Για το σήμερα. Όχι αύριο για το σήμερα

Κάτω από την ανάρτησή μου για την Αγροτική ο πρεφαδόρος έκανε το εξής σχόλιο:
"Θα μπορούσα να συμφωνήσω με όποια λύση αρκεί να ειπωθούν επίσημα οι αιτίες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι που ασφαλώς υπάρχουν.
Όσο εξακολουθούμε να "θάβουμε" λάθη και ευθύνες στο όνομα των όποιων αυριανών συμφερόντων και διασφάλισης θέσεων εργασίας, το ίδιο δηλαδή που συνέβη με τις ΔΕΚΟ, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας."

Συμφωνώ για την ανάγκη απονομής δικαιοσύνης. Συμφωνώ επίσης να διερευνήσουμε τα λάθη και τις ευθύνες του παρελθόντος.

Αυτό που όμως εγώ θάθελα να προσθέσω είναι ότι οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση, διότι αφήσαμε τις μικρές, αρχικά, και τις μεγάλες αργότερα, πληγές να κακοφορμίσουν. Η πιο αντιδραστική πολιτική είναι αυτή που θάβει τα μεγάλα προβλήματα όταν αυτά δημιουργούνται και γιγαντώνονται. Όταν ο λαός γοητευμένος από τις σειρήνες του λαϊκισμού και την παροχολογία και την εντυπωσιοθηρία, αγνοεί και δεν ενδιαφέρεται για τις πληγές που ανοίγονται σε όλο το σώμα ενός ασθενικού οργανισμού.

Σήμερα το κράτος δεν έχει μία για να βοηθήσει την Αγροτική Τράπεζα. Δυστυχώς άλλοι βάζουν τα χρήματα και άλλοι αποφασίζουν.

Οι καταλήψεις και οι διαμαρτυρίες στην Αγροτική Τράπεζα θα έπρεπε να είχαν γίνει από καιρό.

Όταν ο Ελληνας φορολογούμενος έδινε εκατοντάδες εκατομμύρια για την ενίσχυση της Αγροτικής και αυτά τα χρήματα τα διαχειριζόντουσαν με το χειρότερο τρόπο οι γαλάζιοι και πράσινοι διοικούντες την Τράπεζα.

Όταν η Αγροτική επί διοίκησης του γαλάζιου κουμπάρου Μηλιάκου αγόρασε δομημένα ομόλογα υψηλότατου ρίσκου, χρήματα τα οποία ουσιαστικά εξαερώθηκαν.

Όταν τα δάνεια χορηγούνταν στους ημέτερους "αγρότες", που γινόντουσαν μερσεντές και καγιέν.

Όταν το 80% των δανείων λήζινγκ, που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε "επιχειρηματίες" και όχι σε αγρότες έπαψαν να είναι ενήμερα.

Όταν η Τράπεζα στις "καλές" εποχές της φούσκας έβγαζε ελάχιστα κέρδη.παρά τις κεφαλαιακές ενισχύσεις, κύρια με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, ύψους τεσσάρων ολόκληρων δις!!!

Όταν ουδείς αντιδρούσε για τους συνταξιούχους των σαράντα ετών.

Όταν η Αγροτική επένδυσε 1,2 δις σε θυγατρικές εταιρίες και σήμερα μετά από αλλεπάλληλες απομειώσεις και διαγραφές έχουν απομείνει 156 εκατομμύρια.

Όταν η Αγροτική κατατάχθηκε στην 91η θέση μεταξύ 91 τραπεζών στα stress tests.

Όταν δίδονταν τα σκανδαλώδη δάνεια στα κόμματα (σε όλα τα κόμματα από άκρη σε άκρη)

Όταν  υπήρχαν οι αργομισθίες στελεχών των κομματικών μηχανισμών και συζύγων προβεβλημένων πολιτικών (και όχι μόνον του ΠΑΣΟΝΔ)

Τότε αγαπητέ πρεφαδόρε έπρεπε όλοι μαζί να αντιδράσουμε.

Αυτά τα φαινόμενα πρέπει βασικά να καταδικάσουμε για να επέλθει η νέμεσις. Το να βρεθούν άλλοι είκοσι Ακηδες στον Κορυδαλλό, καλό είναι, αλλά μόνον με αυτό δεν επέρχεται η κάθαρση.

Τον αφήσαμε τον Οργανισμό να  υποστεί ολική σηψαιμία.

Και δυστυχώς τα λάθη αυτά του παρελθόντος θα καταστρέψουν και άλλους τομείς. Όχι μόνον τον Τραπεζικό

Η επόμενη βόμβα μεγατόνων θα είναι ο τομέας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τόσα χρόνια αφήναμε και τον τομέα αυτό με ανοιχτές πληγές. Άλλοι (δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί) δημιουργούσαν το πρόβλημα και η κοινωνία έμενε απαθής. 

Πόσες και πόσες αναρτήσεις δεν έχω κάνει για τις υπερβολικές σπατάλες στους Δήμους. Για την μη αξιοποίηση ευκαιριών. Πόσους άραγε συγκίνησα; 

Και σε λίγο θα γίνει δυσβάστακτος για τους πολίτες  ο άνωθεν έλεγχος των Δήμων για να τους παρασχεθεί το φιλί της ζωής.

Και τότε πάλι θα έχουμε αντιδράσεις και καταλήψεις.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυριανό. Ήταν χθεσινό και είναι σημερινό.

Τότε έπρεπε να είχαμε αντιδράσει. Όμως ο λαός επέλεγε αυτούς που επέλεξε. 

Και σήμερα πρέπει να αντιδράσουμε. Και δεν βλέπω καμία διάθεση από κανέναν. Αύριο όλοι θα είναι επαναστάτες. Όμως θα είναι αργά.

Για παράδειγμα τώρα είναι η ύστατη ευκαιρία να αξιοποιηθεί η δημοτική και ντόπια δημόσια περιουσία για να μην τη χάσουμε αύριο.

Σήμερα πρέπει να αξιοποιηθεί το μεγάλο κτήμα του Δήμου στο Σπηλιωτάκη. Και αν με ρωτήσετε το πως, σας έχω την απάντηση.

Σήμερα πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης του ακινήτου του Δήμου στην είσοδο του Αργους.

Να στεγάσει ο δεύτερος όροφος του Γηροκομείου δημοτική υπηρεσία για να μειωθούν οι δαπάνες μισθωμάτων.

Να δούμε τί θα κάνουμε με το ακίνητο μέσα στο Δρέπανο.

Να αξιοποιηθούν τα κτήρια μεγάλης αξίας μέσα στο Ναύπλιο που προέρχονται από σχολάζουσες κληρονομίες.

Το μεγάλο δημόσιο κτήμα στο Βιβάρι.

Το ακίνητο που αγοράσθηκε για να γίνει το Πανεπιστημιακό κάμπους.

Τα ακίνητα του ΙΚΑ για να μην πληρώνει ο Οργανισμός ένα τερατώδες μίσθωμα για τη στέγαση των υπηρεσιών του.

Να αξιοποιηθεί το οικόπεδο στο οποίο θα ανεγείρετο το άπιαστο Τσουρνικό όνειρο του Συνεδριακού Κέντρου.

Ουδείς αγαπητέ πρεφαδόρε ασχολείται με όλα αυτά.

Και όταν οι πληγές θα οδηγήσουν σε ολική σηψαιμία και στους Δήμους, τότε και πάλι θα λέμε να δούμε τις ευθύνες του παρελθόντος. Όμως το παρελθόν που θα θέλουμε στο μέλλον να ιδωθεί, αποτελεί το σημερινό παρόν.

Προοδευτικό και αριστερό είναι να αντιδράσουμε σήμερα προσπαθώντας να κλείσουμε τις σημερινές πληγές.

Οι αντιδράσεις του μέλλοντος θα είναι αγώνες του αέρα χωρίς καμία προοπτική.