Τα συντηρητικά κόμματα στη χώρα μας, στα οποία ηγούνται σήμερα ο Βαγγέλης και ο Αντώνης έκαναν ένα ακόμα πολιτικό και περιβαλλοντικό έγκλημα, πριν από μερικές μέρες στο Κοινοβούλιο. Με ντροπολογία της τελευταίας στιγμής επέτρεψαν την ανέγερση κτηρίων στο παραλιακό μέτωπο του Αεροδρομίου του Ελληνικού, πιστεύοντας ότι έτσι θα κάνουν το πακέτο της ιδιωτικοποίησης πιο ελκυστικό για να πετύχουν περισσότερα έσοδα.
Προφανώς οι μεγάλοι κατασκευαστικοί κολοσσοί που επιθυμούν να αποκτήσουν ένα από τα πιο σημαντικά και μεγάλα σε έκταση παραλιακά φιλέτα της Μεσογείου που βρίσκονται μέσα σε μια μεγάλη πόλη, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη που θα βγάλουν. Και για να το κάνουν πράξη αυτό, φαίνεται ότι πίεσαν το Υπουργείο ΠΕΚΑ (μήπως ξεχάσατε ποιοι ηγούνται σ΄αυτό;) και πέτυχαν την τροποποίηση του αρχικού σχεδίου και την οικοδόμηση του παραλιακού μετώπου για να πουλήσουν κατοικίες πολυτελείας σε Άραβες μεγιστάνες και Ρώσους ολιγάρχες.
Το αρχικό σχέδιο πολύ ορθά είδε σαν ένα ενιαίο χώρο το αεροδρόμιο του Ελληνικού με το πέραν της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος παραλιακό μέτωπο (με τη μελλοντική υπογειοποίηση της Ποσειδώνος θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας καταπληκτικός τεράστιος πράσινος πολυχώρος). Έτσι θα μπορούσε να γίνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη μιας περιοχής με μέτωπο το Σαρωνικό κόλπο, με ένα κεντρικό μεγάλο πάρκο ανοικτό σε όλους τους κατοίκους και λειτουργικό, αλλά και βιώσιμο, με πολυποίκιλες δραστηριότητες, που θα μπορούσαν να συνδυάσουν πολλά πράγματα, έτσι ώστε ο ενιαίος αυτός χώρος να λειτουργεί υπέρ των κατοίκων και να προσφέρει διηνεκώς τόσο στην κοινωνία, αλλά και στο οικονομικό γίγνεσθαι. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Θα μπορούσε να περιλάβει ο χώρος αυτός εκτός από το μεγάλο πάρκο, εστιατόρια, καφενεία, κέντρα πολιτισμού, εκθεσιακούς χώρους, συνεδριακούς χώρους, σημεία αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά και ξενοδοχεία και κατοικίες. Αρκεί το μέτωπο προς τη θάλασσα να ήταν ανοικτό και το πάρκο το κέντρο των δραστηριοτήτων. Κάποιοι αντιπροτείνουν μόνον πάρκο, μόνον που στην πράξη κάτι τέτοιο προοπτικά θα σήμαινε εγκατάλειψη και ρημαδιό. Εκτός όμως από τα ανεφάρμοστα που προϋποθέτουν τεράστιες καταναλώσεις νερού και ενέργειας και ύπαρξη χρημάτων που πλέον δεν υπάρχουν και της συντηρητικής λογικής που προκρίνει το πρόσκαιρο κέρδος με το κτίσιμο παραλιακών πολυκατοικιών (απεχθή παραδείγματα Ισπανίας και Φλώριδας), υπάρχει και ο άλλος δρόμος, που μιλάει για πολιτισμό, πράσινο, χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας, ανακύκλωση νερού, ήπιες μορφές συγκοινωνίας μέσα στο πάρκο (ποδήλατα, ηλεκτρικά αυτοκίνητα) για να δημιουργηθεί ένας χώρος που θα προσελκύσει, μπορεί όχι τους μεγιστάνες των πετρελαίων και τους ολιγάρχες του μαύρου χρήματος, αλλά μια τάξη συνειδητοποιημένων πολιτών απ΄όλο τον κόσμο, που θα κάνει το χώρο και βιώσιμο και λειτουργικό για όλους και οικονομικά αποδοτικό στο διηνεκές για τα έσοδα του Κράτους.
Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά, αφού το ιστολόγιο αυτό ασχολείται με το Ναύπλιο και την Αργολίδα;
Διότι παρόμοιες λογικές επικράτησαν και σε μία ακόμα περίπτωση μεγάλου οικιστικού project στο Ναύπλιο και δυστυχώς τα ίδια μπορεί να σχεδιάζονται και στην ιδιωτικοποίηση τεράστιου τμήματος κρατικής γης που επέρχεται στην περιοχή μας.
Ομιλώ για τον ΚΥΚΝΟ και την ΚΑΡΑΘΩΝΑ.
Ο χώρος του εργοστασίου του ΚΥΚΝΟΥ αποτελεί το μεγαλύτερο ενιαίο οικόπεδο μέσα στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού του Ναυπλίου. Η μία λύση για τη αξιοποίησή του ήταν να χρησιμοποιηθεί για οικιστικούς σκοπούς μόνον ένα τμήμα του και να ανεγερθούν εξαιρετικές κατοικίες και επαγγελματικοί χώροι και το υπόλοιπο να παραχωρείτο σε δημόσια χρήση (πάρκα, χώροι για παιδιά, πλατεία, μουσείο βιομηχανικής ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου κλπ). Η λύση αυτή με κατοικίες με τους δικούς τους ελεύθερους χώρους, με λύσεις και προτάσεις συμβατές με την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος (λύσεις εξοικονόμησης ενέργειας και νερού, ανακύκλωσης απορριμμάτων) θα προσέλκυαν αγοραστές-εραστές της πόλης του Ναυπλίου με οικονομικές δυνατότητες, ενώ οι γύρω επαγγελματικοί χώροι θα γινόντουσαν ανάρπαστοι. Ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν οικονομικά αποδοτικό για την εταιρεία και την πόλη, όχι μόνον πρόσκαιρα, αλλά για πάντα. Αντί γι΄αυτό, το σχέδιο που προκρίθηκε είναι μια επανάληψη των οικιστικών συγκροτημάτων, όπως αυτά σχεδιάστηκαν όλες τις τελευταίες δεκαετίες από τις κλασσικές οικοδομικές εταιρίες της αντιπαροχής. Να κτίσουμε όσο το δυνατόν παραπάνω γίνεται και με την πώληση διαμερισμάτων , κατόπιν δανειοδότησης των αγοραστών, να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε τις οικοδομικές εργασίες. Έτσι άρχισαν να κατασκευάζονται κτήρια-πολυκατοικίες μεγαθήρια για τα μεγέθη της πόλης του Ναυπλίου. Η ΔΕΗ έπρεπε να φτιάξει νέους υποσταθμούς, ο Δήμος να οργανώσει τα δίκτυά του για να ανταποκριθεί. Οι εσωτερικοί δρόμοι θα αποτελούσαν κοινόχρηστους χώρους μόνον για τους συνιδιοκτήτες που θα ήσαν αναγκασμένοι να τους συντηρούν με αυξημένα κοινόχρηστα. Σήμερα με την οικονομική κρίση το σχέδιο παραμένει ημιτελές. Οι εργασίες έχουν διακοπεί, το οικονομικά οφέλη για την εταιρία ΚΥΚΝΟΣ πρέπει να είναι μικρά και η κατασκευάστρια εταιρία, προφανώς βρίσκεται σε οικονομικές δυσκολίες ολοκλήρωσης των κατασκευαστικών εργασιών. Οι δημότες για χρόνια ακόμα, φαίνεται, ότι θα αντικρίζουν το γιαπί ΚΥΚΝΟΣ. Αντί να έχουμε μια σωστή οικοδομική ανάπτυξη που συνεπάγεται θέσεις εργασίας (συντηρητές, τεχνικοί, κηπουροί, καταστήματα που λειτουργούν με επιχειρηματίες και υπαλλήλους, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος), αντί γι΄αυτό θα έχουμε για χρόνια ένα αγκάθι στο κέντρο του Ναυπλίου.
Και πάμε στο άλλο πολύ μεγάλο ελεύθερο δημόσιο χώρο της περιοχής μας, στην Καραθώνα. Αυτό που παλιά ήταν ένα μακρινός εφιάλτης, πιθανόν σήμερα, αν πάρουμε παράδειγμα από το έγκλημα που γίνεται στο Ελληνικό, να αποτελεί πιθανό σενάριο. Αν επέτρεψαν την οικοδόμηση κατοικιών στο παραλιακό μέτωπο στο Ελληνικό γιατί να κωλώσουν για την Καραθώνα, προκειμένου να επιτύχουν, οι στενόμυαλοι, πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη; Μια στενή οικονομικίστικη λογική θα καταστρέψει τη χώρα και την πόλη μας. Δεν βλέπουν ότι το μεγάλο πλεονέκτημα που διατηρούμε ακόμα, είναι ότι μπορεί ο επισκέπτης να βρει ελεύθερους χώρους, μεγάλες παραλίες χωρίς μπετονένια κατασκευάσματα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει εύκολα στις Ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες, αλλά και στη Τυνησία, Τουρκία Κύπρο; Νομίζω, ότι η πρόταση της άλλης πρότασης για αθλητικό πάρκο, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, είναι δυνατόν να προσδώσει και οικονομικά οφέλη στο διηνεκές και θέσεις δουλειάς στους κατοίκους και θα βοηθήσει την κοινωνία.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους καταστροφείς να αποτελειώσουν το έργο τους.
Προφανώς οι μεγάλοι κατασκευαστικοί κολοσσοί που επιθυμούν να αποκτήσουν ένα από τα πιο σημαντικά και μεγάλα σε έκταση παραλιακά φιλέτα της Μεσογείου που βρίσκονται μέσα σε μια μεγάλη πόλη, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη που θα βγάλουν. Και για να το κάνουν πράξη αυτό, φαίνεται ότι πίεσαν το Υπουργείο ΠΕΚΑ (μήπως ξεχάσατε ποιοι ηγούνται σ΄αυτό;) και πέτυχαν την τροποποίηση του αρχικού σχεδίου και την οικοδόμηση του παραλιακού μετώπου για να πουλήσουν κατοικίες πολυτελείας σε Άραβες μεγιστάνες και Ρώσους ολιγάρχες.
Το αρχικό σχέδιο πολύ ορθά είδε σαν ένα ενιαίο χώρο το αεροδρόμιο του Ελληνικού με το πέραν της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος παραλιακό μέτωπο (με τη μελλοντική υπογειοποίηση της Ποσειδώνος θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας καταπληκτικός τεράστιος πράσινος πολυχώρος). Έτσι θα μπορούσε να γίνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη μιας περιοχής με μέτωπο το Σαρωνικό κόλπο, με ένα κεντρικό μεγάλο πάρκο ανοικτό σε όλους τους κατοίκους και λειτουργικό, αλλά και βιώσιμο, με πολυποίκιλες δραστηριότητες, που θα μπορούσαν να συνδυάσουν πολλά πράγματα, έτσι ώστε ο ενιαίος αυτός χώρος να λειτουργεί υπέρ των κατοίκων και να προσφέρει διηνεκώς τόσο στην κοινωνία, αλλά και στο οικονομικό γίγνεσθαι. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Θα μπορούσε να περιλάβει ο χώρος αυτός εκτός από το μεγάλο πάρκο, εστιατόρια, καφενεία, κέντρα πολιτισμού, εκθεσιακούς χώρους, συνεδριακούς χώρους, σημεία αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά και ξενοδοχεία και κατοικίες. Αρκεί το μέτωπο προς τη θάλασσα να ήταν ανοικτό και το πάρκο το κέντρο των δραστηριοτήτων. Κάποιοι αντιπροτείνουν μόνον πάρκο, μόνον που στην πράξη κάτι τέτοιο προοπτικά θα σήμαινε εγκατάλειψη και ρημαδιό. Εκτός όμως από τα ανεφάρμοστα που προϋποθέτουν τεράστιες καταναλώσεις νερού και ενέργειας και ύπαρξη χρημάτων που πλέον δεν υπάρχουν και της συντηρητικής λογικής που προκρίνει το πρόσκαιρο κέρδος με το κτίσιμο παραλιακών πολυκατοικιών (απεχθή παραδείγματα Ισπανίας και Φλώριδας), υπάρχει και ο άλλος δρόμος, που μιλάει για πολιτισμό, πράσινο, χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας, ανακύκλωση νερού, ήπιες μορφές συγκοινωνίας μέσα στο πάρκο (ποδήλατα, ηλεκτρικά αυτοκίνητα) για να δημιουργηθεί ένας χώρος που θα προσελκύσει, μπορεί όχι τους μεγιστάνες των πετρελαίων και τους ολιγάρχες του μαύρου χρήματος, αλλά μια τάξη συνειδητοποιημένων πολιτών απ΄όλο τον κόσμο, που θα κάνει το χώρο και βιώσιμο και λειτουργικό για όλους και οικονομικά αποδοτικό στο διηνεκές για τα έσοδα του Κράτους.
Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά, αφού το ιστολόγιο αυτό ασχολείται με το Ναύπλιο και την Αργολίδα;
Διότι παρόμοιες λογικές επικράτησαν και σε μία ακόμα περίπτωση μεγάλου οικιστικού project στο Ναύπλιο και δυστυχώς τα ίδια μπορεί να σχεδιάζονται και στην ιδιωτικοποίηση τεράστιου τμήματος κρατικής γης που επέρχεται στην περιοχή μας.
Ομιλώ για τον ΚΥΚΝΟ και την ΚΑΡΑΘΩΝΑ.
Ο χώρος του εργοστασίου του ΚΥΚΝΟΥ αποτελεί το μεγαλύτερο ενιαίο οικόπεδο μέσα στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού του Ναυπλίου. Η μία λύση για τη αξιοποίησή του ήταν να χρησιμοποιηθεί για οικιστικούς σκοπούς μόνον ένα τμήμα του και να ανεγερθούν εξαιρετικές κατοικίες και επαγγελματικοί χώροι και το υπόλοιπο να παραχωρείτο σε δημόσια χρήση (πάρκα, χώροι για παιδιά, πλατεία, μουσείο βιομηχανικής ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου κλπ). Η λύση αυτή με κατοικίες με τους δικούς τους ελεύθερους χώρους, με λύσεις και προτάσεις συμβατές με την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος (λύσεις εξοικονόμησης ενέργειας και νερού, ανακύκλωσης απορριμμάτων) θα προσέλκυαν αγοραστές-εραστές της πόλης του Ναυπλίου με οικονομικές δυνατότητες, ενώ οι γύρω επαγγελματικοί χώροι θα γινόντουσαν ανάρπαστοι. Ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν οικονομικά αποδοτικό για την εταιρεία και την πόλη, όχι μόνον πρόσκαιρα, αλλά για πάντα. Αντί γι΄αυτό, το σχέδιο που προκρίθηκε είναι μια επανάληψη των οικιστικών συγκροτημάτων, όπως αυτά σχεδιάστηκαν όλες τις τελευταίες δεκαετίες από τις κλασσικές οικοδομικές εταιρίες της αντιπαροχής. Να κτίσουμε όσο το δυνατόν παραπάνω γίνεται και με την πώληση διαμερισμάτων , κατόπιν δανειοδότησης των αγοραστών, να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε τις οικοδομικές εργασίες. Έτσι άρχισαν να κατασκευάζονται κτήρια-πολυκατοικίες μεγαθήρια για τα μεγέθη της πόλης του Ναυπλίου. Η ΔΕΗ έπρεπε να φτιάξει νέους υποσταθμούς, ο Δήμος να οργανώσει τα δίκτυά του για να ανταποκριθεί. Οι εσωτερικοί δρόμοι θα αποτελούσαν κοινόχρηστους χώρους μόνον για τους συνιδιοκτήτες που θα ήσαν αναγκασμένοι να τους συντηρούν με αυξημένα κοινόχρηστα. Σήμερα με την οικονομική κρίση το σχέδιο παραμένει ημιτελές. Οι εργασίες έχουν διακοπεί, το οικονομικά οφέλη για την εταιρία ΚΥΚΝΟΣ πρέπει να είναι μικρά και η κατασκευάστρια εταιρία, προφανώς βρίσκεται σε οικονομικές δυσκολίες ολοκλήρωσης των κατασκευαστικών εργασιών. Οι δημότες για χρόνια ακόμα, φαίνεται, ότι θα αντικρίζουν το γιαπί ΚΥΚΝΟΣ. Αντί να έχουμε μια σωστή οικοδομική ανάπτυξη που συνεπάγεται θέσεις εργασίας (συντηρητές, τεχνικοί, κηπουροί, καταστήματα που λειτουργούν με επιχειρηματίες και υπαλλήλους, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος), αντί γι΄αυτό θα έχουμε για χρόνια ένα αγκάθι στο κέντρο του Ναυπλίου.
Και πάμε στο άλλο πολύ μεγάλο ελεύθερο δημόσιο χώρο της περιοχής μας, στην Καραθώνα. Αυτό που παλιά ήταν ένα μακρινός εφιάλτης, πιθανόν σήμερα, αν πάρουμε παράδειγμα από το έγκλημα που γίνεται στο Ελληνικό, να αποτελεί πιθανό σενάριο. Αν επέτρεψαν την οικοδόμηση κατοικιών στο παραλιακό μέτωπο στο Ελληνικό γιατί να κωλώσουν για την Καραθώνα, προκειμένου να επιτύχουν, οι στενόμυαλοι, πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη; Μια στενή οικονομικίστικη λογική θα καταστρέψει τη χώρα και την πόλη μας. Δεν βλέπουν ότι το μεγάλο πλεονέκτημα που διατηρούμε ακόμα, είναι ότι μπορεί ο επισκέπτης να βρει ελεύθερους χώρους, μεγάλες παραλίες χωρίς μπετονένια κατασκευάσματα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει εύκολα στις Ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες, αλλά και στη Τυνησία, Τουρκία Κύπρο; Νομίζω, ότι η πρόταση της άλλης πρότασης για αθλητικό πάρκο, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, είναι δυνατόν να προσδώσει και οικονομικά οφέλη στο διηνεκές και θέσεις δουλειάς στους κατοίκους και θα βοηθήσει την κοινωνία.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους καταστροφείς να αποτελειώσουν το έργο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου