Η κοινωνία της οίησης

Αμφιβάλλω πολύ ότι ο Αλέξης γνώριζε επακριβώς τη σημασία της λέξης "οίηση", όταν είπε ότι έχει μια μικρή τέτοια, επειδή έγινε Πρωθυπουργός στα σαράντα του.

Οίηση= αλαζονεία, κομπασμός, κόρδωμα, ξιπασιά, φούσκωμα, ψευτοπερηφάνεια, πόζα, υπεροψία, καμάρωμα, μεγαλαυχία, έπαρση, ακαταδεξία. Πλούσια η ελληνική γλώσσα. 

Αrrogance, haugtiness, self-conseit, uppishness. Και την Αγγλική γλώσσα, φτωχή δεν θα την έλεγες.

Θα προσπαθήσω σήμερα να αναρτήσω ένα σπονδυλωτό κείμενο. Μου αρέσουν τα έργα που έχουν μια σχετική αυτονομία, αλλά διαπλέκονται μεταξύ τους. Μία ταινία λοιπόν που μου έμεινε αξέχαστη ήταν του Γεωργιανού σκηνοθέτης Οτάρ Ιοσελιάνι, με τίτλο "οι ευνοούμενοι του φεγγαριού". Σπονδυλωτή ταινία. Εξαιρετική. Να την δείτε εάν τυχόν βρεθεί στην εμβέλειά σας.

Πως να αυτοχαρακτηρισθώ που θέλω τώρα να γράψω κι εγώ ένα σπονδυλωτό κείμενο;  Self-conseit?

Δεν το πιστεύω αυτό για μένα. Ένα γαμότο βγάζω και γράφω τα κείμενα που αναρτώ εδώ. Τίποτα παραπάνω.

Όμως τελικά θα τα καταφέρω όλους σας να σας δυσαρεστήσω σε κάποια ή κάποιες από τις διαπλεκόμενες ιστορίες μου.

Ο Καστανάς

"Υπεύθυνοι για επτά χιλιάδες αυτοκτονίες", "ευθύνονται για τις λιποθυμίες παιδιών στα σχολεία", "εγκληματίες που έκαψαν με μαγκάλι ανθρώπους". Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οργίαζαν με τέτοια. Με αυτά ζήσαμε και αυτά ακούγαμε  όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά άκουγαν οι κυβερνητικοί της προηγούμενης περιόδου. Και σήμερα οι οπαδοί των προηγούμενων τους τα ανταποδίδουν στα ίσα, με την υπόθεση του συλληφθέντος καστανά στην Θεσσαλονίκη. Εγώ δεν αλλάζω. Όπως ακριβώς απεχθανόμουν τον λαϊκισμό της προηγούμενης περιόδου, δεν μου αρέσουν καθόλου και όλα αυτά τα "περί του βιοπαλαιστή καστανά" που τον ταλαιπωρεί ο Τσίπρας. Ναι, να δούμε  την ιστορία των μικροπωλητών ανά την Ελλάδα. Ότι τους βάζουν να πληρώσουν υψηλές εισφορές ΟΑΕΕ. Ότι εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες  Συγγνώμη όμως που θα το πω, αλλά δεν μου αρέσει η ανάδειξη του δράματος ενός καστανά στην Πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη ή στο Μοναστηράκι στην Αθήνα. Υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που θα ήθελαν να έχουν μια τέτοια εργασία. Και υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι μικροπωλητές σε γειτονιές των μεγάλων πόλεων που βρίσκονται σε δεινή θέση. Και δεν χρωστούν ΤΕΒΕ 160.000. Κάτι θα είχαν πληρώσει όλα τα χρόνια της εργασίας τους. Όχι το απόλυτο μηδέν. Και υπάρχουν συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν με μεγάλη αξιοπρέπεια τη δεινή οικονομική τους κατάσταση. Και βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα από τον καστανά στο πιο κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης, που δεν έχει πληρώσει απολύτως τίποτα για την θέση που έχει. Τις προάλλες ήταν ένας νέος που έκανε βόλτα στην Αρβανιτιά και τηλεφωνούσε στους γονείς του και τους έλεγε πως τρία ευρώ δαπάνησε κατά την έξοδό του από το στρατόπεδο. Και δικαιολογείτο. Τα άλλα παιδιά βγήκαν από την πρέσα του στρατοπέδου και πήγαν στην ταβέρνα και ξέσκασαν. Αυτός βόλτα στην Αρβανιτιά ολομόναχος. Και δικαιολογείτο για το σουβλάκι που αγόρασε να φάει. Είναι βαριά η θητεία του στρατιώτη. Τι να πούμε όμως και γι αυτόν που στην άδειά του δεν γυρνάει σπίτι του, διότι δεν έχει χρήματα για τα εισιτήρια; Αυτά και άλλα είναι τα μεγάλα δράματα. Όχι του καστανά της Αριστοτέλους. Δεν φταίει ο Τσίπρας για τον καστανά. Όμως είναι βαρύτατα υπεύθυνος ως "αριστερός", όπως θέλει να λέγεται, που ούτε καν τα έχει σκεφτεί όλα ετούτα τα δράματα και έχει βάλει και τον Καμμένο Υπουργό Άμυνας.

Ο Φαταούλας
Πάντοτε είχα ένα σοβαρό πρόβλημα με τους παπάδες, που θεωρούσαν ότι πρέπει ένα βρέφος ημερών ή μηνών να αεροβαπτισθεί για να πάει στον παράδεισο. Μα είναι δυνατόν να θεωρούν τον θεό τόσο σκληρό που να μην δέχεται στις αγκάλες του ένα μωράκι, μόνο και μόνο διότι δεν έχει βαπτισθεί χριστιανός; Και τι είδους ελεύθερη βούληση έδωσε στους ανθρώπους ο θεός, όταν πρέπει να βαπτιζόμεθα, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να γίνουμε χριστιανοί; Αφού λοιπόν με ενοχλούν αυτά τα ανθρώπινα που έτσι επιθυμούν να ερμηνεύουν τα της θρησκείας και τα του θεού, δεν θα μπορούσε και να μην με ενοχλήσει σφόδρα αυτή η εκδήλωση που έγινε για το κτήριο στο Μεγάλο δρόμο που βγαίνει στον πλειστηριασμό. Η κοινωνία εν πολλοίς αδιαφορεί για το διαγωνισμό αυτό (ενώ ούρλιαζε πριν από ένα χρόνο) και κάποιοι έβαλαν μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν στο κτήριο ενάντια στον "φαταούλα" ΤΑΙΠΕΔ. Εδώ το θέμα δεν είναι εάν θα πρέπει το κτήριο αυτό να παραμείνει στο δημόσιο ή θα πρέπει να πουληθεί. Όλοι έχουμε τις απόψεις μας επ΄αυτού. Και έχει τοποθετηθεί σχετικά ο αιρετικός. Αλλά μου είναι απεχθέστατο, που την δικιά μας πολιτική άποψη την μεταφέρουμε σε μικρά παιδιά, με ένα τρόπο που τους επηρεάζουμε απόλυτα και ολοκληρωτικά. δίνοντας μάλιστα ένα απεχθές πρόσωπο σε κάποιο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, ονομάζοντάς το "φαταούλα". Οι μεγάλοι θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτα ορθή γνώση και άποψη. Και οι μικροί πρέπει αναγκαστικά να ακολουθήσουν και βρίσκουμε και τον τρόπο για να τα επηρεάσουμε. Μήπως όλο αυτό θυμίζει κάτι από άλκιμους νέους του Μεταξά και της χούντας και πιονιέρους της σοβιετίας;


Η Τσιμτσιλή
Η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήλθε στην πόλη μας για να παρουσιάσει την εκδήλωση για το άναμμα των φώτων των Χριστουγέννων. Δεν γνωρίζω αν πληρώθηκε και πόσα, αλλά υποψιάζομαι ότι κάτι της έδωσα κι εγώ μέσω των δημοτικών τελών και των φόρων που πληρώνω. Και εσείς το ίδιο. Την πληρώσατε, ω αναγνώστες μου. Πιστεύω ότι αρκετοί ήσαν αυτοί που ενθουσιάστηκαν και το χάρηκαν. Η πλειοψηφία του λαού τέτοια θέλει σε περιόδους είτε μεγάλης δόξας για ένα έθνος, είτε σε περιόδους ηθικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κατάπτωσης. Πολιτικά κέρδη λοιπόν και η δημοτική αρχή. Ρελάνς μετά τις έντονες αντιδράσεις για τον περσινό στολισμό της πόλης, που γενικώς δεν άρεσε.



Το νοσοκομείο
Μετά την "πανναυπλιακή" συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το νοσοκομείο Ναυπλίου, έγινε και η συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό. Από τον τόπο μας εδώ παραβρέθηκαν ο δήμαρχος, οι βουλευτές, ο αντιπεριφερειάρχης. "Θετικό πρόσημο" διάβασα ότι απέδωσε η συνάντηση. Και ο Δήμαρχος μετά τη συνάντηση αφού ευχαρίστησε τους πάντες, μας είπε ότι "ενωμένοι μπορούμε", υπονοώντας ότι κάτι πέτυχαν από την κινητοποίηση και από συνάντηση. Ε ρε δούλεμα που τρώμε. Ακούστε  τι δεσμεύτηκε να πράξει ο Υπουργός. Πρώτον: Να διορίσει νέα διοίκηση στη θέση αυτής που έδιωξε (γέλως), Δεύτερον: Να παραταθούν οι συμβάσεις των επικουρικών γιατρών μέχρι του χρόνου το Σεπτέμβρη (φαντασθείτε να έφευγαν και αυτοί) και Τρίτον: Να ενδυναμωθεί το ιατρικό προσωπικό (όχι το παραϊατρικό και το νοσηλευτικό) με μετατάξεις γιατρών από το ΠΕΔΥ, την πρωτοβάθμια δηλαδή περίθαλψη. Απίστευτο. Θεωρούν και αυτό ως ενέργεια με θετικό πρόσημο. Δεν φτάνει που δεν  θα προσληφθεί ούτε ένας στο νοσοκομείο μας, αλλά και θα αποδυναμώσουν και την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Ο,τι χειρότερο δηλαδή. Αντί να αναβαθμίσουμε την πρωτοβάθμια περίθαλψη για να ασχοληθούν τα νοσοκομεία με τα σοβαρά, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Και δίνουμε και μπράβο. Και θεωρούμε ότι "μπορούμε όλοι μαζί" να διορθώσουμε την κατάσταση, χωρίς να υπάρχει σχεδιασμός. Βουλιάζουμε φίλοι μου. Και άραγε σε τι είδους ρευστό βουλιάζουμε και τελικά θα πνιγούμε;


Επίδομα ευθύνης
Μειώνεται λέει το επίδομα ευθύνης για τους Προϊσταμένους των τμημάτων των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών των νοσοκομείων από τα 250 ευρώ στα 150 ευρώ κάθε μήνα. Την ίδια στιγμή ο διευθυντής των πολιτικών γραφείων των πολιτικών θα παίρνει επίδομα ευθύνης τετρακόσια πενήντα ευρώ. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά και πρώτη φορά αριστερά. Επίδομα ευθύνης ο κολλητός του υπουργού τετρακόσια πενήντα, ενώ την ευθύνη για τις αποφάσεις πρέπει να την έχει ο πολιτικός και μόνον και όχι ο κολλητός, ενώ την ίδια στιγμή η Προϊσταμένη νοσοκόμα και ο Προϊστάμενος γιατρός που έχουν την ευθύνη για βαριά άρρωστους, ετοιμοθάνατους, πολυτραυματίες, πάσχοντες από σπάνια νοσήματα, όχι μόνον παίρνουν λιγότερα για την τεράστια αυτή ευθύνη που έχουν, αλλά και αυτό που έπαιρναν τους το κόβουν και από πάνω. Κοινωνική δικαιοσύνη σου λέει μετά. Τρίχες, λέω εγώ.

Πως διαπλέκονται λοιπόν όλες αυτές οι ιστορίες;
Είμαστε η κοινωνία που γουστάρει τα κολλητηλίκια, το λαϊκισμό, την ύβρι, το φαίνεσθαι, το ευτελές, την φανφάρα. Το να επηρεάζουμε μικρά παιδιά με τις δικές μας απόψεις και να μην τα αφήνουμε ελεύθερα.
Είμαστε η κοινωνία της οίησης, της αλαζονείας, του κομπασμού, του κορδώματος, του φουσκώματος, της ψευτοπερηφάνειας, της πόζας, της υπεροψίας, του καμαρώματος, της μεγαλαυχίας, της έπαρσης, της ακαταδεξίας. Και ορθά ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε αφού τέτοιοι είμαστε.