Μόνος ολομόναχος




Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

"Οχι στο ξεπούλημα" και άλλα τινα τσιτάτα

Γνωρίζω καλά ότι αυτά που πολλές φορές γράφω δεν είναι του συρμού και ως ντεμοντέ δεν είναι και δημοφιλή.


"Οχι στο ξεπούλημα των δημοσίων εκτάσεων": Συντηρητική λογική. Συντηρητικό τσιτάτο. Υπάρχουν δημόσιες εκτάσεις που ακόμα και αν μοσχοπουλιόντουσαν (ποιά είναι η καλή τιμή κανείς βέβαια δεν λέει), δεν θα έπρεπε να βγουν προς εκποίηση. Εκτάσεις που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, κοντά σε ερημικές παραλίες ανεπανάληπτης ομορφιάς, που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να πουληθούν όποια τιμή και αν προσφερθεί.
"Ξεπουλάνε τις παραλίες μας". Λάθος σύνθημα. Αποπροσανατολίζει και δεν απεικονίζει την πραγματικότητα. Ουδεμία παραλία έχει περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ για να πουληθεί. Παραλιακά οικόπεδα ναι. Και εδώ το μεγάλο θέμα είναι, κατά την αιρετική μου άποψη, όχι το να μην πουληθεί ένα ανεκμετάλλευτο δημόσιο ακίνητο, αλλά το πως θα σωθούν οι ερημικές παραλίες μας, που αποτελούν ένα κεφάλαιο για τη ζωή μας, αλλά και για την οικονομία μας. Επίσης το  πως δεν θα μπετονοποιηθούν περαιτέρω οι ήδη "ανεπτυγμένες" οικιστικά παραλίες μας. Επομένως το μεγάλο ζητούμενο, κατά την αιρετική μου γνώμη, είναι να ορισθούν χρήσεις γης και όροι δόμησης τέτοιοι που να απαγορεύουν την δόμηση κοντά σε εξαιρετικές ερημικές παραλίες και να περιορίζονται τα οικοδομικά αίσχη στις υπόλοιπες παραλίες. Το θέμα δεν είναι μόνον να μην πουληθεί μια δημόσια έκταση, αλλά και παράλληλα να μην γίνουν "αξιοποιήσεις" και σε ιδιωτικές εκτάσεις και μάλιστα εκμεταλλευόμενοι οι ιδιώτες την παρθένα γη που ανήκει στο δημόσιο. Έτσι κλείνουμε το μάτι στα μικρά , αλλά και στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, που εκμεταλλεύονται μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Θέλετε παραδείγματα; Για σκεφθείτε το.

"Θα καταστρέψουν τις παραλίες μας" Επικεντρώνοντας σε κάποιες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων εκτάσεων, ξεχνάμε το σημαίνον, που είναι  παράνομη υπερεκμετάλλευση, καταστροφή, και ιδιοποίηση των παραλιών μας υπέρ μικρών συνήθως, αλλά και μεγάλων συμφερόντων που ήδη συμβαίνει δίπλα μας. Εκατοντάδες, χιλιάδες παραλίες της χώρας μας έχουν καλυφθεί απάκρη σάκρη,παρά τις επιταγές του νόμου, με ομπρελοκαθίσματα, παράνομες καντίνες, φρικαλέα κατασκευάσματα, φουσκωτά παιχνίδια, βουερά μηχανάκια θαλάσσης. Είναι πανεύκολο και ανώδυνο να τα βάλουμε με τους αόρατους εχθρούς που μας επιβουλεύονται. Το δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα που να τα βάλει με τα πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, που με παράνομο τρόπο λυμαίνονται τις παραλίες μας, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Για κοιτάξτε φίλοι μου δίπλα σας με τα αίσχη που συμβαίνουν. Με τις τροχοφόρες καντίνες που γίνονται μόνιμα μπαράκια με εκατοντάδες καθίσματα, με τις καταλήψεις τεράστιων τμημάτων παραλιών με ετσιθελισμό του χειρίστου είδους. Το κακό έχει επισυμβεί εις τας κεφαλάς μας εδώ και καιρό, ήδη από την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας, και οι πραγματικοί προοδευτικοί θα πρέπει να αγωνισθούν και να τα βάλουν με τα πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Όλοι ξέρουμε. Λίγοι ομιλούν.

"Ξεπουλάνε αρχαιολογικό χώρο": Για να το δούμε λίγο καλύτερα το πράγμα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που βγήκαν οικοδομικές άδειες για να ανακατασκευασθούν bangalows και να κατασκευασθούν πισίνες στον αδόμητο αρχαιολογικό χώρο της Ακροναυπλίας, ολοκληρώνοντας καταστροφές που έγιναν επί χούντας. Προσωπικά, ως αιρετικό, λίγο με κόφτει, το εάν αυτός που εκμεταλλεύεται ένα ξενοδοχείο εκεί επάνω, έχει ιδιοκτησία του χώρου ή το έχει νοικιάσει για καμία 40ετία ή το έχει με σύστημα λήζινγκ αλά Χονγκ Κονγκ (το να ξαναγυρίσει η διαχείριση ενός τέτοιου ξενοδοχείου στο δημόσιο, πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος το θεωρεί αδιανόητο). Αυτό λοιπόν που πρέπει να αποφασίσουμε, εάν θέλουμε να ονομαζόμαστε προοδευτικοί-αριστεροί, είναι η χρήση του χώρου. Θέλουμε την κατεδάφιση του σκελετωμένου παλαιού Ξενία; Θα πρέπει να ανοίξει επιτέλους η Πύλη του Σαγρέδου; Θα αποφασίσουμε ότι τα κτηριακά κατασκευάσματα της χούντας  είναι γέρικα, άχρηστα και χωρίς καμία αξία με την πάροδο μίας 60ετίας; Αν λέμε ότι αυτά είναι τα θέλω μας (τα δικά μου πάντως αυτά είναι), τότε αυτό για το οποίο πρέπει να αγωνισθούμε είναι να απαλλαγούμε από τα κτηριακά τέρατα. Όχι να παραμείνουν αυτά στην κυριότητα του Ελληνικού Δημόσίου και να εκμισθωθούν για άλλα 40 χρόνια ή να πωληθούν σε καλούς, κακούς ή μέτριους ιδιώτες επιχειρηματίες.

"Ξεπουλάνε το θέατρο της Επιδαύρου". Υπερβάλλοντας θα χάσουμε ολοσχερώς το δίκιο μας.

"Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά από το Κράτος και όχι από ιδιώτες". Το Τελωνείο Ναυπλίου παραμένει  έρημο κάποιες δεκαετίες-Φρίκη. Το Μπούρτζι από τότε που έκλεισε ως ξενοδοχείο ρημάζει-Φρίκη. Σκοτεινό και απαίσιο το αναψυκτήριο στο Πάρκο του Σταϊκόπουλου - Φρίκη. Ανατριχίλες διαπερνούν τις ραχοκοκκαλιές όταν κάποιος αντικρύζει το παλιό Ξενία ή το μπετονένιο κτήριο της Αρβανιτιάς- Φρίκη. Καταρρέει το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου- Φρίκη. Επί χρόνια με σκαλωσιές και απαίσια πανιά το κτήριο Βίγκα στην Πλατεία Πλατάνου-Φρίκη. Στοίχειωσαν οι καπναποθήκες-Φρίκη. Έδιωξαν το ΠΛΙ από το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο-Φρίκη. Ρήμαξαν οι Μπανιέρες και το κεντρικό κτήριο του ναυτικού ομίλου- Φρίκη. Με αυτές και άλλες φρικαλεότητες της κρατικής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας θα έπρεπε να ασχολούμαστε κατά προτεραιότητα άπαντες. Δεν το κάνουμε-Φρίκη. Δεν ασχολούμαστε και με το γεγονός ότι κάποιοι έχουν καταλάβει παράνομα κοινόχρηστους χώρους - Φρίκη. Κάποια σημαντικά δημόσια κτήρια, θα πρέπει να είναι κάτω από σωστή κρατική διαχείριση. Σωστή όμως. Και ας αποφύγουμε τους δογματισμούς. Πιστεύω ότι με μια διαφορετική διαχείριση, είναι δυνατόν τα κτήρια αυτά και η δημόσια περιουσία να είναι ωφέλιμα για την κοινωνία, αλλά ο δογματισμός στο να μην πουληθεί τίποτα σε ιδιώτες το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.

Συμπερασματικά.
Η δογματική απολυτότητα των κρατιστών είναι μία συντηρητική λογική, που σε πολλές περιπτώσεις ευνοεί ιδιωτικά μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Η προστασία ευαίσθητων περιοχών από την επέλαση του κέρδους, πρέπει να αφορά όχι μόνον τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική.
Μικρά και διάσπαρτα μικροσυμφέροντα που δεν θέλουμε να θίξουμε  είναι σε πλείστες περιπτώσεις οι απόλυτοι καταστροφείς.
Η δημόσια περιουσία που δεν έχει να κάνει με ευαίσθητες περιοχές φυσικού κάλλους ή πολιτιστικής κληρονομιάς, πρέπει με ορθολογικό τρόπο να αξιοποιηθεί. Η μη αξιοποίησή της ευνοεί τους υπόγειους μάγκες της διαπλοκής.
Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Με την εξιδανίκευση του κρατισμού και της καρακιτσαρίας που διέλυσε το δημόσιο χώρο.


2 σχόλια:

  1. Παραθέτω δύο άρθρα του Νόμου 3986/2011, τον ιδρυτικό δηλαδή του ΤΑΙΠΕΔ, που έχουν "ενδιαφέρον":
    Άρθρο 14
    "1. Για την αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης ή στον έλκοντα εξ αυτού δικαιώματα, της χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης ή και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης, ήδη υφιστάμενων στην περιοχή, λιμενικών εγκαταστάσεων επί αιγιαλού και παραλίας για την εξυπηρέτηση της επένδυσης. Η παραχώρηση γίνεται για χρονικό διάστημα μέχρι πενήντα (50) έτη με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και με καταβολή ανταλλάγματος που προσδιορίζεται στην οικεία σύμβαση παραχώρησης και μπορεί να παραταθεί για περαιτέρω σαράντα εννέα (49) έτη με τους όρους και προϋποθέσεις που ορίζονται σε κοινή απόφαση των ίδιων Υπουργών. Για την εκτέλεση των έργων στον αιγιαλό ή στην παραλία τηρείται η διαδικασία που ορίζεται στις διατάξεις του ν. 2971/2001 (Α' 285).
    2. Στην περίπτωση που τα λιμενικά έργα της παραγράφου 1 εμπεριέχουν πρόσχωση θαλάσσιου χώρου, μετά την ολοκλήρωσή τους κινείται η διαδικασία επανακαθορισμού των οριογραμμών αιγιαλού - παραλίας και το γήπεδο που δημιουργείται καταγράφεται ως δημόσιο κτήμα. Το εν λόγω δημόσιο κτήμα, εφόσον ο κύριος της επένδυσης ή ο έλκων εξ αυτού δικαιώματα το επιθυμεί, μπορεί να παραχωρείται κατά χρήση ή να εκμισθώνεται απευθείας σε αυτόν.
    3. Η αξιοποίηση του αιγιαλού και της παραλίας με την παραχώρηση πρέπει να μην εμποδίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των λουσμένων στην παραλία και αιγιαλό, εκτός αν τούτο επιβάλλεται για λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας, προστασίας αρχαίων, του περιβάλλοντος ή της δημόσιας υγείας, και εφόσον προβλέπεται στην οικεία σύμβαση παραχώρησης.
    4. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, η με οποιονδήποτε τρόπο χρήση από τρίτους της παραχωρούμενης προς τον κύριο της επένδυσης έκτασης αιγιαλού, παραλίας και λιμενικών έργων επιτρέπεται κατ' εξαίρεση με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, εφόσον η χρήση αυτή επιβάλλεται για λόγους ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας ή άλλης δημόσιας ωφέλειας και δεν παρεμποδίζεται η ομαλή λειτουργία της επένδυσης.
    5. Τυχόν υφιστάμενες συμβάσεις παραχώρησης της χρήσης των ανωτέρω εκτάσεων και εγκαταστάσεων συνεχίζονται μετά την υπογραφή της σύμβασης της παραγράφου 1 μέχρι τη λήξη τους και, σε κάθε περίπτωση, όχι για περισσότερο από έξι (6) μήνες, μετά την πάροδο των οποίων λύονται αυτοδικαίως".
    6. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων καθορίζονται η διαδικασία, ο τρόπος και τα όργανα προσδιορισμού του ανταλλάγματος για τις συμβάσεις του παρόντος άρθρου, η διαδικασία, ο τρόπος και τα όργανα προσδιορισμού της αποζημίωσης των πρώην παραχωρησιούχων, των οποίων οι συμβάσεις λύονται σύμφωνα με την παράγραφο 5, καθώς και κάθε σχετικό θέμα.»



    Κώστας Γκότσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άρθρο 14Α
    1. Για την αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων ως ξενοδοχειακών μονάδων ή ως περιοχών παραθεριστικού - τουριστικού χωριού επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης ή στον έλκοντα εξ αυτού δικαιώματα της χρήσης αιγιαλού και παραλίας που βρίσκεται προ των εγκαταστάσεών τους με σκοπό τη δημιουργία τουριστικών λιμενικών εγκαταστάσεων ή τη χρήση των υφισταμένων, για την εξυπηρέτηση της πελατείας τους ή των κατοίκων, εξαιρουμένων των περιοχών που προστατεύονται από τις διατάξεις του ν. 1650/1986, με την προϋπόθεση ότι η δυναμικότητα ελλιμενισμού σκαφών αναψυχής δεν θα υπερβαίνει ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) του αριθμού των δωματίων της ξενοδοχειακής μονάδας ή ποσοστό 50% του αριθμού των παραθεριστικών κατοικιών και έχει συνταχθεί σχετική ακτομηχανική μελέτη.
    2. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται μόνον εφόσον η ξενοδοχειακή μονάδα ή το παραθεριστικό - τουριστικό χωριό βρίσκεται σε απόσταση πέραν του ενός (1) χιλιομέτρου από υφιστάμενο τουριστικό λιμένα αναψυχής, και εφόσον η τουριστική λιμενική εγκατάσταση έχει προβλεφθεί στο οικείο ΕΣΧΑΔΑ. Η παραχώρηση γίνεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Τουρισμού για χρονικό διάστημα μέχρι πενήντα (50) έτη και με καταβολή ανταλλάγματος που προσδιορίζεται στην οικεία σύμβαση παραχώρησης και μπορεί να παραταθεί για περαιτέρω σαράντα εννέα (49) έτη με τους όρους και προϋποθέσεις που ορίζονται σε κοινή απόφαση των ίδιων Υπουργών.
    3. Απαγορεύεται οποιαδήποτε άλλη εκμετάλλευση ή η προς τρίτο παραχώρηση των λιμενικών αυτών εγκαταστάσεων. Παράβαση της υποχρέωσης αυτής διαπιστώνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών μετά από εισήγηση της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και συνεπάγεται αυτοδικαίως τη χωρίς αποζημίωση στέρηση του δικαιώματος χρήσεως της τουριστικής λιμενικής εγκατάστασης από την ξενοδοχειακή μονάδα ή το συγκρότημα.
    4. Οι παράγραφοι 3, 4 και 5 του άρθρου 14 εφαρμόζονται και για τις περιπτώσεις του παρόντος άρθρου.

    Κώστας Γκότσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή