονται για τις πολυτελείς μεζονέτες. Και έτσι η διαφορά θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Και αυξάνουμε υπερβολικά και τα τέλη για τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα. Ακόμα παράπανω για βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Δεν θέλουμε να δούμε έναν τομέα της οικονομίας να σηκώσει κεφάλι για να τραβήξει προς τα πάνω όλη την τοπική οικονομία. Δεν θα  αφήσουμε τον πρωτοπόρο επιχειρηματία που έχει προοπτικές να πραγματοποιήσει προσλήψεις. Θα τραβήξουμε μέχρι πνιγμού την θηλιά στον επιχειρηματία που δυσκολεύεται να επιβιώσει.
Θα μου πείτε: Είναι μόνον τα δημοτικά τέλη το πρόβλημα; Όχι δεν είναι μόνον αυτά. Όμως θα περίμενα από μία τοπική εξουσία να έχει όραμα και σχέδιο. Να ξέρει τι θέλει.  Να βοηθήσει τους ανθρώπους του πολιτισμού, της καινοτομίας και της δημιουργίας. Ποιος τρελός θα έλθει τώρα να νοικιάσει ένα εγκαταλελειμμένο συσκευαστήριο για να αναπτύξει νέες δραστηριότητες; Πως θα επιβιώσει ένα Πολιτιστικό  Ιδρυμα, με τα γλίσχρους οικονομικούς του πόρους;

Ήταν πολύ βαρετή όλη αυτή η συζήτηση για την αύξηση των δημοτικών τελών. Βαρετή διότι επαναλαμβάνεται με ανιαρό τρόπο επί δεκαετίες και σε όλους τους Δήμους της χώρας. Ο Δήμαρχος να λέει αυτό το επαναλαμβανόμενο λίαν βαρετό επιχείρημα, ότι τα τέλη είναι ανταποδοτικά και δεν επιτρέπονται τα ελλείμματα και ότι έκανε και οικονομίες, ενώ την ίδια στιγμή  η αντιπολίτευση, όπου και εφόσον υφίσταται, μιλάει παντού και πάντοτε για χαράτσια και για σπατάλες. Εγώ περιμένω να εμφανισθεί μια δημοτική αρχή που να έχει τα guts να κάνει αυξήσεις δημοτικών τελών την τελευταία χρονιά της θητείας της. Πως γίνεται να μην υπάρχουν ελλείμματα στους προϋπολογισμούς την εκλογική χρονιά και ποτέ τότε να μην γίνονται αυξήσεις δεν το αντιλαμβάνομαι.

Ουδείς έβαλε το θέμα του πως ενισχύει ένας Δήμος με διάφορες δράσεις και πολιτικές τον τομέα του αθλητισμού, του πολιτισμού, της υγιούς επιχειρηματικότητας, μικρής και μεγάλης. Και κάποτε αντί για αυτές τις επαναλαμβανόμενες βαρετές κουβέντες, κάποτε θα πρέπει να μπει συνολικά το θέμα των ανταποδοτικών τελών και της τοπικής φορολογίας. Κάποιος μπουμπούνας πριν από πάρα πολλά χρόνια σκέφτηκε ότι οι Δήμοι θα εισπράττουν τέλη μέσω των λογαριασμών του ρεύματος και, μπουμπούνας ων, θεώρησε ότι αυτά πρέπει υποχρεωτικά να είναι ανταποδοτικά. Ίσια βάρκα ίσια νερά. Έτσι το σκέφτηκε ο ηλίθιος. Και έκτοτε ποτέ και πουθενά οι προϋπολογισμοί της καθαριότητας και του φωτισμού των Δήμων δεν ισοσκελίστηκαν με τα έσοδα από τα "ανταποδοτικά" τέλη.  Αλλά η βλακεία παραμένει και επαναλαμβάνεται χρόνο με το χρόνο. Και όταν το έλλειμμα εκτοξεύεται τότε οι δημοτικές αρχές ανά την επικράτεια αυξάνουν τα δημοτικά τέλη (ποτέ την εκλογική χρονιά) και η βαρετή συζήτηση ξεκινάει και κρατάει καμιά βδομάδα το πολύ.  Ποτέ δεν μίλησε κάποιος για συγκεκριμένη τοπική φορολογία με στόχους και λογικές ανάπτυξης προς όφελος των δημοτών. Για να βρεθούν έσοδα για κοινωνικές πολιτικές.

Κάποιες φορές βέβαια σε κάποιους δήμους η σχετική συζήτηση εκτός από βαρετή πραγματοποιείται και σε ύφος που εγώ τουλάχιστον απεχθάνομαι.